Surah Al-Balad
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
لَآ اُقْسِمُ بِهٰذَا الْبَلَدِۙ١
Lā uqsimu bihāżal-balad(i).
[1]
Kaula sumpah kalayan ieu nagri (Mekah),
وَاَنْتَ حِلٌّۢ بِهٰذَا الْبَلَدِۙ٢
Wa anta ḥillum bihāżal-balad(i).
[2]
Sedengkeun hidep (Muhammad) cicing di ieu nagri (Mekah).
وَوَالِدٍ وَّمَا وَلَدَۙ٣
Wa wālidiw wa mā walad(a).
[3]
(Kaula ogé sumpah) demi (patalian) bapa jeung anakna.
لَقَدْ خَلَقْنَا الْاِنْسَانَ فِيْ كَبَدٍۗ٤
Laqad khalaqnal-insāna fī kabad(in).
[4]
Tétéla Kami bener-bener geus nyiptakeun manusa dina kaayaan susah payah.
اَيَحْسَبُ اَنْ لَّنْ يَّقْدِرَ عَلَيْهِ اَحَدٌ ۘ٥
Ayaḥsabu allay yaqdira ‘alaihi aḥad(un).
[5]
Naha manéhna (manusa) nyangka yén teu aya saurang ogé nu kumawasa ka dirina?
يَقُوْلُ اَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًاۗ٦
Yaqūlu ahlaktu mālal lubadā(n).
[6]
Manéhna nyarita, “Kuring geus ngahamburkeun harta nu kacida lobana.”
اَيَحْسَبُ اَنْ لَّمْ يَرَهٗٓ اَحَدٌۗ٧
Ayaḥsabu allam yarahū aḥad(un).
[7]
Naha manéhna nyangka yén taya saurang ogé nu ningalikeunana?
اَلَمْ نَجْعَلْ لَّهٗ عَيْنَيْنِۙ٨
Alam naj‘al lahū ‘ainain(i).
[8]
Apan Kami geus ngajadikeun keur manéhna sapasang panon,
وَلِسَانًا وَّشَفَتَيْنِۙ٩
Wa lisānaw wa syafatain(i).
[9]
létah, jeung sapasang biwir?
وَهَدَيْنٰهُ النَّجْدَيْنِۙ١٠
Wa hadaināhun-najdain(i).
[10]
Kami geus nuduhkeun ka manéhna dua jalan (kahadéan jeung kagoréngan).
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ۖ١١
Falaqtaḥamal-‘aqabah(ta).
[11]
Ku kituna, naha teu saalusna manéhna nempuh jalan nu nanjak jeung hésé?
وَمَآ اَدْرٰىكَ مَا الْعَقَبَةُ ۗ١٢
Wa mā adrāka mal-‘aqabah(tu).
[12]
Naha anjeun nyaho naon ari jalan nu nanjak jeung hésé téh?
فَكُّ رَقَبَةٍۙ١٣
Fakku raqabah(tin).
[13]
(Nyaéta) ngabébaskeun abid (budak beulian),
اَوْ اِطْعَامٌ فِيْ يَوْمٍ ذِيْ مَسْغَبَةٍۙ١٤
Au iṭ‘āmun fī yaumin żī masgabah(tin).
[14]
atawa méré dahar dina mangsa kalaparan,
يَّتِيْمًا ذَا مَقْرَبَةٍۙ١٥
Yatīman żā maqrabah(tin).
[15]
(ka) budak yatim nu boga patalian kakarabatan,
اَوْ مِسْكِيْنًا ذَا مَتْرَبَةٍۗ١٦
Au miskīnan żā matrabah(tin).
[16]
atawa ka jalma miskin nu pakir pisan.
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِۗ١٧
Ṡumma kāna minal-lażīna āmanū wa tawāṣau biṣ-ṣabri wa tawāṣau bil-marḥamah(ti).
[17]
sanggeus éta manéhna kaasup kana golongan jalma-jalma anu iman jeung anu silih wasiatan pikeun sabar sarta silih wasiatan pikeun silih pikaasih.
اُولٰۤىِٕكَ اَصْحٰبُ الْمَيْمَنَةِۗ١٨
Ulā'ika aṣḥābul-maimanah(ti).
[18]
Aranjeunna (jalma-jalma nu iman jeung silih wasiatan téh) nyaéta golongan katuhu.
وَالَّذِيْنَ كَفَرُوْا بِاٰيٰتِنَا هُمْ اَصْحٰبُ الْمَشْـَٔمَةِۗ١٩
Wal-lażīna kafarū bi'āyātinā hum aṣḥābul-masy'amah(ti).
[19]
Anapon jalma-jalma anu kupur kana ayat-ayat Kami, nya maranéhna téh golongan kénca.
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ࣖ٢٠
‘Alaihim nārum mu'ṣadah(tun).
[20]
Maranéhna aya dina naraka anu dirungkupkeun.