Surah Al-Lahab
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
تَبَّتْ يَدَآ اَبِيْ لَهَبٍ وَّتَبَّۗ١
Tabbat yadā abī lahabiw wa tabb(a).
[1]
بریده باد دستهای ابی‌لهب و بریده باد
مَآ اَغْنٰى عَنْهُ مَالُهٗ وَمَا كَسَبَۗ٢
Mā agnā ‘anhu māluhū wa mā kasab(a).
[2]
بی‌نیاز نکرد از او مالش و آنچه فراهم کرد
سَيَصْلٰى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍۙ٣
Sayaṣlā nāran żāta lahab(in).
[3]
زود است بچشد آتشی شعله‌ور
وَّامْرَاَتُهٗ ۗحَمَّالَةَ الْحَطَبِۚ٤
Wamra'atuh(ū), ḥammālatal-ḥaṭab(i).
[4]
و زن او بردارنده هیزم
فِيْ جِيْدِهَا حَبْلٌ مِّنْ مَّسَدٍ ࣖ٥
Fī jīdihā ḥablum mim masad(in).
[5]
در گردنش بندی است از لیف خرما