Surah At-Taubah
بَرَاۤءَةٌ مِّنَ اللّٰهِ وَرَسُوْلِهٖٓ اِلَى الَّذِيْنَ عَاهَدْتُّمْ مِّنَ الْمُشْرِكِيْنَۗ١
Barā'atum minallāhi wa rasūlihī ilal-lażīna ‘āhattum minal-musyrikīn(a).
[1]
(Kolah pernyatoan) pamutusan hubungan dari Allah dan Rosul-Nyo (Nabi Muhammad) kapado orang-orang musyrik nang kamu lah mangadokan perjanjian dengan orangorang tu (untuk idak saling baperang).
فَسِيْحُوْا فِى الْاَرْضِ اَرْبَعَةَ اَشْهُرٍ وَّاعْلَمُوْٓا اَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِى اللّٰهِ ۙوَاَنَّ اللّٰهَ مُخْزِى الْكٰفِرِيْنَ٢
Fasīḥū fil-arḍi arba‘ata asyhuriw wa‘lamū annakum gairu mu‘jizillāh(i), wa anallāha mukhzil-kāfirīn(a).
[2]
Bajalanlah kamu (kaum musyrik) di muko bumi salamo empat bulan dan katauilah bahwa sasungguhnyo kamu idak bakal dapat malemahkan Allah. Sasungguhnyo Allah manghinokan orang-orang kafir.
وَاَذَانٌ مِّنَ اللّٰهِ وَرَسُوْلِهٖٓ اِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْاَكْبَرِ اَنَّ اللّٰهَ بَرِيْۤءٌ مِّنَ الْمُشْرِكِيْنَ ەۙ وَرَسُوْلُهٗ ۗفَاِنْ تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْۚ وَاِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوْٓا اَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِى اللّٰهِ ۗوَبَشِّرِ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا بِعَذَابٍ اَلِيْمٍۙ٣
Wa ażānum minallāhi wa rasūlihī ilan-nāsi yaumal-ḥajjil akbari annallāha barī'um minal-musyrikīn(a), wa rasūluh(ū), fa in tubtum fa huwa khairul lakum, wa in tawallaitum fa‘lamū annakum gairu mu‘jizillāh(i), wa basysyiril-lażīna kafarū bi‘ażābin alīm(in).
[3]
Suatu maklumat dari Allah dan Rosul-Nyo kapado umat manusio pado hari haji akbar 318 bahwa sasungguhnyo Allah dan Rosul-Nyo balepas diri dari orang-orang musyrik. Kalu kamu (kaum musyrik) bataubat, mako bataubat tu lebih baik bagimu; dan kalu kamu bapaling, katauilah bahwa sasungguhnyo kamu idak dapat malemahkan Allah. Dan baritokanlah kapado orang-orang kafir (bahwa orang-orang tu bakal mandapat) sikso nang pedih.
318) Paro mufasir babeda pandapat tentang pangertian haji akbar pado ayat ko. Ado nang mangatokannyo hari nahar, ado nang mangatokannyo hari Arafah. Nang dimaksud dengan ‘haji akbar’ di siko adolah haji nang tajadi pado tahun ke-9 Hijriah.
اِلَّا الَّذِيْنَ عَاهَدْتُّمْ مِّنَ الْمُشْرِكِيْنَ ثُمَّ لَمْ يَنْقُصُوْكُمْ شَيْـًٔا وَّلَمْ يُظَاهِرُوْا عَلَيْكُمْ اَحَدًا فَاَتِمُّوْٓا اِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ اِلٰى مُدَّتِهِمْۗ اِنَّ اللّٰهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِيْنَ٤
Illal-lażīna ‘āhattum minal-musyrikīna ṡumma lam yanquṣūkum syai'aw wa lam yuẓāhirū ‘alaikum aḥadan fa atimmū ilaihim ‘ahdahum ilā muddatihim, innallāha yuḥibbul-muttaqīn(a).
[4]
(Katetapan tu balaku), kacuali orangorang musyrik nang lah mangadokan perjanjian dengan kamu dan orang-orang tu sadikitpun idak mangurangi (isi perjanjian) dan idak (pulo) orang-orang tu mambantu sasaorangpun nang mamusuhi kamu. Mako, tahadap orang-orang tu penuhilah janjinyo sampe batas waktunyo. Sasungguhnyo Allah manyukoi orang-orang nang batakwa.
فَاِذَا انْسَلَخَ الْاَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِيْنَ حَيْثُ وَجَدْتُّمُوْهُمْ وَخُذُوْهُمْ وَاحْصُرُوْهُمْ وَاقْعُدُوْا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍۚ فَاِنْ تَابُوْا وَاَقَامُوا الصَّلٰوةَ وَاٰتَوُا الزَّكٰوةَ فَخَلُّوْا سَبِيْلَهُمْۗ اِنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ٥
Fa iżansalakhal-asyhurul-ḥurumu faqtulul-musyrikīna ḥaiṡu wajattumūhum wa khużūhum waḥṣurūhum waq‘udū lahum kulla marṣad(in), fa in tābū wa aqāmuṣ-ṣalāta wa ātawuz-zakāta fa khallū sabīlahum, innallāha gafūrur raḥīm(un).
[5]
Apobilo bulan-bulan Haram la balalu, 319 bunuhlah (dalam paperangan) orang-orang musyrik (nang salamo ko manganiayo kamu) dimano be kamu temui. Tangkap dan kepunglah orang-orang tu sarto intailah di genah pangintaian. Kalu orangorang tu bataubat dan manegakkan sholat dan manunaikan zakat, mako bagihlah kabebasan. Sasungguhnyo Allah Maha Pangampun lagi maha Panyayang.
319) Nang dimaksud dengan bulan haram di siko adolah maso empat bulan nang dibagih tenggang waktu kapado kaum musyrik pado waktu tu, yaitu mulai 10 Zulhijah (hari turunnyo ayat iko), sampe dengan 10 Rabiulakhir.
وَاِنْ اَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِيْنَ اسْتَجَارَكَ فَاَجِرْهُ حَتّٰى يَسْمَعَ كَلٰمَ اللّٰهِ ثُمَّ اَبْلِغْهُ مَأْمَنَهٗ ۗذٰلِكَ بِاَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَعْلَمُوْنَ ࣖ٦
Wa in aḥadum minal-musyrikīnastajāraka fa ajirhu ḥattā yasma‘a kalāmallāhi ṡumma ablighu ma'manah(ū), żālika bi'annahum qaumul lā ya‘lamūn(a).
[6]
Kalu sasaorang di antara orang-orang musyrik ado nang maminta perlindungan kapadomu (Nabi Muhammad), mako lindungilah dio supayo dio dapat manganing firman Allah, kemudian antarkanlah dio ka genah nang aman baginyo. (Demikian) tu karno sasungguhnya orang-orang tu adolah kaum nang idak mangetaui.
كَيْفَ يَكُوْنُ لِلْمُشْرِكِيْنَ عَهْدٌ عِنْدَ اللّٰهِ وَعِنْدَ رَسُوْلِهٖٓ اِلَّا الَّذِيْنَ عَاهَدْتُّمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِۚ فَمَا اسْتَقَامُوْا لَكُمْ فَاسْتَقِيْمُوْا لَهُمْ ۗاِنَّ اللّٰهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِيْنَ٧
Kaifa yakūnu lil-musyrikīna ‘ahdun ‘indallāhi wa ‘inda rasūlihī illal-lażīna ‘āhattum ‘indal-masjidil-ḥarām(i), famastaqāmū lakum fastaqīmū lahum, innallāha yuḥibbul-muttaqīn(a).
[7]
Macam mano biso ado perjanjian (damai) untuk orang-orang musyrik dari sisi Allah dan Rosul-Nyo, kacuali untuk orang-orang nang kamu lah mangadokan perjanjian (Hudaibiah) dengan orang-orang tu di dekat Masjidil haram? Salamo orangorang tu balaku lurus tahadapmu, balaku lurus pulo kamu tahadap orang-orang tu. Sasungguhnyo Allah manyukoi orang-orang nang batakwa.
كَيْفَ وَاِنْ يَّظْهَرُوْا عَلَيْكُمْ لَا يَرْقُبُوْا فِيْكُمْ اِلًّا وَّلَا ذِمَّةً ۗيُرْضُوْنَكُمْ بِاَفْوَاهِهِمْ وَتَأْبٰى قُلُوْبُهُمْۚ وَاَكْثَرُهُمْ فٰسِقُوْنَۚ٨
Kaifa wa iy yaẓharū ‘alaikum lā yarqubū fīkum illaw wa lā żimmah(tan), yurḍūnakum bi'afwāhihim wa ta'bā qulūbuhum, wa akṡaruhum fāsiqūn(a).
[8]
Macam mano biso (ado perjanjian demikian), padohal kalu orang-orang tu mamperoleh kamenangan tahadap kamu, orang-orang tu idak mamaliharo hubungan kakerabatan tahadap kamu dan idak pulo (mangindahkan) perjanjian. Orang-orang tu manyenangkan hatimu dengan mulutnyo, sedang hatinyo enggan. Kabanyakan orangorang tu adolah orang-orang nang fasik.
اِشْتَرَوْا بِاٰيٰتِ اللّٰهِ ثَمَنًا قَلِيْلًا فَصَدُّوْا عَنْ سَبِيْلِهٖۗ اِنَّهُمْ سَاۤءَ مَاكَانُوْا يَعْمَلُوْنَ٩
Isytarau bi'āyātillāhi ṡaman qalīlan fa ṣaddū ‘an sabīlih(ī), innahum sā'a mā kānū ya‘malūn(a).
[9]
Orang-orang tu manukarkan ayat-ayat Allah dengan hargo nang murah lalu orang-orang tu manghalangi (manusio) dari jalan-Nyo. Sasungguhnyo amat buruklah apo nang salalu orang-orang tukar jokan.
لَا يَرْقُبُوْنَ فِيْ مُؤْمِنٍ اِلًّا وَّلَا ذِمَّةً ۗوَاُولٰۤىِٕكَ هُمُ الْمُعْتَدُوْنَ١٠
Lā yarqubūna fī mu'minin illaw wa lā żimmah(tan),ulā'ika humul-mu‘tadūn(a)
[10]
Orang-orang tu idak mamaliharo (hubungan) kakerabatan dengan orang-orang mukmin dan idak (pulo mangindahkan) perjanjian. Orang-orang tulah orang-orang nang malampaui batas
فَاِنْ تَابُوْا وَاَقَامُوا الصَّلٰوةَ وَاٰتَوُا الزَّكٰوةَ فَاِخْوَانُكُمْ فِى الدِّيْنِ ۗوَنُفَصِّلُ الْاٰيٰتِ لِقَوْمٍ يَّعْلَمُوْنَ١١
Fa in tābū wa aqāmuṣ-ṣalāta wa ātawuz-zakāta fa ikhwānukum fid-dīn(i), wa nufaṣṣīlul-āyāti liqaumiy ya‘lamūn(a).
[11]
Kalu orang-orang tu bataubat, manegakkan sholat dan manunaikan zakat, orang-orang tu adolah soudaro-soudaramo saugamo. Kami manjelaskan sacaro taperinci ayatayat tu bagi kaum nang mangetaui.
وَاِنْ نَّكَثُوْٓا اَيْمَانَهُمْ مِّنْۢ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُوْا فِيْ دِيْنِكُمْ فَقَاتِلُوْٓا اَىِٕمَّةَ الْكُفْرِۙ اِنَّهُمْ لَآ اَيْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنْتَهُوْنَ١٢
Wa in nakaṡū aimānahum mim ba‘di ‘ahdihim wa ṭa‘anū fī dīnikum fa qātilū a'immatal-kufr(i), innahum lā aimāna lahum la‘allahum yantahūn(a).
[12]
Kalu orang-orang tu malanggar sumpah sasudah perjanjiannyo dan manistokan ugamomu, mako perangilah pemimpinpemimpin orang-orang kafir tu, karno sasungguhnyo orang-orang tu adolah orangorang nang idak dapat dipegang sumpahnyo agar supayo orang-orang tu barenti (dari kakufuran dan panganiayoan).
اَلَا تُقَاتِلُوْنَ قَوْمًا نَّكَثُوْٓا اَيْمَانَهُمْ وَهَمُّوْا بِاِخْرَاجِ الرَّسُوْلِ وَهُمْ بَدَءُوْكُمْ اَوَّلَ مَرَّةٍۗ اَتَخْشَوْنَهُمْ ۚفَاللّٰهُ اَحَقُّ اَنْ تَخْشَوْهُ اِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِيْنَ١٣
Alā tuqātilūna qauman nakaṡū aimānahum wa hammū bi'ikhrājir-rasūli wa hum bada'ūkum awwala marrah(tin), atakhsyaunahum, fallāhu aḥaqqu an takhsyauhu in kuntum mu'minīn(a).
[13]
Mangapo kamu idak (basagero) mamerangi orang-orang nang malanggar sumpah (perjanjian-perjanjianyo), padohal orangorang tu (dulu) lah keraskamauannyo untuk mangusir Rosul dan orang-orang tulah nang pertamo mulai mamerangi kamu? Apokah kamu takut kapado orang-orang tu? Allahlah nang lebih barhak untuk kamu takuti kalu kamu benar-benar orang nang baiman.
قَاتِلُوْهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللّٰهُ بِاَيْدِيْكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُوْرَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِيْنَۙ١٤
Qātilūhum yu‘ażżibhumullāhu bi'aidīkum wa yukhzihim wa yanṣurkum ‘alaihim wa yasyfi ṣudūra qaumim mu'minīn(a).
[14]
Perangilah orang-orang tu! Niscaya Allah bakal mangazab orang-orang tu dengan (perantaraan) tangan-tanganmu, manghinokannyo dan mamenangkan kamu tahadap orang-orang tu, serto malegakan hati orang-orang nang baiman.
وَيُذْهِبْ غَيْظَ قُلُوْبِهِمْۗ وَيَتُوْبُ اللّٰهُ عَلٰى مَنْ يَّشَاۤءُۗ وَاللّٰهُ عَلِيْمٌ حَكِيْمٌ١٥
Wa yużhib gaiẓa qulūbihim, wa yatūbullāhu ‘alā may yasyā'(u), wallāhu ‘alīmun ḥakīm(un).
[15]
Dia (jugo) bakal manghilangkan kamarahan (dari) hati orang-orang tu (orang-orang mukmin). Allah manerimo tobat siapo be nang Dio kahendaki. Allah Maha Mangetaui lagi Maha Bijaksano.
اَمْ حَسِبْتُمْ اَنْ تُتْرَكُوْا وَلَمَّا يَعْلَمِ اللّٰهُ الَّذِيْنَ جَاهَدُوْا مِنْكُمْ وَلَمْ يَتَّخِذُوْا مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ وَلَا رَسُوْلِهٖ وَلَا الْمُؤْمِنِيْنَ وَلِيْجَةً ۗوَاللّٰهُ خَبِيْرٌۢ بِمَا تَعْمَلُوْنَ ࣖ١٦
Am ḥasibtum an tutrakū wa lammā ya‘lamillāhul-lażīna jāhadū minkum wa lam yattakhiżū min dūnillāhi wa lā rasūlihī wa lal-mu'minīna walījah(tan), wallāhu khabīrum bimā ta‘malūn(a).
[16]
Apokah kamu mangiro bahwa kamu bakal dibiakkan (tanpa diuji), sedang Allah belum mangetaui (dalam kanyatoan) orang-orang nang bajihad di antaro kamu dan idak manjadikan salain Allah, Rosul-Nyo dan orang-orang nang baiman sabagai kanti setio. Allah Maha Mangetaui apo nang kamukarjokan.
مَا كَانَ لِلْمُشْرِكِيْنَ اَنْ يَّعْمُرُوْا مَسٰجِدَ اللّٰهِ شٰهِدِيْنَ عَلٰٓى اَنْفُسِهِمْ بِالْكُفْرِۗ اُولٰۤىِٕكَ حَبِطَتْ اَعْمَالُهُمْۚ وَ فِى النَّارِ هُمْ خٰلِدُوْنَ١٧
Mā kāna lil-musyrikīna ay ya‘murū masājidallāhi syāhidīna ‘alā anfusihim bil-kufr(i), ulā'ika ḥabiṭat a‘māluhum, wa fin-nāri hum khālidūn(a).
[17]
Idaklah pantas bagi orang-orang musyrik tu mamakmurkan mesjid-mesjid Allah, sedangkan orang-orang tu basaksi bahwa diri orang-orang tu kafir. Tulah orang-orang nang sio-sio pekerjoannyo dan di dalam nerakolah orang-orang tu kekal.
اِنَّمَا يَعْمُرُ مَسٰجِدَ اللّٰهِ مَنْ اٰمَنَ بِاللّٰهِ وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ وَاَقَامَ الصَّلٰوةَ وَاٰتَى الزَّكٰوةَ وَلَمْ يَخْشَ اِلَّا اللّٰهَ ۗفَعَسٰٓى اُولٰۤىِٕكَ اَنْ يَّكُوْنُوْا مِنَ الْمُهْتَدِيْنَ١٨
Innamā ya‘muru masājidallāhi man āmana billāhi wal-yaumil-ākhiri wa aqāmaṣ-ṣalāta wa ātaz-zakāta wa lam yakhsya illallāh(a), fa ‘asā ulā'ika ay yakūnū minal-muhtadīn(a).
[18]
Sasungguhnyo nang (pantas) mamakmurkan mesjid-mesjid Allah hanyolah orang-orang nang baiman kapado Allah dan Hari kemudian, serto tetap manegakkan shalat, manunaikan zakat dan idak takut (kapado siapo be) salain kapado Allah. Orang-orang tulah orang-orang nang diharapkan tamasuk golongan orang-orang nang mandapat patunjuk.
۞ اَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاۤجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ اٰمَنَ بِاللّٰهِ وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ وَجَاهَدَ فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ ۗ لَا يَسْتَوٗنَ عِنْدَ اللّٰهِ ۗوَاللّٰهُ لَا يَهْدِى الْقَوْمَ الظّٰلِمِيْنَۘ١٩
Aja‘altum siqāyatal-ḥājji wa ‘imāratal-masjidil-ḥarāmi kaman āmana billāhi wal-yaumil-ākhiri wa jāhada fī sabīlillāh(i), lā yastawūna ‘indallāh(i), wallāhu lā yahdil-qaumaẓ-ẓālimīn(a).
[19]
Apokah kamu jadikan (orang-orang nang malaksanokan tugas) mambagih minuman (kapado) orang-orang nang mangerjokan haji dan mangurus Masjidilharam samo dengan orang-orang nang baiman kapado Allah dan hari kemudian serto bajihad di jalan Allah? Orang-orang tu idak samo di hadapan Allah. Allah idak mambagih patunjuk kapado kaum nang aniayo.
اَلَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَهَاجَرُوْا وَجَاهَدُوْا فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ بِاَمْوَالِهِمْ وَاَنْفُسِهِمْۙ اَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللّٰهِ ۗوَاُولٰۤىِٕكَ هُمُ الْفَاۤىِٕزُوْنَ٢٠
Allażīna āmanū wa hājarū wa jāhadū fī sabīlillāhi bi'amwālihim wa anfusihim, a‘ẓamu darajatan ‘indallāh(i), wa ulā'ika humul-fā'izūn(a).
[20]
Orang-orang nang baiman dan bahijrah serto bajihad di jalan Allah dengan harto dan diri orang-orang tu adolah lebih agung derajatnyo di hadapan Allah. Orang-orang tulah orang-orang nang bauntung
يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَةٍ مِّنْهُ وَرِضْوَانٍ وَّجَنّٰتٍ لَّهُمْ فِيْهَا نَعِيْمٌ مُّقِيْمٌۙ٢١
Yubasysyiruhum rabbuhum biraḥmatim minhu wa riḍwāniw wa jannātil lahum fīhā na‘īmum muqīm(un).
[21]
Tuhan orang-orang tu mambagih kabar gembiro kapado orang-orang tu dengan rahmat dari-Nyo, dan karidhoan serto surgosurgo. Bagi orang-orang tu kasenangan nang kekal di dalamnyo.
خٰلِدِيْنَ فِيْهَآ اَبَدًا ۗاِنَّ اللّٰهَ عِنْدَهٗٓ اَجْرٌ عَظِيْمٌ٢٢
Khālidīna fīhā abadā(n), innallāha ‘indahū ajrun ‘aẓīm(un).
[22]
Orang-orang tu kekal di dalamnyo salamolamonyo. Sasungguhnyo di sisi Allah-lah pahalo nang besak.
يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا لَا تَتَّخِذُوْٓا اٰبَاۤءَكُمْ وَاِخْوَانَكُمْ اَوْلِيَاۤءَ اِنِ اسْتَحَبُّوا الْكُفْرَ عَلَى الْاِيْمَانِۗ وَمَنْ يَّتَوَلَّهُمْ مِّنْكُمْ فَاُولٰۤىِٕكَ هُمُ الظّٰلِمُوْنَ٢٣
Yā ayyuhal-lażīna āmanū lā tattakhiżū ābā'akum wa ikhwānakum auliyā'a inistaḥabbul-kufra ‘alal-īmān(i), wa may yatawallahum minkum fa ulā'ika humuẓ-ẓālimūn(a).
[23]
Oi orang-orang baiman, janganlah kamu jadikan bapak-bapakmu dan dulur-dulurmu sabagai palindung, 320 kalu orang-orang tu lebih mancintai kakafiran atas kaimanan. Siapo be di antaro kamu nang manjadikan orang-orang tu palindung, mako orang-orang tulah orang-orang nang aniayo.
320) Imak catatan kaki surah Ali ‘Imran/3:28.
قُلْ اِنْ كَانَ اٰبَاۤؤُكُمْ وَاَبْنَاۤؤُكُمْ وَاِخْوَانُكُمْ وَاَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيْرَتُكُمْ وَاَمْوَالُ ِۨاقْتَرَفْتُمُوْهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسٰكِنُ تَرْضَوْنَهَآ اَحَبَّ اِلَيْكُمْ مِّنَ اللّٰهِ وَرَسُوْلِهٖ وَجِهَادٍ فِيْ سَبِيْلِهٖ فَتَرَبَّصُوْا حَتّٰى يَأْتِيَ اللّٰهُ بِاَمْرِهٖۗ وَاللّٰهُ لَا يَهْدِى الْقَوْمَ الْفٰسِقِيْنَ ࣖ٢٤
Qul in kāna ābā'ukum wa abnā'ukum wa ikhwānukum wa azwājukum wa ‘asyīratukum wa amwāluniqtaraftumūhā wa tijāratun takhsyauna kasādahā wa masākinu tarḍaunahā aḥabba ilaikum minallāhi wa rasūlihī wa jihādin fī sabīlihī fa tarabbaṣū ḥattā ya'tiyallāhu bi'amrih(ī), wallāhu lā yahdil-qaumal-fāsiqīn(a).
[24]
Katokanlah (Nabi Muhammad): “kalu bapak-bapakmu, anak-anakmu, saudaro-saudaromu, bini-binimu, kaum dulurmu, hartokakayaan nang kamu usahokan, perniagaan nang kamu khawatiri karugiannyo, serto genah tinggal nang kamu sukoi adolah lebih kamu cintoi daripado Allah dan Rosul-Nyo dan daripado bajihad di jalan-Nyo, mako tunggulah sampe Allah mandatangkan kaputusan-Nyo,” Dan Allah idak mambagih patunjuk kapado orang-orang nang fasik.
لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّٰهُ فِيْ مَوَاطِنَ كَثِيْرَةٍۙ وَّيَوْمَ حُنَيْنٍۙ اِذْ اَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْكُمْ شَيْـًٔا وَّضَاقَتْ عَلَيْكُمُ الْاَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُمْ مُّدْبِرِيْنَۚ٢٥
Laqad naṣarakumullāhu fī mawāṭina kaṡīrah(tin), wa yauma ḥunain(in), iż a‘jabatkum kaṡratukum falam tugni ‘ankum syai'aw wa ḍāqat ‘alaikumul-arḍu bimā raḥubat ṡumma wallaitum mudbirīn(a).
[25]
Sungguh, Allah benar-benar lah manolong kamu (orang-orang mukmin) di medan paperangan nang banyak dan pado hari (perang) Hunain katiko banyaknyo jumlahmu manakjubkanmu (sahinggo mambuatmu lengah). Mako, jumlah kamu nang banyak tu idak mambagih manfaat kapadomu sadikitpun dan bumi nang luas tu taraso sempit olehmu, kemudian kamu lari ka belakang dengan (bacerai-berai).
ثُمَّ اَنْزَلَ اللّٰهُ سَكِيْنَتَهٗ عَلٰى رَسُوْلِهٖ وَعَلَى الْمُؤْمِنِيْنَ وَاَنْزَلَ جُنُوْدًا لَّمْ تَرَوْهَا وَعَذَّبَ الَّذِيْنَ كَفَرُوْاۗ وَذٰلِكَ جَزَاۤءُ الْكٰفِرِيْنَ٢٦
Ṡumma anzalallāhu sakīnatahū ‘alā rasūlihī wa ‘alal-mu'minīna wa anzala junūdal lam tarauhā wa ‘ażżabal-lażīna kafarū, wa żālika jazā'ul-kāfirīn(a).
[26]
Kemudian, Allah manurunkan katenangan (dari)-Nyo kapado Rosul-Nyo dan kapado orang-orang nang baiman serto manurunkan bala tantro nang kamu tiado mangimaknyo, jugo manyikso orang-orang nang kafir. Tulah balasan kapado orangorang nang kafir
ثُمَّ يَتُوْبُ اللّٰهُ مِنْۢ بَعْدِ ذٰلِكَ عَلٰى مَنْ يَّشَاۤءُۗ وَاللّٰهُ غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ٢٧
Ṡumma yatūbullāhu mim ba‘di żālika ‘alā may yasyā'(u), wallāhu gafūrur raḥīm(un).
[27]
Sasudah tu Allah manerimo taubat dari orang-orang nang dikenaki-Nyo. Allah Maha Pangampun lagi Maha Panyayang.
يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْٓا اِنَّمَا الْمُشْرِكُوْنَ نَجَسٌ فَلَا يَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هٰذَا ۚوَاِنْ خِفْتُمْ عَيْلَةً فَسَوْفَ يُغْنِيْكُمُ اللّٰهُ مِنْ فَضْلِهٖٓ اِنْ شَاۤءَۗ اِنَّ اللّٰهَ عَلِيْمٌ حَكِيْمٌ٢٨
Yā ayyuhal-lażīna āmanū innamal-musyrikūna najasun falā yaqrabul-masjidal-ḥarāma ba‘da ‘āmihim hāżā, wa in khiftum ‘ailatan fa saufa yugnīkumullāhu min faḍlihī in syā'(a), innallāha ‘alīmun ḥakīm(un).
[28]
Oi orang-orang nang baiman, sasungguhnyo orang-orang nang musyrik tu najis (kotor jiwanyo). Oleh kareno tu, janganlah orang-orang tu mandekati Masjidilharam sasudah tahun ko. 321 Kalu kamu khawatir manjadi miskin (karno orang kafir idak datang), Allah kagek bakal mambagihkan kakayoan kapadomu dari karunia-Nyo, kalu Dio mangnaki. Sasungguhnyo Allah Maha Mangetaui lagi Maha Bijaksano.
321) Satelah tahun 9 H orang-orang musyrik idak dibolehkan mangerjokan haji dan umroh, atau mamasuki mesjid dan daerah haram manurut pandapat nang lain, baik untuk kaperluan haji dan umroh maupun untuk kaperluan nang lain.
قَاتِلُوا الَّذِيْنَ لَا يُؤْمِنُوْنَ بِاللّٰهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْاٰخِرِ وَلَا يُحَرِّمُوْنَ مَا حَرَّمَ اللّٰهُ وَرَسُوْلُهٗ وَلَا يَدِيْنُوْنَ دِيْنَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِيْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ حَتّٰى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَّدٍ وَّهُمْ صٰغِرُوْنَ ࣖ٢٩
Qātilul-lażīna lā yu'minūna billāhi wa lā bil-yaumil-ākhiri wa lā yuḥarrimūna mā ḥarramallāhu wa rasūluhū wa lā yadīnūna dīnal-ḥaqqi minal-lażīna ūtul-kitāba ḥattā yu‘ṭul-jizyata ‘ay yadiw wa hum ṣāgirūn(a).
[29]
Perangilah orang-orang nang idak baiman kapado Allah dan hari kemudian, idak mangharamkan (manjauhi) apo nang lah diharamkan (oleh) Allah dan Rosul-Nyo, dan idak mangikuti ugamo nang benar (Islam), yaitu orang-orang nang dibagihkan Al-Kitab (Yahudi dan Nasrani) sampe orang-orang tu mambayar jizyah 322 dengan patuh dan orang-orang tu tunduk. 323
322) Jizyah adolah imbalan atau balasan atas raso aman dan fasilitas nang diparoleh penganut ugamo Yahudi, Nasrani, dan lainnyo dalam masyarakat Islam.
323) Ayat ko dan ayat-ayat nang senada balaku dalam situasi perang ugamo bukan dalam situasi normal
وَقَالَتِ الْيَهُوْدُ عُزَيْرُ ِۨابْنُ اللّٰهِ وَقَالَتِ النَّصٰرَى الْمَسِيْحُ ابْنُ اللّٰهِ ۗذٰلِكَ قَوْلُهُمْ بِاَفْوَاهِهِمْۚ يُضَاهِـُٔوْنَ قَوْلَ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا مِنْ قَبْلُ ۗقَاتَلَهُمُ اللّٰهُ ۚ اَنّٰى يُؤْفَكُوْنَ٣٠
Wa qālatil-yahūdu ‘uzairunibnullāhi wa qālatin-naṣāral-masīḥubnullāh(i), żālika qauluhum bi'afwāhihim, yuḍāhi'ūna qaulal-lażīna kafarū min qabl(u), qātalahumullāh(u), annā yu'fakūn(a).
[30]
Orang-orang Yahudi bakato, “Uzair tu putera Allah” dan orang-orang Nasrani bakato, “Al Masih tu putera Allah,” Tulah ucapan orang-orang tu dengan mulutnyo. Orangorang tu maniru ucapan orang-orang nang kafir sabelumnyo. Allah malaknati orangorang tu, bagaimano orang-orang tu sampe bapaling?
اِتَّخَذُوْٓا اَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ اَرْبَابًا مِّنْ دُوْنِ اللّٰهِ وَالْمَسِيْحَ ابْنَ مَرْيَمَۚ وَمَآ اُمِرُوْٓا اِلَّا لِيَعْبُدُوْٓا اِلٰهًا وَّاحِدًاۚ لَآ اِلٰهَ اِلَّا هُوَۗ سُبْحٰنَهٗ عَمَّا يُشْرِكُوْنَ٣١
Ittakhażū aḥbārahum wa ruhbānahum arbābam min dūnillāhi wal-masīḥabna maryam(a), wa mā umirū illā liya‘budū ilāhaw wāḥidā(n), lā ilāha illā huw(a), subḥānahū ‘ammā yusyrikūn(a).
[31]
Orang-orang tu manjadikan para rabi (Yahudi) dan para rahib (Nasrani) sabagai tuhan-tuhan salain Allah 324 serto (Nasrani mampatuhankan) Al Masih putera Maryam. Padohal, orang-orang tu idak diperintah, kacuali untuk manyembah Tuhan nang Esa, idak katek Tuhan salain Dio. Mahasuci Allah Dio dari apo nang orang-orang tu persekutukan.
324) Maksud kalimat tasebut adolah bahwa orang-orang tu mamatuhi ajaran nang lah ditetapkan oleh para rabi dan rahib, mekipun batentangan dengan ajaran Allah SWT.
يُرِيْدُوْنَ اَنْ يُّطْفِـُٔوْا نُوْرَ اللّٰهِ بِاَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللّٰهُ اِلَّآ اَنْ يُّتِمَّ نُوْرَهٗ وَلَوْ كَرِهَ الْكٰفِرُوْنَ٣٢
Yurīdūna ay yuṭfi'ū nūrallāhi bi'afwāhihim wa ya'ballāhu illā ay yutimma nūrahū wa lau karihal-kāfirūn(a).
[32]
Orang-orang tu hendak mamadamkan cahayo (ugamo) Allah dengan mulutmulut (ucapan) orang-orang tu, tapi Allah manolaknyo, justru hendak manyempurnokan cahayo-Nyo, walaupun orang-orang nang kafir tu idak manyukoi
هُوَ الَّذِيْٓ اَرْسَلَ رَسُوْلَهٗ بِالْهُدٰى وَدِيْنِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهٗ عَلَى الدِّيْنِ كُلِّهٖۙ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُوْنَ٣٣
Huwal-lażī arsala rasūlahū bil-hudā wa dīnil-ḥaqqi liyuẓhirahū ‘alad-dīni kullih(ī), wa lau karihal-musyrikūn(a).
[33]
Diolah nang lah mangutus Rosul-Nyo dengan (mambawak) patunjuk dan ugamo nang benar agar Dio mangunggulkannyo atas sagalo ugamo walaupun orang-orang musyrik idak manyukoi.
۞ يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْٓا اِنَّ كَثِيْرًا مِّنَ الْاَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُوْنَ اَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَيَصُدُّوْنَ عَنْ سَبِيْلِ اللّٰهِ ۗوَالَّذِيْنَ يَكْنِزُوْنَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا يُنْفِقُوْنَهَا فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ ۙفَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ اَلِيْمٍۙ٣٤
Yā ayyuhal-lażīna āmanū inna kaṡīram minal-aḥbāri war-ruhbāni laya'kulūna amwālan-nāsi bil-bāṭili wa yaṣuddūna ‘an sabīlillāh(i), wal-lażīna yaknizūnaż-żahaba wal-fiḍḍata wa lā yunfiqūnahā fī sabīlillāh(i), fa basysyirhum bi‘ażābin alīm(in).
[34]
Oi orang-orang nang baiman, sasungguhnyo banyak dari para rabi dan rahib benar-benar mamakan harto manusio dengan jalan batil serto mamalingkan (manusio) dari jalan Allah. Orang-orang nang manyimpan emas dan perak dan idak manafkahkannyo di jalan Allah, mako bagihkanlah kabar ‘gembiro’ kapado orang-orang tu (bahwa orang-orang tu bakal mandapat) sikso nang pedih.
يَّوْمَ يُحْمٰى عَلَيْهَا فِيْ نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوٰى بِهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنُوْبُهُمْ وَظُهُوْرُهُمْۗ هٰذَا مَا كَنَزْتُمْ لِاَنْفُسِكُمْ فَذُوْقُوْا مَا كُنْتُمْ تَكْنِزُوْنَ٣٥
Yauma yuḥmā ‘alaihā fī nāri jahannama fa tukwā bihā jibāhuhum wa junūbuhum wa ẓuhūruhum, hāżā mā kanaztum li'anfusikum fa żūqū mā kuntum taknizūn(a).
[35]
(Ingatlah) pado hari katiko dipanaskan emas dan perak dalam nerako jahannam lalu disetrikakan (pado) dahi, lambung dan punggung orang-orang tu (sarayo dikatokan), “Kolah apo (harto bendo) nang dulu kamu simpan untuk dirimu dewek (idak diinfakkan). Mako, rasokanlah kiniko (akibat dari) apo nang salamo ko kamu simpan.”
اِنَّ عِدَّةَ الشُّهُوْرِ عِنْدَ اللّٰهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِيْ كِتٰبِ اللّٰهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ مِنْهَآ اَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ۗذٰلِكَ الدِّيْنُ الْقَيِّمُ ەۙ فَلَا تَظْلِمُوْا فِيْهِنَّ اَنْفُسَكُمْ وَقَاتِلُوا الْمُشْرِكِيْنَ كَاۤفَّةً كَمَا يُقَاتِلُوْنَكُمْ كَاۤفَّةً ۗوَاعْلَمُوْٓا اَنَّ اللّٰهَ مَعَ الْمُتَّقِيْنَ٣٦
Inna ‘iddatasy-syuhūri ‘indallāhiṡnā ‘asyara syahran fī kitābillāhi yauma khalaqas-samāwāti wal-arḍa minhā arba‘atun ḥurum(un), żālikad-dīnul-qayyim(u), falā taẓlimū fīhinna anfusakum wa qātilul-musyrikīna kāffatan kamā yuqātilūnakum kāffah(tan), wa‘lamū annallāha ma‘al-muttaqīn(a).
[36]
Sasungguhnyo bilangan bulan pado sisi Allah adolah duo belas bulan, 325 (sabagaimano) dalam katetapan Allah (di Lauh Mahfuz) pado waktu Dio manciptokan langit dan bumi, di antaronyo ado empat bulan haram. Tulah (katetapan) ugamo nang lurus, mako janganlah kamu mananiayo dirimu padonyo (empat bulan tu), dan perangilah kaum musyrik tu sagalonyo samacam mano orang-orang tupun mamerangi kamu sagalonyo. Katauilah bahwasanyo Allah baserto orangorang nang batakwa.
325) Allah manetapkan periode orbit bumi mangitari matahari salamo satahun nang setara dengan duo belas bulan, yaitu duo belas kalikatampakan bulan sabit akibat bulan mangitari bumi. Kateraturan priode waktu ko nang dimanfaatkan untuk pahitungan waktu.
اِنَّمَا النَّسِيْۤءُ زِيَادَةٌ فِى الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا يُحِلُّوْنَهٗ عَامًا وَّيُحَرِّمُوْنَهٗ عَامًا لِّيُوَاطِـُٔوْا عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللّٰهُ فَيُحِلُّوْا مَا حَرَّمَ اللّٰهُ ۗزُيِّنَ لَهُمْ سُوْۤءُ اَعْمَالِهِمْۗ وَاللّٰهُ لَا يَهْدِى الْقَوْمَ الْكٰفِرِيْنَ ࣖ٣٧
Innaman-nasī'u ziyādatun fil-kufri yuḍallu bihil-lażīna kafarū yuḥillūnahū ‘āmaw wa yuḥarrimūnahū ‘āmal liyuwāṭi'ū ‘iddata mā ḥarramallāhu fa yuḥillū mā ḥarramallāh(u), zuyyina lahum sū'u a‘mālihim, wallāhu lā yahdil-qaumal-kāfirīn(a).
[37]
Sasungguhnyo pangunduran (bulan haram) tu hanya manambah kakafiran. Orang-orang kafir disesatkan dengan (pangunduran) tu, orang-orang tu manghalalkannyo pado suatu tahun dan mangharamkannyo pado tahun nang lain agar orang-orang tu dapat manyesuaikan dengan bilangan nang diharamkan Allah, sakaligus orang-orang tu manghalalkan apo nang diharamkan Allah. (Oleh setan) lah dijadikan taraso elok bagi orang-orang tu perbuatannyo nang buruk tu. Allah idak mambagih patunjuk kapado orang-orang nang kafir
يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا مَا لَكُمْ اِذَا قِيْلَ لَكُمُ انْفِرُوْا فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ اثَّاقَلْتُمْ اِلَى الْاَرْضِۗ اَرَضِيْتُمْ بِالْحَيٰوةِ الدُّنْيَا مِنَ الْاٰخِرَةِۚ فَمَا مَتَاعُ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا فِى الْاٰخِرَةِ اِلَّا قَلِيْلٌ٣٨
Yā ayyuhal-lażīna āmanū mā lakum iżā qīla lakumunfirū fī sabīlillāhiṡ-ṡāqaltum ilal-arḍ(i), araḍītum bil-ḥayātid-dun-yā minal-ākhirah(ti), famā matā‘ul-ḥayātid-dun-yā fil-ākhirati illā qalīl(un).
[38]
Oi orang-orang nang baiman, mengapo katiko dikatokan kapado kamu, “Berangkatlah (untuk baperang) di jalan Allah,” kamu maraso berat dan cenderung pada (kahidupan) dunio? Apokah kamu lebih manyenangi kahidupan di dunio daripado kahidupan di akherat? Padohal, kanikmatan hidup di dunio ko (dibandingkan dengan kahidupan) di akherat hanyolah sadikit.
اِلَّا تَنْفِرُوْا يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا اَلِيْمًاۙ وَّيَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ وَلَا تَضُرُّوْهُ شَيْـًٔاۗ وَاللّٰهُ عَلٰى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ٣٩
Illā tanfirū yu‘ażżibkum ‘ażāban alīmā(n), wa yastabdil qauman gairakum wa lā taḍurrūhu syai'ā(n), wallāhu ‘alā kulli syai'in qadīr(un).
[39]
Kalu kamu idak berangkat (untuk baperang), niscayo Allah bakal manghukum kamu dengan azab nang pedih serto manggantikan kamu dengan kaum nang lain, dan kamu idak bakal dapat marugikanNyo sadikit pun. Allah Maha Kuaso atas sagalo sasuatu.
اِلَّا تَنْصُرُوْهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللّٰهُ اِذْ اَخْرَجَهُ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا ثَانِيَ اثْنَيْنِ اِذْ هُمَا فِى الْغَارِ اِذْ يَقُوْلُ لِصَاحِبِهٖ لَا تَحْزَنْ اِنَّ اللّٰهَ مَعَنَاۚ فَاَنْزَلَ اللّٰهُ سَكِيْنَتَهٗ عَلَيْهِ وَاَيَّدَهٗ بِجُنُوْدٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِيْنَ كَفَرُوا السُّفْلٰىۗ وَكَلِمَةُ اللّٰهِ هِيَ الْعُلْيَاۗ وَاللّٰهُ عَزِيْزٌ حَكِيْمٌ٤٠
Illā tanṣurūhu faqad naṣarahullāhu iż akhrajahul-lażīna kafarū ṡāniyaṡnaini iż humā fil-gāri iż yaqūlu liṣāḥibihī lā taḥzan innallāha ma‘anā, fa anzalallāhu sakīnatahū ‘alaihi wa ayyadahū bijunūdil lam tarauhā wa ja‘ala kalimatal-lażīna kafarus-suflā, wa kalimatullāhi hiyal-‘ulyā, wallāhu ‘azīzun ḥakīm(un).
[40]
Kalu kamu idak manolongnyo (Nabi Muhammad), sungguh Allah lah manolongnyo, (Yaitu) katiko orangorang kafir mangusirnyo (dari Mekah); sedangkan dio salah saorang dari duo orang katiko kaduonyo barado dalam gua, katiko dio bakato kapado temannyo, “Janganlah kamu basedih, sasungguhnyo Allah basamo kito,” Mako, Allah manurunkan katenangan kapadonyo (Nabi Muhammad), mampakuatnyo dengan balatentro (malaikat) nang kamu idak mangimaknyo, dan Dio manjadikan seruan orang-orang kafir tu seruan nang paling rendah. (Sabaliknyo), firman Allah tu lah nang paling tinggi. Allah Maha Perkaso lagi Maha Bijaksano.
اِنْفِرُوْا خِفَافًا وَّثِقَالًا وَّجَاهِدُوْا بِاَمْوَالِكُمْ وَاَنْفُسِكُمْ فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ ۗذٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ اِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ٤١
Infirū khifāfaw wa ṡiqālaw wa jāhidū bi'amwālikum wa anfusikum fī sabīlillāh(i), żālikum khairul lakum in kuntum ta‘lamūn(a).
[41]
Berangkatlah kamu (untuk baperang), baik dengan raso ringan maupun raso berat, dan bajihadlah kamu dengan harto dan jiwamu di jalan Allah. Nang demikian tu adolah lebih baik bagimu, kalu kamu mangetaui.
لَوْ كَانَ عَرَضًا قَرِيْبًا وَّسَفَرًا قَاصِدًا لَّاتَّبَعُوْكَ وَلٰكِنْۢ بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُۗ وَسَيَحْلِفُوْنَ بِاللّٰهِ لَوِ اسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَكُمْۚ يُهْلِكُوْنَ اَنْفُسَهُمْۚ وَاللّٰهُ يَعْلَمُ اِنَّهُمْ لَكٰذِبُوْنَ ࣖ٤٢
Lau kāna ‘araḍan qarībaw wa safaran qāṣidal lattaba‘ūka wa lākim ba‘udat ‘alaihimusy-syuqqah(tu), wa sayaḥlifūna billāhi lawistaṭa‘nā lakharajnā ma‘akum, yuhlikūna anfusahum, wallāhu ya‘lamu innahum lakāżibūn(a).
[42]
Sakironyo (nang kamu serukan kapado orang-orang tu) adolah kauntungan nang mudah diparoleh dan perjalanan nang idak saberapo jauh, pastilah orang-orang tu mangikutimu. Tapi, (orang-orang tu enggan karno) genah nang dituju tu jauh nian taraso bagi orang-orang tu. Orang-orang tu bakal basumpah dengan (namo) Allah, “Jikalu kami telap tentulah kami barangkat basamosamo kamu,” Orang-orang tu mambinasokan dirinyo dewek 326 dan Allah mangetaui bahwa sasungguhnyo orang-orang tu benar-benar orang-orang nang badusto.
326) Maksud dari ‘mambinasokan diri dewek’ dalam ayat ko adolah bahwa orang-orang tu bakal binaso disebabkan sumpah palsu dan kabohongan orang-orang tu.
عَفَا اللّٰهُ عَنْكَۚ لِمَ اَذِنْتَ لَهُمْ حَتّٰى يَتَبَيَّنَ لَكَ الَّذِيْنَ صَدَقُوْا وَتَعْلَمَ الْكٰذِبِيْنَ٤٣
‘Afallāhu ‘ank(a), lima ażinta lahum ḥattā yatabayyana lakal-lażīna ṣadaqū wa ta‘lamal-kāżibīn(a).
[43]
Allah mamaafkanmu (Nabi Muhammad). Mangapo kamu mambagih izin kapado orang-orang tu (untuk idak pegi baperang) sahinggo jelas bagimu orang-orang nang benar-benar (dalam kauzurannyo) dan sahinggo kamu mangetaui orang-orang nang badusto?
لَا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِيْنَ يُؤْمِنُوْنَ بِاللّٰهِ وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ اَنْ يُّجَاهِدُوْا بِاَمْوَالِهِمْ وَاَنْفُسِهِمْۗ وَاللّٰهُ عَلِيْمٌۢ بِالْمُتَّقِيْنَ٤٤
Lā yasta'żinukal-lażīna yu'minūna billāhi wal-yaumil-ākhiri ay yujāhidū bi'amwālihim wa anfusihim, wallāhu ‘alīmum bil-muttaqīn(a).
[44]
Orang-orang nang baiman kapado Allah dan hari kemudian, idak bakal maminta izin kapadomu untuk (idak ikut) bajihad dengan harto dan jiwa orang-orang tu. Allah Maha Mangetaui orang-orang nang batakwa.
اِنَّمَا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِيْنَ لَا يُؤْمِنُوْنَ بِاللّٰهِ وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ وَارْتَابَتْ قُلُوْبُهُمْ فَهُمْ فِيْ رَيْبِهِمْ يَتَرَدَّدُوْنَ٤٥
Innamā yasta'żinukal-lażīna lā yu'minūna billāhi wal-yaumil-ākhiri wartābat qulūbuhum fahum fī raibihim yataraddadūn(a).
[45]
Sasungguhnyo nang maminta izin kapadomu (Nabi Muhammad untuk idak bajihad) hanyolah orang-orang nang idak baiman kapado Allah dan hari kemudian, dan hati orang-orang tu ragu, karno tu orangorang tu salalu bimbang dalam karaguannyo.
۞ وَلَوْ اَرَادُوا الْخُرُوْجَ لَاَعَدُّوْا لَهٗ عُدَّةً وَّلٰكِنْ كَرِهَ اللّٰهُ انْۢبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيْلَ اقْعُدُوْا مَعَ الْقٰعِدِيْنَ٤٦
Wa lau arādul-khurūja la'a‘addū lahū ‘uddataw wa lākin karihallāhumbi‘āṡahum fa ṡabbaṭahum wa qīlaq‘udū ma‘al-qā‘idīn(a).
[46]
Saandainyo orang-orang tu mau berangkat (sejak samulo), tentulah orangorang tu manyiapkan persiapan untuk kaberangkatan tu. Tapi, (orang-orang tu memang enggan dan oleh sebab tu) Allah idak manyukoi kaberangkatan orang-orang tu, mako Dio malemahkan kainginan orangorang tu, dan dikatokan (kapado orangorang tu), “Tinggallah kamu basamo orangorang nang tinggal tu,”
لَوْ خَرَجُوْا فِيْكُمْ مَّا زَادُوْكُمْ اِلَّا خَبَالًا وَّلَاَوْضَعُوْا خِلٰلَكُمْ يَبْغُوْنَكُمُ الْفِتْنَةَۚ وَفِيْكُمْ سَمّٰعُوْنَ لَهُمْۗ وَاللّٰهُ عَلِيْمٌۢ بِالظّٰلِمِيْنَ٤٧
Wa lau kharajū fīkum mā zādūkum illā khabālaw wa la'auḍa‘ū khilālakum yabgūnakumul-fitnah(ta), wa fīkum sammā‘ūna lahum, wallāhu ‘alīmum biẓ-ẓālimīn(a).
[47]
Kalu orang-orang tu kaluar basamomu, niscayo orang-orang tu idak manambah (kekuatan)-mu, malah hanyo bakal mambuat karusakan be dan tentu orangorang tu bakal bagegas maju ka muko di celah-celah barisanmu, untuk mangadokan kakacauan (di barisanmu), sedang di antaro kamu ado orang-orang nang amat suko manganingkan (pakatoan) orang-orang tu. Allah Maha Mangetaui orang-orang nang aniayo.
لَقَدِ ابْتَغَوُا الْفِتْنَةَ مِنْ قَبْلُ وَقَلَّبُوْا لَكَ الْاُمُوْرَ حَتّٰى جَاۤءَ الْحَقُّ وَظَهَرَ اَمْرُ اللّٰهِ وَهُمْ كٰرِهُوْنَ٤٨
Laqadibtagawul-fitnata min qablu wa qallabū lakal-umūra ḥattā jā'al-ḥaqqu wa ẓahara amrullāhi wa hum kārihūn(a).
[48]
Sungguh, sabelum tu orang-orang tu benarbenar lah bausaho mambuat kakacauan dan orang-orang tu mambolak-balik babagai urusan (dengan pelbagai macam tipu dayo untuk (mancelakakan)-mu, hinggo datanglah kabenaran (barupo pertolongan Allah) dan menanglah urusan (ugamo) Allah, padohal orang-orang tu adolah orangorang nang idak manyukoinyo.
وَمِنْهُمْ مَّنْ يَّقُوْلُ ائْذَنْ لِّيْ وَلَا تَفْتِنِّيْۗ اَلَا فِى الْفِتْنَةِ سَقَطُوْاۗ وَاِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيْطَةٌ ۢ بِالْكٰفِرِيْنَ٤٩
Wa minhum may yaqūlu'żal lī wa lā taftinnī, alā fil-fitnati saqaṭū, wa inna jahannama lamuḥīṭatum bil-kāfirīn(a).
[49]
Di antaro orang-orang tu ado orang nang bakato, “Bagihlah sayo kaizinan (idak pegi baperang) dan janganlah kamu (Nabi Muhammad) manjadikan sayo tajerumus dalam fitnah,” Katauilah, bahwa orangorang tu (dengan kaengganannnyo pegi bajihad) lah tajerumus ka dalam fitnah. Sasungguhnyo (nerako) Jahannam tu benarbenar maliputi orang-orang nang kafir.
اِنْ تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْۚ وَاِنْ تُصِبْكَ مُصِيْبَةٌ يَّقُوْلُوْا قَدْ اَخَذْنَآ اَمْرَنَا مِنْ قَبْلُ وَيَتَوَلَّوْا وَّهُمْ فَرِحُوْنَ٥٠
In tuṣibka ḥasanatun tasu'hum, wa in tuṣibka muṣībatuy yaqūlū qad akhażnā min qablu wa yatawallau wa hum fariḥūn(a).
[50]
Kalu kamu (Nabi Muhammad) mandapat suatu kabaikan (mako) tu manyakitkan orang-orang tu. Tapi, kalu kamu ditimpo bencano, orang-orang tu bakato, “Sungguh, sejak samulo kami lah bahati-hati (dengan idak pegi baperang)” dan orang-orang tu bapaling dengan (parasoan) gembiro.
قُلْ لَّنْ يُّصِيْبَنَآ اِلَّا مَا كَتَبَ اللّٰهُ لَنَاۚ هُوَ مَوْلٰىنَا وَعَلَى اللّٰهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُوْنَ٥١
Qul lay yuṣībanā illā mā kataballāhu lanā, huwa maulānā wa ‘alallāhi falyatawakkalil-mu'minūn(a).
[51]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Sekalikali idak bakal manimpo kami malainkan apo nang lah ditetapkan Allah bagi kami. Diolah Palindung kami, dan hanyo kapado Allah hendaknyo orang-orang nang baiman batawakal,”
قُلْ هَلْ تَرَبَّصُوْنَ بِنَآ اِلَّآ اِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِۗ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ اَنْ يُّصِيْبَكُمُ اللّٰهُ بِعَذَابٍ مِّنْ عِنْدِهٖٓ اَوْ بِاَيْدِيْنَاۖ فَتَرَبَّصُوْٓا اِنَّا مَعَكُمْ مُّتَرَبِّصُوْنَ٥٢
Qul hal tarabbaṣūna binā illā iḥdal-ḥusnayain(i), wa naḥnu natarabbaṣu bikum ay yuṣībakumullāhu bi‘ażābim min ‘indihī au bi'aidīnā, fa tarabbaṣū innā ma‘akum mutarabbiṣūn(a).
[52]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Idak katek nang kamu tunggu-tunggu (kedatangannyo) bagi kami, kacuali salah sikok dari duo kabaikan (menang atau mati syahid). Kami manunggu-nunggu bagi kamu bahwa Allah bakal manimpokan kapadomu azab dari sisi-Nyo atau (azab) malalui tangan kami. Mako, tunggulah, sasungguhnyo kami manunggu (pulo) basamomu,”
قُلْ اَنْفِقُوْا طَوْعًا اَوْ كَرْهًا لَّنْ يُّتَقَبَّلَ مِنْكُمْ ۗاِنَّكُمْ كُنْتُمْ قَوْمًا فٰسِقِيْنَ٥٣
Qul anfiqū ṭau‘an au karhal lay yutaqabbala minkum, innakum kuntum qauman fāsiqīn(a).
[53]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “(Oi orangorang munafik), nafkahkanlah (hartomu) baik dengan sukorela ataupun dengan tapakso, (namun katahuilah bahwa nafkah tu) sakali-kali idak bakal diterimo (oleh Allah) dari kamu. Sasungguhnyo kamu adolah orang-orang nang fasik.
وَمَا مَنَعَهُمْ اَنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقٰتُهُمْ اِلَّآ اَنَّهُمْ كَفَرُوْا بِاللّٰهِ وَبِرَسُوْلِهٖ وَلَا يَأْتُوْنَ الصَّلٰوةَ اِلَّا وَهُمْ كُسَالٰى وَلَا يُنْفِقُوْنَ اِلَّا وَهُمْ كٰرِهُوْنَ٥٤
Wa mā mana‘ahum an tuqbala minhum nafaqātuhum illā annahum kafarū billāhi wa birasūlihī wa lā ya'tūnaṣ-ṣalāta illā wa hum kusālā wa lā yunfiqūna illā wa hum kārihūn(a).
[54]
Dak katek nang manghalangi orang-orang tu untuk diterimo infaknyo malainkan karno sasungguhnyo orang-orang tu adolah orangorang nang kafir kapado Allah dan RosulNyo dan orang-orang tu idak mangerjokan sembahyang, malainkan dengan malas dan idak (pulo) manafkahkan (harto) nyo, malainkan dengan raso enggan (tapakso).
فَلَا تُعْجِبْكَ اَمْوَالُهُمْ وَلَآ اَوْلَادُهُمْ ۗاِنَّمَا يُرِيْدُ اللّٰهُ لِيُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِى الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ اَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كٰفِرُوْنَ٥٥
Falā tu‘jibka amwāluhum wa lā aulāduhum, innamā yurīdullāhu liyu‘ażżibahum bihā fil-ḥayātid-dun-yā wa tazhaqa anfusuhum wa hum kāfirūn(a).
[55]
(Kalu demikian halnyo), janganlah harto bendo dan anak-anak orang-orang tu mambuatmu kagum. Sasungguhnyo Allah hendak manyikso orang-orang tu dalam kahidupan dunio dan kagi bakal malayang nyawo orang-orang tu dengan susah payah, sedang orang-orang tu dalam kaadoan kafir.
وَيَحْلِفُوْنَ بِاللّٰهِ اِنَّهُمْ لَمِنْكُمْۗ وَمَا هُمْ مِّنْكُمْ وَلٰكِنَّهُمْ قَوْمٌ يَّفْرَقُوْنَ٥٦
Wa yaḥlifūna billāhi innahum laminkum, wa mā hum minkum wa lākinnahum qaumuy yafraqūn(a).
[56]
Orang-orang tu (orang-orang munafik) basumpah dengan (namo) Allah, bahwa sasungguhnyo orang-orang tu tamasuk golonganmu, padohal orang-orang tu bukanlah dari golonganmu, tapi orang-orang tu adolah orang-orang nang sangat takut (kapadomu).
لَوْ يَجِدُوْنَ مَلْجَاً اَوْ مَغٰرٰتٍ اَوْ مُدَّخَلًا لَّوَلَّوْا اِلَيْهِ وَهُمْ يَجْمَحُوْنَ٥٧
Lau yajidūna malja'an au magārātin au muddakhalal lawallau ilaihi wa hum yajmaḥūn(a).
[57]
Jikalu orang-orang tu mamperoleh genah balindung, gua-gua atau lubang-lubang (dalam tanah) niscayo orang-orang tu pegi (lari) ka sano dengan sacepat-cepatnyo.
وَمِنْهُمْ مَّنْ يَّلْمِزُكَ فِى الصَّدَقٰتِۚ فَاِنْ اُعْطُوْا مِنْهَا رَضُوْا وَاِنْ لَّمْ يُعْطَوْا مِنْهَآ اِذَا هُمْ يَسْخَطُوْنَ٥٨
Wa minhum may yalmizuka fiṣ-ṣadaqāt(i), fa in u‘ṭū minhā raḍū wa illam yu‘ṭau minhā iżā hum yaskhaṭūn(a).
[58]
Di antaro orang-orang tu ado orang nang mancelamu (Nabi Muhammad) dalam perkaro (pambagian) sedekah-sedekah (zakat atau rampasan perang). Kalu orang-orang tu dibagih sabahagian dari padonyo, mako orang-orang tu basenang hati, dan kalu orang-orang tu idak dibagih sabahagian, tibo-tibo orang-orang tu marah.
وَلَوْ اَنَّهُمْ رَضُوْا مَآ اٰتٰىهُمُ اللّٰهُ وَرَسُوْلُهٗۙ وَقَالُوْا حَسْبُنَا اللّٰهُ سَيُؤْتِيْنَا اللّٰهُ مِنْ فَضْلِهٖ وَرَسُوْلُهٗٓ اِنَّآ اِلَى اللّٰهِ رٰغِبُوْنَ ࣖ٥٩
Wa lau annahum raḍū mā ātāhumullāhu wa rasūluh(ū), wa qālū ḥasbunallāhu sayu'tīnallāhu min faḍlihī wa rasūluhū innā ilallāhi rāgibūn(a).
[59]
Jikalu orang-orang tu sungguh-sungguh ridho dengan apo nang dibagih Allah dan Rosul-Nyo kapadonyo, dan bakato, “Cukuplah Allah bagi kami, Allah bakal mambagihkan kapado kami sabagian dari karunia-Nyo dan (demikian pulo) RosulNyo. Sasungguhnyo kami adolah orangorang nang baharap kapado Allah.”
۞ اِنَّمَا الصَّدَقٰتُ لِلْفُقَرَاۤءِ وَالْمَسٰكِيْنِ وَالْعٰمِلِيْنَ عَلَيْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوْبُهُمْ وَفِى الرِّقَابِ وَالْغٰرِمِيْنَ وَفِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ وَابْنِ السَّبِيْلِۗ فَرِيْضَةً مِّنَ اللّٰهِ ۗوَاللّٰهُ عَلِيْمٌ حَكِيْمٌ٦٠
Innamaṣ-ṣadaqātu lil-fuqarā'i wal-masākīni wal-‘āmilīna ‘alaihā wal-mu'allafati qulūbuhum wa fir-riqābi wal-gārimīna wa fī sabīlillāhi wabnis-sabīl(i), farīḍatam minallāh(i), wallāhu ‘alīmun ḥakīm(un).
[60]
Sasungguhnyo zakat-zakat tu, hanyolah untuk orang-orang fakir, orang-orang miskin, pengurus-pengurus zakat, para muallaf nang dibujuk hatinyo, untuk (mamerdekakan) budak, orang-orang nang bahutang, untuk jalan Allah dan untuk orang-orang nang sedang dalam pajalanan (nang mamerlukan patolongan), sabagai suatu katetapan nang diwajibkan Allah. Allah Maha Mangetaui lagi Maha Bijaksano.
وَمِنْهُمُ الَّذِيْنَ يُؤْذُوْنَ النَّبِيَّ وَيَقُوْلُوْنَ هُوَ اُذُنٌ ۗقُلْ اُذُنُ خَيْرٍ لَّكُمْ يُؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِيْنَ وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِيْنَ اٰمَنُوْا مِنْكُمْۗ وَالَّذِيْنَ يُؤْذُوْنَ رَسُوْلَ اللّٰهِ لَهُمْ عَذَابٌ اَلِيْمٌ٦١
Wa minhumul-lażīna yu'żūnan nabiyya wa yaqūlūna huwa użun(un), qul użunu khairil lakum yu'minu billāhi wa yu'minu lil-mu'minīna wa raḥmatul lil-lażīna āmanū minkum, wal-lażīna yu'żūna rasūlallāhi lahum ‘ażābun alīm(un).
[61]
Di antaro orang-orang tu (orang-orang munafik) ado orang-orang nang manyakiti Nabi (Muhammad) dan mangatokan, “Dio adolah telingo (nang manampung dan mampercayoi sagalo apo nang didengarnyo tanpa seleski),” Katokanlah, “(Nabi Muhammad adolah) telingo nang baik bagi kamu, dio baiman kapado Allah, mampercayoi orang-orang mukmin, dan manjadi rahmat bagi orang-orang nang baiman di antaro kamu,” Orang-orang nang manyakiti Rosulullah baginyo azab nang pedih.
يَحْلِفُوْنَ بِاللّٰهِ لَكُمْ لِيُرْضُوْكُمْ وَاللّٰهُ وَرَسُوْلُهٗٓ اَحَقُّ اَنْ يُّرْضُوْهُ اِنْ كَانُوْا مُؤْمِنِيْنَ٦٢
Yaḥlifūna billāhi lakum liyurḍūkum wallāhu wa rasūluhū aḥaqqu ay yurḍūhu in kānū mu'minīn(a).
[62]
Orang-orang tu (orang-orang munafik) basumpah kapadomu (kaum muslim) dengan (namo) Allah untuk mambuat kamu ridho, padohal Allah dan Rosul-Nyo lebih patut orang-orang tu (raih) karidhaan-Nyo kalu orang-orang tu adolah orang-orang nang baiman.
اَلَمْ يَعْلَمُوْٓا اَنَّهٗ مَنْ يُّحَادِدِ اللّٰهَ وَرَسُوْلَهٗ فَاَنَّ لَهٗ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدًا فِيْهَاۗ ذٰلِكَ الْخِزْيُ الْعَظِيْمُ٦٣
Alam ya‘lamū annahū may yuḥādidillāha wa rasūlahū fa anna lahū nāru jahannama khālidan fīhā, żālikal khizyul-‘aẓīm(u).
[63]
Idaklah orang-orang tu (orang-orang munapik) mangetaui bahwasanyo siapo be nang manentang Allah dan Rosul-Nyo, mako sasungguhnyo nerako jahannamlah baginyo. Kekal dio di dalamnyo. Tu adolah kahinoan nang besak.
يَحْذَرُ الْمُنٰفِقُوْنَ اَنْ تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُوْرَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِمَا فِيْ قُلُوْبِهِمْۗ قُلِ اسْتَهْزِءُوْاۚ اِنَّ اللّٰهَ مُخْرِجٌ مَّا تَحْذَرُوْنَ٦٤
Yaḥżarul-munāfiqūna an tunazzala ‘alaihim sūratun tunabbi'uhum bimā fī qulūbihim, qulistahzi'ū, innallāha mukhrijum mā taḥżarūn(a).
[64]
Orang-orang nang munafik tu khawatir kalu diturunkan tahadapnyo sasuatu surat nang manerangkan apo nang tasambunyi dalam hatinyo. Katokanlah (kapado orang-orang tu), “Ejeklah (Allah, Rosul-Nyo, dan orang baiman sasukomu),” Sasungguhnyo Allah pasti bakal manampakkan apo nang kamu khawatirkan tu.
وَلَىِٕنْ سَاَلْتَهُمْ لَيَقُوْلُنَّ اِنَّمَا كُنَّا نَخُوْضُ وَنَلْعَبُۗ قُلْ اَبِاللّٰهِ وَاٰيٰتِهٖ وَرَسُوْلِهٖ كُنْتُمْ تَسْتَهْزِءُوْنَ٦٥
Wa la'in sa'altahum layaqūlunna innamā kunnā nakhūḍū wa nal‘ab(u), qul abillāhi wa āyātihī wa rasūlihī kuntum tastahzi'ūn(a).
[65]
Sasungguhnyo kalu kamu tanyokan kapado orang-orang tu, tentulah orang-orang tu bakal manjawab, “Sasungguhnyo kami hanyolah bagerah dan bamain-main be,” Katokanlah, “Apokah tahadap Allah, ayatayat-Nyo dan Rosul-Nyo kamu salalu baolok-olok?”
لَا تَعْتَذِرُوْا قَدْ كَفَرْتُمْ بَعْدَ اِيْمَانِكُمْ ۗ اِنْ نَّعْفُ عَنْ طَاۤىِٕفَةٍ مِّنْكُمْ نُعَذِّبْ طَاۤىِٕفَةً ۢ بِاَنَّهُمْ كَانُوْا مُجْرِمِيْنَ ࣖ٦٦
Lā ta‘tażirū qad kafartum ba‘da īmānikum, in na‘fu ‘an ṭā'ifatim minkum nu‘ażżib ṭā'ifatam bi'annahum kānū mujrimīn(a).
[66]
Dak usah kamu mambuat-buat alasan karno kamu lah kafir sasudah baiman. Kalu Kami mamaafkan sagolongan dari kamu (kareno lah bataubat), niscayo Kami bakal mangazab golongan (nang lain), kareno sasungguhnyo orang-orang tu adolah orangorang nang salalu babuat doso.
اَلْمُنٰفِقُوْنَ وَالْمُنٰفِقٰتُ بَعْضُهُمْ مِّنْۢ بَعْضٍۘ يَأْمُرُوْنَ بِالْمُنْكَرِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوْفِ وَيَقْبِضُوْنَ اَيْدِيَهُمْۗ نَسُوا اللّٰهَ فَنَسِيَهُمْ ۗ اِنَّ الْمُنٰفِقِيْنَ هُمُ الْفٰسِقُوْنَ٦٧
Al-munāfiqūna wal-munāfiqātu ba‘ḍuhum mim ba‘ḍ(in), ya'murūna bil-munkari wa yanhauna ‘anil-ma‘rūfi wa yaqbiḍūna aidiyahum, nasullāha fa nasiyahum, innal-munāfiqīna humul-fāsiqūn(a).
[67]
Orang-orang munafik jantan dan batino sabagian dengan sabagian nang lain adolah (samo be). Orang-orang tu manyuruh (babuat) nang munkar dan malarang babuat nang ma’ruf. Orang-orang tu pun manggenggamkan tangannyo (kikir/pelit/ lokek). Orang-orang tu lah malupokan Allah, mako Allah malupokan orang-orang tu. Sasungguhnyo orang-orang munafik tu adolah orang-orang nang fasik.
وَعَدَ اللّٰهُ الْمُنٰفِقِيْنَ وَالْمُنٰفِقٰتِ وَالْكُفَّارَ نَارَ جَهَنَّمَ خٰلِدِيْنَ فِيْهَاۗ هِيَ حَسْبُهُمْ ۚوَلَعَنَهُمُ اللّٰهُ ۚوَلَهُمْ عَذَابٌ مُّقِيْمٌۙ٦٨
Wa‘adallāhul-munāfiqīna wal-munāfiqāti wal-kuffāra nāra jahannama khālidīna fīhā, hiya ḥasbuhum, wa la‘anahumullāh(u), wa lahum ‘ażābum muqīm(un).
[68]
Allah lah mangancam orang-orang munafik jantan dan batino serto orang-orang kafir dengan nerako Jahannam. Orang-orang tu kekal di dalamnyo. Cukuplah (nerako) tu bagi orang-orang tu. Allah malaknati orangorang tu. Bagi orang-orang tu azab nang kekal.
كَالَّذِيْنَ مِنْ قَبْلِكُمْ كَانُوْٓا اَشَدَّ مِنْكُمْ قُوَّةً وَّاَكْثَرَ اَمْوَالًا وَّاَوْلَادًاۗ فَاسْتَمْتَعُوْا بِخَلَاقِهِمْ فَاسْتَمْتَعْتُمْ بِخَلَاقِكُمْ كَمَا اسْتَمْتَعَ الَّذِيْنَ مِنْ قَبْلِكُمْ بِخَلَاقِهِمْ وَخُضْتُمْ كَالَّذِيْ خَاضُوْاۗ اُولٰۤىِٕكَ حَبِطَتْ اَعْمَالُهُمْ فِى الدُّنْيَا وَالْاٰخِرَةِ ۚوَاُولٰۤىِٕكَ هُمُ الْخٰسِرُوْنَ٦٩
Kal-lażīna min qablikum kānū asyadda minkum quwwataw wa akṡara amwālaw wa aulādā(n), fastamta‘ū bikhalāqihim fastamta‘tum bikhalāqikum kamastamta‘al-lażīna min qablikum bikhalāqihim wa khuḍtum kal-lażī khāḍū, ulā'ika ḥabiṭat amāluhum fid-dun-yā wal-ākhirah(ti), ulā'ika humul-khāsirūn(a).
[69]
(Kamu, orang-orang munafik) adolah saperti orang-orang sabelum kamu. Orang-orang tu lebih kuat daripado kamu dan lebih banyak harto dan anak-anaknyo. Mako orang-orang tu lah manikmati bagiannyo, dan kamu lah manikmati bagian kamu samacam mano orang-orang nang sabelummu manikmati bagiannyo. Kamu mampercakapkan (halhal nang batil) samacam mano orang-orang tu mampercakapkannyo. Orang-orang tu amalannyo manjadi sio-sio di dunio dan di akherat. Orang-orang tulah orang-orang nang marugi.
اَلَمْ يَأْتِهِمْ نَبَاُ الَّذِيْنَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوْحٍ وَّعَادٍ وَّثَمُوْدَ ەۙ وَقَوْمِ اِبْرٰهِيْمَ وَاَصْحٰبِ مَدْيَنَ وَالْمُؤْتَفِكٰتِۗ اَتَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنٰتِۚ فَمَا كَانَ اللّٰهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلٰكِنْ كَانُوْٓا اَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُوْنَ٧٠
Alam ya'tihim naba'ul-lażīna min qablihim qaumi nūḥiw wa ‘ādiw wa ṡamūd(a), wa qaumi ibrāhīma wa aṣḥābi madyana wal-mu'tafikāt(i), atathum rusuluhum bil-bayyināt(i), famā kānallāhu liyaẓlimahum wa lākin kānū anfusahum yaẓlimūn(a).
[70]
Apokah idak sampe kapado orang-orang tu barito penting (tentang) orang-orang nang sabelum orang-orang tu, (Yaitu) kaum Nuh, ‘Aad, Tsamud, kaum Ibrahim, penduduk Madyan dan (kaum Lut) nang kota-kotanyo lah musnah? Lah datang kapado orangorang tu Rosul-Rosul dengan mambawak bukti-bukti nang nyato. Allah idak bakal pernah manzalimi orang-orang tu, tapi orang-orang tulah nang salalu manganiayo dirinyo dewek.
وَالْمُؤْمِنُوْنَ وَالْمُؤْمِنٰتُ بَعْضُهُمْ اَوْلِيَاۤءُ بَعْضٍۘ يَأْمُرُوْنَ بِالْمَعْرُوْفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُقِيْمُوْنَ الصَّلٰوةَ وَيُؤْتُوْنَ الزَّكٰوةَ وَيُطِيْعُوْنَ اللّٰهَ وَرَسُوْلَهٗ ۗاُولٰۤىِٕكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللّٰهُ ۗاِنَّ اللّٰهَ عَزِيْزٌ حَكِيْمٌ٧١
Wal-mu'minūna wal-mu'minātu ba‘ḍuhum auliyā'u ba‘ḍ(in), ya'murūna bil-ma‘rūfi wa yanhauna ‘anil-munkari wa yuqīmūnaṣ-ṣalāta wa yu'tūnaz-zakāta wa yuṭī‘ūnallāha wa rasūlah(ū), ulā'ika sayarḥamuhumullāh(u), innallāha ‘azīzun ḥakīm(un).
[71]
Orang-orang nang baiman, laki-laki dan perempuan, sabagiannyo (adolah) manjadi penolong bagi sabahagian nang lain. 327 Orang-orang tu manyuruh (babuat) nang ma’ruf, mancegah (babuat) nang munkar, manegakkan shalat, manunaikan zakat dan taat kapado Allah dan Rosul-Nyo. Orangorang tu bakal dibagih rahmat oleh Allah. Sasungguhnyo Allah Maha Perkaso lagi Maha Bijaksano.
327) Imak catatan kaki surah Ali ‘Imran/3 : 28.
وَعَدَ اللّٰهُ الْمُؤْمِنِيْنَ وَالْمُؤْمِنٰتِ جَنّٰتٍ تَجْرِيْ مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهٰرُ خٰلِدِيْنَ فِيْهَا وَمَسٰكِنَ طَيِّبَةً فِيْ جَنّٰتِ عَدْنٍ ۗوَرِضْوَانٌ مِّنَ اللّٰهِ اَكْبَرُ ۗذٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيْمُ ࣖ٧٢
Wa‘adallāhul-mu'minīna wal-mu'mināti jannātin tajrī min taḥtihal-anhāru khālidīna fīhā wa masākina ṭayyibatan fī jannāti ‘adn(in), wa riḍwānum minallāhi akbar(u), żālika huwal-fauzul-‘aẓīm(u).
[72]
Allah lah manjanjikan kapado orangorang mukmin, jantan dan batino, surgo nang dibawahnyo mangalir sungei-sungei, kekal orang-orang tu di dalamnyo, dan (mandapat) genah-genah nang bagus di surgo ‘Adn. Ridho Allah adolah lebih besak. Tu adolah kamenangan nang agung.
يٰٓاَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنٰفِقِيْنَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ ۗوَمَأْوٰىهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيْرُ٧٣
Yā ayyuhan-nabiyyu jāhidil-kuffāra wal-munāfiqīna wagluẓ ‘alaihim, wa ma'wāhum jahannamu wa bi'sal-maṣīr(u).
[73]
Oi Nabi, bajihadlah (malawan) orang-orang kafir dan orang-orang munafik dan basikap keraslah tahadap orang-orang tu. Genah orang-orang tu iolah (nerako) Jahannam. (Tulah) saburuk-buruk genah balik.
يَحْلِفُوْنَ بِاللّٰهِ مَا قَالُوْا ۗوَلَقَدْ قَالُوْا كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَكَفَرُوْا بَعْدَ اِسْلَامِهِمْ وَهَمُّوْا بِمَا لَمْ يَنَالُوْاۚ وَمَا نَقَمُوْٓا اِلَّآ اَنْ اَغْنٰىهُمُ اللّٰهُ وَرَسُوْلُهٗ مِنْ فَضْلِهٖ ۚفَاِنْ يَّتُوْبُوْا يَكُ خَيْرًا لَّهُمْ ۚوَاِنْ يَّتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللّٰهُ عَذَابًا اَلِيْمًا فِى الدُّنْيَا وَالْاٰخِرَةِ ۚوَمَا لَهُمْ فِى الْاَرْضِ مِنْ وَّلِيٍّ وَّلَا نَصِيْرٍ٧٤
Yaḥlifūna billāhi mā qālū, wa laqad qālū kalimatal-kufri wa kafarū ba‘da islāmihim wa hammū bimā lam yanālū, wa mā naqamū illā an agnāhumullāhu wa rasūluhū min faḍlih(ī), fa iy yatūbū yaku khairal lahum, wa iy yatawallau yu‘ażżibhumullāhu ‘ażāban alīman fid-dun-yā wal-ākhirah(ti), wa mā lahum fil-arḍi miw waliyyiw wa lā naṣīr(in).
[74]
Orang-orang tu (orang-orang munafik) basumpah dengan (namo) Allah bahwa orang-orang tu idak mangatokan (sasuatu nang manyakiti Nabi Muhammad). Sungguh, orang-orang tu benar-benar lah mangucapkan perkatoan kakafiran (dengan mangejek Nabi Muhammad) dan (karnonyo) manjadi kafir sasudah masuk Islam. Orangorang tu manginginkan apo nang dio idak dapat mancapainyo. 328 Orang-orang tu idak mancela malainkan kareno Allah dan Rosul-Nyo lah malimpahkan karunia-Nyo kapadonyo. Mako kalu orang-orang tu batobat, tu adolah lebih baik baginyo. Kalu orang-orang tu bapaling, niscayo Allah bakal mangazabnyo dengan azab nang pedih di dunio dan akherat. Orang-orang tu sakalikali idak katek palindung dan idak (pulo) panolong di muko bumi.
328) Orang-orang tu ingin mambunuh Nabi Muhammad SAW
۞ وَمِنْهُمْ مَّنْ عٰهَدَ اللّٰهَ لَىِٕنْ اٰتٰىنَا مِنْ فَضْلِهٖ لَنَصَّدَّقَنَّ وَلَنَكُوْنَنَّ مِنَ الصّٰلِحِيْنَ٧٥
Wa minhum man ‘āhadallāha la'in ātānā min faḍlihī lanaṣṣaddaqanna wa lanakūnanna minaṣ-ṣāliḥīn(a).
[75]
Di antara orang-orang tu ado orang nang lah baikrar kapado Allah, “Sasungguhnyo kalu Allah mambagihkan sabahagian dari karunia-Nyo kapado kami, pastilah kami bakal benar-benar basadekah dan pastilah kami benar-benar tamasuk orang-orang nang saleh.
فَلَمَّآ اٰتٰىهُمْ مِّنْ فَضْلِهٖ بَخِلُوْا بِهٖ وَتَوَلَّوْا وَّهُمْ مُّعْرِضُوْنَ٧٦
Falammā ātāhum min faḍlihī bakhilū bihī wa tawallau wa hum mu‘riḍūn(a).
[76]
Katiko Allah manganugerahkan kapado orang-orang tu sabahagian dari karunioNyo, orang-orang tu manjadi kikir/pelit/ lokek dengan karunio tu dan bapaling sarayo manjadi panentang (kabenaran).
فَاَعْقَبَهُمْ نِفَاقًا فِيْ قُلُوْبِهِمْ اِلٰى يَوْمِ يَلْقَوْنَهٗ بِمَآ اَخْلَفُوا اللّٰهَ مَا وَعَدُوْهُ وَبِمَا كَانُوْا يَكْذِبُوْنَ٧٧
Fa a‘qabahum nifāqan fī qulūbihim ilā yaumi yalqaunahū bimā akhlafullāha mā wa‘adūhu wa bimā kānū yakżibūn(a).
[77]
Mako, (akibat kakikiran/lokek/pelit tu) Dio mananamkan kamunafikan dalam hati orang-orang tu sampe kapado waktu orangorang tu manemui Allah, karno orang-orang tu lah mamungkiri janji nang lah diikrarkan kapado-Nyo dan (jugo) karno orang-orang tu salalu badusto.
اَلَمْ يَعْلَمُوْٓا اَنَّ اللّٰهَ يَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَنَجْوٰىهُمْ وَاَنَّ اللّٰهَ عَلَّامُ الْغُيُوْبِ٧٨
Alam ya‘lamū annallāha ya‘lamu sirrahum wa najwāhum wa annallāha ‘allāmul-guyūb(i).
[78]
Idaklah orang-orang tu mangetaui bahwasanyo Allah mangetaui rahasio dan bisikan orang-orang tu dan bahwasanyo Allah Maha Mangetaui sagalo nang ghaib.
اَلَّذِيْنَ يَلْمِزُوْنَ الْمُطَّوِّعِيْنَ مِنَ الْمُؤْمِنِيْنَ فِى الصَّدَقٰتِ وَالَّذِيْنَ لَا يَجِدُوْنَ اِلَّا جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُوْنَ مِنْهُمْ ۗسَخِرَ اللّٰهُ مِنْهُمْ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ اَلِيْمٌ٧٩
Allażīna yalmizūnal-muṭṭawwi‘īna minal-mu'minīna fiṣ-ṣadaqāti wal-lażīna lā yajidūna illā juhdahum fa yaskharūna minhum, sakhirallāhu minhum, wa lahum ‘ażābun alīm(un).
[79]
Orang-orang (munafik) nang mancela orang-orang baiman nang mambagih sedekah dengan suko rela, (mancela) orang-orang nang idak mandapatkan (untuk disedekahkan) salain sekedar kasanggupannyo, lalu orang-orang tu manghinonyo. Mako, Allah mangejek orangorang tu dan bagi orang-orang tu azab nang pedih.
اِسْتَغْفِرْ لَهُمْ اَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْۗ اِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِيْنَ مَرَّةً فَلَنْ يَّغْفِرَ اللّٰهُ لَهُمْ ۗذٰلِكَ بِاَنَّهُمْ كَفَرُوْا بِاللّٰهِ وَرَسُوْلِهٖۗ وَاللّٰهُ لَا يَهْدِى الْقَوْمَ الْفٰسِقِيْنَ ࣖ٨٠
Istagfir lahum au lā tastagfir lahum, in tastagfir lahum sab‘īna marratan falay yagfirallāhu lahum, żālika bi'annahum kafarū billāhi wa rasūlih(ī), wallāhu lā yahdil-qaumal-fāsiqīn(a).
[80]
(Samo be) kamu (Nabi Muhammad) mamohonkan ampunan bagi orang-orang tu atau idak kamu mohonkan ampun bagi orang-orang tu. Kendatipun kamu mamohonkan ampunan bagi orang-orang tu tujuh puluh kali, namun Allah sakali-kali idak bakal mambagih ampunan kapadonyo. Nang demikian tu adolah karno orang-orang tu kufur kapado Allah dan Rosul-Nyo. Allah idak bakal mambagih patunjuk kapado kaum nang fasik.
فَرِحَ الْمُخَلَّفُوْنَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلٰفَ رَسُوْلِ اللّٰهِ وَكَرِهُوْٓا اَنْ يُّجَاهِدُوْا بِاَمْوَالِهِمْ وَاَنْفُسِهِمْ فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ وَقَالُوْا لَا تَنْفِرُوْا فِى الْحَرِّۗ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ اَشَدُّ حَرًّاۗ لَوْ كَانُوْا يَفْقَهُوْنَ٨١
Fariḥal-mukhallafūna bimaq‘adihim khilāfa rasūlillāhi wa karihū ay yujāhidū bi'amwālihim wa anfusihim fī sabīlillāhi wa qālū lā tanfirū fil-ḥarr(i), qul nāru jahannama asyaddu ḥarrā(n), lau kānū yafqahūn(a).
[81]
Orang-orang nang ditinggalkan (idak ikut baperang) maraso gembiro dengan dudukduduk satelah kapergian Rosulullah (ka medan perang). Orang-orang tu idak suko bajihad dengan harto dan jiwanyo di jalan Allah dan orang-orang tu (justru) bakato, “Janganlah kamu berangkat (ka medan perang) di tengah panas terik,” Katokanlah (Nabi Muhammad), “Api nerako jahannam lebih panas” kalu orang-orang tu salamo ko mamahami.
فَلْيَضْحَكُوْا قَلِيْلًا وَّلْيَبْكُوْا كَثِيْرًاۚ جَزَاۤءًۢ بِمَا كَانُوْا يَكْسِبُوْنَ٨٢
Falyaḍḥakū qalīlaw walyabkū kaṡīrā(n), jazā'am bimā kānū yaksibūn(a).
[82]
Mako, biak lah orang-orang tu katawo sadikit (di dunio) dan manangis banyak (di akherat) sabagai pambalasan tahadap apo nang salalu orang-orang tu karjokan.
فَاِنْ رَّجَعَكَ اللّٰهُ اِلٰى طَاۤىِٕفَةٍ مِّنْهُمْ فَاسْتَأْذَنُوْكَ لِلْخُرُوْجِ فَقُلْ لَّنْ تَخْرُجُوْا مَعِيَ اَبَدًا وَّلَنْ تُقَاتِلُوْا مَعِيَ عَدُوًّاۗ اِنَّكُمْ رَضِيْتُمْ بِالْقُعُوْدِ اَوَّلَ مَرَّةٍۗ فَاقْعُدُوْا مَعَ الْخٰلِفِيْنَ٨٣
Fa ir raja‘akallāhu ilā ṭā'ifatim minhum fasta'żanūka lil-khurūji faqul lan takhrujū ma‘iya abadaw wa lan tuqātilū ma‘iya ‘aduwwā(n), innakum raḍītum bil-qu‘ūdi awwala marrah(tin), faq‘udū ma‘al-khālifīn(a).
[83]
Mako, kalu Allah mangembalikanmu (Nabi Muhammad) kapado sikok golongan dari orang-orang tu (orang-orang munafik), kemudian orang-orang tu maminta izin kapadomu untuk keluar (pegi baperang), katokanlah, “Kamu idak boleh keluar basamoku salamo-lamonyo dan idak boleh mamerangi musuh basamoku. Sasungguhnyo sejak samulo kamu lah rela duduk (idak pegi baperang). Karno tu duduklah (tinggallah) basamo orang-orang nang idak ikut (baperang),”
وَلَا تُصَلِّ عَلٰٓى اَحَدٍ مِّنْهُمْ مَّاتَ اَبَدًا وَّلَا تَقُمْ عَلٰى قَبْرِهٖۗ اِنَّهُمْ كَفَرُوْا بِاللّٰهِ وَرَسُوْلِهٖ وَمَاتُوْا وَهُمْ فٰسِقُوْنَ٨٤
Wa lā tuṣalli ‘alā aḥadim minhum māta abadaw wa lā taqum ‘alā qabrih(ī), innahum kafarū billāhi wa rasūlihī wa mātū wa hum fāsiqūn(a).
[84]
Janganlah kamu (Nabi Muhammad) malaksanokan solat untuk saorang nang mati di antaro orang-orang tu (orang-orang munafik) salamo-lamonyo dan janganlah kamu tegak (badoa) di atas kuburnyo. Sasungguhnyo orang-orang tu lah engkar kapado Allah dan Rosul-Nyo dan orang-orang tu mati dalam kaadoan fasik.
وَلَا تُعْجِبْكَ اَمْوَالُهُمْ وَاَوْلَادُهُمْۗ اِنَّمَا يُرِيْدُ اللّٰهُ اَنْ يُّعَذِّبَهُمْ بِهَا فِى الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ اَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كٰفِرُوْنَ٨٥
Wa lā tu‘jibka amwāluhum wa lā aulāduhum, innamā yurīdullāhu ay yu‘ażżibahum bihā fid-dun-yā wa tazhaqa anfusuhum wa hum kāfirūn(a).
[85]
Janganlah harto bendo dan anak-anak orang-orang tu mambuatmu kagum. Sasungguhnyo dengan (sebab harto dan anak-anak tu) Allah mangkendaki bakal mangazab orang-orang tu di dunio dan (mambiarkan) malayang nyawo orang-orang tu dalam kaadoan kafir.
وَاِذَآ اُنْزِلَتْ سُوْرَةٌ اَنْ اٰمِنُوْا بِاللّٰهِ وَجَاهِدُوْا مَعَ رَسُوْلِهِ اسْتَأْذَنَكَ اُولُوا الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَقَالُوْا ذَرْنَا نَكُنْ مَّعَ الْقٰعِدِيْنَ٨٦
Wa iżā unzilat sūratun an āminū billāhi wa jāhidū ma‘a rasūlihista'żanaka uluṭ-ṭauli minhum wa qālū żarnā nakum ma‘al-qā‘idīn(a).
[86]
Apobilo diturunkan suatu surat (nang mamerintahkan orang-orang munafik), “Baimanlah kamu kapado Allah dan bajihadlah basamo Rosul-Nyo”, niscayo orang-orang nang telap di antaro orangorang tu maminta izin kapadomu (untuk idak bajihad) dan orang-orang tu bakato, “Biaklah kami barado basamo orang-orang nang duduk (tinggal di rumah),
رَضُوْا بِاَنْ يَّكُوْنُوْا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلٰى قُلُوْبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُوْنَ٨٧
Raḍū bi'ay yakūnū ma‘al-khawālifi wa ṭubi‘a ‘alā qulūbihim fahum lā yafqahūn(a).
[87]
Orang-orang tu rela barado basamo orangorang nang idak pegi baperang. 329 Hati orangorang tu lah dikunci mati sahinggo orangorang tu idak mangetaui.
329) Orang nang idak pegi baperang dalam ayat ko adolah perempuan, anak-anak, orang nang lemah, sakit dan sudah tuo.
لٰكِنِ الرَّسُوْلُ وَالَّذِيْنَ اٰمَنُوْا مَعَهٗ جَاهَدُوْا بِاَمْوَالِهِمْ وَاَنْفُسِهِمْۗ وَاُولٰۤىِٕكَ لَهُمُ الْخَيْرٰتُ ۖوَاُولٰۤىِٕكَ هُمُ الْمُفْلِحُوْنَ٨٨
Lākinir-rasūlu wal-lażīna āmanū ma‘ahū jāhadū bi'amwālihim wa anfusihim, wa ulā'ika lahumul-khairāt(u), wa ulā'ika humul-mufliḥūn(a).
[88]
Tapi, Rosul dan orang-orang nang baiman basamonyo bajihad dengan harto dan jiwanyo. Orang-orang tu mamperoleh babagai kabaikan. Orang-orang tu (pulo)-lah orang-orang nang bauntung.
اَعَدَّ اللّٰهُ لَهُمْ جَنّٰتٍ تَجْرِيْ مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهٰرُ خٰلِدِيْنَ فِيْهَاۗ ذٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيْمُ ࣖ٨٩
A‘addallāhu lahum jannātin tajrī min taḥtihal-anhāru khālidīna fīhā, żālikal-fauzul-‘aẓīm(u).
[89]
Allah lah manyediokan bagi orang-orang tu surgo nang mangalir di bawahnyo sungeisungei. Orang-orang tu kekal didalamnyo. Tulah kamenangan nang agung.
وَجَاۤءَ الْمُعَذِّرُوْنَ مِنَ الْاَعْرَابِ لِيُؤْذَنَ لَهُمْ وَقَعَدَ الَّذِيْنَ كَذَبُوا اللّٰهَ وَرَسُوْلَهٗ ۗسَيُصِيْبُ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا مِنْهُمْ عَذَابٌ اَلِيْمٌ٩٠
Wa jā'al-mu‘ażżirūna minal-a‘rābi liyu'żana lahum wa qa‘adal-lażīna każabullāha wa rasūlah(ū), sayuṣībul-lażīna kafarū minhum ‘ażābun alīm(un).
[90]
Orang-orang Arab Badui nang mambuatbuat alasan datang (kapado Nabi) agar dibagih izin (untuk idak baperang). Adopun orang-orang nang mandustakan Allah dan Rosul-Nyo duduk badiam diri be (idak mangemukokan alasan). Kagi orang-orang nang kufur di antaro orang-orang tu bakal ditimpo azab nang pedih.
لَيْسَ عَلَى الضُّعَفَاۤءِ وَلَا عَلَى الْمَرْضٰى وَلَا عَلَى الَّذِيْنَ لَا يَجِدُوْنَ مَا يُنْفِقُوْنَ حَرَجٌ اِذَا نَصَحُوْا لِلّٰهِ وَرَسُوْلِهٖۗ مَا عَلَى الْمُحْسِنِيْنَ مِنْ سَبِيْلٍ ۗوَاللّٰهُ غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌۙ٩١
Laisa ‘alaḍ-ḍu‘afā'i wa lā ‘alal-marḍā wa lā ‘alal-lażīna lā yajidūna mā yunfiqūna ḥarajun iżā naṣaḥū lillāhi wa rasūlih(ī), mā ‘alal-muḥsinīna min sabīl(in), wallāhu gafūrur raḥīm(un).
[91]
Tiado doso (lantaran idak pegi baperang) atas orang-orang nang lemah, orang-orang nang sakit dan atas orang-orang nang idak mamperoleh apo nang bakal orang-orang tu nafkahkan, kalu orang-orang tu balaku ikhlas kapado Allah dan Rosul-Nyo. Idak katek jalan sadikitpun untuk (manyalahkan) orang-orang nang babuat baik. Allah Maha Pangampun lagi Maha Panyayang,
وَّلَا عَلَى الَّذِيْنَ اِذَا مَآ اَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَآ اَجِدُ مَآ اَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ ۖتَوَلَّوْا وَّاَعْيُنُهُمْ تَفِيْضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا اَلَّا يَجِدُوْا مَا يُنْفِقُوْنَۗ٩٢
Wa lā ‘alal-lażīna iżā mā atauka litaḥmilahum qulta lā ajidu mā aḥmilukum ‘alaih(i), tawallau wa a‘yunuhum tafīḍu minad dam‘i ḥazanan allā yajidū mā yunfiqūn(a).
[92]
Idak (ado doso) atas orang-orang nang apobilo datang kapadomu (Nabi Muhammad), supayo kamu manyiapkan orang-orang tu kendaraan, lalu kamu bakato, “Aku idak mandapatkan kendaraan untuk mambawakmu,” Orang-orang tu pegi, sedang matonyo bacucuran aek mato karno kasedihan, lantaran dio idak mandapatkan apo nang bakal dio nafkahkan (untuk ikut baperang).
۞ اِنَّمَا السَّبِيْلُ عَلَى الَّذِيْنَ يَسْتَأْذِنُوْنَكَ وَهُمْ اَغْنِيَاۤءُۚ رَضُوْا بِاَنْ يَّكُوْنُوْا مَعَ الْخَوَالِفِۙ وَطَبَعَ اللّٰهُ عَلٰى قُلُوْبِهِمْ فَهُمْ لَا يَعْلَمُوْنَ ۔٩٣
Innamas-sabīlu ‘alal-lażīna yasta'żinūnaka wa hum agniyā'(u), raḍū bi'ay yakūnū ma‘al-khawālif(i), wa ṭaba‘allāhu ‘alā qulūbihim fahum lā ya‘lamūn(a).
[93]
Sasungguhnyo satu-satunyo celah (untuk manyalahkan) adolah kapado orang-orang nang maminta izin kapadomu (untuk idak ikut baperang), padohal orang-orang tu adolah orang-orang nang mampu. Orangorang tu rela barado basamo orang-orang nang idak ikut baperang. Allah lah mangunci mati hati orang-orang tu sahinggo orangorang tu idak mangetaui.
يَعْتَذِرُوْنَ اِلَيْكُمْ اِذَا رَجَعْتُمْ اِلَيْهِمْ ۗ قُلْ لَّا تَعْتَذِرُوْا لَنْ نُّؤْمِنَ لَكُمْ قَدْ نَبَّاَنَا اللّٰهُ مِنْ اَخْبَارِكُمْ وَسَيَرَى اللّٰهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُوْلُهٗ ثُمَّ تُرَدُّوْنَ اِلٰى عٰلِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ٩٤
Ya‘tażirūna ilaikum iżā raja‘tum ilaihim, qul lā ta‘tażirū lan nu'mina lakum qad nabba'anallāhu min akhbārikum wa sayarallāhu ‘amalakum wa rasūluhū ṡumma turaddūna ilā ‘ālimil-gaibi wasy-syahādati fa yunabbi'ukum bimā kuntum ta‘malūn(a).
[94]
Orang-orang (munafik) tu manyampekan alasan uzurnyo kapadomu katiko kamu balik (dari baperang). Katokanlah (kapado orangorang tu), “Janganlah kamu nyampekan alasan kamu tu, kami idak lagi percayo kapadomu”, karno Allah sudah beritau nang sabenarnyo tentang kamu, Allah dan RasulNyo nengok gawe kamu tu, lalu kamu bakal dibalikkan kapado Zat nang Mangetaui (sagalo) nang Ghaib dan nang Nyato, lalu Dio bakal mambagihtau kamu apo nang sudah kamu buat tu.
سَيَحْلِفُوْنَ بِاللّٰهِ لَكُمْ اِذَا انْقَلَبْتُمْ اِلَيْهِمْ لِتُعْرِضُوْا عَنْهُمْ ۗ فَاَعْرِضُوْا عَنْهُمْ ۗ اِنَّهُمْ رِجْسٌۙ وَّمَأْوٰىهُمْ جَهَنَّمُ جَزَاۤءً ۢبِمَا كَانُوْا يَكْسِبُوْنَ٩٥
Sayaḥlifūna billāhi lakum iżanqalabtum ilaihim litu‘riḍū ‘anhum, fa a‘riḍū ‘anhum, innahum rijs(un), wa ma'wāhum jahannamu jazā'am bimā kānū yaksibūn(a).
[95]
Orang-orang (munafik) tu basumpah kapadomu dengan (namo) Allah katiko kamu balik kapado orang-orang tu suapayo kamu bapaling (manjauh) dari orang-orang tu. Mako, bapalinglah dari orang-orang tu. Sasungguhnyo orang-orang tu (bajiwo) kotor dan genah orang-orang tu (nerako) Jahannam sabagai balasan atas apo nang salamo ko orang-orang tu kerjokan.
يَحْلِفُوْنَ لَكُمْ لِتَرْضَوْا عَنْهُمْ ۚفَاِنْ تَرْضَوْا عَنْهُمْ فَاِنَّ اللّٰهَ لَا يَرْضٰى عَنِ الْقَوْمِ الْفٰسِقِيْنَ٩٦
Yaḥlifūna lakum litarḍau ‘anhum, fa in tarḍau ‘anhum fa innallāha lā yarḍā ‘anil-qaumil-fāsiqīn(a).
[96]
Orang-orang tu basumpah kapadomu supayo kamu ridho dengan orang-orang tu. Namun, sekalipun kamu ridho kapado orang-orang tu, sasungguhnyo Allah idak bakal ridho tahadap kaum fasik.
اَلْاَعْرَابُ اَشَدُّ كُفْرًا وَّنِفَاقًا وَّاَجْدَرُ اَلَّا يَعْلَمُوْا حُدُوْدَ مَآ اَنْزَلَ اللّٰهُ عَلٰى رَسُوْلِهٖ ۗوَاللّٰهُ عَلِيْمٌ حَكِيْمٌ٩٧
Al-a‘rābu asyaddu kufraw wa nifāqaw wa ajdaru allā ya‘lamū ḥudūda mā anzalallāhu ‘alā rasūlih(ī), wallāhu ‘alīmun ḥakīm(un).
[97]
Orang-orang Arab Badui lebih kuat kakafirannyo dan kamunafikannyo, serto sangat wajar idak mangetaui batas-batas (katentuan) nang diturunkan Allah kapado Rosul-Nyo. Allah Maha Mangetaui lagi Maha Bijaksano.
وَمِنَ الْاَعْرَابِ مَنْ يَّتَّخِذُ مَا يُنْفِقُ مَغْرَمًا وَّيَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوَاۤىِٕرَ ۗعَلَيْهِمْ دَاۤىِٕرَةُ السَّوْءِ ۗوَاللّٰهُ سَمِيْعٌ عَلِيْمٌ٩٨
Wa minal-a‘rābi may yattakhiżu mā yunfiqu magramaw wa yatarabbaṣu bikumud-dawā'ir(a), ‘alaihim dā'iratus-sau'(i), wallāhu samī‘un ‘alīm(un).
[98]
Di antaro orang-orang Arab Badui nang mamandang apo nang diinfakkan (di jalan Allah) sabagai suatu karugioan dan manunggu mara bahayo manimpomu. Orang-orang tulah nang pasti bakal ditimpo giliran (azab) nang buruk. Allah Maha Manganing lagi Maha Mangetaui.
وَمِنَ الْاَعْرَابِ مَنْ يُّؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ وَيَتَّخِذُ مَا يُنْفِقُ قُرُبٰتٍ عِنْدَ اللّٰهِ وَصَلَوٰتِ الرَّسُوْلِ ۗ اَلَآ اِنَّهَا قُرْبَةٌ لَّهُمْ ۗ سَيُدْخِلُهُمُ اللّٰهُ فِيْ رَحْمَتِهٖ ۗاِنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ ࣖ٩٩
Wa minal-a‘rābi may yu'minu billāhi wal-yaumil-ākhiri wa yattakhiżu mā yunfiqu qurubātin ‘indallāhi wa ṣalawātir-rasūl(i), alā innahā qurbatul lahum, sayudkhiluhumullāhu fī raḥmatih(ī), innallāha gafūrur raḥīm(un).
[99]
Di antaro orang-orang Arab Badui ado nang baiman kapado Allah dan hari kemudian, Dio mamandang apo nang diinfakkan (di jalan Allah) sabagai (sarana) mandekatkan diri kapado Allah dan (sarana untuk mamperoleh) doa-doa Rosul. Ketauilah, sasungguhnya (infak) tu (sikok sarana) bagi orang-orang tu untuk mandekatkan diri (kapado Allah). Kagi Allah bakal masukkan orang-orang tu ka dalam rahmat (surgo)- Nyo. Sasungguhnyo Allah Maha Pangampun lagi Maha Panyayang.
وَالسّٰبِقُوْنَ الْاَوَّلُوْنَ مِنَ الْمُهٰجِرِيْنَ وَالْاَنْصَارِ وَالَّذِيْنَ اتَّبَعُوْهُمْ بِاِحْسَانٍۙ رَّضِيَ اللّٰهُ عَنْهُمْ وَرَضُوْا عَنْهُ وَاَعَدَّ لَهُمْ جَنّٰتٍ تَجْرِيْ تَحْتَهَا الْاَنْهٰرُ خٰلِدِيْنَ فِيْهَآ اَبَدًا ۗذٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيْمُ١٠٠
Was-sābiqūnal-awwalūna minal-muhājirīna wal-anṣāri wal-lażīnattaba‘ūhum bi'iḥsān(in), raḍiyallāhu ‘anhum wa raḍū ‘anhu wa a‘adda lahum jannātin tajrī taḥtahal-anhāru khālidīna fīhā abadā(n), żālikal-fauzul-‘aẓīm(u).
[100]
Orang-orang nang tadahulu lagi pertamotamo (masuk islam) di antaro orang-orang Muhajirin dan Anshor dan orang-orang nang mangikuti orang-orang baik, Allah ridho kapado orang-orang tu dan orang-orang tu pun ridho kapado-Nyo. Allah manyediokan bagi orang-orang tu surgo-surgo nang mangalir sungei-sungei di bawahnyo. Orang-orang tu kekal di dalamnyo selamolamonyo. Tulah kamenangan nang agung.
وَمِمَّنْ حَوْلَكُمْ مِّنَ الْاَعْرَابِ مُنٰفِقُوْنَ ۗوَمِنْ اَهْلِ الْمَدِيْنَةِ مَرَدُوْا عَلَى النِّفَاقِۗ لَا تَعْلَمُهُمْۗ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْۗ سَنُعَذِّبُهُمْ مَّرَّتَيْنِ ثُمَّ يُرَدُّوْنَ اِلٰى عَذَابٍ عَظِيْمٍ ۚ١٠١
Wa mimman ḥaulakum minal-a‘rābi munāfiqūn(a),wa min ahlil-madīnati maradū ‘alan nifāq(i), lā ta‘lamuhum, naḥnu na‘lamuhum, sanu‘ażżibuhum marrataini ṡumma yuraddūna ilā ‘ażābin ‘aẓīm(in).
[101]
Di antaro orang-orang Arab Badui nang (tinggal) di sakelilingmu ado orang-orang munafik. (Demikian pulak) di antaro penduduk Madinah (ada jugo orang-orang munafik), orang-orang tu katerlaluan dalam kamunafikannyo. Kamu (Nabi Muhammad) idak mangetaui orang-orang tu, tapi Kami mangetauinyo. Orang-orang tu bakal disikso duo kali, 330 kemudian orang-orang tu bakal dibalikkan kapado sikso nang besak.
330) Kali pertamo, orang-orang tu kalah dari Nabi Muhammad saw. dan umat Islam; dan kali keduo, kemunafikan orang-orang tu diungkap oleh Allah Swt. Bisa jugo diartikan, bahwa azab nang pertamo adolah azab dunio dan nang kaduo adolah azab kubur, kareno ayat ko ditutup dengan panegasan adonyo azab akherat (ṡumma yuraddūna ilā ‘ażābin ‘aẓīm).
وَاٰخَرُوْنَ اعْتَرَفُوْا بِذُنُوْبِهِمْ خَلَطُوْا عَمَلًا صَالِحًا وَّاٰخَرَ سَيِّئًاۗ عَسَى اللّٰهُ اَنْ يَّتُوْبَ عَلَيْهِمْۗ اِنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ١٠٢
Wa ākharūna‘tarafū biżunūbihim khalaṭū ‘amalan ṣāliḥaw wa ākhara sayyi'ā(n), ‘asallāhu ay yatūba ‘alaihim, innallāha gafūrur raḥīm(un).
[102]
(Ado pulak) orang-orang lain nang mangngakui doso-dosonyo. Orang-orang tu mancampuradukkan amal nang baik dan amal nang buruk. Mudah-mudahan Allah manerimo tobatnyo. Sasungguhnyo Allah Maha Pangampun lagi Maha Panyayang.
خُذْ مِنْ اَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيْهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْۗ اِنَّ صَلٰوتَكَ سَكَنٌ لَّهُمْۗ وَاللّٰهُ سَمِيْعٌ عَلِيْمٌ١٠٣
Khuż min amwālihim ṣadaqatan tuṭahhiruhum wa tuzakkīhim bihā wa ṣalli ‘alaihim, inna ṣalātaka sakanul lahum, wallāhu samī‘un ‘alīm(un).
[103]
Ambiklah zakat dari harto orang-orang tu (guno) manyucikan 331 dan mambersihkan orang-orang tu, dan doakanlah orang-orang tu kareno sasungguhnyo doamu adolah katenteraman bagi orang-orang tu. Allah Maha Manganing lagi Maha Mangetaui.
331) Zakat mambersihkan orang-orang tu dari kabakhilan dan cinto nang balebihan tahadap harto.
اَلَمْ يَعْلَمُوْٓا اَنَّ اللّٰهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهٖ وَيَأْخُذُ الصَّدَقٰتِ وَاَنَّ اللّٰهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيْمُ١٠٤
Alam ya‘lamū annallāha huwa yaqbalut-taubata ‘an ‘ibādihī wa ya'khużuṣ-ṣadaqāti wa annallāha huwat-tawwābur-raḥīm(u).
[104]
Idakkah orang-orang tu mangetaui bahwa Allah nang manerimo tobat hambo-hamboNyo dan manerimo zakat(-nyo), dan bahwa Allah Maha Panerimo Tobat lagi Maha Panyayang?
وَقُلِ اعْمَلُوْا فَسَيَرَى اللّٰهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُوْلُهٗ وَالْمُؤْمِنُوْنَۗ وَسَتُرَدُّوْنَ اِلٰى عٰلِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَۚ١٠٥
Wa quli‘malū fa sayarallāhu ‘amalakum wa rasūluhū wal-mu'minūn(a), wa saturaddūna ilā ‘ālimil-gaibi wasy-syahādati fa yunabbi'ukum bimā kuntum ta‘malūn(a).
[105]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Bakerjolah! Mako, Allah, Rasul-Nyo dan orang-orang mukmin bakam mangimak pakerjoanmu. Kamu bakal dibalikkan kapado (Zat) nang mangetaui nang gaib dan nang nyato. Lalu, Dio bakal mambagih tau kapadomu apo nang selamo ko kamu kerjokan.”
وَاٰخَرُوْنَ مُرْجَوْنَ لِاَمْرِ اللّٰهِ اِمَّا يُعَذِّبُهُمْ وَاِمَّا يَتُوْبُ عَلَيْهِمْۗ وَاللّٰهُ عَلِيْمٌ حَكِيْمٌ١٠٦
Wa ākharūna murjaunal li'amrillāhi immā yu‘ażżibuhum wa immā yatūbu ‘alaihim, wallāhu ‘alīmun ḥakīm(un).
[106]
Ado (pulak) orang-orang lain nang ditangguhkan (balasannyo) manunggu kaputusan Allah. Mungkin Dio bakal manyikso orang-orang tu dan mungkin Dio bakal manerimo tobat orang-orang tu. Allah Maha Mangetaui lagi Maha Bijaksano.
وَالَّذِيْنَ اتَّخَذُوْا مَسْجِدًا ضِرَارًا وَّكُفْرًا وَّتَفْرِيْقًاۢ بَيْنَ الْمُؤْمِنِيْنَ وَاِرْصَادًا لِّمَنْ حَارَبَ اللّٰهَ وَرَسُوْلَهٗ مِنْ قَبْلُ ۗوَلَيَحْلِفُنَّ اِنْ اَرَدْنَآ اِلَّا الْحُسْنٰىۗ وَاللّٰهُ يَشْهَدُ اِنَّهُمْ لَكٰذِبُوْنَ١٠٧
Wal-lażīnattakhażū masjidan ḍirāraw wa kufraw wa tafrīqam bainal-mu'minīna wa irṣādal liman ḥāraballāha wa rasūlahū min qabl(u), wa layaḥlifunna in aradnā illal-ḥusnā, wallāhu yasyhadu innahum lakāżibūn(a).
[107]
(Di antaro orang-orang munafik tu) ado nang mamabangun mesjid untuk manimbulkan bencano (pado orang-orang nang baiman), (manyebabkan) kekafiran, mamecah belah di antaro orang-orang mukmin, dan manunggu kadatangan orangorang nang sabelumnyo lah mamerangi Allah dan Rosul-Nyo. 332 Orang-orang tu dengan pasti basumpah, “Kami hanyo mangendaki kabaikan.” Allah basaksi bahwa sasungguhnyo orang-orang tu benar-benar pandusto (dalam sumpahnyo).
332) Nang dimaksud dengan ‘orang nang sabelumnyo lah mamerangi Allah Swt. dan Rosul-Nyo’ adolah saorang pendeta Nasrani banamo Abu ‘Amir nang orang-orang tu tunggu-tunggu kadatangannyo dari Syam untuk malaksanokan sembahyang di mesjid nang orang-orang tu bangun, serto membawak tentara Romawi nang bakal mamerangi kaum Muslim. Tapi, Abu ‘Amir ko idak jadi datang kareno ia mati di Syam. Mesjid nang dibangun kaum munafik tu diruntuhkan atas perentah Rosulullah saw. badasarkan wahyu nang diterimanyo sasudah balik dari Perang Tabuk.
لَا تَقُمْ فِيْهِ اَبَدًاۗ لَمَسْجِدٌ اُسِّسَ عَلَى التَّقْوٰى مِنْ اَوَّلِ يَوْمٍ اَحَقُّ اَنْ تَقُوْمَ فِيْهِۗ فِيْهِ رِجَالٌ يُّحِبُّوْنَ اَنْ يَّتَطَهَّرُوْاۗ وَاللّٰهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرِيْنَ١٠٨
Lā taqum fīhi abadā(n), lamasjidun ussisa ‘alat-taqwā min awwali yaumin aḥaqqu an taqūma fīh(i), fīhi rijāluy yuḥibbūna ay yataṭahharū, wallāhu yuḥibbul-muṭṭahhirīn(a).
[108]
Janganlah kamu sembahyang di dalamnyo (mesjid tu) salamo-lamonyo. Sungguh, mesjid nang dibuat atas dasar takwa sejak hari pertamo lebih berhak kamu malaksanakan sembahyang di dalamnyo. Di dalamnyo ado orang-orang nang gemar mambersihkan diri. Allah manyukoi orangorang nang mambersihkan diri.
اَفَمَنْ اَسَّسَ بُنْيَانَهٗ عَلٰى تَقْوٰى مِنَ اللّٰهِ وَرِضْوَانٍ خَيْرٌ اَمْ مَّنْ اَسَّسَ بُنْيَانَهٗ عَلٰى شَفَا جُرُفٍ هَارٍ فَانْهَارَ بِهٖ فِيْ نَارِ جَهَنَّمَۗ وَاللّٰهُ لَا يَهْدِى الْقَوْمَ الظّٰلِمِيْنَ١٠٩
Afaman assasa bun-yānahū ‘alā taqwā minallāhi wa riḍwānin khairun am man assasa bun-yānahū ‘alā syafā jurufin hārin fanhāra bihī fī nāri jahannam(a), wallāhu lā yahdil-qaumaẓ-ẓālimīn(a).
[109]
Mako, apokah orang-orang nang mambuat bangunannyo (mesjid) atas dasar takwa kapado Allah dan ridho(-Nyo) tu lebih baik, ataukah orang-orang nang mambuat bangunannyo di sisi tepian jurang nang nyaris runtuh, lalu (bangunan) tu roboh basamo-samo dengan dio ka dalam nerako Jahanam? Allah idak mambagih patunjuk kapado kaum nang aniayo.
لَا يَزَالُ بُنْيَانُهُمُ الَّذِيْ بَنَوْا رِيْبَةً فِيْ قُلُوْبِهِمْ اِلَّآ اَنْ تَقَطَّعَ قُلُوْبُهُمْۗ وَاللّٰهُ عَلِيْمٌ حَكِيْمٌ ࣖ١١٠
Lā yazālu bun-yānuhumul-lażī banau rībatan fī qulūbihim illā an taqaṭṭa‘a qulūbuhum, wallāhu ‘alīmun ḥakīm(un).
[110]
Bangunan nang orang-orang tu buat senantiasa manjadi panyebab (kamunafikan) dalam hati orang-orang tu sampai hati orang-orang tu tapotong-potong. 333 Allah Maha Mangetaui lagi Maha Bijaksano.
333) Maksud ‘tapotong-potong’ pado ayat ko adolah sampai orang-orang tu mati. Ado pulak nang manafsirkan, apobilo orang-orang tu idak dapat batobat lagi.
۞ اِنَّ اللّٰهَ اشْتَرٰى مِنَ الْمُؤْمِنِيْنَ اَنْفُسَهُمْ وَاَمْوَالَهُمْ بِاَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَۗ يُقَاتِلُوْنَ فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ فَيَقْتُلُوْنَ وَيُقْتَلُوْنَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِى التَّوْرٰىةِ وَالْاِنْجِيْلِ وَالْقُرْاٰنِۗ وَمَنْ اَوْفٰى بِعَهْدِهٖ مِنَ اللّٰهِ فَاسْتَبْشِرُوْا بِبَيْعِكُمُ الَّذِيْ بَايَعْتُمْ بِهٖۗ وَذٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيْمُ١١١
Innallāhasytarā minal-mu'minīna anfusahum wa amwālahum bi'anna lahumul-jannah(ta), yuqātilūna fī sabīlillāhi fa yaqtulūna wa yuqtalūna wa‘dan ‘alaihi ḥaqqan fit-taurāti wal-injīli wal-qur'ān(i), wa man aufā bi‘ahdihī minallāhi fastabsyirū bibai‘ikumul-lażī bāya‘tum bih(ī), wa żālika huwal-fauzul-‘aẓīm(u).
[111]
Sasungguhnyo Allah mambeli dari orangorang mukmin diri dan harto orang-orang tu dengan surgo nang Allah peruntukkan bagi orang-orang tu. Orang-orang tu baperang di jalan Allah sahinggo orangorang tu mambunuh atau tabunuh. (Macam ko adolah) janji nang benar dari Allah di dalam Taurat, Injil, dan Al-Qur’an. Siapokah nang lebih manepati janjinyo daripado Allah? Mako, bagembirolah dengan jual beli nang lah kamu kerjokan tu. Macam tulah kamenangan nang agung.
اَلتَّاۤىِٕبُوْنَ الْعٰبِدُوْنَ الْحٰمِدُوْنَ السَّاۤىِٕحُوْنَ الرّٰكِعُوْنَ السّٰجِدُوْنَ الْاٰمِرُوْنَ بِالْمَعْرُوْفِ وَالنَّاهُوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَالْحٰفِظُوْنَ لِحُدُوْدِ اللّٰهِ ۗوَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِيْنَ١١٢
At tā'ibūnal-‘ābidul-ḥāmidūnas-sā'iḥūnar-rāki‘ūnas-sājidūnal-āmirūna bil-ma‘rūfi wan-nāhūna ‘anil-munkari wal-ḥāfiẓūna liḥudūdillāh(i), wa basysyiril-mu'minīn(a).
[112]
Orang-orang tulah orang-orang nang batobat, baibadah, mamuji (Allah), mangembara (demi ilmu dan ugamo), 334 rukuk dan sujud, manyuruh babuat kabaikan dan mancegah babuat munkar, serto mameliharo hukum-hukum Allah. Sampaikanlah kabar gembiro kapado orangorang nang baiman.
334)Ado pulak nang menafsirkan nang tergolong ka dalam orang-orang ko adolah orang-orang nang bapuaso.
مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِيْنَ اٰمَنُوْٓا اَنْ يَّسْتَغْفِرُوْا لِلْمُشْرِكِيْنَ وَلَوْ كَانُوْٓا اُولِيْ قُرْبٰى مِنْۢ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ اَنَّهُمْ اَصْحٰبُ الْجَحِيْمِ١١٣
Mā kāna lin-nabiyyi wal-lażīna āmanū ay yastagfirū lil-musyrikīna wa lau kānū ulī qurbā mim ba‘di mā tabayyana lahum annahum aṣḥābul-jaḥīm(i).
[113]
Idaklah ado hak bagi Nabi dan orang-orang nang baiman untuk mamohonkan ampunan (kapado Allah) bagi orang-orang musyrik meskipun orang-orang ko karabat(-nyo), sasudah jelas baginyo bahwa orang-orang tu adolah panghuni (nerako) jahannam.
وَمَا كَانَ اسْتِغْفَارُ اِبْرٰهِيْمَ لِاَبِيْهِ اِلَّا عَنْ مَّوْعِدَةٍ وَّعَدَهَآ اِيَّاهُۚ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهٗٓ اَنَّهٗ عَدُوٌّ لِّلّٰهِ تَبَرَّاَ مِنْهُۗ اِنَّ اِبْرٰهِيْمَ لَاَوَّاهٌ حَلِيْمٌ١١٤
Wa mā kānastigfāru ibrāhīma li'abīhi illā ‘am mau‘idatiw wa‘adahā iyyāh(u), falammā tabayyana lahū annahū ‘aduwwul lillāhi tabarra'a minh(u), inna ibrāhīma la'awwāhun ḥalīm(un).
[114]
Adopun pamohonan ampunan Ibrahim (kapado Allah) untuk bapaknyo, 335 idak lain hanyolah kareno suatu janji nang lah dio ikrarkan kapadonyo. Mako, katiko jelas baginyo (Ibrahim) bahwa dio (bapaknyo) adolah musuh Allah, dia (Ibrahim) balepas diri darinyo. Sasungguhnyo Ibrahim benarbenar saorang nang sangat lembut hatinyo lagi panyantun.
335) Permohonan ampunan Nabi Ibrahim a.s. untuk bapaknya antaro lain tadapat dalam surah Ibrāhīm/14: 41 dan surah Maryam/19: 47.
وَمَا كَانَ اللّٰهُ لِيُضِلَّ قَوْمًاۢ بَعْدَ اِذْ هَدٰىهُمْ حَتّٰى يُبَيِّنَ لَهُمْ مَّا يَتَّقُوْنَۗ اِنَّ اللّٰهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيْمٌ١١٥
Wa mā kānallāhu liyuḍilla qaumam ba‘da iż hadāhum ḥattā yubayyina lahum mā yattaqūn(a), innallāha bikulli syai'in ‘alīm(un).
[115]
Allah sekali-kali idak bakal manyesatkan suatu kaum sesudah Dio mambagihnyo patunjuk hinggo Dio manjelaskan kapadonyo apo nang harus orang-orang tu jauhi. 336 Sasungguhnyo Allah Maha Mangetaui sagalo sasuatu.
336) Saorang hambo idak bakal diazab oleh Allah Swt. semato-mato karena kasesatannyo, kacuali kalu hambo tu malanggar perentah-perentah nang sudah dijelaskan
اِنَّ اللّٰهَ لَهٗ مُلْكُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِۗ يُحْيٖ وَيُمِيْتُۗ وَمَا لَكُمْ مِّنْ دُوْنِ اللّٰهِ مِنْ وَّلِيٍّ وَّلَا نَصِيْرٍ١١٦
Innallāha lahū mulkus-samāwāti wal-arḍ(i), yuḥyī wa yumīt(u), wa mā lakum min dūnillāhi miw waliyyiw wa lā naṣīr(in).
[116]
Sasungguhyo hanyo kapunyoan Allah kerajoan langit dan bumi, Dio mangidupkan dan mamatikan. Idak ado palindung dan panolong bagimu salain Allah.
لَقَدْ تَّابَ اللّٰهُ عَلَى النَّبِيِّ وَالْمُهٰجِرِيْنَ وَالْاَنْصَارِ الَّذِيْنَ اتَّبَعُوْهُ فِيْ سَاعَةِ الْعُسْرَةِ مِنْۢ بَعْدِ مَا كَادَ يَزِيْغُ قُلُوْبُ فَرِيْقٍ مِّنْهُمْ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْۗ اِنَّهٗ بِهِمْ رَءُوْفٌ رَّحِيْمٌ ۙ١١٧
Laqat tāballāhu ‘alan-nabiyyi wal-muhājirīna wal-anṣāril-lażīnattaba‘ūhu fī sā‘atil-‘usrati mim ba‘di mā kāda yazīgu qulūbu farīqim minhum ṡumma tāba ‘alaihim, innahū bihim ra'ūfur raḥīm(un).
[117]
Sungguh, Allah benar-benar lah manerimo tobat Nabi serto orang-orang Muhajirin dan orang-orang Ansor nang mangikutinyo pado maso-maso sulit sasudah hati segolongan dari orang-orang tu hampir bapaling (namun) kemudian Allah manerimo tobat orang-orang tu. Sasungguhyo Dio Maha Pangasih lagi Maha Panyayang kapado orang-orang tu.
وَّعَلَى الثَّلٰثَةِ الَّذِيْنَ خُلِّفُوْاۗ حَتّٰٓى اِذَا ضَاقَتْ عَلَيْهِمُ الْاَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ وَضَاقَتْ عَلَيْهِمْ اَنْفُسُهُمْ وَظَنُّوْٓا اَنْ لَّا مَلْجَاَ مِنَ اللّٰهِ اِلَّآ اِلَيْهِۗ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوْبُوْاۗ اِنَّ اللّٰهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيْمُ ࣖ١١٨
Wa ‘alaṡ-ṡalāṡatil-lażīna khullifū, ḥattā iżā ḍāqat ‘alaihimul-arḍu bimā raḥubat wa ḍāqat ‘alaihim anfusuhum wa ẓannū allā malja'a minallāhi illā ilaih(i), ṡumma tāba ‘alaihim liyatūbū, innallāha huwat-tawwābur-raḥīm(u).
[118]
Tahadap tigo orang 337 nang ditinggalkan (dan ditangguhkan panerimoan tobatnyo) hinggo katiko bumi taraso sempit bagi orang-orang tu, padohal bumi tu luas, dan jiwo orangorang tu pun (taraso) sempit bagi orangorang tu, serto orang-orang tu mangetaui lah idak ado genah lari dari (siksoan) Allah malainkan kapado-Nyoa bae, kemudian (sasudah tu galo) Allah manerimo tobat orang-orang tu supayo orang-orang tu tetap dalam tobatnyo. Sasungguhyo Allah Maha Panerimo Tobat lagi Maha Panyayang.
337) Ketiga orang itu adolah Ka‘ab bin Malik, Hilal bin Umayyah, dan Mararah bin Rabi‘. Orang-orang tu disalahkan kareno idak mau ikut baperang dalam perang Tabuk.
يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوا اتَّقُوا اللّٰهَ وَكُوْنُوْا مَعَ الصّٰدِقِيْنَ١١٩
Yā ayyuhal-lażīna āmanuttaqullāha wa kūnū ma‘aṣ-ṣādiqīn(a).
[119]
Oi orang-orang nang baiman, batakwalah kapado Allah dan tetaplah kamu basamo orang-orang nang benar
مَا كَانَ لِاَهْلِ الْمَدِيْنَةِ وَمَنْ حَوْلَهُمْ مِّنَ الْاَعْرَابِ اَنْ يَّتَخَلَّفُوْا عَنْ رَّسُوْلِ اللّٰهِ وَلَا يَرْغَبُوْا بِاَنْفُسِهِمْ عَنْ نَّفْسِهٖۗ ذٰلِكَ بِاَنَّهُمْ لَا يُصِيْبُهُمْ ظَمَاٌ وَّلَا نَصَبٌ وَّلَا مَخْمَصَةٌ فِيْ سَبِيْلِ اللّٰهِ وَلَا يَطَـُٔوْنَ مَوْطِئًا يَّغِيْظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُوْنَ مِنْ عَدُوٍّ نَّيْلًا اِلَّا كُتِبَ لَهُمْ بِهٖ عَمَلٌ صَالِحٌۗ اِنَّ اللّٰهَ لَا يُضِيْعُ اَجْرَ الْمُحْسِنِيْنَ١٢٠
Mā kāna li'ahlil-madīnati wa man ḥaulahum minal-a‘rābi ay yatakhallafū ‘ar rasūlillāhi wa lā yargabū bi'anfusihim ‘an nafsih(ī), żālika bi'annahum lā yuṣībuhum ẓama'uw wa lā naṣabuw wa lā makhmaṣatun fī sabīlillāhi wa lā yaṭa'ūna mauṭi'ay yagīẓul-kuffāra wa lā yanālūna min ‘aduwwin nailan illā kutiba lahum bihī ‘amalun ṣāliḥ(un), innallāha lā yuḍī‘u ajral-muḥsinīn(a).
[120]
Idak sapatutnyo bagi panduduk Madinah dan orang-orang Arab Badui nang bagiam di sakeliling orang-orang tu untuk idak turut manyertoi Rosulullah (pegi baperang) dan idak patut (pula) bagi orang-orang tu lebih mancintoi diri orang-orang tu dewek daripado (mancintoi) dirinyo (Rosul). Nang demikian tu kareno orang-orang tu idak ditimpo kahausan, kapayahan, dan kalaparan di jalan Allah; idak (pulak) manginjak suatu genah nang mamabangkitkan amarah orang-orang kafir; dan idak manimpokan suatu bencano kapado musuh, kacuali (sagalo) tu bakal ditulis bagi orang-orang tu suatu amal kabajikan. Sasungguhyo Allah idak manyio-nyiokan pahalo orang nang babuat baik.
وَلَا يُنْفِقُوْنَ نَفَقَةً صَغِيْرَةً وَّلَا كَبِيْرَةً وَّلَا يَقْطَعُوْنَ وَادِيًا اِلَّا كُتِبَ لَهُمْ لِيَجْزِيَهُمُ اللّٰهُ اَحْسَنَ مَا كَانُوْا يَعْمَلُوْنَ١٢١
Wa lā yunfiqūna nafaqatan ṣagīrataw wa lā kabīrataw wa lā yaqṭa‘ūna wādiyan illā kutiba lahum liyajziyahumullāhu aḥsana mā kānū ya‘malūn(a).
[121]
Idaklah orang-orang tu mamabagihkan infak, baik nang kecik maupun nang besak, dan idak (pulak) malintasi suatu lembah (bajihad), kacuali bakal dituliskan bagi orang-orang tu (sabagai amal kabajakikan) untuk dibagih balasan oleh Allah (dengan) nang lebih baik daripado apo nang selamo ko orang-orang tu kerjokan.
۞ وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُوْنَ لِيَنْفِرُوْا كَاۤفَّةًۗ فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَاۤىِٕفَةٌ لِّيَتَفَقَّهُوْا فِى الدِّيْنِ وَلِيُنْذِرُوْا قَوْمَهُمْ اِذَا رَجَعُوْٓا اِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُوْنَ ࣖ١٢٢
Wa mā kānal-mu'minūna liyanfirū kāffah(tan), falau lā nafara min kulli firqatim minhum ṭā'ifatul liyatafaqqahū fid-dīni wa liyunżirū qaumahum iżā raja‘ū ilaihim la‘allahum yaḥżarūn(a).
[122]
Idak sapatutnyo orang-orang nang mukmin pegi sagalonyo (ka medan perang). Mangapo idak ado sabagian dari satiap golongan di antaro orang-orang tu idak pegi (tinggal basamo Rosulullah) untuk mamperdalam pangetauan ugamo orang-orang tu dan mamberi peringatan kapado kaumnyo apobilo orang-orang tu lah balik, supayo orang-orang tu dapat manjago dirinyo?
يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا قَاتِلُوا الَّذِيْنَ يَلُوْنَكُمْ مِّنَ الْكُفَّارِ وَلْيَجِدُوْا فِيْكُمْ غِلْظَةًۗ وَاعْلَمُوْٓا اَنَّ اللّٰهَ مَعَ الْمُتَّقِيْنَ١٢٣
Yā ayyuhal-lażīna āmanū qātilul-lażīna yalūnakum minal-kuffāri wal-yajidū fīkum gilẓah(tan), wa‘lamū annallāha ma‘al-muttaqīn(a).
[123]
Oi orang-orang nang baiman, perangilah orang-orang kafir 338 di sakelilingmu dan hendaklah orang-orang tu marasokan sikap tegas darimu. Katauilah bahwa Allah baserto orang-orang nang batakwa.
338) Islam idak mangajarkan kapado umat muslim untuk mamerangi orang kafir kareno kakafirannyo, tapi mambolehkannyo untuk manghindarkan diri dari sagalo bentuk kezaliman (dengan maksud mambelo diri), seperti kalu orang Islam diserang.
وَاِذَا مَآ اُنْزِلَتْ سُوْرَةٌ فَمِنْهُمْ مَّنْ يَّقُوْلُ اَيُّكُمْ زَادَتْهُ هٰذِهٖٓ اِيْمَانًاۚ فَاَمَّا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا فَزَادَتْهُمْ اِيْمَانًا وَّهُمْ يَسْتَبْشِرُوْنَ١٢٤
Wa iżā mā unzilat sūratun fa minhum may yaqūlu ayyukum zādathu hāżihī īmānā(n), fa ammal-lażīna āmanū fa zādathum īmānaw wa hum yastabsyirūn(a).
[124]
Apobilo diturunkan suatu surah, di antaro orang-orang munafik ado nang bakato, “Siapokah di antaro kamu nang batambah imannyo dengan (turunnyo) surah ko?” Adopun (bagi) orang-orang nang baiman, (surah nang turun) ko pasti manambah imannyo dan orang-orang tu maraso gembiro.
وَاَمَّا الَّذِيْنَ فِيْ قُلُوْبِهِمْ مَّرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا اِلٰى رِجْسِهِمْ وَمَاتُوْا وَهُمْ كٰفِرُوْنَ١٢٥
Wa ammal-lażīna fī qulūbihim maraḍun fa zādathum rijsan ilā rijsihim wa mātū wa hum kāfirūn(a).
[125]
Adopun (bagi) orang-orang nang di dalam hatinyo ado panyakit, 339 (surah nang turun ko) bakal manambah kakafiran orang-orang nang lah ado ado dan orang-orang tu bakal mati dalam kaadoan kafir.
339) Penyakit batin pado ayat ko maliputi kakafiran, kemunafikan, karagu-raguan, dan sabagainyo.
اَوَلَا يَرَوْنَ اَنَّهُمْ يُفْتَنُوْنَ فِيْ كُلِّ عَامٍ مَّرَّةً اَوْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ لَا يَتُوْبُوْنَ وَلَا هُمْ يَذَّكَّرُوْنَ١٢٦
Awalā yarauna annahum yuftanūna fī kulli ‘āmim marrataini ṡumma lā yatūbūna wa lā hum yażżakkarūn(a).
[126]
Idakkah orang-orang tu (orang-orang mupaik) mamperatikan bahwa orang-orang tu diuji sakali atau duo kali satiap tahun, tapi orang-orang tu idak (jugo) batobat dan idak (pulak) mangambik palajaran.
وَاِذَا مَآ اُنْزِلَتْ سُوْرَةٌ نَّظَرَ بَعْضُهُمْ اِلٰى بَعْضٍۗ هَلْ يَرٰىكُمْ مِّنْ اَحَدٍ ثُمَّ انْصَرَفُوْاۗ صَرَفَ اللّٰهُ قُلُوْبَهُمْ بِاَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَفْقَهُوْنَ١٢٧
Wa iżā mā unzilat sūratun naẓara ba‘ḍuhum ilā ba‘ḍ(in), hal yarākum min aḥadin ṡummanṣarafū, ṣarafallāhu qulūbahum bi'annahum qaumul lā yafqahūn(a).
[127]
Apobilo diturunkan suatu surah, sikok samo lainny di antaro orang-orang tu saling bapandangan (dengan sikap mangejek sambil bakato), “Adokah sasaorang (dari kaum muslim) nang mangimak kamu?” Sasudah tu orang-orang tu pun beranjak pegi. Allah mamalingkan hati orang-orang tu disebabkan orang-orang tu idak mamahami.
لَقَدْ جَاۤءَكُمْ رَسُوْلٌ مِّنْ اَنْفُسِكُمْ عَزِيْزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيْصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِيْنَ رَءُوْفٌ رَّحِيْمٌ١٢٨
Laqad jā'akum rasūlum min anfusikum ‘azīzun ‘alaihi mā ‘anittum ḥarīṣun ‘alaikum bil-mu'minīna ra'ūfur raḥīm(un).
[128]
Sungguh, benar-benar lah datang kapadomu saorang rosul dari kaummu dewek. Berat taraso olehnyo panderitaan nang kamu alami, sangat manginginkan (kaimanan dan kaselamatan) bagimu, dan (basikap) panyantun dan panyayang kapado orang-orang baiman.
فَاِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللّٰهُ لَآ اِلٰهَ اِلَّا هُوَ ۗ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيْمِ ࣖ١٢٩
Fa in tawallau faqul ḥasbiyallāhu lā ilāha illā huw(a), ‘alaihi tawakkaltu wa huwa rabbul-‘arsyil-‘aẓīm(i).
[129]
Kalu orang-orang tu bapaling (dari kaiimanan), katokanlah (Nabi Muhammad), “Cukuplah Allah bagiku. Idak ado Tuhan salain Dio. Hanyo kapado-Nyo aku batawakkal dan Dio adolah pamilik ‘Arasy (Singgasana) nang agung.