Surah Al-Jinn

Daftar Surah

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
قُلْ اُوْحِيَ اِلَيَّ اَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوْٓا اِنَّا سَمِعْنَا قُرْاٰنًا عَجَبًاۙ١
Qul ūḥiya ilayya annahustama‘a nafarum minal-jinni fa qālū innā sami‘nā qur'ānan ‘ajabā(n).
[1] Katokanlah (Nabi Muhammad), “Lah diwahyukan kapadoku bahwo sakumpulan jin lah manganing (Al-Qur’an nang kubaco).” Lalu, orang-orang tu bakato, “Kami lah manganing bacoan nang manakjubkan,

يَّهْدِيْٓ اِلَى الرُّشْدِ فَاٰمَنَّا بِهٖۗ وَلَنْ نُّشْرِكَ بِرَبِّنَآ اَحَدًاۖ٢
Yahdī ilar-rusydi fa'āmannā bih(ī), wa lan nusyrika birabbinā aḥadā(n).
[2] Nang mambagih patunjuk kapado kabenaran, sahinggo kami pun baiman kapadonyo dan sakali-kali idak bakal mampasekutukan sasuatu pun dengan Tuhan kami.

وَّاَنَّهٗ تَعٰلٰى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَّلَا وَلَدًاۖ٣
Wa annahū ta‘ālā jaddu rabbinā mattakhaża ṣāḥibataw wa lā waladā(n).
[3] Sasungguhnyo Mahatinggi kaagungan Tuhan kami. Dio idak babini dan idak (pulak) baranak.

وَّاَنَّهٗ كَانَ يَقُوْلُ سَفِيْهُنَا عَلَى اللّٰهِ شَطَطًاۖ٤
Wa annahū kāna yaqūlu safīhunā ‘alallāhi syaṭaṭā(n).
[4] Sasungguhnyo orang nang bodoh di antaro kami salalu mangatokan (perkatoan) nang malampaui batas kapado Allah.

وَّاَنَّا ظَنَنَّآ اَنْ لَّنْ تَقُوْلَ الْاِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللّٰهِ كَذِبًاۙ٥
Wa annā ẓanannā allan taqūlal-insu wal-jinnu ‘alallāhi każibā(n).
[5] Sasungguhnyo kami mangiro bahwa manusio dan jin sakali-kali idak bakal mangatokan perkatoan nang dusto tahadap Allah.

وَّاَنَّهٗ كَانَ رِجَالٌ مِّنَ الْاِنْسِ يَعُوْذُوْنَ بِرِجَالٍ مِّنَ الْجِنِّ فَزَادُوْهُمْ رَهَقًاۖ٦
Wa annahū kāna rijālum minal insi ya‘ūżūna birijālim minal-jinni fa zādūhum rahaqā(n).
[6] Sasungguhnyo ado baberapo orang laki-laki dari (kalangan) manusio nang mamintak perlindungan kapado baberapo laki-laki dari (kalangan) jin sahinggo orang-orang tu (jin) manjadikan orang-orang tu (manusio) batambah sesat.

وَّاَنَّهُمْ ظَنُّوْا كَمَا ظَنَنْتُمْ اَنْ لَّنْ يَّبْعَثَ اللّٰهُ اَحَدًاۖ٧
Wa annahum ẓannū kamā ẓanantum allay yab‘aṡallāhu aḥadā(n).
[7] Sasungguhnyo orang-orang tu (jin) manyangko samacam mano kamu (orang-orang kafir Makkah) mangiro bahwo Allah sakali-kali idak bakal mambangkitkan balik siapo bae (pado hari Kiamat).

وَّاَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاۤءَ فَوَجَدْنٰهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِيْدًا وَّشُهُبًاۖ٨
Wa annā lamasnas-samā'a fa wajadnāhā muli'at ḥarasan syadīdaw wa syuhubā(n).
[8] (Jin bakato lagi), “Sasungguhnyo kami (jin) lah mancoba mangetaui (rahasio) langit. Mako, kami manemukannyo penuh dengan panjagoan nang kuat dan panah-panah api.

وَّاَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِۗ فَمَنْ يَّسْتَمِعِ الْاٰنَ يَجِدْ لَهٗ شِهَابًا رَّصَدًاۖ٩
Wa annā kunnā naq‘udu minhā maqā‘ida lis-sam‘(i), famay yastami‘il-āna yajid lahū syihābar raṣadā(n).
[9] Sasungguhnyo kami (jin) dahulu salalu manduduki baberapo genah (di langit) untuk manganingkan (berito-beritonyo). Tapi sekarang 727 siapo nang (mancoba) manganingkan tentu bakal manjumpoi panah api nang mangintai (untuk mambakarnyo).
727) Nang dimaksud dengan sekarang adolah waktu sasudah Nabi Muhammad saw. diutus manjadi rasul.

وَّاَنَّا لَا نَدْرِيْٓ اَشَرٌّ اُرِيْدَ بِمَنْ فِى الْاَرْضِ اَمْ اَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًاۙ١٠
Wa annā lā nadrī asyarrun urīda biman fil-arḍi am arāda bihim rabbuhum rasyadā(n).
[10] Sasungguhnyo kami idak mangetaui apokah kaburukan nang dikendaki tahadap siapo nang di bumi ataukah Tuhan orang-orang tu mangendaki kabaikan tahadapnyo.

وَّاَنَّا مِنَّا الصّٰلِحُوْنَ وَمِنَّا دُوْنَ ذٰلِكَۗ كُنَّا طَرَاۤىِٕقَ قِدَدًاۙ١١
Wa annā minnaṣ-ṣāliḥūna wa minnā dūna żālik(a), kunnā ṭarā'iqa qidadā(n).
[11] Sasungguhnyo di antaro kami ado nang saleh dan di antaro kami ado (pulak) nang idak macam tu halnyo. Kami manempuh jalan nang babeda-beda.

وَّاَنَّا ظَنَنَّآ اَنْ لَّنْ نُّعْجِزَ اللّٰهَ فِى الْاَرْضِ وَلَنْ نُّعْجِزَهٗ هَرَبًاۖ١٢
Wa annā ẓanannā allan nu‘jizallāha fil-arḍi wa lan nu‘jizahū harabā(n).
[12] Sasungguhnyo kami yakin bahwa kami sakali-kali idak bakal dapat malepaskan diri (dari kakuasoan) Allah di bumi dan sakali-kali idak (pulak) dapat lari malepaskan diri (dari)-Nyo.

وَّاَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدٰىٓ اٰمَنَّا بِهٖۗ فَمَنْ يُّؤْمِنْۢ بِرَبِّهٖ فَلَا يَخَافُ بَخْسًا وَّلَا رَهَقًاۖ١٣
Wa annā lammā sami‘nal-hudā āmannā bih(ī), famay yu'mim birabbihī falā yakhāfu bakhsaw wa lā rahaqā(n).
[13] Sasungguhnyo tatkala manganing patunjuk (Al-Qur’an), kamipun baiman kapadonyo. Mako, siapo nang baiman kapado Tuhannyo idak (perlu) takut tahadap pangurangan (pahalo amalnyo) dan idak (takut pulak) bakal kasulitan (akibat panambahan doso).

وَّاَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُوْنَ وَمِنَّا الْقٰسِطُوْنَۗ فَمَنْ اَسْلَمَ فَاُولٰۤىِٕكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا١٤
Wa annā minnal-muslimūna wa minnal-qāsiṭūn(a), faman aslama fa ulā'ika taḥarrau rasyadā(n).
[14] Sasungguhnyo di antaro kami ado nang muslim dan ado (pulak) nang manyimpang dari kabenaran. Siapo nang (mameluk) Islam orang-orang tu benar-benar lah mamilih jalan nang lurus.

وَاَمَّا الْقٰسِطُوْنَ فَكَانُوْا لِجَهَنَّمَ حَطَبًاۙ١٥
Wa ammal-qāsiṭūna fa kānū lijahannama ḥaṭabā(n).
[15] Adopun orang-orang nang manyimpang dari kabenaran manjadi bahan bakar (nerako) Jahanam.

وَّاَنْ لَّوِ اسْتَقَامُوْا عَلَى الطَّرِيْقَةِ لَاَسْقَيْنٰهُمْ مَّاۤءً غَدَقًاۙ١٦
Wa allawistaqāmū ‘alaṭ-ṭarīqati la'asqaināhum mā'an gadaqā(n).
[16] Saaindainyo orang-orang tu tetap bajalan lurus di atas jalan tu (ugamo Islam), niscayo Kami bakal mancurahkan aek nang banyak (rezeki nang cukup).

لِّنَفْتِنَهُمْ فِيْهِۗ وَمَنْ يُّعْرِضْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهٖ يَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًاۙ١٧
Linaftinahum fīh(i), wa may yu‘riḍ ‘an żikri rabbihī yasluk-hu ‘ażāban ṣa‘adā(n).
[17] Dengan (caro) tu Kami bagih cobaan kapado orang-orang tu. Siapo nang bapaling dari peringatan Tuhannyo, niscayo bakal dimasukkan-Nyo ka dalam azab nang amat berat.

وَّاَنَّ الْمَسٰجِدَ لِلّٰهِ فَلَا تَدْعُوْا مَعَ اللّٰهِ اَحَدًاۖ١٨
Wa annal-masājida lillāhi falā tad‘ū ma‘allāhi aḥadā(n).
[18] Sasungguhnyo mesjid-mesjid tu adolah kapunyoan Allah. Mako, janganlah kamu manyembah apo pun basamoan dengan (manyembah) Allah.

وَّاَنَّهٗ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللّٰهِ يَدْعُوْهُ كَادُوْا يَكُوْنُوْنَ عَلَيْهِ لِبَدًاۗ ࣖ١٩
Wa annahū lammā qāma ‘abdullāhi yad‘ūhu kādū yakūnūna ‘alaihi libadā(n).
[19] Sasungguhnyo katiko hambo Allah (Nabi Muhammad) badiri manyembah-Nyo (mangerjokan ibadah), orang-orang tu (jin-jin) badesakan mangerumuninyo.

قُلْ اِنَّمَآ اَدْعُوْا رَبِّيْ وَلَآ اُشْرِكُ بِهٖٓ اَحَدًا٢٠
Qul innamā ad‘ū rabbī wa lā usyriku bihī aḥadā(n).
[20] Katokanlah (Nabi Muhammad), “Sasungguhnyo aku hanyo manyembah Tuhanku dan aku idak mampasekutukan-Nyo dengan apo pun.

قُلْ اِنِّيْ لَآ اَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَّلَا رَشَدًا٢١
Qul innī lā amliku lakum ḍarraw wa lā rasyadā(n).
[21] Katokanlah, “Sasungguhnyo aku idak mampu (manolak) mudarat dan idak (pulak mampu mandatangkan) kamanfaatan kapa-domu.”

قُلْ اِنِّيْ لَنْ يُّجِيْرَنِيْ مِنَ اللّٰهِ اَحَدٌ ەۙ وَّلَنْ اَجِدَ مِنْ دُوْنِهٖ مُلْتَحَدًا ۙ٢٢
Qul innī lay yujīranī minallāhi aḥad(un), wa lan ajida min dūnihī multaḥadā(n).
[22] Katokanlah, “Sasungguhnyo idak katek saorang pun nang dapat malindungiku dari (azab) Allah dan aku idak bakal mandapat genah balindung salain-Nyo.”

اِلَّا بَلٰغًا مِّنَ اللّٰهِ وَرِسٰلٰتِهٖۗ وَمَنْ يَّعْصِ اللّٰهَ وَرَسُوْلَهٗ فَاِنَّ لَهٗ نَارَ جَهَنَّمَ خٰلِدِيْنَ فِيْهَآ اَبَدًاۗ٢٣
Illā balāgam minallāhi wa risālātih(ī), wa may ya‘ṣillāha wa rasūlahū fa inna lahū nāra jahannama khālidīna fīhā abadā(n).
[23] (Nang aku mampu lakukan) hanyolah manyampekan (peringatan) dari Allah dan risalah-Nyo. Siapo nang mandurhakoi Allah dan Rasul-Nyo sasungguhnyo bakal mandapat (azab) nerako Jahanam. Orang-orang tu kekal di dalamnyo salamo-lamonyo.

حَتّٰىٓ اِذَا رَاَوْا مَا يُوْعَدُوْنَ فَسَيَعْلَمُوْنَ مَنْ اَضْعَفُ نَاصِرًا وَّاَقَلُّ عَدَدًاۗ٢٤
Ḥattā iżā ra'au mā yū‘adūna fasaya‘lamūna man aḍ‘afu nāṣiraw wa aqallu ‘adadā(n).
[24] Dengan macam tu, apobilo orang-orang tu mangimak (azab) nang diancamkan kapadonyo, orang-orang tu bakal mangetaui siapokah nang lebih lemah panolongnyo dan lebih sadikit jumlahnyo.

قُلْ اِنْ اَدْرِيْٓ اَقَرِيْبٌ مَّا تُوْعَدُوْنَ اَمْ يَجْعَلُ لَهٗ رَبِّيْٓ اَمَدًا٢٥
Qul in adrī aqarībum mā tū‘adūna am yaj‘alu lahū rabbī amadā(n).
[25] Katokanlah (Nabi Muhammad), “Aku idak mangetaui apokah (azab) nang diancamkan kapadomu tu sudah dekat ataukah Tuhanku manjadikan waktunyo masih lamo.”

عٰلِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلٰى غَيْبِهٖٓ اَحَدًاۙ٢٦
‘Ālimul-gaibi falā yuẓhiru ‘alā gaibihī aḥadā(n).
[26] Dio mangetaui nang ghaib. Lalu, Dio idak mangimakkan nang gaib tu kapado siapo pun,

اِلَّا مَنِ ارْتَضٰى مِنْ رَّسُوْلٍ فَاِنَّهٗ يَسْلُكُ مِنْۢ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهٖ رَصَدًاۙ٢٧
Illā manirtaḍā mir rasūlin fa innahū yasluku mim baini yadaihi wa min khalfihī raṣadā(n).
[27] Kacuali kapado rasul nang diridai-Nyo. Sasungguhnyo Dio manempatkan panjago-panjago (malaikat) di muko dan di belakangnyo.

لِّيَعْلَمَ اَنْ قَدْ اَبْلَغُوْا رِسٰلٰتِ رَبِّهِمْ وَاَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَاَحْصٰى كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا ࣖ٢٨
Liya‘lama an qad ablagū risālāti rabbihim wa aḥāṭa bimā ladaihim wa aḥṣā kulla syai'in ‘adadā(n).
[28] (Nang demikian tu) supayo Dio mangetaui bahwa sasungguhnyo (rasul-rosul tu) benar-benar lah manyampekan risalah-risalah Tuhannyo, sedangkan (ilmu-Nyo) maliputi apo nang ado pado orang-orang tu. Dio manghitung sagalo sasuatu sikok-sikok.