Surah Al-Qalam
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
نۤ ۚوَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُوْنَۙ١
Nūn, wal-qalami wa mā yasṭurūn(a).
[1]
Nūn. Demi pena dan apo nang orang-orang tu tuliskan.
مَآ اَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُوْنٍ٢
Mā anta bini‘mati rabbika bimajnūn(in).
[2]
Berkat nikmat Tuhanmu kamu (Nabi Muhammad) sakali-kali bukan orang gilo.
وَاِنَّ لَكَ لَاَجْرًا غَيْرَ مَمْنُوْنٍۚ٣
Wa inna laka la'ajran gaira mamnūn(in).
[3]
Sasungguhnyo bagi kamu pahalo nang besak nang idak putus-putusnyo.
وَاِنَّكَ لَعَلٰى خُلُقٍ عَظِيْمٍ٤
Wa innaka la‘alā khuluqin ‘aẓīm(in).
[4]
Sasungguhnyo kamu benar-benar babudi pakerti nang agung.
فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُوْنَۙ٥
Fasatubṣiru wa yubṣirūn(a).
[5]
Kagi kamu bakal mangimak dan orang-orang tu (orang-orang kafir) pun bakal mangimak.
بِاَيِّىكُمُ الْمَفْتُوْنُ٦
Bi'ayyikumul-maftūn(u).
[6]
Siapo di antaro kamu nang gilo.
اِنَّ رَبَّكَ هُوَ اَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيْلِهٖۖ وَهُوَ اَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِيْنَ٧
Inna rabbaka huwa a‘lamu biman ḍalla ‘an sabīlih(ī), wa huwa a‘lamu bil-muhtadīn(a).
[7]
Sasungguhnyo Tuhanmulah nang paling mangetaui siapo nang sesat dari jalan-Nyo. Diolah nang paling mangetaui siapo orang nang mandapat patunjuk.
فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِيْنَ٨
Falā tuṭi‘il-mukażżibīn(a).
[8]
Mako, janganlah kamu ikuti orang-orang nang mandustokan (ayat-ayat Allah).
وَدُّوْا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُوْنَۚ٩
Waddū lau tudhinu fayudhinūn(a).
[9]
Orang-orang tu manginginkan supayo kamu basikap lunak. Lalu, orang-orang tu basikap lunak (pulak kapadomu).
وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِيْنٍۙ١٠
Wa lā tuṭi‘ kulla ḥallāfim mahīn(in).
[10]
Janganlah kamu ikuti satiap orang nang banyak basumpah lagi bakepribadian hino,
هَمَّازٍ مَّشَّاۤءٍۢ بِنَمِيْمٍۙ١١
Hammāzim masysyā'im binamīm(in).
[11]
Suko mancelo, (bajalan) kian ka mari mannyebarkan fitnah (berito bohong)
مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ اَثِيْمٍۙ١٢
Mannā‘il lil-khairi mu‘tadin aṡīm(in).
[12]
Manghalangi sagalo perbuatan baik, nang malampaui batas dan banyak doso,
عُتُلٍّۢ بَعْدَ ذٰلِكَ زَنِيْمٍۙ١٣
‘Utullim ba‘da żālika zanīm(in).
[13]
Batabiat kasar, serto takenal kajahatannyo
اَنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَّبَنِيْنَۗ١٤
An kāna żā māliw wa banīn(a).
[14]
Kareno dio kayo dan mampunyoi banyak harto anak.
اِذَا تُتْلٰى عَلَيْهِ اٰيٰتُنَا قَالَ اَسَاطِيْرُ الْاَوَّلِيْنَۗ١٥
Iżā tutlā ‘alaihi āyātunā qāla asāṭīrul-awwalīn(a).
[15]
Apabilo ayat-ayat Kami dibacokan kapadonyo, dio bakato, “(Ko adolah) dongengan orang-orang tadahulu.”
سَنَسِمُهٗ عَلَى الْخُرْطُوْمِ١٦
Sanasimuhū ‘alal-khurṭūm(i).
[16]
Kagi dio bakal Kami bagih tando pado belalai (hidung)-nyo.
اِنَّا بَلَوْنٰهُمْ كَمَا بَلَوْنَآ اَصْحٰبَ الْجَنَّةِۚ اِذْ اَقْسَمُوْا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِيْنَۙ١٧
Innā balaunāhum kamā balaunā aṣḥābal-jannah(ti), iż aqsamū layaṣrimunnahā muṣbiḥīn(a).
[17]
Sasungguhnyo Kami lah manguji orang-orang tu (orang musyrik Makkah) samacam mano Kami lah manguji pamilik-pamilik kebun katiko orang-orang tu basumpah bahwa orang-orang tu pasti bakal mametik (hasil)-nyo pado pagi hari,
وَلَا يَسْتَثْنُوْنَ١٨
Wa lā yastaṡnūn(a).
[18]
Tapi orang-orang tu idak mangecualikan (dengan mangucapkan, “Insyaallah”).
فَطَافَ عَلَيْهَا طَاۤىِٕفٌ مِّنْ رَّبِّكَ وَهُمْ نَاۤىِٕمُوْنَ١٩
Fa ṭāfa ‘alaihā ṭā'ifum mir rabbika wa hum nā'imūn(a).
[19]
Lalu, kebun tu diliputi bencano (nang datang) dari Tuhanmu katiko orang-orang tu sedang tiduk.
فَاَصْبَحَتْ كَالصَّرِيْمِۙ٢٠
Fa aṣbaḥat kaṣ-ṣarīm(i).
[20]
Mako, jadilah kebun tu itam (kareno tabakar) sarupo malam nang gelap gulito.
فَتَنَادَوْا مُصْبِحِيْنَۙ٢١
Fa tanādau muṣbiḥīn(a).
[21]
Lalu, orang-orang tu saling mamanggil pado pagi hari.
اَنِ اغْدُوْا عَلٰى حَرْثِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صٰرِمِيْنَ٢٢
Anigdū ‘alā ḥarṡikum in kuntum ṣārimīn(a).
[22]
“Pegilah pagi-pagi ka kebunmu kalu kamu hendak mametik buahnyo”.
فَانْطَلَقُوْا وَهُمْ يَتَخَافَتُوْنَۙ٢٣
Fanṭalaqū wa hum yatakhāfatūn(a).
[23]
Orang-orang tu pun barangkat sambil babisik-bisik,
اَنْ لَّا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُمْ مِّسْكِيْنٌۙ٢٤
Allā yadkhulannahal-yauma ‘alaikum miskīn(un).
[24]
“Pado hari ko jangan sampe ado orang miskin nang masuk ka dalam kebunmu.”
وَّغَدَوْا عَلٰى حَرْدٍ قٰدِرِيْنَ٢٥
Wa gadau ‘alā ḥardin qādirīn(a).
[25]
Berangkatlah orang-orang tu pado pagi hari dengan niat manghalangi (orang-orang miskin). Orang-orang tu mangiro mampu (malakukan hal tu).
فَلَمَّا رَاَوْهَا قَالُوْٓا اِنَّا لَضَاۤلُّوْنَۙ٢٦
Falammā ra'auhā qālū innā laḍāllūn(a).
[26]
Katiko mangimak kebun tu, orang-orang tu bakato, “Sasungguhnyo kito benar-benar orang-orang nang sesat.
بَلْ نَحْنُ مَحْرُوْمُوْنَ٢٧
Bal naḥnu maḥrūmūn(a).
[27]
Bahkan, kito idak mamperoleh apo pun.”
قَالَ اَوْسَطُهُمْ اَلَمْ اَقُلْ لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُوْنَ٢٨
Qāla ausaṭuhum alam aqul lakum lau lā tusabbiḥūn(a).
[28]
Saorang nang paling baik bijak di antaro orang-orang tu bakato, “Bukankah aku lah mangatokan kapadomu, hendaklah kamu batasbih (kapado Tuhanmu)?”
قَالُوْا سُبْحٰنَ رَبِّنَآ اِنَّا كُنَّا ظٰلِمِيْنَ٢٩
Qālū subḥāna rabbinā innā kunnā ẓālimīn(a).
[29]
Orang-orang tu mangatokan, “Mahasuci Tuhan kami. Sungguh, kami adolah orang-orang nang aniayo.”
فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ يَّتَلَاوَمُوْنَ٣٠
Fa'aqbala ba‘ḍuhum ‘alā ba‘ḍiy yatalāwamūn(a).
[30]
Orang-orang tu saling bahadapaan dengan saling mancelo.
قَالُوْا يٰوَيْلَنَآ اِنَّا كُنَّا طٰغِيْنَ٣١
Qālū yā wailanā innā kunnā ṭāgīn(a).
[31]
Orang-orang tu bakato, “Adu, celako kito! Sasungguhnyo kito ko adolah orang-orang nang malampaui batas.”
عَسٰى رَبُّنَآ اَنْ يُّبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَآ اِنَّآ اِلٰى رَبِّنَا رٰغِبُوْنَ٣٢
‘Asā rabbunā ay yubdilanā khairam minhā innā ilā rabbinā rāgibūn(a).
[32]
Mudah-mudahan Tuhan mambagih ganti kapado kito dengan nang lebih baik daripadonyo. Sasungguhnyo kito mangarapkan (ampunan dan kabaikan) Tuhan kito.”
كَذٰلِكَ الْعَذَابُۗ وَلَعَذَابُ الْاٰخِرَةِ اَكْبَرُۘ لَوْ كَانُوْا يَعْلَمُوْنَ ࣖ٣٣
Każālikal-‘ażāb(u), wa la‘ażābul-ākhirati akbar(u), lau kānū ya‘lamūn(a).
[33]
Seperti tulah azab (di dunio). Sungguh, azab akherat lebih besak sakironyo orang-orang tu mangetaui.
اِنَّ لِلْمُتَّقِيْنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّٰتِ النَّعِيْمِ٣٤
Inna lil-muttaqīna ‘inda rabbihim jannātin-na‘īm(i).
[34]
Sasungguhnyo orang-orang nang batakwa mandapatkan surgo-surgo nang penuh kanikmatan di sisi Tuhannyo.
اَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِيْنَ كَالْمُجْرِمِيْنَۗ٣٥
Afanaj‘alul-muslimīna kal-mujrimīn(a).
[35]
Apokah patut Kami mampalakukan orang-orang Islam (orang-orang nang tunduk kapado Allah) saperti orang-orang nang pandurhako (orang kafir)?
مَا لَكُمْۗ كَيْفَ تَحْكُمُوْنَۚ٣٦
Mā lakum, kaifa taḥkumūn(a).
[36]
Mangapo kamu (babuat macam tu)? Bagaimanokah kamu mangambik kaputusan?
اَمْ لَكُمْ كِتٰبٌ فِيْهِ تَدْرُسُوْنَۙ٣٧
Am lakum kitābun fīhi tadrusūn(a).
[37]
Atau, apokah kamu mampunyoi kitab (nang diturunkan Allah) nang kamu palajari?
اِنَّ لَكُمْ فِيْهِ لَمَا تَخَيَّرُوْنَۚ٣٨
Inna lakum fīhi lamā takhayyarūn(a).
[38]
Sasungguhnyo di dalamnyo kamu dapat mamilih apo bae nang kamu sukoi.
اَمْ لَكُمْ اَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ اِلٰى يَوْمِ الْقِيٰمَةِۙ اِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُوْنَۚ٣٩
Am lakum aimānun ‘alainā bāligatun ilā yaumil-qiyāmah(ti), inna lakum lamā taḥkumūn(a).
[39]
Atau, apokah kamu mandapat (janji-janji nang dipekuat dengan) sumpah dari Kami, nang tetap balaku sampai hari Kiamat, (yakni) bahwa kamu benar-benar dapat mangambik kaputusan (sakendakmu)?
سَلْهُمْ اَيُّهُمْ بِذٰلِكَ زَعِيْمٌۚ٤٠
Salhum ayyuhum biżālika za‘īm(un).
[40]
Tanyokanlah kapado orang-orang tu (kaum musyrik) siapokah di antaro orang-orang tu nang batanggung jawab tahadap (putusan nang diambik tu).
اَمْ لَهُمْ شُرَكَاۤءُۚ فَلْيَأْتُوْا بِشُرَكَاۤىِٕهِمْ اِنْ كَانُوْا صٰدِقِيْنَ٤١
Am lahum syurakā'(u), falya'tū bisyurakā'ihim in kānū ṣādiqīn(a).
[41]
Atau, apokah orang-orang tu mampunyoi sekutu-sekutu? Kalu bagitu, hendaklah orang-orang tu mandatangkan sekutu-sekutunya kalu orang-orang tu adolah orang-orang nang benar.
يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَّيُدْعَوْنَ اِلَى السُّجُوْدِ فَلَا يَسْتَطِيْعُوْنَۙ٤٢
Yauma yuksyafu ‘an sāqiw wa yud‘auna ilas-sujūdi falā yastaṭī‘ūn(a).
[42]
(Ingatlah) pado hari katiko betis disingkapkan (yakni huru hara di hari Kiamat) dan orang-orang tu dipanggil untuk basujud. Namun, orang-orang tu idak mampu.
خَاشِعَةً اَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۗوَقَدْ كَانُوْا يُدْعَوْنَ اِلَى السُّجُوْدِ وَهُمْ سٰلِمُوْنَ٤٣
Khāsyi‘atan abṣāruhum tarhaquhum żillah(tun), wa qad kānū yud‘auna ilas-sujūdi wa hum sālimun(a).
[43]
Pandangan orang-orang tu tatunduk dan diliputi kahinoan. Sasungguhnyo, dahulu (di dunio) orang-orang tu lah diseru untuk basujud pado waktu orang-orang tu dalam kaadoan sehat (tapi orang-orang tu enggan).
فَذَرْنِيْ وَمَنْ يُّكَذِّبُ بِهٰذَا الْحَدِيْثِۗ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُوْنَۙ٤٤
Fażarnī wa may yukażżibu bihāżal-ḥadīṡi sanastadrijuhum min ḥaiṡu lā ya‘lamūn(a).
[44]
Biakkan Aku basamo orang-orang nang mandustokan pakatoan ko (Al-Qur’an). Nanti Kami bakal biakkan orang-orang tu baangsur-angsur (manuju kabinasoan) dari arah nang idak orang-orang tu kataui.
وَاُمْلِيْ لَهُمْۗ اِنَّ كَيْدِيْ مَتِيْنٌ٤٥
Wa umlī lahum, inna kaidī matīn(un).
[45]
Aku mambagih tengat waktu kapado orang-orang tu. Sasungguhnyo rencano-Ku amat tangguh.
اَمْ تَسْـَٔلُهُمْ اَجْرًا فَهُمْ مِّنْ مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُوْنَۚ٤٦
Am tas'aluhum ajran fahum mim magramim muṡqalūn(a).
[46]
Ataukah kamu (Nabi Muhammad) mamintak imbalan kapado orang-orang tu sahinggo orang-orang tu dibebani dengan utang?
اَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُوْنَ٤٧
Am ‘indahumul-gaibu fahum yaktubūn(a).
[47]
Ataukah orang-orang tu mangetaui ilmu tentang nang gaib lalu orang-orang tu manuliskannyo?
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُنْ كَصَاحِبِ الْحُوْتِۘ اِذْ نَادٰى وَهُوَ مَكْظُوْمٌۗ٤٨
Faṣbir liḥukmi rabbika wa lā takun kaṣāḥibil-ḥūt(i), iż nādā wa huwa makẓūm(un).
[48]
Oleh kareno tu, basabarlah (Nabi Muhammad) tahadap katetapan Tuhanmu dan janganlah kamu seperti orang nang barado dalam (perut) ikan (Yunus) katiko io bado’a dengan hati sedih.
لَوْلَآ اَنْ تَدٰرَكَهٗ نِعْمَةٌ مِّنْ رَّبِّهٖ لَنُبِذَ بِالْعَرَاۤءِ وَهُوَ مَذْمُوْمٌ٤٩
Lau lā an tadārakahū ni‘matum mir rabbihī lanubiża bil-‘arā'i wa huwa mażmūm(un).
[49]
Kalu sakironyo dio idak segero mandapat nikmat dari Tuhannyo, benar-benar io dicampakkan ka tanah tandus dalam kaadoan tacelo.
فَاجْتَبٰىهُ رَبُّهٗ فَجَعَلَهٗ مِنَ الصّٰلِحِيْنَ٥٠
Fajtabāhu rabbuhū faja‘alahū minaṣ-ṣāliḥīn(a).
[50]
Tuhannyo lalu mamilihnyo dan manja-dikannyo tamasuk orang-orang nang saleh.
وَاِنْ يَّكَادُ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا لَيُزْلِقُوْنَكَ بِاَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُوْلُوْنَ اِنَّهٗ لَمَجْنُوْنٌ ۘ٥١
Wa iy yakādul-lażīna kafarū layuzliqūnaka bi'abṣārihim lammā sami‘uż żikra wa yaqūlūna innahū lamajnūn(un).
[51]
Sasungguhnyo orang-orang nang kafir tu benar-benar hampir manggelincirkanmu dengan pandangan matonyo tatkalo orang-orang tu manganing Al-Qur’an dan bakato, “Sasungguhnyo dio (Nabi Muhammad) benar-benar orang nang gilo.”
وَمَا هُوَ اِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعٰلَمِيْنَ ࣖ٥٢
Wa mā huwa illā żikrul lil-‘ālamīn(a).
[52]
(Al-Qur’an) tu idak lain hanyolah peringatan bagi sagalo alam.