Surah At-Tur
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
وَالطُّوْرِۙ١
Waṭ-ṭūr(i).
[1]
Demi bukit (Sinai),
وَكِتٰبٍ مَّسْطُوْرٍۙ٢
Wa kitābim masṭūr(in).
[2]
Demi kitab nang ditulis
فِيْ رَقٍّ مَّنْشُوْرٍۙ٣
Fī raqqim mansyūr(in).
[3]
Pado lembaran nang tabuka,
وَّالْبَيْتِ الْمَعْمُوْرِۙ٤
Wal-baitil-ma‘mūr(i).
[4]
Demi Baitulmakmur, 700
700) Manurut riwayat al-Bukhari dan Muslim, ‘Baitulmakmur’ adolah rumah di langit katujuh nang sanantiaso diramaikan oleh 70.000 malaikat nang baibadah salat.
وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوْعِۙ٥
Was-saqfil-marfū‘(i).
[5]
Demi atap (langit) nang ditingikan,
وَالْبَحْرِ الْمَسْجُوْرِۙ٦
Wal-baḥril-masjūr(i).
[6]
Dan demi lautan nang dipanaskan (di dalamnyo ado api),
اِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌۙ٧
Inna ‘ażāba rabbika lawāqi‘(un).
[7]
Sasungguhnyo azab Tuhanmu pasti tajadi.
مَّا لَهٗ مِنْ دَافِعٍۙ٨
Mā lahū min dāfi‘(in).
[8]
Idak ado sasuatu pun nang dapat manolaknyo,
يَّوْمَ تَمُوْرُ السَّمَاۤءُ مَوْرًاۙ٩
Yauma tamūrus-samā'u maurā(n).
[9]
(Azab Tuhanmu tajadi) pado hari (katiko) langit bagoncang sakeras-kerasnyo,
وَّتَسِيْرُ الْجِبَالُ سَيْرًاۗ١٠
Wa tasīrul-jibālu sairā(n).
[10]
Dan gunung-gunung bagerak dengan dahsyat.
فَوَيْلٌ يَّوْمَىِٕذٍ لِّلْمُكَذِّبِيْنَۙ١١
Fawailuy yauma'iżil lil-mukażżibīn(a).
[11]
Mako, pado hari tu celakolah orang-orang nang mandustokan,
الَّذِيْنَ هُمْ فِيْ خَوْضٍ يَّلْعَبُوْنَۘ١٢
Allażīna hum fī khauḍiy yal‘abūn(a).
[12]
(Yaitu) orang-orang nang bamain-main dalam kabatilan (babuat doso),
يَوْمَ يُدَعُّوْنَ اِلٰى نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّاۗ١٣
Yauma yuda‘‘ūna ilā nāri jahannama da‘‘ā(n).
[13]
(Azab Tuhanmu tajadi) pado hari (katiko) orang-orang tu dicampakkan ka nerako Jahannam dengan sakuat-kuatnyo.
هٰذِهِ النَّارُ الَّتِيْ كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُوْنَ١٤
Hāżihin-nārul-latī kuntum bihā tukażżibūn(a).
[14]
(Dikatokan kapado orang-orang tu), “Kolah nerako nang dahulu kamu dustakan”.
اَفَسِحْرٌ هٰذَآ اَمْ اَنْتُمْ لَا تُبْصِرُوْنَ١٥
Afasiḥrun hāżā am antum lā tubṣirūn(a).
[15]
Apokah ko sihir? Ataukah kamu idak mangimak?
اِصْلَوْهَا فَاصْبِرُوْٓا اَوْ لَا تَصْبِرُوْاۚ سَوَاۤءٌ عَلَيْكُمْۗ اِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ١٦
Iṣlauhā faṣbirū au lā taṣbirū, sawā'un ‘alaikum, innamā tujzauna mā kuntum ta‘malūn(a).
[16]
Masukklah kamu ka dalamnyo (dan rasokanlah panas apinyo! Baik kamu basabar atau idak, samo bae (idak ado manfaatnyo) bagimu. Sasungguhnyo kamu dibagih balasan atas apo nang lah kamu kerjokan.
اِنَّ الْمُتَّقِيْنَ فِيْ جَنّٰتٍ وَّنَعِيْمٍۙ١٧
Innal-muttaqīna fī jannātiw wa na‘īm(in).
[17]
Sasungguhnyo orang-orang nang batakwa, barado dalam surgo dan kanikmatan,
فٰكِهِيْنَ بِمَآ اٰتٰىهُمْ رَبُّهُمْۚ وَوَقٰىهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيْمِ١٨
Fākihīna bimā ātāhum rabbuhum, wa waqāhum rabbuhum ‘ażābal-jaḥīm(i).
[18]
Orang-orang tu basuko cito dengan apo nang Tuhan bagihkan kapado orang-orang tu. Tuhan mameliharo orang-orang tu dari azab (narako) Jahim.
كُلُوْا وَاشْرَبُوْا هَنِيْۤـًٔا ۢبِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَۙ١٩
Kulū wasyrabū hanī'am bimā kuntum ta‘malūn(a).
[19]
(Dikatokan kapado orang-orang tu), “Makan dan minumlah dengan nikmat sabagai balasan dari apo nang lah kamu kerjokan”,
مُتَّكِـِٕيْنَ عَلٰى سُرُرٍ مَّصْفُوْفَةٍۚ وَزَوَّجْنٰهُمْ بِحُوْرٍ عِيْنٍ٢٠
Muttaki'īna ‘alā sururim maṣfūfah(tin), wa zawwajnāhum biḥūrin ‘īn(in).
[20]
Orang-orang tu batelekan di atas dipan-dipan nang tasusun dan Kami berikan kapado orang-orang tu pasangan, yaitu bidadari nang bamato indah.
وَالَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِاِيْمَانٍ اَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَآ اَلَتْنٰهُمْ مِّنْ عَمَلِهِمْ مِّنْ شَيْءٍۗ كُلُّ امْرِئٍ ۢبِمَا كَسَبَ رَهِيْنٌ٢١
Wal-lażīna āmanū wattaba‘athum żurriyyatuhum bi'īmānin alḥaqnā bihim żurriyyatahum wa mā alatnāhum min ‘amalihim min syai'(in), kullumri'im bimā kasaba rahīn(un).
[21]
Orang-orang nang baiman dan anak cucunyo mangikuti orang-orang tu dalam kaimanan. Kami mangumpulkan anak cucunyo tu dengan orang-orang tu (di dalam surgo). Kami idak mangurangi sadikit pun pahalo amal (kabajikan) orang-orang tu. Satiap orang taikat dengan apo nang dikerjokannyo.
وَاَمْدَدْنٰهُمْ بِفَاكِهَةٍ وَّلَحْمٍ مِّمَّا يَشْتَهُوْنَ٢٢
Wa amdadnāhum bifākihatiw wa laḥmim mimmā yasytahūn(a).
[22]
Kami bagih kapado orang-orang tu tambahan (kanikmatan) barupo buah-buahan dan daging dari sagalo jenis nang orang-orang tu inginkan.
يَتَنَازَعُوْنَ فِيْهَا كَأْسًا لَّا لَغْوٌ فِيْهَا وَلَا تَأْثِيْمٌ٢٣
Yatanāza‘ūna fīhā ka'sal lā lagwun fīhā wa lā ta'ṡīm(un).
[23]
Di dalam (surgo) tu orang-orang tu saling mangulurkan gelas (nang isinyo) idak (manimbulkan) ucapan atau sikap nang idak bafaedah dan idak pulak (manimbulkan) perbuatan doso.
۞ وَيَطُوْفُ عَلَيْهِمْ غِلْمَانٌ لَّهُمْ كَاَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَّكْنُوْنٌۚ٢٤
Wa yaṭūfu ‘alaihim gilmānul lahum ka'annahum lu'lu'um maknūn(un).
[24]
Di sekitar orang-orang tu ado anak-anak mudo belia bakeliling untuk (malayani) orang-orang tu, saakan-akan (anak mudo belia) tu bagai mutiaro nang tasimpan.
وَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ يَّتَسَاۤءَلُوْنَ٢٥
Wa aqbala ba‘ḍuhum ‘alā ba‘ḍiy yatasā'alūn(a).
[25]
Sabagian orang-orang tu manghadap kapado sabagian nang lain saling bategur sapo.
قَالُوْٓا اِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِيْٓ اَهْلِنَا مُشْفِقِيْنَ٢٦
Qālū innā kunnā qablu fī ahlinā musyfiqīn(a).
[26]
Orang-orang tu bakato, “Sasungguhyo kami dahulu, sawaktu barado di tengah-tengah keluargo kami adolah orang nang takut (ditimpo azab Allah)”.
فَمَنَّ اللّٰهُ عَلَيْنَا وَوَقٰىنَا عَذَابَ السَّمُوْمِ٢٧
Fa mannallāhu ‘alainā wa waqānā ‘ażābas-samūm(i).
[27]
Allah mambagih karunio kapado kami dan mameliharo kami dari azab nerako.
اِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوْهُۗ اِنَّهٗ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيْمُ ࣖ٢٨
Innā kunnā min qablu nad‘ūh(u), innahū huwal-barrur-raḥīm(u).
[28]
Sasungguhnyo kami manyembah-Nyo sejak dahulu. Sasungguhmyo hanyo Diolah Nang Mahaluas kabaikan-Nyo lagi Maha Panyayang”.
فَذَكِّرْ فَمَآ اَنْتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَّلَا مَجْنُوْنٍۗ٢٩
Fa żakkir famā anta bini‘mati rabbika bikāhiniw wa lā majnūn(in).
[29]
(Oi Nabi Muhammad,) teruslah manyam-paikan peringatan kareno berkat nikmat Tuhanmulah, kamu bukan saorang tukang tenung dan bukan pulak orang gilo!.
اَمْ يَقُوْلُوْنَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهٖ رَيْبَ الْمَنُوْنِ٣٠
Am yaqūlūna syā‘irin natarabbaṣu bihī raibal-manūn(i).
[30]
Bahkan, orang-orang tu (orang musyrik Makkah) mangatokan, “Dio (Nabi Muham-mad) adolah saorang panyair nang kami tungu-tungu kacelakoan manimponyo”.
قُلْ تَرَبَّصُوْا فَاِنِّيْ مَعَكُمْ مِّنَ الْمُتَرَبِّصِيْنَۗ٣١
Qul tarabbaṣū fa innī ma‘akum minal-mutarabbiṣīn(a).
[31]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Tunggulah! Sasungguhnyo aku pun tamasuk orang nang manunggu basamomu”.
اَمْ تَأْمُرُهُمْ اَحْلَامُهُمْ بِهٰذَآ اَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُوْنَۚ٣٢
Am ta'muruhum aḥlāmuhum bihāżā am hum qaumun ṭāgūn(a).
[32]
Apokah orang-orang tu diperentah oleh pikiran-pikiran orang-orang tu untuk mangucapkan (tuduhan-tuduhan) ko atau apokah orang-orang tu kaum nang malampaui batas?
اَمْ يَقُوْلُوْنَ تَقَوَّلَهٗۚ بَلْ لَّا يُؤْمِنُوْنَۚ٣٣
Am yaqūlūna taqawwalah(ū), bal lā yu'minūn(a).
[33]
Bahkan, apokah orang-orang tu (jugo) bakato, “Dio (Nabi Muhammad) mareko-rekonyo?” Idak, orang-orang tulah nang idak baiman.
فَلْيَأْتُوْا بِحَدِيْثٍ مِّثْلِهٖٓ اِنْ كَانُوْا صٰدِقِيْنَۗ٣٤
Falya'tū biḥadīṡim miṡlihī in kānū ṣādiqīn(a).
[34]
Cubolah orang-orang tu mambuat nang samisal dengannyo (Al-Qur’an) jiko orang-orang tu orang-orang benar.
اَمْ خُلِقُوْا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ اَمْ هُمُ الْخٰلِقُوْنَۗ٣٥
Am khuliqū min gairi syai'in am humul-khāliqūn(a).
[35]
Apokah orang-orang tu tacipto tanpo asal usul ataukah orang-orang tu manciptokan (diri orang-orang tu dewek)?
اَمْ خَلَقُوا السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَۚ بَلْ لَّا يُوْقِنُوْنَۗ٣٦
Am khalaqus-samāwāti wal-arḍ(a), bal lā yūqinūn(a).
[36]
Apokah orang-orang tu manciptokan langit dan bumi? Sabenarnyo orang-orang tu idak mayakini (apo nang orang-orang tu katokan).
اَمْ عِنْدَهُمْ خَزَاۤىِٕنُ رَبِّكَ اَمْ هُمُ الْمُصَۣيْطِرُوْنَۗ٣٧
Am ‘indahum khazā'inu rabbika am humul-musaiṭirūn(a).
[37]
Apokah di sisi orang-orang tu ado perben-daharaan (gudang-gudang) Tuhanmu atau-kah orang-orang tu nang bakuaso?
اَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَّسْتَمِعُوْنَ فِيْهِۚ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطٰنٍ مُّبِيْنٍۗ٣٨
Am lahum sullamuy yastami‘ūna fīh(i), falya'ti mustami‘uhum bisulṭānim mubīn(in).
[38]
Apokah orang-orang tu mampunyoi tanggo (ka langit) untuk mannganing (hal-hal nang gaib)? Hendaklah orang-orang nang manganing di antaro orang-orang tu datang mambawak katerangan nang nyato.
اَمْ لَهُ الْبَنٰتُ وَلَكُمُ الْبَنُوْنَۗ٣٩
Am lahul-banātu wa lakumul-banūn(a).
[39]
Apokah (pantas) bagi-Nyo anak-anak perempuan, sedangkan untuk kamu anak-anak laki-laki?
اَمْ تَسْـَٔلُهُمْ اَجْرًا فَهُمْ مِّنْ مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُوْنَۗ٤٠
Am tas'aluhum ajran fahum mim magramim muṡqalūn(a).
[40]
Apokah kamu (Nabi Muhammad) maminta upah kapado orang-orang tu sahingo orang-orang tu dibebani dengan utang?
اَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُوْنَۗ٤١
Am ‘indahumul-gaibu fahum yaktubūn(a).
[41]
Apokah orang-orang tu mampunyai (pange-tahuan) tentang nang gaib lalu orang-orang tu manuliskannyo?
اَمْ يُرِيْدُوْنَ كَيْدًاۗ فَالَّذِيْنَ كَفَرُوْا هُمُ الْمَكِيْدُوْنَۗ٤٢
Am yurīdūna kaidā(n), fal-lażīna kafarū humul-makīdūn(a).
[42]
Apokah orang-orang tu hendak malakukan tipu dayo? Justru orang-orang nang kufur tulah nang takeno tipu dayo.
اَمْ لَهُمْ اِلٰهٌ غَيْرُ اللّٰهِ ۗسُبْحٰنَ اللّٰهِ عَمَّا يُشْرِكُوْنَ٤٣
Am lahum ilāhun gairullāh(i), subḥānallāhi ‘ammā yusyrikūn(a).
[43]
Apokah orang-orang tu mampunyoi tuhan salain Allah? Mahasuci Allah dari apo nang orang-orang tu persekutukan.
وَاِنْ يَّرَوْا كِسْفًا مِّنَ السَّمَاۤءِ سَاقِطًا يَّقُوْلُوْا سَحَابٌ مَّرْكُوْمٌ٤٤
Wa iy yarau kisfam minas-samā'i sāqiṭay yaqūlū saḥābum markūm(un).
[44]
Jiko orang-orang tu mangimak gumpalan-gumpalan awan bajatuhan dari langit, orang-orang tu bakato, “Tu adolah awan nang batumpuk-tumpuk (nang bakal manurunkan hujan).”
فَذَرْهُمْ حَتّٰى يُلٰقُوْا يَوْمَهُمُ الَّذِيْ فِيْهِ يُصْعَقُوْنَۙ٤٥
Fażarhum ḥattā yulāqū yaumahumul-lażī fīhi yuṣ‘aqūn(a).
[45]
Biakkanlah orang-orang tu (dalam kasesatan) hinggo orang-orang tu batemu hari (nang dijanjkan kapado) orang-orang tu nang pado hari tu orang-orang tu dibinasokan,
يَوْمَ لَا يُغْنِيْ عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْـًٔا وَّلَا هُمْ يُنْصَرُوْنَۗ٤٦
Yauma lā yugnī ‘anhum kaiduhum syai'aw wa lā hum yunṣarūn(a).
[46]
(Yaitu) pado hari (katiko) tipu dayo orang-orang tu idak baguno sadikit pun bagi orang-orang tu dan orang-orang tu idak dibagih pertolongan.
وَاِنَّ لِلَّذِيْنَ ظَلَمُوْا عَذَابًا دُوْنَ ذٰلِكَ وَلٰكِنَّ اَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُوْنَ٤٧
Wa inna lil-lażīna ẓalamū ‘ażāban dūna żālika wa lākinna akṡarahum lā ya‘lamūn(a).
[47]
Sasungguhnyo bagi orang-orang nang aniayo ado azab salain tu. Tapi kabanyakan orang-orang tu idak mangetaui.
وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَاِنَّكَ بِاَعْيُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِيْنَ تَقُوْمُۙ٤٨
Waṣbir liḥukmi rabbika fa innaka bi'a‘yuninā wa sabbiḥ biḥamdi rabbika ḥīna taqūm(u).
[48]
Basabarlah (Nabi Muhammad) manunggu katetapan Tuhanmu kareno sasungguhnyo kamu barado dalam pangawasan Kami! Batasbihlah dengan mamuji Tuhanmu katiko kamu bangun!.
وَمِنَ الَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَاِدْبَارَ النُّجُوْمِ ࣖ٤٩
Wa minal-laili fa sabbiḥhu wa idbāran-nujūm(i).
[49]
Batasbihlah kapado-Nyo pado sabagian malam dan pado waktu tabenamnyo bintang-bintang (waktu fajar).