Surah Az-Zariyat

Daftar Surah

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
وَالذّٰرِيٰتِ ذَرْوًاۙ١
Waż-żāriyāti żarwā(n).
[1] Demi (angin) nang manerbangkan debu,

فَالْحٰمِلٰتِ وِقْرًاۙ٢
Fal-ḥāmilāti wiqrā(n).
[2] Demi (awan) nang mangandung muatan (hujan),

فَالْجٰرِيٰتِ يُسْرًاۙ٣
Fal-jāriyāti yusrā(n).
[3] Demi (kapal-kapal) nang malaju (di atas aek) dengan mudah,

فَالْمُقَسِّمٰتِ اَمْرًاۙ٤
Fal-muqassimāti amrā(n).
[4] Dan demi (malaikat-malaikat) nang mambagih- bagih sagalo urusan,

اِنَّمَا تُوْعَدُوْنَ لَصَادِقٌۙ٥
Innamā tū‘adūna laṣādiq(un).
[5] Sasungguhnyo apo nang dijanjikan kapadomu pasti benar

وَّاِنَّ الدِّيْنَ لَوَاقِعٌۗ٦
Wa innad-dīna lawāqi‘(un).
[6] Dan sasungguhnyo pambalasan pasti terjadi.

وَالسَّمَاۤءِ ذَاتِ الْحُبُكِۙ٧
Was-samā'i żātil-ḥubuk(i).
[7] Demi langit nang mampunyoi jalan-jalan nang kokoh, 697
697) Nang dimaksud dengan ‘żātil ḥubuk (jalan-jalan nang kokoh)’ adolah garis edar bintang, planet, dan bendo-bendo angkaso lainnyo. Ado pulak nang mangartikan ‘żātil ḥubuk’ dengan ‘mamiliki ciptoan nang bagus’, ‘mamiliki hiasan bintang-bintang’, atau ‘mamiliki bangunan nang kokoh’.

اِنَّكُمْ لَفِيْ قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍۙ٨
Innakum lafī qaulim mukhtalif(in).
[8] Sasungguhnyo kamu benar-benar dalam kaadoan baselisih. 698
698) Maksudnyo adolah perbedoan pandapat kaum musyrik tentang Nabi Muhammad saw. dan Al-Qur’an.

يُّؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ اُفِكَۗ٩
Yu'faku ‘anhu man ufik(a).
[9] Lah dijauhkan darinyo (Al-Qur’an dan Rasul) orang nang dipalingkan.

قُتِلَ الْخَرَّاصُوْنَۙ١٠
Qutilal-kharrāṣūn(a).
[10] Takutuklah orang-orang nang banyak badusto,

الَّذِيْنَ هُمْ فِيْ غَمْرَةٍ سَاهُوْنَۙ١١
Allażīna hum fī gamratin sāhūn(a).
[11] (Yaitu) orang-orang nang tabenam (dalam kabodohan) lagi lalai (dari urusan akherat)!

يَسْـَٔلُوْنَ اَيَّانَ يَوْمُ الدِّيْنِۗ١٢
Yas'alūna ayyāna yaumud-dīn(i).
[12] Orang-orang tu batanyo, “Kapankah hari Pambalasan tu?”

يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُوْنَ١٣
Yauma hum ‘alan-nāri yuftanūn(a).
[13] (Hari Pambalasan tajadi) pado hari (katiko) orang-orang tu diazab dalam api nerako.

ذُوْقُوْا فِتْنَتَكُمْۗ هٰذَا الَّذِيْ كُنْتُمْ بِهٖ تَسْتَعْجِلُوْنَ١٤
Żūqū fitnatakum, hāżal-lażī kuntum bihī tasta‘jilūn(a).
[14] (Dikatokan kapado orang-orang tu,) “Rasokanlah azabmu! Kolah azab nang dahulu kamu minta supayo disegorakan.”

اِنَّ الْمُتَّقِيْنَ فِيْ جَنّٰتٍ وَّعُيُوْنٍۙ١٥
Innal-muttaqīna fī jannātiw wa ‘uyūn(in).
[15] Sasungguhnyo orang-orang nang batakwa barado dalam (surgo nang penuh) taman-taman dan mato aek.

اٰخِذِيْنَ مَآ اٰتٰىهُمْ رَبُّهُمْ ۗ اِنَّهُمْ كَانُوْا قَبْلَ ذٰلِكَ مُحْسِنِيْنَۗ١٦
Ākhiżīna mā ātāhum rabbuhum, innahum kānū qabla żālika muḥsinīn(a).
[16] (Di surgo) orang-orang tu dapat mangambik apo bae nang dianugerahkan Tuhan kapado orang-orang tu. Sasungguhnyo orang-orang tu sabelum tu (di dunio) adolah orang-orang nang babuat kabaikan.

كَانُوْا قَلِيْلًا مِّنَ الَّيْلِ مَا يَهْجَعُوْنَ١٧
Kānū qalīlam minal-laili mā yahja‘ūn(a).
[17] Orang-orang tu sadikit sakali tidur pado waktu malam;

وَبِالْاَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُوْنَ١٨
Wa bil-asḥāri hum yastagfirūn(a).
[18] Dan pado akhir malam orang-orang tu mamohon ampunan (kapado Allah).

وَفِيْٓ اَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّاۤىِٕلِ وَالْمَحْرُوْمِ١٩
Wa fī amwālihim ḥaqqul lis-sā'ili wal-maḥrūm(i).
[19] Pado harto bendo orang-orang tu ado hak bagi orang miskin nang maminta dan nang idak maminta.

وَفِى الْاَرْضِ اٰيٰتٌ لِّلْمُوْقِنِيْنَۙ٢٠
Wa fil-arḍi āyātul lil-mūqinīn(a).
[20] Di bumi tadapat tando-tando (kaagungan Allah) bagi orang-orang nang yakin.

وَفِيْٓ اَنْفُسِكُمْ ۗ اَفَلَا تُبْصِرُوْنَ٢١
Wa fī anfusikum, afalā tubṣirūn(a).
[21] (Macam tu jugo ado tando-tando kagungan-Nyo) pado dirimu dewek. Mako, apokah kamu idak mamperatikan?

وَفِى السَّمَاۤءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوْعَدُوْنَ٢٢
Wa fis-samā'i rizqukum wa mā tū‘adūn(a).
[22] Di langit tadapat pulak (hujan nang manjadi sebab) rezekimu dan apo nang dijanjikan kapadomu.

فَوَرَبِّ السَّمَاۤءِ وَالْاَرْضِ اِنَّهٗ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَآ اَنَّكُمْ تَنْطِقُوْنَ ࣖ٢٣
Fa wa rabbis-samā'i wal-arḍi innahū laḥaqqum miṡla mā annakum tanṭiqūn(a).
[23] Mako, demi Tuhan langit dan bumi, sasungguhnyo (apo nang dijanjikan kapadomu tu) pasti bakal nyato seperti (halnyo) kamu baucap.

هَلْ اَتٰىكَ حَدِيْثُ ضَيْفِ اِبْرٰهِيْمَ الْمُكْرَمِيْنَۘ٢٤
Hal atāka ḥadīṡu ḍaifi ibrāhīmal-mukramīn(a).
[24] Sudahkah sampe kapadomu (Nabi Muhammad) cerito tentang tamu Ibrahim (malaikat-malaikat) nang dimuliokan?

اِذْ دَخَلُوْا عَلَيْهِ فَقَالُوْا سَلٰمًا ۗقَالَ سَلٰمٌۚ قَوْمٌ مُّنْكَرُوْنَ٢٥
Iż dakhalū ‘alaihi fa qālū salāmā(n), qāla salām(un), qaumum munkarūn(a).
[25] (Cerito tu bamulo) katiko orang-orang tu masuk (batamu) kapadonyo, lalu mangucapkan, “Salam.” Ibrahim manjawab, “Salam.” (Orang-orang tu) adolah orang-orang nang belum dikenal.

فَرَاغَ اِلٰٓى اَهْلِهٖ فَجَاۤءَ بِعِجْلٍ سَمِيْنٍۙ٢٦
Farāga ilā ahlihī fa jā'a bi‘ijlin samīn(in).
[26] Kemudian, dio (Ibrahim) pegi diam-diam manemui keluargonyo, lalu dating (balik) mambawak (daging) anak jawi gemuk (nang dibakar).

فَقَرَّبَهٗٓ اِلَيْهِمْۚ قَالَ اَلَا تَأْكُلُوْنَ٢٧
Fa qarrabahū ilaihim, qāla alā ta'kulūn(a).
[27] Dio lalu manghidangkannyo kapado orang-orang tu, (tapi orang-orang tu idak mau makan). Ibrahim bakato, “Mangapo kamu idak makan?”

فَاَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيْفَةً ۗقَالُوْا لَا تَخَفْۗ وَبَشَّرُوْهُ بِغُلٰمٍ عَلِيْمٍ٢٨
Fa aujasa minhum khīfah(tan), qālū lā takhaf, wa basysyarūhu bigulāmin ‘alīm(in).
[28] Dio (Ibrahim) manyimpan raso takut tahadap orang-orang tu. Orang-orang tu bakato, “Janganlah takut!” Orang-orang tu mambagih kabar gembiro kapadonyo dengan (bakal kalahiran) saorang anak nang sangat bailmu (Ishaq).

فَاَقْبَلَتِ امْرَاَتُهٗ فِيْ صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوْزٌ عَقِيْمٌ٢٩
Fa aqbalatimra'atuhū fī ṣarratin fa ṣakkat wajhahā wa qālat ‘ajūzun ‘aqīm(un).
[29] Bininyo datang sambil bateriak (taperanjat) lalu manepuk-nepuk mukohnyo dewek dan bakato, “(Aku ko) saorang perempuan tuo nang mandul.”

قَالُوْا كَذٰلِكِۙ قَالَ رَبُّكِ ۗاِنَّهٗ هُوَ الْحَكِيْمُ الْعَلِيْمُ ۔٣٠
Qālū każālik(i), qāla rabbuk(i), innahū huwal-ḥakīmul-‘alīm(u).
[30] Orang-orang tu bakato, “Macam tulah Tuhanmu bafirman. Sasungguhnyo Diolah Nang Mahabijaksano lagi Maha Mangetaui.”

۞ قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ اَيُّهَا الْمُرْسَلُوْنَۚ٣١
Qāla famā khaṭbukum ayyuhal-mursalūn(a).
[31] Dio (Ibrahim) batanyo, “Apo urusan pentingmu, oi paro utusan?”

قَالُوْآ اِنَّآ اُرْسِلْنَآ اِلٰى قَوْمٍ مُّجْرِمِيْنَۙ٣٢
Qālū innā ursilnā ilā qaumim mujrimīn(a).
[32] Orang-orang tu manyawab, “Sasungguhnyo kami diutus kapado kaum nang badoso (kaum Lut untuk manyiksonyo),

لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّنْ طِيْنٍۙ٣٣
Linursila ‘alaihim ḥijāratam min ṭīn(in).
[33] Supayo kami manimpo orang-orang tu batu-batu nang barasal dari tanah liat,

مُّسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِيْنَ٣٤
Musawwamatan ‘inda rabbika lil-musrifīn(a).
[34] Nang ditandoi oleh Tuhanmu untuk (mambinasokan) orang-orang nang malampau batas.”

فَاَخْرَجْنَا مَنْ كَانَ فِيْهَا مِنَ الْمُؤْمِنِيْنَۚ٣٥
Fa akhrajnā man kāna fīhā minal-mu'minīn(a).
[35] Kami mangaluarkan orang-orang nang baiman nang barado di dalamnyo (negeri kaum Lut).

فَمَا وَجَدْنَا فِيْهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِيْنَۚ٣٦
Famā wajadnā fīhā gaira baitim minal-muslimīn(a).
[36] Kami idak mandapati di dalamnyo, kacuali sabuah rumah dari orang-orang muslim (Lut dan keluargonyo).

وَتَرَكْنَا فِيْهَآ اٰيَةً لِّلَّذِيْنَ يَخَافُوْنَ الْعَذَابَ الْاَلِيْمَۗ٣٧
Wa taraknā fīhā āyatal lil-lażīna yakhāfūnal-‘ażābal-alīm(a).
[37] Kami maninggalkan suatu tando (kaagungan-Nyo) 699 di (negeri) itu bagi orang-orang nang takut pado azab nang pedih.
699) Menurut sabagian mufasir, nang dimaksud dengan ‘tando kaagungan-Nyo’ adolah batu-batu nang batumpuk tumpuk nang digunokan untuk mambinasokan kaum Lut. Ado pulak nang mangatokan bahwa nang dimaksud adolah sabuah talago nang aeknyo itam dan busuk baunya.

وَفِيْ مُوْسٰىٓ اِذْ اَرْسَلْنٰهُ اِلٰى فِرْعَوْنَ بِسُلْطٰنٍ مُّبِيْنٍ٣٨
Wa fī mūsā iż arsalnāhu ilā fir‘auna bisulṭānim mubīn(in).
[38] (Macam tu pulak kami maninggalkan) pado Musa (tando-tando kakuasoan Allah) katiko Kami mangutusnyo kapado Fir’aun dengan mambawak mukjizat nang nyato.

فَتَوَلّٰى بِرُكْنِهٖ وَقَالَ سٰحِرٌ اَوْ مَجْنُوْنٌ٣٩
Fa tawallā biruknihī wa qāla sāḥirun au majnūn(un).
[39] Kemudian, dio (Fir’aun) basamo bala tentaronyo dan (Firaun) bakato, “(Dio adolah) saorang panyihir atau orang gilo”.

فَاَخَذْنٰهُ وَجُنُوْدَهٗ فَنَبَذْنٰهُمْ فِى الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيْمٌۗ٤٠
Fa akhażnāhu wa junūdahū fanabażnāhum fil-yammi wa huwa mulīm(un).
[40] Mako, Kami manghukumnyo baserto bala tentaronyo, lalu Kami manengglamkan orang-orang tu ka dalam laut, dalam kaadoan malakukan pabuataan nang tacelo.

وَفِيْ عَادٍ اِذْ اَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيْحَ الْعَقِيْمَۚ٤١
Wa fī ‘ādin iż arsalnā ‘alaihimur-rīḥal-‘aqīm(a).
[41] (Bagitu pulak Kami maninggalkan) pado (kaum) ‘Ad (tando-tando kakuasoan Allah) katiko Kami mangirim kapado orang-orang tu angin nang mambinasokan.

مَا تَذَرُ مِنْ شَيْءٍ اَتَتْ عَلَيْهِ اِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيْمِۗ٤٢
Mā tażaru min syai'in atat ‘alaihi illā ja‘alathu kar-ramīm(i).
[42] (Angin) tu idak maninggalkan apo pun pado sagalo nang dilandonyo, kacuali manjadikannyo bagai tulang nang hancur.

وَفِيْ ثَمُوْدَ اِذْ قِيْلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوْا حَتّٰى حِيْنٍ٤٣
Wa fī ṡamūda iż qīla lahum tamatta‘ū ḥattā ḥīn(in).
[43] (Macam tu pulak Kami maninggalkan) pado (kaum) Samud (tando-tando kakuasoan Allah) katiko dikatokan kapado orang-orang tu, “Basenang-senanglah kamu sampe nang ditentukan!”

فَعَتَوْا عَنْ اَمْرِ رَبِّهِمْ فَاَخَذَتْهُمُ الصّٰعِقَةُ وَهُمْ يَنْظُرُوْنَ٤٤
Fa‘atau ‘an amri rabbihim fa akhażathumuṣ-ṣā‘iqatu wa hum yanẓurūn(a).
[44] Lalu, orang-orang tu basikap angkuh tahadap perentah Tuhannyo. Mako, orang-orang tu disambar petir sementaro orang-orang tu manyaksikan(-nyo).

فَمَا اسْتَطَاعُوْا مِنْ قِيَامٍ وَّمَا كَانُوْا مُنْتَصِرِيْنَۙ٤٥
Famastaṭā‘ū min qiyāmiw wa mā kānū muntaṣirīn(a).
[45] Orang-orang tu samo sakali idak mampubangun dan idak pulak mandapat patolongan.

وَقَوْمَ نُوْحٍ مِّنْ قَبْلُ ۗ اِنَّهُمْ كَانُوْا قَوْمًا فٰسِقِيْنَ ࣖ٤٦
Wa qauma nūḥim min qabl(u), innahum kānū qauman fāsiqīn(a).
[46] Sabelum tu (Kami lah mambinasokan) kaum Nuh. Sasungguhnyo orang-orang tu adolah kaum fasik.

وَالسَّمَاۤءَ بَنَيْنٰهَا بِاَيْىدٍ وَّاِنَّا لَمُوْسِعُوْنَ٤٧
Was-samā'a banaināhā bi'aidiw wa innā lamūsi‘ūn(a).
[47] Langit Kami bangun dengan tangan (kakuasoan Kami) dan sasungguhnyo Kami benar-benar maluaskan(-nyo).

وَالْاَرْضَ فَرَشْنٰهَا فَنِعْمَ الْمٰهِدُوْنَ٤٨
Wal-arḍa farasynāhā fa ni‘mal-māhidūn(a).
[48] Bumi Kami hamparkan. (Kami adolah) sabaik-baik Zat nang manghamparkan.

وَمِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُوْنَ٤٩
Wa min kulli syai'in khalaqnā zaujaini la‘allakum tażakkarūn(a).
[49] Sagalo sasuatu Kami ciptokan bapasang-pasangan supayo kamu mangingat (kaagungan Allah).

فَفِرُّوْٓا اِلَى اللّٰهِ ۗاِنِّيْ لَكُمْ مِّنْهُ نَذِيْرٌ مُّبِيْنٌۚ٥٠
Fa firrū ilallāh(i), innī lakum minhu nażīrum mubīn(un).
[50] Mako, (katokanlah kapado orang-orang tu oi Muhammad,) “Basegerolah balik (taat) kapado Allah. Sasungguhyo aku adolah saorang pambagih peringatan nang nyato dari-Nyo untukmu.

وَلَا تَجْعَلُوْا مَعَ اللّٰهِ اِلٰهًا اٰخَرَۗ اِنِّيْ لَكُمْ مِّنْهُ نَذِيْرٌ مُّبِيْنٌ٥١
Wa lā taj‘alū ma‘allāhi ilāhan ākhar(a), innī lakum minhu nażīrum mubīn(un).
[51] Janganlah kamu mangadokan tuhan lain basamo Allah. Sasungguhnyo aku adolah saorang pambagih peringatan nang nyato dari Allah untukmu.

كَذٰلِكَ مَآ اَتَى الَّذِيْنَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِّنْ رَّسُوْلٍ اِلَّا قَالُوْا سَاحِرٌ اَوْ مَجْنُوْنٌ٥٢
Każālika mā atal-lażīna min qablihim mir rasūlin illā qālū sāḥirun au majnūn(un).
[52] Macam tulah satiap kali saorang rasul datang kapado orang-orang sabelumnyo, orang-orang tu pasti mangatokan, “(Dio tu adolah) panyihir atau orang gilo”.

اَتَوَاصَوْا بِهٖۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُوْنَۚ٥٣
Atawāṣau bih(ī), bal hum qaumun ṭāgūn(a).
[53] Apokah orang-orang tu saling manasihati tentang (apo nang dikatokan) tu? (Idak!). Sabaliknyo, orang-orang tu adolah kaum nang malampaui batas.

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَآ اَنْتَ بِمَلُوْمٍ٥٤
Fa tawalla ‘anhum famā anta bimalūm(in).
[54] Bapalinglah dari orang-orang tu. Mako kamu samo sakali bukan orang nang tacelo.

وَذَكِّرْ فَاِنَّ الذِّكْرٰى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِيْنَ٥٥
Wa żakkir fa innaż-żikra tanfa‘ul-mu'minīn(a).
[55] Teruslah mambagi peringatan kareno sasungguhnyo peringatan tu bamanfaat bagi orang-orang mukmin.

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْاِنْسَ اِلَّا لِيَعْبُدُوْنِ٥٦
Wa mā khalaqtul-jinna wal-insa illā liya‘budūn(i).
[56] Idaklah Aku manciptokan jin dan manusio malainkan untuk baibadah kapado-Ku.

مَآ اُرِيْدُ مِنْهُمْ مِّنْ رِّزْقٍ وَّمَآ اُرِيْدُ اَنْ يُّطْعِمُوْنِ٥٧
Mā urīdu minhum mir rizqiw wa mā urīdu ay yuṭ‘imūn(i).
[57] Aku idak manghendaki rezeki sadikitpun dari orang-orang tu dan idak mangendaki supayo orang-orang tu mambagih makan kapado-Ku.

اِنَّ اللّٰهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِيْنُ٥٨
Innallāha huwar-razzāqu żul-quwwatil-matīn(u).
[58] Sasungguhnyo Allahlah Maha Pambagih rezeki lagi mamiliki kakuatan lagi amat kokoh.

فَاِنَّ لِلَّذِيْنَ ظَلَمُوْا ذَنُوْبًا مِّثْلَ ذَنُوْبِ اَصْحٰبِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُوْنِ٥٩
Fa inna lil-lażīna ẓalamū żanūbam miṡla żanūbi aṣḥābihim falā yasta‘jilūn(i).
[59] Sasungguhnyo orang-orang nang aniayo mandapat bagian (azab) seperti bagian kanti-kanti orang-orang tu (dahulu). Mako, janganlah orang-orang tu maminta kapado-Ku untuk manyegerokan(nyo).

فَوَيْلٌ لِّلَّذِيْنَ كَفَرُوْا مِنْ يَّوْمِهِمُ الَّذِيْ يُوْعَدُوْنَ ࣖ٦٠
Fa wailul lil-lażīna kafarū miy yaumihimul-lażī yū‘adūn(a).
[60] Celakolah orang-orang nang kufur pado hari nang lah dijanjikan kapado orang-orang tu.