Surah Az-Zukhruf
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
حٰمۤ ۚ١
Ḥā mīm.
[1]
Ḥā Mīm.
وَالْكِتٰبِ الْمُبِيْنِ ۙ٢
Wal-kitābil-mubīn(i).
[2]
Demi Kitab (Al-Qur’an) nang jelas,
اِنَّا جَعَلْنٰهُ قُرْاٰنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُوْنَۚ٣
Innā ja‘alnāhu qur'ānan ‘arabiyyal la‘allakum ta‘qilūn(a).
[3]
sasungguhnyo Kami manjadikannyo sabagai Al-Qur’an nang babahaso Arab supayo kamu mangerti
وَاِنَّهٗ فِيْٓ اُمِّ الْكِتٰبِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيْمٌ ۗ٤
Wa innahū fī ummil-kitābi ladainā la‘aliyyun ḥakīm(un).
[4]
Dan sasungguhnyo (Al-Qur’an) tu barado di dalam Ummul Kitāb (Lauh Mahfuz) di sisi Kami, benar-benar (banilai) tinggi dan penuh hikmah.
اَفَنَضْرِبُ عَنْكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا اَنْ كُنْتُمْ قَوْمًا مُّسْرِفِيْنَ٥
Afa naḍribu ‘ankumuż-żikra ṣafḥan an kuntum qaumam musrifīn(a).
[5]
Apokah Kami bakal manahan (turunnyo) Al-Qur’an dan mangabaikanmu (hanyo) kareno kamu kaum nang malampaui batas?
وَكَمْ اَرْسَلْنَا مِنْ نَّبِيٍّ فِى الْاَوَّلِيْنَ٦
Wa kam arsalnā min nabiyyin fil-awwalīn(a).
[6]
Betapo banyak nabi nang lah Kami utus kapado umat-umat nang tadahulu.
وَمَا يَأْتِيْهِمْ مِّنْ نَّبِيٍّ اِلَّا كَانُوْا بِهٖ يَسْتَهْزِءُوْنَ٧
Wa mā ya'tīhim min nabiyyin illā kānū bihī yastahzi'ūn(a).
[7]
Satiap kali saorang nabi datang kapado orang-orang tu, orang-orang tu salalu mamperolok-olokkannyo.
فَاَهْلَكْنَآ اَشَدَّ مِنْهُمْ بَطْشًا وَّمَضٰى مَثَلُ الْاَوَّلِيْنَ٨
Fa ahlaknā asyadda minhum baṭsyaw wa maḍā maṡalul-awwalīn(a).
[8]
Kareno tu, Kami mambinasokan orang-orang nang lebih kuat dari orang-orang tu (kaum musyrik Quraisy) dan lah balalu contoh (kahancuran) umat-umat tadahulu.
وَلَىِٕنْ سَاَلْتَهُمْ مَّنْ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ لَيَقُوْلُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيْزُ الْعَلِيْمُۙ٩
Wa la'in sa'altahum man khalaqas-samāwāti wal-arḍa layaqūlunna khalaqahunnal-‘azīzul-‘alīm(u).
[9]
Jiko kamu mananyokan kapado orang-orang tu, “Siapokah nang manciptokan langit dan bumi,” pastilah orang-orang tu bakal manjawab, “Nang manciptokannyo adolah Zat Nang Mahaperkaso lagi Maha Mangetaui.
الَّذِيْ جَعَلَ لَكُمُ الْاَرْضَ مَهْدًا وَّجَعَلَ لَكُمْ فِيْهَا سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُوْنَ ۚ١٠
Allażī ja‘ala lakumul-arḍa mahdaw wa ja‘ala lakum fīhā subulal la‘allakum tahtadūn(a).
[10]
(Diolah) nang manjadikan bumi sabagai genah manetap bagimu dan manjadikan jalan-jalan di atasnyo untukmu supayo kamu mandapat patunjuk.
وَالَّذِيْ نَزَّلَ مِنَ السَّمَاۤءِ مَاۤءًۢ بِقَدَرٍۚ فَاَنْشَرْنَا بِهٖ بَلْدَةً مَّيْتًا ۚ كَذٰلِكَ تُخْرَجُوْنَ١١
Wal-lażī nazzala minas-samā'i mā'am biqadar(in), fa'ansyarnā bihī baldatam maitā(n), każālika tukhrajūn(a).
[11]
Nang manurunkan aek dari langit dengan suatu ukuran, lalu dengan aek tu Kami manghidupkan negeri nang mati (tandus). Macam tulah kamu bakal dikaluarkan (dari kubur).
وَالَّذِيْ خَلَقَ الْاَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُمْ مِّنَ الْفُلْكِ وَالْاَنْعَامِ مَا تَرْكَبُوْنَۙ١٢
Wal-lażī khalaqal-azwāja kullahā wa ja‘ala lakum minal-fulki wal-an‘āmi mā tarkabūn(a).
[12]
(Diolah) nang manciptokan semuo makhluk bapasang-pasangan dan manjadikan kapal laut untukmu serto binatang ternak untuk kamu tunggangi
لِتَسْتَوٗا عَلٰى ظُهُوْرِهٖ ثُمَّ تَذْكُرُوْا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ اِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُوْلُوْا سُبْحٰنَ الَّذِيْ سَخَّرَ لَنَا هٰذَا وَمَا كُنَّا لَهٗ مُقْرِنِيْنَۙ١٣
Litastawū ‘alā ẓuhūrihī ṡumma tażkurū ni‘mata rabbikum iżastawaitum ‘alaihi wa taqūlū subḥānal-lażī sakhkhara lanā hāżā wa mā kunnā lahū muqrinīn(a).
[13]
supayo kamu dapat duduk di atas punggungnyo. Kemudian jiko kamu sudah duduk (di atas punggung)-nyo, kamu bakal mangingat nikmat Tuhanmu dan mangucapkan, “Mahasuci Zat nang lah manundukkan (semuo) ko bagi kami, padohal kami sabelumnyo idak mampu manguasainyo.
وَاِنَّآ اِلٰى رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُوْنَ١٤
Wa innā ilā rabbinā lamunqalibūn(a).
[14]
Sasungguhnyo kami pasti bakal balik kapado Tuhan kami.”
وَجَعَلُوْا لَهٗ مِنْ عِبَادِهٖ جُزْءًا ۗاِنَّ الْاِنْسَانَ لَكَفُوْرٌ مُّبِيْنٌ ۗ ࣖ١٥
Wa ja‘alū lahū min ‘ibādihī juz'ā(n), innal-insāna lakafūrum mubīn(un).
[15]
Orang-orang tu manjadikan sabagian dari hambo-hambo-Nyo sabagai bagian dari-Nyo. 673 Sasungguhnyo manusio tu benar-benar pangengkar (nikmat Tuhan) nang nyato.
673) Orang-orang musyrik mangatokan bahwa malaikat adolah anak perempuan Allah. Padohal, malaikat tu sabagian dari makhluk dan ciptoan-Nyo.
اَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَنٰتٍ وَّاَصْفٰىكُمْ بِالْبَنِيْنَ ۗ١٦
Amittakhażū mimmā yakhluqu banātiw wa aṣfākum bil-banīn(a).
[16]
Patutkah Dio mangambik anak batino dari sabagian nang lah Dio ciptokan dan mamilihkan anak jantan untukmu?
وَاِذَا بُشِّرَ اَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهٗ مُسْوَدًّا وَّهُوَ كَظِيْمٌ١٧
Wa iżā busysyira aḥaduhum bimā ḍaraba lir-raḥmāni maṡalan ẓalla wajhuhū muswaddaw wa huwa kaẓīm(un).
[17]
Apobilo salah saorang di antaro orang-orang tu dibagih kabar gembiro tentang sasuatu (kalahiran anak batino) nang dijadikan sabagai perumpamoan bagi (Allah) nang Maha Pangasih, jadilah wajahnyo merah padam kareno manahan sedih (dan marah).
اَوَمَنْ يُّنَشَّؤُا فِى الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِى الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِيْنٍ١٨
Awamay yunasysya'u fil-ḥilyati wa huwa fil-khiṣāmi gairu mubīn(in).
[18]
Apokah patut (manjadi anak Allah) orang nang tumbuh dan bakembang (dengan tabiat) salalu bahias diri, sedangkan dio idak mampu mambagih alasan nang tegas dan jelas dalam pertengkaran. 674
674) Ayat ko manggambarkan keadaan batino Arab pado waktu Al-Qur’an diturunkan. Orang-orang tu hanyo dijadikan pahiasan atau idak dibagih kasempatan dalam pendidikan sahinggo kurang pangetauannyo serto idak mampu basikap tegas dan jelas.
وَجَعَلُوا الْمَلٰۤىِٕكَةَ الَّذِيْنَ هُمْ عِبٰدُ الرَّحْمٰنِ اِنَاثًا ۗ اَشَهِدُوْا خَلْقَهُمْ ۗسَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْـَٔلُوْنَ١٩
Wa ja‘alul-malā'ikatal-lażīna hum ‘ibādur raḥmāni ināṡā(n), asyahidū khalqahum, satuktabu syahādatuhum wa yus'alūn(a).
[19]
Orang-orang tu manganggap paro malaikat, hambo-hambo (Allah) Nang Maha Pangasih tu, bajenis kelamin perempuan. Apokah orang-orang tu manyaksikan panciptoannyo? Kagi kasaksian (nang orang-orang tu karang dewek tu) bakal dituliskan dan bakal dimintakan pertanggungjawaban.
وَقَالُوْا لَوْ شَاۤءَ الرَّحْمٰنُ مَا عَبَدْنٰهُمْ ۗمَا لَهُمْ بِذٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ اِنْ هُمْ اِلَّا يَخْرُصُوْنَۗ٢٠
Wa qālū lau syā'ar-raḥmānu mā ‘abadnāhum, mā lahum biżālika min ‘ilm(in), in hum illā yakhruṣūn(a).
[20]
Orang-orang tu bakato, “Sakironyo (Allah) Nang Maha Pangasih mangendaki, tentulah kami idak manyembah orang-orang tu (malaikat).” Orang-orang tu idak mampunyoi pangetauan sadikit pun tentang tu. Orang-orang tu hanyolah mandugo-dugo belaka.
اَمْ اٰتَيْنٰهُمْ كِتٰبًا مِّنْ قَبْلِهٖ فَهُمْ بِهٖ مُسْتَمْسِكُوْنَ٢١
Am ātaināhum kitābam min qablihī fahum bihī mustamsikūn(a).
[21]
Apokah kami pernah mambagihkan sabuah kitab kapado orang-orang tu sabelumnyo (Al-Qur’an), lalu orang-orang tu bapegang teguh (pado kitab tu)?
بَلْ قَالُوْٓا اِنَّا وَجَدْنَآ اٰبَاۤءَنَا عَلٰٓى اُمَّةٍ وَّاِنَّا عَلٰٓى اٰثٰرِهِمْ مُّهْتَدُوْنَ٢٢
Bal qālū innā wajadnā ābā'anā ‘alā ummatiw wa innā ‘alā āṡārihim muhtadūn(a).
[22]
Bahkan, orang-orang tu bakato, “Sasungguhnyo kami lah mandapati nenek moyang kami manganut suatu ugamo dan kami hanyo mangikuti jejak orang-orang tu.”
وَكَذٰلِكَ مَآ اَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ فِيْ قَرْيَةٍ مِّنْ نَّذِيْرٍۙ اِلَّا قَالَ مُتْرَفُوْهَآ ۙاِنَّا وَجَدْنَآ اٰبَاۤءَنَا عَلٰٓى اُمَّةٍ وَّاِنَّا عَلٰٓى اٰثٰرِهِمْ مُّقْتَدُوْنَ٢٣
Wa każālika mā arsalnā min qablika fī qaryatim min nażīr(in), illā qāla mutrafūhā, innā wajadnā ābā'anā ‘alā ummatiw wa innā ‘alā āṡārihim muqtadūn(a).
[23]
Demikian jugo katiko Kami mangutus saorang pambagih peringatan sabelum kamu (Nabi Muhammad) ka suatu negeri. Orang-orang nang hidup mewah (di negeri tu) salalu bakato, “Sasungguhnyo kami mandapati nenek moyang kami manganut suatu (ugamo) dan kami hanyo mancontoh jejak orang-orang tu.”
۞ قٰلَ اَوَلَوْ جِئْتُكُمْ بِاَهْدٰى مِمَّا وَجَدْتُّمْ عَلَيْهِ اٰبَاۤءَكُمْۗ قَالُوْٓا اِنَّا بِمَآ اُرْسِلْتُمْ بِهٖ كٰفِرُوْنَ٢٤
Qāla awalau ji'tukum bi'ahdā mimmā wajattum ‘alaihi ābā'akum, qālū innā bimā ursiltum bihī kāfirūn(a).
[24]
Dio (pambagih peringatan) bakato, “Masihkah kamu (mangikuti jejak nenek moyangmu), sakalipun aku mambawak (ugamo) nang lebih baik panduannyo daripado apo nang kamu peroleh dari nenek moyangmu tu?” Orang-orang tu manjawab, “Sasungguhnyo kami (tetap) mangengkari karasulanmu.”
فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِيْنَ ࣖ٢٥
Fantaqamnā minhum fanẓur kaifa kāna ‘āqibatul-mukażżibīn(a).
[25]
Lalu kami mambinasokan orang-orang tu. Mako, perhatikanlah bagaimano kasudahan orang-orang nang mandustokan ( kabenaran).
وَاِذْ قَالَ اِبْرٰهِيْمُ لِاَبِيْهِ وَقَوْمِهٖٓ اِنَّنِيْ بَرَاۤءٌ مِّمَّا تَعْبُدُوْنَۙ٢٦
Wa iż qāla ibrāhīmu li'abīhi wa qaumihī innanī barā'um mimmā ta‘budūn(a).
[26]
(Ingatlah) katiko Ibrahim bakato kapado ayahnyo dan kaumnyo, “Sasungguhnyo aku balepas diri dari apo nang kamu sembah,
اِلَّا الَّذِيْ فَطَرَنِيْ فَاِنَّهٗ سَيَهْدِيْنِ٢٧
Illāl-lażī faṭaranī fa'innahū sayahdīn(i).
[27]
Kacuali (kamu manyembah) Allah nang manciptokanku. Sasungguhnyo Dio bakal mambagih patunjuk kapadoku.”
وَجَعَلَهَا كَلِمَةً ۢ بَاقِيَةً فِيْ عَقِبِهٖ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُوْنَۗ٢٨
Wa ja‘alahā kalimatam bāqiyatan fī ‘aqibihī la‘allahum yarji‘ūn(a).
[28]
Dio (Ibrahim) manjadikannyo (kalimat tauhid) parkatoan nang kekal pado katurunannyo supayo orang-orang tu balik (kapadonyo). 675
675) Nabi Ibrahim a.s. manjadikan kalimat tauhid sabagai pegangan bagi katurunannyo sahinggo kalu di antaro orang-orang tu ado nang mapersekutukan Allah, orang-orang tu diharapkan segero balik kapado tauhid tu.
بَلْ مَتَّعْتُ هٰٓؤُلَاۤءِ وَاٰبَاۤءَهُمْ حَتّٰى جَاۤءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُوْلٌ مُّبِيْنٌ٢٩
Bal matta‘tu hā'ulā'i wa ābā'ahum ḥattā jā'ahumul-ḥaqqu wa rasūlum mubīn(un).
[29]
Bahkan Aku lah mambagihkan kanikmatan hidup kapado orang-orang tu dan nenek moyang orang-orang tu sampe kabenaran (Al-Qur’an) datang kapado orang-orang tu baserto saorang Rasul nang mambagih panjelasan. 676
676) Di antaro katurunan Nabi Ibrahim a.s. ado nang malupokan tauhid serto idak mansyukuri kanikmatan dan kahidupan nang dianugerahkan Allah. Allah idak mangazab orang-orang tu, bahkan sabaliknyo Allah mambagih kanikmatan kapado orang-orang tu hinggo Dia manurunkan Al-Qur’an serto mangutus saorang rasul untuk mambimbing orang-orang tu.
وَلَمَّا جَاۤءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوْا هٰذَا سِحْرٌ وَّاِنَّا بِهٖ كٰفِرُوْنَ٣٠
Wa lammā jā'ahumul-ḥaqqu qālū hāżā siḥruw wa innā bihī kāfirūn(a).
[30]
Katiko kabenaran (Al-Qur’an) tu tibo kapado orang-orang tu, orang-orang tu bakato, “Ko adolah sihir dan sasungguhnyo kami mangingkarinyo.”
وَقَالُوْا لَوْلَا نُزِّلَ هٰذَا الْقُرْاٰنُ عَلٰى رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيْمٍ٣١
Wa qālū lau lā nuzzila hāżal-qur'ānu ‘alā rajulim minal-qaryataini ‘aẓīm(in).
[31]
Orang-orang tu (jugo) bakato, “Mangapo Al-Qur’an ko idak diturunkan kapado (salah satu) pembesak dari duo negeri ko (Makkah dan Taif )?”
اَهُمْ يَقْسِمُوْنَ رَحْمَتَ رَبِّكَۗ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُمْ مَّعِيْشَتَهُمْ فِى الْحَيٰوةِ الدُّنْيَاۙ وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجٰتٍ لِّيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِيًّا ۗوَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُوْنَ٣٢
Ahum yaqsimūna raḥmata rabbik(a), naḥnu qasamnā bainahum ma‘īsyatahum fil-ḥayātid-dun-yā, wa rafa‘nā ba‘ḍahum fauqa ba‘ḍin darajātil liyattakhiża ba‘ḍuhum ba‘ḍan sukhriyyā(n), wa raḥmatu rabbika khairum mimmā yajma‘ūn(a).
[32]
Apokah orang-orang tu nang mambagi-bagi rahmat Tuhanmu? Kamilah nang manentukan panghidupan orang-orang tu dalam kahidupan dunio dan Kami lah maninggikan sabagian orang-orang tu atas sabagian nang lain baberapo derajat, supayo sabagian orang-orang tu dapat mamanfaatkan sabagian nang lain. Rahmat Tuhanmu lebih baik dari apo nang orang-orang tu kumpulkan.
وَلَوْلَآ اَنْ يَّكُوْنَ النَّاسُ اُمَّةً وَّاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَنْ يَّكْفُرُ بِالرَّحْمٰنِ لِبُيُوْتِهِمْ سُقُفًا مِّنْ فِضَّةٍ وَّمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُوْنَۙ٣٣
Wa lau lā ay yakūnan-nāsu ummataw wāḥidatal laja‘alnā limay yakfuru bir-raḥmāni libuyūtihim suqufam min fiḍḍatiw wa ma‘ārija ‘alaihā yaẓharūn(a).
[33]
Saandainyo bukan kareno (Kami idak mangendaki) manusio manjadi sikok umat (nang kufur), pastilah sudah Kami buatkan bagi orang-orang nang engkar kapado (Allah) Nang Maha Pangasih, loteng-loteng rumah orang-orang tu dan tanggo-tanggo nang orang-orang tu naiki dari perak.
وَلِبُيُوْتِهِمْ اَبْوَابًا وَّسُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِـُٔوْنَۙ٣٤
Wa libuyūtihim abwābaw wa sururan ‘alaihā yattaki'ūn(a).
[34]
Dan, bagi rumah-rumah orang-orang tu (Kami buatkan) pintu-pintu (perak) dan dipan-dipan genah orang-orang tu basandar.
وَزُخْرُفًاۗ وَاِنْ كُلُّ ذٰلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا ۗوَالْاٰخِرَةُ عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِيْنَ ࣖ٣٥
Wa zukhrufā(n), wa in kullu żālika lammā matā‘ul-ḥayātid-dun-yā, wal-ākhiratu ‘inda rabbika lil-muttaqīn(a).
[35]
Dan, (Kami buatkan pulak) perhiasan-perhiasan dari emas. Sagalonyo tu idak lain hanyolah kasenangan hidup dunio, sedangkan (kanikmatan hidup) akherat di sisi Tuhanmu (dikhususkan) bagi orang-orang batakwa.
وَمَنْ يَّعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمٰنِ نُقَيِّضْ لَهٗ شَيْطٰنًا فَهُوَ لَهٗ قَرِيْنٌ٣٦
Wa may ya‘syu ‘an żikrir-raḥmāni nuqayyiḍ lahū syaiṭānan fahuwa lahū qarīn(un).
[36]
Siapo nang bapaling dari pangajaran (Allah) Nang Maha Pangasih (Al-Qur’an), Kami biakkan setan (manyesatkannyo). Mako, io (setan) salalu manemaninyo.
وَاِنَّهُمْ لَيَصُدُّوْنَهُمْ عَنِ السَّبِيْلِ وَيَحْسَبُوْنَ اَنَّهُمْ مُّهْتَدُوْنَ٣٧
Wa innahum layaṣuddūnahum ‘anis-sabīli wa yaḥsabūna annahum muhtadūn(a).
[37]
Sasungguhnyo orang-orang tu (setan-setan tu) benar-benar manghalangi orang-orang tu (manusio) dari jalan (nang benar), sedangkan orang-orang tu (manusio nang sesat tu) mangiro bahwo orang-orang tu adolah orang-orang nang mandapat patunjuk.
حَتّٰىٓ اِذَا جَاۤءَنَا قَالَ يٰلَيْتَ بَيْنِيْ وَبَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِيْنُ٣٨
Ḥattā iżā jā'anā qāla yā laita bainī wa bainaka bu‘dal-masyriqaini fa bi'sal-qarīn(u).
[38]
Sahinggo, apobilo dio (orang nang bapaling tu) datang kapado Kami (pado hari Kiamat) dio bakato, “Aduhai, sakironyo (jarak) antaro aku dan kamu seperti jarak antaro timur dan barat! Memang (setan tu) teman nang paling buruk (bagi manusio).”
وَلَنْ يَّنْفَعَكُمُ الْيَوْمَ اِذْ ظَّلَمْتُمْ اَنَّكُمْ فِى الْعَذَابِ مُشْتَرِكُوْنَ٣٩
Wa lay yanfa‘akumul-yauma iẓ ẓalamtum annakum fil-‘ażābi musytarikūn(a).
[39]
(Harapanmu tu) sakali-kali idak bakal mambagih manfaat kapadomu pado hari tu kareno kamu lah mananiayo (dirimu dewek). Sasungguhnyo kamu (orang nang bapaling dan setan) adolah basekutu dalam azab tu.
اَفَاَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ اَوْ تَهْدِى الْعُمْيَ وَمَنْ كَانَ فِيْ ضَلٰلٍ مُّبِيْنٍ٤٠
Afa anta tusmi‘uṣ-ṣumma au tahdil-‘umya wa man kāna fī ḍalālim mubīn(in).
[40]
Mako, apokah kamu (Nabi Muhammad) dapat manjadikan orang-orang nang pekak biso manganing (kabenaran) atau (dapatkah) kamu mambagih patunjuk kapado orang-orang nang buto (hatinyo) dan kapado orang nang tetap dalam kasesatan nang nyato?
فَاِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَاِنَّا مِنْهُمْ مُّنْتَقِمُوْنَۙ٤١
Fa immā nażhabanna bika fa innā minhum muntaqimūn(a).
[41]
Mako, sungguh jiko Kami benar-benar mawafatkanmu (sabelum kamu mancapai kamenangan), sasungguhnyo kapado orang-orang tu Kami bakal (tetap) mambagihkan balasan.
اَوْ نُرِيَنَّكَ الَّذِيْ وَعَدْنٰهُمْ فَاِنَّا عَلَيْهِمْ مُّقْتَدِرُوْنَ٤٢
Au nuriyannakal-lażī wa‘adnāhum fa'innā ‘alaihim muqtadirūn(a).
[42]
Atau, benar-benar Kami imakkan kapadomu (azab) nang lah Kami ancamkan kapado orang-orang tu. Sasungguhnyo Kami Maha Bakuaso atas orang-orang tu.
فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِيْٓ اُوْحِيَ اِلَيْكَ ۚاِنَّكَ عَلٰى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيْمٍ٤٣
Fastamsik bil-lażī ūḥiya ilaik(a), innaka ‘alā ṣirāṭim mustaqīm(in).
[43]
Mako, bapegang teguhlah pado (Al-Qur’an) nang lah diwahyukan kapadomu. Sasungguhnyo kamu barado di jalan nang lurus.
وَاِنَّهٗ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ ۚوَسَوْفَ تُسْـَٔلُوْنَ٤٤
Wa innahū lażikrul laka wa liqaumik(a), wa saufa tus'alūn(a).
[44]
Sasungguhnyo io (Al-Qur’an) benar-benar marupokan kamulioan bagimu dan bagi kaummu dan kagi kamu bakal dimintoi pertanggungjawaban.
وَسْـَٔلْ مَنْ اَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُّسُلِنَآ ۖ اَجَعَلْنَا مِنْ دُوْنِ الرَّحْمٰنِ اٰلِهَةً يُّعْبَدُوْنَ ࣖ٤٥
Was'al man arsalnā min qablika mir rusulinā, aja‘alnā min dūnir-raḥmāni ālihatay yu‘badūn(a).
[45]
Tanyokanlah (Nabi Muhammad) kapado (pangikut) rasul-rasul Kami nang lah Kami utus sabelum kamu, “Apokah Kami manjadikan salain (Allah) nang Maha Pangasih sabagai tuhan-tuhan nang disembah?”
وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا مُوْسٰى بِاٰيٰتِنَآ اِلٰى فِرْعَوْنَ وَمَلَا۟ىِٕهٖ فَقَالَ اِنِّيْ رَسُوْلُ رَبِّ الْعٰلَمِيْنَ٤٦
Wa laqad arsalnā mūsā bi'āyātinā ilā fir‘auna wa mala'ihī fa qāla innī rasūlu rabbil-‘ālamīn(a).
[46]
Sungguh, Kami benar-benar lah mangutus Musa dengan mambawak ayat-ayat (mukjizat) Kami kapado Fir’aun dan paro pamuko (kaum)-nyo. Dio (Musa) bakato, “Sasungguhnyo aku adolah utusan dari Tuhan sagalo alam.”
فَلَمَّا جَاۤءَهُمْ بِاٰيٰتِنَآ اِذَا هُمْ مِّنْهَا يَضْحَكُوْنَ٤٧
Falammā jā'ahum bi'āyātinā iżā hum minhā yaḍḥakūn(a).
[47]
Katiko dio (Musa) datang kapado orang-orang tu dengan mambawak ayat-ayat (mukjizat) Kami, sakatiko tu orang-orang tu manertawokannyo.
وَمَا نُرِيْهِمْ مِّنْ اٰيَةٍ اِلَّا هِيَ اَكْبَرُ مِنْ اُخْتِهَاۗ وَاَخَذْنٰهُمْ بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُوْنَ٤٨
Wa mā nurīhim min āyatin illā hiya akbaru min ukhtihā, wa akhażnāhum bil-‘ażābi la‘allahum yarji‘ūn(a).
[48]
Idaklah Kami perliatkan suatu mukjizat kapado orang-orang tu kacuali io (mukjizat tu) lebih besak daripado mukjizat (sabelumnyo) dan Kami timpokan kapado orang-orang tu azab supayo orang-orang tu balik (ka jalan nang benar).
وَقَالُوْا يٰٓاَيُّهَ السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَۚ اِنَّنَا لَمُهْتَدُوْنَ٤٩
Wa qālū yā ayyuhas-sāḥirud‘u lanā rabbaka bimā ‘ahida ‘indak(a), innanā lamuhtadūn(a).
[49]
Orang-orang tu bakato, “Oi panyihir, 677 badoalah kapado Tuhanmu untuk (malepaskan) kami sesuai dengan apo nang lah dijanjikan-Nyo kapadomu. Sasungguhnyo kami benar-benar bakal manjadi orang-orang nang mandapat patunjuk.”
677) Kata ‘penyihir’ idak digunakan oleh orang-orang tu untuk menghina, tapi justru untuk menghormati karena orang-orang tu sangat mengagungkan ilmu sihir.
فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ اِذَا هُمْ يَنْكُثُوْنَ٥٠
Falammā kasyafnā ‘anhumul-‘ażāba iżā hum yankuṡūn(a).
[50]
Mako, katiko Kami hilangkan azab tu dari orang-orang tu, sakatiko tu (jugo) orang-orang tu engkar janji.
وَنَادٰى فِرْعَوْنُ فِيْ قَوْمِهٖ قَالَ يٰقَوْمِ اَلَيْسَ لِيْ مُلْكُ مِصْرَ وَهٰذِهِ الْاَنْهٰرُ تَجْرِيْ مِنْ تَحْتِيْۚ اَفَلَا تُبْصِرُوْنَۗ٥١
Wa nādā fir‘aunu fī qaumihī qāla yā qaumi alaisa lī mulku miṣra wa hāżihil-anhāru tajrī min taḥtī, afalā tubṣirūn(a).
[51]
Fir’aun baseru kapado kaumnyo (serayo) bakato, “Oi kaumku, bukankah Karajoan Mesir tu milikku dan (bukankah) sungei-sungei tu mangalir di bawah (istana-istana)-ku. Apokah kamu idak mangimak?
اَمْ اَنَا۠ خَيْرٌ مِّنْ هٰذَا الَّذِيْ هُوَ مَهِيْنٌ ەۙ وَّلَا يَكَادُ يُبِيْنُ٥٢
Am ana khairum min hāżal-lażī huwa mahīn(un), wa lā yakādu yubīn(u).
[52]
Bahkan, bukankah aku lebih baik daripado orang nang hino ko (Musa) nang hampir-hampir idak dapat manjelaskan (maksud perkatoannyo)?
فَلَوْلَآ اُلْقِيَ عَلَيْهِ اَسْوِرَةٌ مِّنْ ذَهَبٍ اَوْ جَاۤءَ مَعَهُ الْمَلٰۤىِٕكَةُ مُقْتَرِنِيْنَ٥٣
Falau lā ulqiya ‘alaihi aswiratum min żahabin au jā'a ma‘ahul-malā'ikatu muqtarinīn(a).
[53]
Mako, mangapo idak dipakaikan kapadonyo (Musa) gelang dari emas atau malaikat datang basamo dio mangiringinyo?”
فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهٗ فَاَطَاعُوْهُ ۗاِنَّهُمْ كَانُوْا قَوْمًا فٰسِقِيْنَ٥٤
Fastakhaffa qaumahū fa aṭā‘ūh(u), innahum kānū qauman fāsiqīn(a).
[54]
Mako, dio (Fir’aun) lah mampengaruhi kaumnyo sahinggo orang-orang tu patuh kapadonyo. Sasungguhnyo orang-orang tu adolah kaum nang fasik.
فَلَمَّآ اٰسَفُوْنَا انْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَاَغْرَقْنٰهُمْ اَجْمَعِيْنَۙ٥٥
Falammā āsafūnantaqamnā minhum fa agraqnāhum ajma‘īn(a).
[55]
Mako, katiko orang-orang tu lah mambuat Kami murko, Kami hukum orang-orang tu, lalu Kami tanggelamkan orang-orang tu sagalonyo (di laut).
فَجَعَلْنٰهُمْ سَلَفًا وَّمَثَلًا لِّلْاٰخِرِيْنَ ࣖ٥٦
Fa ja‘alnāhum salafaw wa maṡalal lil-ākhirīn(a).
[56]
Mako, Kami jadikan orang-orang tu sabagai (kaum) tadahulu dan palajaran bagi orang-orang nang kemudian.
۞ وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْيَمَ مَثَلًا اِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ يَصِدُّوْنَ٥٧
Wa lammā ḍuribabnu maryama maṡalan iżā qaumuka minhu yaṣiddūn(a).
[57]
Katiko anak laki-laki Maryam (Isa) dijadikan perumpamoan, tibo-tibo kaummu (suku Quraisy) basorak karenonyo.
وَقَالُوْٓا ءَاٰلِهَتُنَا خَيْرٌ اَمْ هُوَ ۗمَا ضَرَبُوْهُ لَكَ اِلَّا جَدَلًا ۗبَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُوْنَ٥٨
Wa qālū a'ālihatunā khairun am huw(a), mā ḍarabūhu laka illā jadalā(n), bal hum qaumun khaṣimūn(a).
[58]
Orang-orang tu bakato, “Manokah nang lebih baik, tuhan-tuhan kami atau dio (Isa)?” Orang-orang tu idak mambagihkan (perumpamoan tu) kapadomu, kacuali dengan maksud mambantah bae. Sabenarnyo orang-orang tu adolah kaum nang suko batengkar.
اِنْ هُوَ اِلَّا عَبْدٌ اَنْعَمْنَا عَلَيْهِ وَجَعَلْنٰهُ مَثَلًا لِّبَنِيْٓ اِسْرَاۤءِيْلَ ۗ٥٩
In huwa illā ‘abdun an‘amnā ‘alaihi wa ja‘alnāhu maṡalal libanī isrā'īl(a).
[59]
Dio (Isa) idak lain hanyolah saorang hambo nang Kami anugerahkan nikmat (kanabian) kapadonyo dan Kami jadikan dio sabagai palajaran (tando kakuaasan Kami) bagi Bani Israil.
وَلَوْ نَشَاۤءُ لَجَعَلْنَا مِنْكُمْ مَّلٰۤىِٕكَةً فِى الْاَرْضِ يَخْلُفُوْنَ٦٠
Wa lau nasyā'u laja‘alnā minkum malā'ikatan fil-arḍi yakhlufūn(a).
[60]
Saandainyo Kami kendaki, niscayo Kami jadikan malaikat sabagai panggantimu di bumi sacaro turun temurun.
وَاِنَّهٗ لَعِلْمٌ لِّلسَّاعَةِ فَلَا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُوْنِۗ هٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيْمٌ٦١
Wa innahū la‘ilmul lis-sā‘ati falā tamtarunna bihā wattabi‘ūn(i), hāżā ṣirāṭum mustaqīm(un).
[61]
Sasungguhnyo dio (Isa) tu benar-benar manjadi patando bakal datangnyo hari Kiamat. Kareno tu, janganlah sakali-kali kamu ragu tentang (kiamat) tu dan ikutilah (patunjuk)-Ku. Ko adolah jalan nang lurus.
وَلَا يَصُدَّنَّكُمُ الشَّيْطٰنُۚ اِنَّهٗ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِيْنٌ٦٢
Wa lā yaṣuddannakumusy-syaiṭān(u), innahū lakum ‘aduwwum mubīn(un).
[62]
Janganlah sakali-kali kamu dipalingkan oleh setan. Sasungguhnyo io marupokan musuh nang nyato bagimu.
وَلَمَّا جَاۤءَ عِيْسٰى بِالْبَيِّنٰتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُمْ بِالْحِكْمَةِ وَلِاُبَيِّنَ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِيْ تَخْتَلِفُوْنَ فِيْهِۚ فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِيْعُوْنِ٦٣
Wa lammā jā'a ‘īsā bil-bayyināti qāla qad ji'tukum bil-ḥikmati wa li'ubayyina lakum ba‘ḍal-lażī takhtalifūna fīh(i), fattaqullāha wa aṭī‘ūn(i).
[63]
Katiko Isa datang mambawak bukti-bukti nang nyato, dio bakato, “Sungguh, aku datang kapadomu dengan mambawak hikmah dan untuk aku jelaskan kapadomu sabagian dari apo nang kamu perselisihkan. Mako, batakwalah kapado Allah dan taatilah aku.
اِنَّ اللّٰهَ هُوَ رَبِّيْ وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوْهُۗ هٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيْمٌ٦٤
Innallāha huwa rabbī wa rabbukum fa‘budūh(u), hāżā ṣirāṭum mustaqīm(un).
[64]
Sasungguhnyo Allah, Diolah Tuhanku dan Tuhanmu. Sembahlah Dio! Ko adolah jalan nang lurus.”
فَاخْتَلَفَ الْاَحْزَابُ مِنْۢ بَيْنِهِمْ ۚفَوَيْلٌ لِّلَّذِيْنَ ظَلَمُوْا مِنْ عَذَابِ يَوْمٍ اَلِيْمٍ٦٥
Fakhtalafal-aḥzābu mim bainihim, fawailul lil-lażīna ẓalamūmin ‘ażābi yaumin alīm(in).
[65]
Golongan-golongan di antaro orang-orang tu (Yahudi dan Nasrani) berselisih. Celakolah orang-orang nang aniayo (kareno) azab pado hari nang sangat pedih (kiamat).
هَلْ يَنْظُرُوْنَ اِلَّا السَّاعَةَ اَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَّهُمْ لَا يَشْعُرُوْنَ٦٦
Hal yanẓurūna illas-sā‘ata an ta'tiyahum bagtataw wa hum lā yasy‘urūn(a).
[66]
Idaklah orang-orang tu (orang-orang kafir) manunggu, kacuali hari Kiamat nang tibo kapado orang-orang tu sacaro tibo-tibo, sedangkan orang-orang tu idak manyadari(-nyo).
اَلْاَخِلَّاۤءُ يَوْمَىِٕذٍۢ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ اِلَّا الْمُتَّقِيْنَ ۗ ࣖ٦٧
Al-akhillā'u yauma'iżim ba‘ḍuhum liba‘ḍin ‘aduwwun illal-muttaqīn(a).
[67]
Teman-teman akrab pado hari tu saling bamusuhan sikok samo lain, kacuali orang-orang nang batakwa.
يٰعِبَادِ لَاخَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَلَآ اَنْتُمْ تَحْزَنُوْنَۚ٦٨
Yā ‘ibādi lā khaufun ‘alaikumul-yauma wa lā antum taḥzanūn(a).
[68]
(Dikatokan kapado orang-orang tu,) “Oi hambo-hambo-Ku, idak ado katakutan bagimu pado hari ko (kiamat) dan idak pulak kamu basedih.
اَلَّذِيْنَ اٰمَنُوْا بِاٰيٰتِنَا وَكَانُوْا مُسْلِمِيْنَۚ٦٩
Allażīna āmanū bi'āyātinā wa kānū muslimīn(a).
[69]
(Yaitu) orang-orang nang baiman kapado ayat-ayat Kami dan orang-orang tu adolah orang-orang muslim.
اُدْخُلُوا الْجَنَّةَ اَنْتُمْ وَاَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُوْنَ٧٠
Udkhulul-jannata antum wa azwājukum tuḥbarūn(a).
[70]
Masuklah ka dalam surgo, kamu dan pasanganmu (dalam kaadoan) dibahagiokan.”
يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِصِحَافٍ مِّنْ ذَهَبٍ وَّاَكْوَابٍ ۚوَفِيْهَا مَا تَشْتَهِيْهِ الْاَنْفُسُ وَتَلَذُّ الْاَعْيُنُ ۚوَاَنْتُمْ فِيْهَا خٰلِدُوْنَۚ٧١
Yuṭāfu ‘alaihim biṣiḥāfim min żahabiw wa akwāb(in), wa fīhā mā tasytahīhil-anfusu wa talażżul-a‘yun(u), wa antum fīhā khālidūn(a).
[71]
Kapado orang-orang tu diedarkan piring-piring dan gelas-gelas dari emas dan di dalamnyo (surgo) tadapat apo nang diingini oleh hati dan dipandang sedap oleh mato serto kamu kekal di dalamnyo.
وَتِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِيْٓ اُوْرِثْتُمُوْهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ٧٢
Wa tilkal-jannatul-latī ūriṡtumūhā bimā kuntum ta‘malūn(a).
[72]
Tulah surgo nang diwariskan kapado kamu disebabkan apo nang salamo ko kamu kerjokan.
لَكُمْ فِيْهَا فَاكِهَةٌ كَثِيْرَةٌ مِّنْهَا تَأْكُلُوْنَ٧٣
Lakum fīhā fākihatun kaṡīratum minhā ta'kulūn(a).
[73]
Untukmu di dalamnyo (surgo) buah-buahan nang banyak nang sabagiannyo kamu makan.
اِنَّ الْمُجْرِمِيْنَ فِيْ عَذَابِ جَهَنَّمَ خٰلِدُوْنَۖ٧٤
Innal-mujrimīna fī ‘ażābi jahannama khālidūn(a).
[74]
Sasungguhnyo para pandurhako tu kekal di dalam azab (nerako) Jahanam.
لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيْهِ مُبْلِسُوْنَ ۚ٧٥
Lā yufattaru ‘anhum wa hum fīhi mublisūn(a).
[75]
Idak diringankan (azab tu) dari orang-orang tu dan orang-orang tu baputus aso di dalamnyo.
وَمَا ظَلَمْنٰهُمْ وَلٰكِنْ كَانُوْا هُمُ الظّٰلِمِيْنَ٧٦
Wa mā ẓalamnāhum wa lākin kānū humuẓ-ẓālimīn(a).
[76]
Idaklah Kami manzalimi orang-orang tu, tapi orang-orang tu adolah orang-orang aniayo (tahadap dirinyo).
وَنَادَوْا يٰمٰلِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَۗ قَالَ اِنَّكُمْ مّٰكِثُوْنَ٧٧
Wa nādau yā māliku liyaqḍi ‘alainā rabbuk(a), qāla innakum mākiṡūn(a).
[77]
Orang-orang tu manyeru, “Oi (Malaikat) Malik, hendaklah Tuhanmu mamatikan kami bae.” Dio manjawab, “Sasungguhnyo kamu bakal tetap tinggal (di nerako ko).”
لَقَدْ جِئْنٰكُمْ بِالْحَقِّ وَلٰكِنَّ اَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كٰرِهُوْنَ٧٨
Laqad ji'nākum bil-ḥaqqi wa lākinna akṡarakum lil-ḥaqqi kārihūn(a).
[78]
Sungguh, Kami benar-benar lah tibo kapado kamu dengan (mambawak) kabenaran, tapi kabanyakan kamu benci kapado kabenaran tu.
اَمْ اَبْرَمُوْٓا اَمْرًا فَاِنَّا مُبْرِمُوْنَۚ٧٩
Am abramū amran fa innā mubrimūn(a).
[79]
Bahkan, bukankah orang-orang tu lah marencanokan suatu tipu dayo (jahat)? Sasungguhnyo Kami lah barencano (mangatasi tipu dayo orang-orang tu).
اَمْ يَحْسَبُوْنَ اَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوٰىهُمْ ۗ بَلٰى وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُوْنَ٨٠
Am yaḥsabūna annā lā nasma‘u sirrahum wa najwāhum, balā wa rusulunā ladaihim yaktubūn(a).
[80]
Ataukah orang-orang tu mangiro bahwa Kami idak manganing rahasio dan bisikan orang-orang tu? Sabenarnyo (Kami manganing) dan utusan-utusan Kami (malaikat) mancatat di sisi orang-orang tu.
قُلْ اِنْ كَانَ لِلرَّحْمٰنِ وَلَدٌ ۖفَاَنَا۠ اَوَّلُ الْعٰبِدِيْنَ٨١
Qul in kāna lir-raḥmāni walad(un), fa ana awwalul-‘ābidīn(a).
[81]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Jiko benar Tuhan Nang Maha Pangasih mampunyoi anak, akulah orang pertamo nang manyembah (anak tu).
سُبْحٰنَ رَبِّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُوْنَ٨٢
Subḥāna rabbis-samāwāti wal-arḍi rabbil-‘arsyi ‘ammā yaṣifūn(a).
[82]
Mahasuci Tuhan pamilik langit dan bumi, Tuhan pamilik ʻArasy, dari apo nang orang-orang tu sifatkan.”
فَذَرْهُمْ يَخُوْضُوْا وَيَلْعَبُوْا حَتّٰى يُلٰقُوْا يَوْمَهُمُ الَّذِيْ يُوْعَدُوْنَ٨٣
Fa żarhum yakhūḍū wa yal‘abū ḥattā yulāqū yaumahumul-lażī yū‘adūn(a).
[83]
Mako, biakkanlah orang-orang tu tanggelam (dalam kasesatan) dan bamain-main (di dunio) sampe orang-orang tu manemui hari nang dijanjikan kapado orang-orang tu.
وَهُوَ الَّذِيْ فِى السَّمَاۤءِ اِلٰهٌ وَّ فِى الْاَرْضِ اِلٰهٌ ۗوَهُوَ الْحَكِيْمُ الْعَلِيْمُ٨٤
Wa huwal-lażī fis-samā'i ilāhuw wa fil-arḍi ilāh(un), wa huwal-ḥakīmul-‘alīm(u).
[84]
Diolah Tuhan (nang disembah) di langit dan Tuhan (nang disembah) di bumi. Diolah Nang Mahabijaksano lagi Maha Mangetaui.
وَتَبٰرَكَ الَّذِيْ لَهٗ مُلْكُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۚوَعِنْدَهٗ عِلْمُ السَّاعَةِۚ وَاِلَيْهِ تُرْجَعُوْنَ٨٥
Wa tabārakal-lażī lahū mulkus-samāwāti wal-arḍi wa mā bainahumā, wa ‘indahū ‘ilmus-sā‘ah(ti), wa ilaihi turja‘ūn(a).
[85]
Mahaberkah (Allah) nang mamiliki karajoan langit dan bumi serto apo nang ado di antaro kaduonyo. Di sisi-Nyolah ilmu tentang hari Kiamat dan hanyo kapado-Nyolah kamu dikambalikan.
وَلَا يَمْلِكُ الَّذِيْنَ يَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِهِ الشَّفَاعَةَ اِلَّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُوْنَ٨٦
Wa lā yamlikul-lażīna yad‘ūna min dūnihisy-syafā‘ata illā man syahida bil-ḥaqqi wa hum ya‘lamūn(a).
[86]
Sembahan-sembahan orang-orang tu salain Dio idak biso mambagih syafaat (patolongan di akherat), kacuali orang nang basaksi dengan nang hak (tauhid) dan orang-orang tu mayakininyo.
وَلَىِٕنْ سَاَلْتَهُمْ مَّنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُوْلُنَّ اللّٰهُ فَاَنّٰى يُؤْفَكُوْنَۙ٨٧
Wa la'in sa'altahum man khalaqahum layaqūlunnallāhu fa annā yu'fakūn(a).
[87]
Jiko kamu batanyo kapado orang-orang tu, siapokah nang manciptokan orang-orang tu, niscayo orang-orang tu manjawab, “Allah.” Mako, mangapo orang-orang tu biso dipalingkan?
وَقِيْلِهٖ يٰرَبِّ اِنَّ هٰٓؤُلَاۤءِ قَوْمٌ لَّا يُؤْمِنُوْنَۘ٨٨
Wa qīlihī yā rabbi inna hā'ulā'i qaumul lā yu'minūn(a).
[88]
Demi (kabenaran) ucapannyo (Nabi Muhammad), "Wahai Tuhanku, sasungguhnyo orang-orang tu adolah kaum nang idak baiman."
فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلٰمٌۗ فَسَوْفَ يَعْلَمُوْنَ ࣖ٨٩
Faṣfaḥ ‘anhum wa qul salām(un), fa saufa ya‘lamūn(a).
[89]
Mako, bapalinglah dari orang-orang tu dan katokanlah, “Salam (salamat tinggal).” Kagi orang-orang tu bakal mangetaui (nasibnyo nang buruk).