Surah Sad

Daftar Surah

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
صۤ ۗوَالْقُرْاٰنِ ذِى الذِّكْرِۗ١
Ṣād, wal-qur'āni żiż-żikr(i).
[1] Ṣād, demi Al-Qur’an nang mangandung peringatan.

بَلِ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا فِيْ عِزَّةٍ وَّشِقَاقٍ٢
Balil-lażīna kafarū fī ‘izzatiw wa syiqāq(in).
[2] Tapi, orang-orang nang kufur (barado) dalam kasombongan dan permusuhan.

كَمْ اَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِّنْ قَرْنٍ فَنَادَوْا وَّلَاتَ حِيْنَ مَنَاصٍ٣
Kam ahlaknā min qablihim min qarnin fanādaw wa lāta ḥīna manāṣ(in).
[3] Betapo banyak generasi sabelum orang-orang tu nang lah Kami binasokan. Lalu, orang-orang tu maminta tolong (katiko datang azab), padohal (waktu tu) bukanlah saat untuk malepaskan diri.

وَعَجِبُوْٓا اَنْ جَاۤءَهُمْ مُّنْذِرٌ مِّنْهُمْ ۖوَقَالَ الْكٰفِرُوْنَ هٰذَا سٰحِرٌ كَذَّابٌۚ٤
Wa ‘ajibū an jā'ahum munżirum minhum, wa qālal-kāfirūna hāżā sāḥirun każżāb(un).
[4] Orang-orang tu heran kareno lah dating kapado orang-orang tu saorang pambagih peringatan (rasul) dari kalangan orang-orang tu. Orang-orang kafir bakato, “Orang ko adolah panyihir nang banyak badusto.

اَجَعَلَ الْاٰلِهَةَ اِلٰهًا وَّاحِدًا ۖاِنَّ هٰذَا لَشَيْءٌ عُجَابٌ٥
Aja‘alal-ālihata ilāhaw wāḥidā(n), inna hāżā lasyai'un ‘ujāb(un).
[5] Apokah dio manjadikan tuhan-tuhan tu Tuhan nang sekok bae? Sasungguhnyo ko benar-benar sasuatu nang sangat mangherankan.”

وَانْطَلَقَ الْمَلَاُ مِنْهُمْ اَنِ امْشُوْا وَاصْبِرُوْا عَلٰٓى اٰلِهَتِكُمْ ۖاِنَّ هٰذَا لَشَيْءٌ يُّرَادُ ۖ٦
Wanṭalaqal-mala'u minhum animsyū waṣbirū ‘alā ālihatikum, inna hāżā lasyai'uy yurād(u).
[6] Lalu pegilah pamimpin-pamimpin orang-orang tu (serayo bakato), “Pegilah kamu dan tetaplah (manyembah) tuhan-tuhanmu. Sasungguhnyo ko benar-benar suatu hal nang dikendaki.

مَا سَمِعْنَا بِهٰذَا فِى الْمِلَّةِ الْاٰخِرَةِ ۖاِنْ هٰذَآ اِلَّا اخْتِلَاقٌۚ٧
Mā sami‘nā bihāżā fil-millatil-ākhirah(ti), in hāżā illakhtilāq(un).
[7] Kami idak pernah manganing hal ko dalam ugamo nang taakhir. (Ajaran mangesokan Allah) ko idak lain kacuali (dusto) nang dibuat-buat.

اَؤُنْزِلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ مِنْۢ بَيْنِنَا ۗبَلْ هُمْ فِيْ شَكٍّ مِّنْ ذِكْرِيْۚ بَلْ لَّمَّا يَذُوْقُوْا عَذَابِ ۗ٨
A'unzila ‘alaihiż-żikru mim baininā, bal hum fī syakkim min żikrī, bal lammā yażūqū ‘ażāb(i).
[8] Mangapo Al-Qur’an tu diturunkan kapado dio di antaro kito?” Sabenarnyo orang-orang tu dalam karaguan tahadap kitab-Ku. Tapi, orang-orang tu (ragu kareno) belum marasokan azab-Ku.

اَمْ عِنْدَهُمْ خَزَاۤىِٕنُ رَحْمَةِ رَبِّكَ الْعَزِيْزِ الْوَهَّابِۚ٩
Am ‘indahum khazā'inu raḥmati rabbikal-‘azīzil-wahhāb(i).
[9] Atau, apokah orang-orang tu mampunyoi perbendaharoan rahmat Tuhanmu nang Mahaperkaso lagi Maha Pambagih?

اَمْ لَهُمْ مُّلْكُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۗفَلْيَرْتَقُوْا فِى الْاَسْبَابِ١٠
Am lahum mulkus-samāwāti wal-arḍi wa mā bainahumā, falyartaqū fil-asbāb(i).
[10] Atau, apokah orang-orang tu mampunyoi kerajoan langit dan bumi serto apo nang ado di antaro kaduanyo? (Jiko ado,) biaklah orang-orang tu manaiki tanggo-tanggo (ka langit).

جُنْدٌ مَّا هُنَالِكَ مَهْزُوْمٌ مِّنَ الْاَحْزَابِ١١
Jundum mā hunālika mahzūmum minal-aḥzāb(i).
[11] Bala tentaro nang barada di sano dari golongan nang basekutu (untuk mangalahkan Rasul Kami) tentu bakal dikalahkan.

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوْحٍ وَّعَادٌ وَّفِرْعَوْنُ ذُو الْاَوْتَادِۙ١٢
Każżabat qablahum qaumu nūḥiw wa ‘āduw wa fir‘aunu żul-autād(i).
[12] Sabelum orang-orang tu, kaum Nuh, ‘Ad, dan Fir‘aun nang mampunyoi kakuatan besak (jugo) lah mandustakan (paro rasul).

وَثَمُوْدُ وَقَوْمُ لُوْطٍ وَّاَصْحٰبُ لْـَٔيْكَةِ ۗ اُولٰۤىِٕكَ الْاَحْزَابُ١٣
Wa ṡamūdu wa qaumu lūṭiw wa aṣḥābul-aikah(ti), ulā'ikal-aḥzāb(u).
[13] (Macam tu jugo) Samud, kaum Lut, dan penduduk Aikah. Orang-orang tulah golongan nang basekutu (manentang paro rasul).

اِنْ كُلٌّ اِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ ࣖ١٤
In kullun illā każżabar-rusula faḥaqqa ‘iqāb(i).
[14] Masing-masing idak lain, kacuali mandustokan paro rasul. Mako, pantaslah orang-orang tu marasokan hukuman-Ku.

وَمَا يَنْظُرُ هٰٓؤُلَاۤءِ اِلَّا صَيْحَةً وَّاحِدَةً مَّا لَهَا مِنْ فَوَاقٍ١٥
Wa mā yanẓuru hā'ulā'i illā ṣaiḥataw wāḥidatam mā lahā min fawāq(in).
[15] Orang-orang tu idak manunggu salain sikok tariakan (bae) nang idak ado selonya.

وَقَالُوْا رَبَّنَا عَجِّلْ لَّنَا قِطَّنَا قَبْلَ يَوْمِ الْحِسَابِ١٦
Wa qālū rabbanā ‘ajjil lanā qiṭṭanā qabla yaumil-ḥisāb(i).
[16] Orang-orang tu bakato, “Wahai Tuhan kami, segerokanlah untuk kami bagian (dari sikso) kami sabelumhari Peritungan.”

اِصْبِرْ عَلٰى مَا يَقُوْلُوْنَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوٗدَ ذَا الْاَيْدِۚ اِنَّهٗٓ اَوَّابٌ١٧
Iṣbir ‘alā mā yaqūlūna ważkur ‘abdanā dāwūda żal-aid(i), innahū awwāb(un).
[17] Basabarlah atas apo nang orang-orang tu katokan dan ingatlah tahadap hambo Kami, Daud, nang mampunyoi kakuatan. Sasungguhnyo dio adolah orang nang salalu balik (kapado Allah).

اِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهٗ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَالْاِشْرَاقِۙ١٨
Innā sakhkharnal-jibāla ma‘ahū yusabbiḥna bil-‘asyiyyi wal-isyrāq(i).
[18] Sasungguhnyo Kami lah manundukkan gunung-gunung untuk batasbih basamo dio (Daud) pado waktu petang dan pagi.

وَالطَّيْرَمَحْشُوْرَةً ۗ كُلٌّ لَّهٗٓ اَوَّابٌ١٩
Waṭ-ṭaira maḥsyūrah(tan), kullul lahū awwāb(un).
[19] (Kami manundukkan pulo) burung-burung dalam kaadoan bakumpul. Masing-masing amat patuh kapadonyo (Daud).

وَشَدَدْنَا مُلْكَهٗ وَاٰتَيْنٰهُ الْحِكْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ٢٠
Wa syadadnā mulkahū wa ātaināhul-ḥikmata wa faṣlal-khiṭāb(i).
[20] Kami manguatkan kerajoannyo serto manganugerahkan hikmah (kanabian) kapadonyo dan kamampuan dalam manyelesaikan perkaro.

۞ وَهَلْ اَتٰىكَ نَبَؤُا الْخَصْمِۘ اِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرَابَۙ٢١
Wa hal atāka naba'ul-khaṣm(i), iż tasawwarul-miḥrāb(a).
[21] Apokah lah sampe kapadomu (Nabi Muhammad) berito orang-orang nang baselisih katiko orang-orang tu mamanjat dinding mihrab?

اِذْ دَخَلُوْا عَلٰى دَاوٗدَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ قَالُوْا لَا تَخَفْۚ خَصْمٰنِ بَغٰى بَعْضُنَا عَلٰى بَعْضٍ فَاحْكُمْ بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَلَا تُشْطِطْ وَاهْدِنَآ اِلٰى سَوَاۤءِ الصِّرَاطِ٢٢
Iż dakhalū ‘alā dāwūda fafazi‘a minhum qālū lā takhaf, khaṣmāni bagā ba‘ḍunā ‘alā ba‘ḍin faḥkum bainanā bil-ḥaqqi wa lā tusyṭiṭ wahdinā ilā sawā'iṣ-ṣirāṭ(i).
[22] Katiko orang-orang tu masuk manemui Daud, dio takejut kareno (kadatangan) orang-orang tu. Orang-orang tu bakato, “Janganlah takut! (Kami) berduo sedang baselisih. Sabagian kami babuat aniayo kapado nang lain. Mako, bagihlah kaputusan di antaro kami dengan hak, janganlah manyimpang dari kabenaran, dan tunjukilah kami ka jalan yang lurus.”

اِنَّ هٰذَآ اَخِيْ ۗ لَهٗ تِسْعٌ وَّتِسْعُوْنَ نَعْجَةً وَّلِيَ نَعْجَةٌ وَّاحِدَةٌ ۗفَقَالَ اَكْفِلْنِيْهَا وَعَزَّنِيْ فِى الْخِطَابِ٢٣
Inna hāżā akhī, lahū tis‘uw wa tis‘ūna na‘jataw wa liya na‘jatuw wāḥidah(tun), faqāla aqfilnīhā wa ‘azzanī fil-khiṭāb(i).
[23] (Salah saorang bakato,) “Sasungguhnyo ko saudaroku. Dio mampunyoi sembilan puluh sembilan ekor kambing batino, sedangkan aku mampunyoi saekor bae. Lalu, dio bakato, ‘Biakkan aku nang mameliharonya! Dio mangalahkanku dalam perdebatan.’”

قَالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِكَ اِلٰى نِعَاجِهٖۗ وَاِنَّ كَثِيْرًا مِّنَ الْخُلَطَاۤءِ لَيَبْغِيْ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ اِلَّا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ وَقَلِيْلٌ مَّا هُمْۗ وَظَنَّ دَاوٗدُ اَنَّمَا فَتَنّٰهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهٗ وَخَرَّ رَاكِعًا وَّاَنَابَ ۩٢٤
Qāla laqad ẓalamaka bisu'āli na‘jatika ilā ni‘ājih(ī), wa inna kaṡīram minal-khulaṭā'i layabgī ba‘ḍuhum ‘alā ba‘ḍin illal-lażīna āmanū wa ‘amiluṣ-ṣāliḥāti wa qalīlum mā hum, wa ẓanna dāwūdu annamā fatannāhu fastagfara rabbahū wa kharra rāki‘aw wa anāb(a).
[24] Dio (Daud) bakato, “Sungguh, dio benarbenar lah babuat aniayo kapadomu dengan maminta kambingmu tu untuk (digabungkan) kapado kambing-kambingnyo. Sasungguhnyo banyak di antaro orang-orang nang baserikat tu benar-benar saling marugikan sikok samo lain, kacuali orang-orang nang baiman dan baamal saleh, dan sadikit sakali orang-orang tu.” Daud mayakini bahwa Kami hanyo mangujinyo. Mako, dio mamohon ampunan kapado Tuhannyo dan dio tasungkur jatuh serto batobat.

فَغَفَرْنَا لَهٗ ذٰلِكَۗ وَاِنَّ لَهٗ عِنْدَنَا لَزُلْفٰى وَحُسْنَ مَاٰبٍ٢٥
Fa gafarnā lahū żālik(a), wa inna lahū ‘indanā lazulfā wa ḥusna ma'āb(in).
[25] Lalu, Kami mangampuni (kasalahannyo) tu. Sasungguhnyo dio mampunyoi kadudukan nang benar-benar dekat di sisi Kami dan genah balik nang baik.

يٰدَاوٗدُ اِنَّا جَعَلْنٰكَ خَلِيْفَةً فِى الْاَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوٰى فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيْلِ اللّٰهِ ۗاِنَّ الَّذِيْنَ يَضِلُّوْنَ عَنْ سَبِيْلِ اللّٰهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيْدٌ ۢبِمَا نَسُوْا يَوْمَ الْحِسَابِ ࣖ٢٦
Yā dāwūdu innā ja‘alnāka khalīfatan fil-arḍi faḥkum bainan nāsi bil-ḥaqqi wa lā tattabi‘il-hawā fa yuḍillaka ‘an sabīlillāh(i), innal-lażīna yaḍillūna ‘an sabīlillāhi lahum ‘ażābun syadīdum bimā nasū yaumal-ḥisāb(i).
[26] (Allah bafirman,) “Oi Daud, sasungguhnya Kami manjadikanmu khalifah (panguaso) di bumi. Mako, bagilah kaputusan (perkaro) di antaro manusio dengan hak dan janganlah mangikuti hawo nafsu kareno bakal manyesatkan kamu dari jalan Allah. Sasungguhnyo orang-orang nang sesat dari jalan Allah bakal mandapat azab nang berat, kareno orang-orang tu malupokan hari Peritungan.”

وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاۤءَ وَالْاَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا ۗذٰلِكَ ظَنُّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا فَوَيْلٌ لِّلَّذِيْنَ كَفَرُوْا مِنَ النَّارِۗ٢٧
Wa mā khalaqnas-samā'a wal-arḍa wa mā bainahumā bāṭilā(n), żālika ẓannul-lażīna kafarū, fawailul lil-lażīna kafarū minan-nār(i).
[27] Kami idak manciptokan langit dan bumi serto apo nang ado di antaro kaduanyo sacara sio-sio. Tulah anggapan orang-orang nang kufur. Mako, celakolah orang-orang nang kufur kareno (orang-orang tu bakal masuk) nerako.

اَمْ نَجْعَلُ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ كَالْمُفْسِدِيْنَ فِى الْاَرْضِۖ اَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِيْنَ كَالْفُجَّارِ٢٨
Am naj‘alul-lażīna āmanū wa ‘amiluṣ-ṣāliḥāti kal-mufsidīna fil-arḍ(i), am naj‘alul-muttaqīna kal-fujjār(i).
[28] Apokah (patut) Kami manjadikan orang-orang nang baiman dan baamal saleh samo dengan orang-orang nang babuat karusakan di bumi? Patutkah Kami manjadikan orang-orang nang batakwa samo dengan paro pandurhako?

كِتٰبٌ اَنْزَلْنٰهُ اِلَيْكَ مُبٰرَكٌ لِّيَدَّبَّرُوْٓا اٰيٰتِهٖ وَلِيَتَذَكَّرَ اُولُوا الْاَلْبَابِ٢٩
Kitābun anzalnāhu ilaika mubārakul liyaddabbarū āyātihī wa liyatażakkara ulul-albāb(i).
[29] (Al-Qur’an ko adolah) kitab nang Kami turunkan kapadomu (Nabi Muhammad) nang penuh berkah supayo orang-orang tu manghayati ayat-ayatnyo dan orang-orang nang baakal sehat mandapat palajaran.

وَوَهَبْنَا لِدَاوٗدَ سُلَيْمٰنَۗ نِعْمَ الْعَبْدُ ۗاِنَّهٗٓ اَوَّابٌۗ٣٠
Wa wahabnā lidāwūda wa sulaimān(a), ni‘mal-‘abd(u), innahū awwāb(un).
[30] Kami karuniokan kapado Daud, (anak banamo) Sulaiman, dio adolah sabaik-baik hambo. Sabenarnyo dio amat taat (kapado Tuhannyo),

اِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصّٰفِنٰتُ الْجِيَادُۙ٣١
Iż ‘uriḍa ‘alaihi bil-‘asyiyyiṣ-ṣāfinātul-jiyād(u).
[31] (Ingatlah) katiko pado suatu petang dipertunjukkan kapadonyo (kudo-kudo) nang jinak, (tapi) amat cepat larinyo.

فَقَالَ اِنِّيْٓ اَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَنْ ذِكْرِ رَبِّيْۚ حَتّٰى تَوَارَتْ بِالْحِجَابِۗ٣٢
Fa qāla innī aḥbabtu ḥubbal-khairi ‘an żikri rabbī, ḥattā tawārat bil-ḥijāb(i).
[32] Mako, dio bakato, “Sasungguhnyo aku manyukoi kasenangan tahadap nang baik (kuda) sahingga aku lalai mangingat Tuhanku sampe io (matohari atau kudo tu) basembunyi di balik tabir (hilang dari pandangan).

رُدُّوْهَا عَلَيَّ ۚفَطَفِقَ مَسْحًا ۢبِالسُّوْقِ وَالْاَعْنَاقِ٣٣
Ruddūhā ‘alayy(a), faṭafiqa masḥam bis-sūqi wal-a‘nāq(i).
[33] Bawaklah sagalo kudo tu balik kapadoku.” Lalu, dio mangusap-usap kaki dan leher (kudo tu).

وَلَقَدْ فَتَنَّا سُلَيْمٰنَ وَاَلْقَيْنَا عَلٰى كُرْسِيِّهٖ جَسَدًا ثُمَّ اَنَابَ٣٤
Wa laqad fatannā sulaimāna wa alqainā ‘alā kursiyyihī jasadan ṡumma anāb(a).
[34] Sungguh, Kami benar-benar lah manguji Sulaiman dan Kami manggeletakkan(-nyo) di atas kursinyo sabagai tubuh (nang lemah kareno sakit), kemudian dio batobat.

قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِيْ وَهَبْ لِيْ مُلْكًا لَّا يَنْۢبَغِيْ لِاَحَدٍ مِّنْۢ بَعْدِيْۚ اِنَّكَ اَنْتَ الْوَهَّابُ٣٥
Qāla rabbigfir lī wa hab lī mulkal lā yambagī li'aḥadim mim ba‘dī, innaka antal-wahhāb(u).
[35] Dio bakato, “Wahai Tuhanku, ampunilah aku dan anugerahkanlah kapadoku karajoan nang idak patut (dimiliki) oleh saorang pun sasudahku. Sasungguhnyo Engkaulah nang Maha Pambagih.”

فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيْحَ تَجْرِيْ بِاَمْرِهٖ رُخَاۤءً حَيْثُ اَصَابَۙ٣٦
Fasakhkharnā lahur-rīḥa tajrī bi'amrihī rukhā'an ḥaiṡu aṣāb(a).
[36] Mako, Kami manundukkan kapadonyo angin nang bahembus dengan baik manurut perentahnyo ka mana bae nang io kendaki.

وَالشَّيٰطِيْنَ كُلَّ بَنَّاۤءٍ وَّغَوَّاصٍۙ٣٧
Wasy-syayāṭīna kulla bannā'iw wa gawwāṣ(in).
[37] (Kami manundukkan pulak kapadonya) setan-setan, sagalonyo ahli bangunan, dan panyelam.

وَّاٰخَرِيْنَ مُقَرَّنِيْنَ فِى الْاَصْفَادِ٣٨
Wa ākharīna muqarranīna fil-aṣfād(i).
[38] (Macam tu jugo setan-setan) lain nang taikat dalam belenggu.

هٰذَا عَطَاۤؤُنَا فَامْنُنْ اَوْ اَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسَابٍ٣٩
Hāżā ‘aṭā'unā famnun au amsik bigairi ḥisāb(in).
[39] Kolah anugerah Kami. Mako, bagihkanlah (kapado orang lain) atau tahanlah (untuk dirimu dewek) tanpo peritungan.

وَاِنَّ لَهٗ عِنْدَنَا لَزُلْفٰى وَحُسْنَ مَاٰبٍ ࣖ٤٠
Wa inna lahū ‘indanā lazulfā wa ḥusna ma'āb(in).
[40] Sasungguhnyo dio mampunyoi kadudukan nang dekat pado sisi Kami dan genah balik nang baik.

وَاذْكُرْ عَبْدَنَآ اَيُّوْبَۘ اِذْ نَادٰى رَبَّهٗٓ اَنِّيْ مَسَّنِيَ الشَّيْطٰنُ بِنُصْبٍ وَّعَذَابٍۗ٤١
Ważkur ‘abdanā ayyūb(a), iż nādā rabbahū annī massaniyasy-syaiṭānu binuṣbiw wa ‘ażāb(in).
[41] Ingatlah hambo Kami Ayyub katiko dio manyeru Tuhannyo, “Sasungguhnyo aku lah diganggu setan dengan panderitoan dan siksoan (raso sakit).”

اُرْكُضْ بِرِجْلِكَۚ هٰذَا مُغْتَسَلٌۢ بَارِدٌ وَّشَرَابٌ٤٢
Urkuḍ birijlik(a), hāżā mugtasalum bāriduw wa syarāb(un).
[42] (Allah bafirman,) “Entakkanlah kakimu (ka bumi)! Kolah aek nang sejuk untuk mandi dan minum.”

وَوَهَبْنَا لَهٗٓ اَهْلَهٗ وَمِثْلَهُمْ مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنَّا وَذِكْرٰى لِاُولِى الْاَلْبَابِ٤٣
Wa wahabnā lahū ahlahū wa miṡlahum ma‘ahum raḥmatam minnā wa żikrā li'ulil-albāb(i).
[43] Kami anugerahkan (pulak) kapadonyo (Ayyub) keluarganyo dan (Kami lipat gandokan) jumlah orang-orang tu sabagai rahmat dari Kami dan palajaran bagi orang-orang nang bapikiran sehat. 653
653) Nabi Ayyub a.s. manderito panyakit kulit baberapo waktu lamonyo. Dia mamohon kapado Allah Swt. untuk disembuhkan. Allah Swt. mangabulkan permohonan tasebut dengan mamerentahkannyo untuk mangentakkan kaki ka bumi. Nabi Ayyub a.s. manaati perentah tu. Mako, kaluarlah aek dari bekas kakinyo. Nabi Ayyub a.s. pun mandi dan minum dari aek tu. Dio pun sembuh dari panyakitnyo dan dapat bakumpul balik dengan keluargonya. Orang-orang tu kemudian bakembang biak dua kali lipat dari jumlah sabelumnyo. Pada suatu katiko, Nabi Ayyub a.s. taingat tahadap sumpahnyo untuk mamukul bininyo apobila io sembuh dari sakitnyo lantaran sang bini pernah lalai mangurusnyo katika dio masih sakit. Namun, timbul raso ibo dan sayang kapado bininyo, sahinggo dio idak dapat mamenuhi sumpah tasebut. Mako, turunlah patunjuk Allah Swt. dalam ayat 44 bahwa dio dapat malaksanokan sumpahnyo tanpa perlu manyakiti bininyo, yaitu dengan mamukulnyo dengan saikat rumput.

وَخُذْ بِيَدِكَ ضِغْثًا فَاضْرِبْ بِّهٖ وَلَا تَحْنَثْ ۗاِنَّا وَجَدْنٰهُ صَابِرًا ۗنِعْمَ الْعَبْدُ ۗاِنَّهٗٓ اَوَّابٌ٤٤
Wa khuż biyadika ḍigṡan faḍrib bihī wa lā taḥnaṡ, innā wajadnāhu ṣābirā(n), ni‘mal-‘abd(u), innahū awwāb(un).
[44] Ambiklah dengan tanganmu saikat rumput, lalu pukullah (binimu) dengannyo dan janganlah kamu malanggar sumpah. Sasungguhnyo Kami dapati dio (Ayyub) saorang nang sabar. Diolah sabaik-baik hambo. Sasungguhnyo dio salalu balik (kapado Allah dan sangat taat kapado-Nyo).

وَاذْكُرْ عِبٰدَنَآ اِبْرٰهِيْمَ وَاِسْحٰقَ وَيَعْقُوْبَ اُولِى الْاَيْدِيْ وَالْاَبْصَارِ٤٥
Ważkur ‘ibādanā ibrāhīma wa isḥāqa wa ya‘qūba ulil-aidī wal-abṣār(i).
[45] Ingatlah hambo-hambo Kami: Ibrahim, Ishaq, dan Ya‘qub nang mampunyoi kakuatan (dalam taat kapado Allah) dan pangliatan (mato hati nang jernih).

اِنَّآ اَخْلَصْنٰهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِۚ٤٦
Innā akhlaṣnāhum bikhāliṣatin żikrad-dār(i).
[46] Sasungguhnyo Kami lah mambagihkan sacaro khusus kapado orang-orang tu anugerah nang besak, (yaitu salalu) mangingat negeri akherat.

وَاِنَّهُمْ عِنْدَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْاَخْيَارِۗ٤٧
Wa innahum ‘indanā laminal-muṣṭafainal-akhyār(i).
[47] Sasungguhnyo orang-orang tu di sisi Kami benar-benar tamasuk orang-orang pilihan nang tabaik..

وَاذْكُرْ اِسْمٰعِيْلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الْكِفْلِ ۗوَكُلٌّ مِّنَ الْاَخْيَارِۗ٤٨
Ważkur ismā‘īla wal-yasa‘a wa żal-kifl(i), wa kullum minal-akhyār(i).
[48] Ingatlah Ismail, Ilyasa, dan Zulkifli. Sagalonyo tamasuk orang-orang nang paling baik.

هٰذَا ذِكْرٌ ۗوَاِنَّ لِلْمُتَّقِيْنَ لَحُسْنَ مَاٰبٍۙ٤٩
Hāżā żikr(un), wa inna lil-muttaqīna laḥusna ma'āb(in).
[49] Ko adolah kahormatan (bagimu dan kaummu). Sasungguhnyo bagi orang-orang nang batakwa benar-benar (disediokan) genah balik nang baik.

جَنّٰتِ عَدْنٍ مُّفَتَّحَةً لَّهُمُ الْاَبْوَابُۚ٥٠
Jannāti ‘adnim mufattaḥatal lahumul-abwāb(u).
[50] (Yaitu) surgo ‘Adn nang pintu-pintunyo tabuka bagi orang-orang tu.

مُتَّكِـِٕيْنَ فِيْهَا يَدْعُوْنَ فِيْهَا بِفَاكِهَةٍ كَثِيْرَةٍ وَّشَرَابٍ٥١
Muttaki'īna fīhā yad‘ūna fīhā bifākihatin kaṡīratiw wa syarāb(in).
[51] Orang-orang tu basandar di dalamnyo (di atas dipan-dipan) sambil maminta buah-buahan dan minuman nang banyak (di surgo tu).

۞ وَعِنْدَهُمْ قٰصِرٰتُ الطَّرْفِ اَتْرَابٌ٥٢
Wa ‘indahum qāṣirātuṭ-ṭarfi atrāb(un).
[52] Di samping orang-orang tu (ado bidadari-bidadari) nang pandangannyo tabatas (hanyo untuk pasangannyo), lagi sabayo umurnyo.

هٰذَا مَا تُوْعَدُوْنَ لِيَوْمِ الْحِسَابِ٥٣
Hāżā mā tū‘adūna liyaumil-ḥisāb(i).
[53] Kolah apo nang dijanjikan kapadomu pado hari Peritungan.

اِنَّ هٰذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهٗ مِنْ نَّفَادٍۚ٥٤
Ina hāżā larizqunā mā lahū min nafād(in).
[54] Sasungguhnyo ko adolah benar-benar rezeki (dari) Kami nang idak habis-habisnyo.

هٰذَا ۗوَاِنَّ لِلطّٰغِيْنَ لَشَرَّ مَاٰبٍۙ٥٥
Hāżā, wa inna liṭ-ṭāgīna lasyarra ma'āb(in).
[55] Kolah (kanikmatan bagi orang nang batakwa). Sasungguhnyo bagi orangorang nang malampaui batas benar-benar (disediokan) genah balik nang buruk.

جَهَنَّمَۚ يَصْلَوْنَهَاۚ فَبِئْسَ الْمِهَادُ٥٦
Jahannam(a), yaṣlaunahā, fabi'sal-mihād(u).
[56] (Yaitu nerako) Jahanam nang orang-orang tu bakal masuk ka dalamnyo. tulah saburuk-buruk genah tinggal.

هٰذَاۙ فَلْيَذُوْقُوْهُ حَمِيْمٌ وَّغَسَّاقٌۙ٥٧
Hāżā, falyażūqūhu ḥamīmuw wa gassāq(un).
[57] Kolah (azab nerako). Biaklah orang-orang tu marasokannyo. (Minuman orang-orang tu) aek nang mandidih dan cairan nanah (nang manjijikkan).

وَّاٰخَرُ مِنْ شَكْلِهٖٓ اَزْوَاجٌۗ٥٨
Wa ākharu min syaklihī azwāj(un).
[58] (Salain tu, ado) babagai macam (azab) lain nang sarupo tu.

هٰذَا فَوْجٌ مُّقْتَحِمٌ مَّعَكُمْۚ لَا مَرْحَبًا ۢبِهِمْ ۗ اِنَّهُمْ صَالُوا النَّارِ٥٩
Hāżā faujum muqtaḥimum ma‘akum, lā marḥabam bihim, innahum ṣālun-nār(i).
[59] (Dikatokan kapado orang-orang tu,) “Ko rombongan (pangikut-pangikutmu) nang masuk badesak-desakan basamo kamu (ka nerako).” Idak ado ucapan selamat datang bagi orang-orang tu kareno sasungguhnyo orang-orang tu bakal masuk nerako.

قَالُوْا بَلْ اَنْتُمْ لَا مَرْحَبًاۢ بِكُمْ ۗ اَنْتُمْ قَدَّمْتُمُوْهُ لَنَاۚ فَبِئْسَ الْقَرَارُ٦٠
Qālū bal antum lā marḥabam bikum, antum qaddamtumūhu lanā, fabi'sal-qarār(u).
[60] Orang-orang tu (paro pangikutnyo) manjawab, “Sabenarnyo kamulah nang (lebih patut) idak manerimo ucapan selamat datang kareno kamulah nang manjerumuskan kami ka dalam azab. (Tulah) saburuk-buruk genah manetap.”

قَالُوْا رَبَّنَا مَنْ قَدَّمَ لَنَا هٰذَا فَزِدْهُ عَذَابًا ضِعْفًا فِى النَّارِ٦١
Qālū rabbanā man qaddama lanā hāżā fazidhu ‘ażāban ḍi‘fan fin-nār(i).
[61] Orang-orang tu bakato (lagi), “Wahai Tuhan kami, siapa nang manjerumuskan kami ka dalam (azab) ko, tambahkanlah kapadonyo azab nang balipat gando di dalam nerako.”

وَقَالُوْا مَا لَنَا لَا نَرٰى رِجَالًا كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِّنَ الْاَشْرَارِ٦٢
Wa qālū mā lanā lā narā rijālan kunnā na‘udduhum minal-asyrār(i).
[62] Orang-orang tu (penghuni nerako) bakato, “Mangapa kami idak mangimak orang-orang nang (di dunio) salalu kami anggap sabagai orang-orang nang jahat (hino)?

اَتَّخَذْنٰهُمْ سِخْرِيًّا اَمْ زَاغَتْ عَنْهُمُ الْاَبْصَارُ٦٣
Attakhażnāhum sikhriyyan am zāgat ‘anhumul-abṣār(u).
[63] Apokah kareno dahulu kami manjadikan orang-orang tu (bahan) olok-olokan ataukah kareno pangliatan (kami) nang idak mengimak orang-orang tu?”

اِنَّ ذٰلِكَ لَحَقٌّ تَخَاصُمُ اَهْلِ النَّارِ ࣖ٦٤
Inna żālika laḥaqqun takhāṣumu ahlin-nār(i).
[64] Sasungguhnyo nang macam tu benar-benar tajadi, (Yaitu) pertengkaran di antaro panghuni nerako.

قُلْ اِنَّمَآ اَنَا۠ مُنْذِرٌ ۖوَّمَا مِنْ اِلٰهٍ اِلَّا اللّٰهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ٦٥
Qul innamā ana munżir(un), wa mā min ilāhin illallāhul-wāḥidul-qahhār(u).
[65] Katokanlah (Nabi Muhammad), “Sasungguhnyo aku hanyo saorang pambagih peringatan, idak ado tuhan salain Allah Nang Maha So lagi Maha mangalahkan,

رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الْعَزِيْزُ الْغَفَّارُ٦٦
Rabbus-samāwāti wal-arḍi wa mā bainahumal-‘azīzul-gaffār(u).
[66] (Yaitu) Tuhan langit dan bumi dan apo nang ado di antaro kaduanyo, nang Mahaperkaso lagi Maha pangampun.”

قُلْ هُوَ نَبَؤٌا عَظِيْمٌۙ٦٧
Qul huwa naba'un ‘aẓīm(un).
[67] Katokanlah (Nabi Muhammad), “Io (Al-Qur’an) adolah berita besak.

اَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُوْنَ٦٨
Antum ‘anhu mu‘riḍūn(a).
[68] Kamu bapaling darinyo.

مَا كَانَ لِيَ مِنْ عِلْمٍۢ بِالْمَلَاِ الْاَعْلٰٓى اِذْ يَخْتَصِمُوْنَ٦٩
Mā kāna liya min ‘ilmim bil-mala'il-a‘lā iż yakhtaṣimūn(a).
[69] Aku idak mampunyoi pangetauan sadikit pun tentang malaikat langit katiko orang-orang tu babantah-bantahan.

اِنْ يُّوْحٰىٓ اِلَيَّ اِلَّآ اَنَّمَآ اَنَا۠ نَذِيْرٌ مُّبِيْنٌ٧٠
Iy yūḥā ilayya illā annamā ana nażīrum mubīn(un).
[70] Idaklah diwahyukan kapadoku, kacuali aku hanyolah saorang pambagih peringatan yang nyato.”

اِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلٰۤىِٕكَةِ اِنِّيْ خَالِقٌۢ بَشَرًا مِّنْ طِيْنٍ٧١
Iż qāla rabbuka lil-malā'ikati innī khāliqum basyaram min ṭīn(in).
[71] (Ingatlah) katiko Tuhanmu bafirman kapado malaikat, “Sasungguhnyo Aku bakal manciptokan manusio dari tanah.

فَاِذَا سَوَّيْتُهٗ وَنَفَخْتُ فِيْهِ مِنْ رُّوْحِيْ فَقَعُوْا لَهٗ سٰجِدِيْنَ٧٢
Fa'iżā sawwaituhū wa nafakhtu fīhi mir rūḥī faqa‘ū lahū sājidīn(a).
[72] Apobila Aku lah manyempurnokan (panciptoan)-nyo dan maniupkan roh (ciptoan)-Ku ka dalamnya, tunduklah kamu kapadonyo dalam kaadoan basujud.”

فَسَجَدَ الْمَلٰۤىِٕكَةُ كُلُّهُمْ اَجْمَعُوْنَۙ٧٣
Fasajadal-malā'ikatu kulluhum ajma‘ūn(a).
[73] Lalu, paro malaikat tu basujud sagalonyo bersamo-samo,

اِلَّآ اِبْلِيْسَۗ اِسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكٰفِرِيْنَ٧٤
Illā iblīs(a), istakbara wa kāna minal-kafirīn(a).
[74] kacuali Iblis. Io manyombongkan diri dan tamasuk golongan kafir.

قَالَ يٰٓاِبْلِيْسُ مَا مَنَعَكَ اَنْ تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِيَدَيَّ ۗ اَسْتَكْبَرْتَ اَمْ كُنْتَ مِنَ الْعَالِيْنَ٧٥
Qāla yā iblīsu mā mana‘aka an tasjuda limā khalaqtu biyadayy(a), astakbarta am kunta minal-‘ālīn(a).
[75] (Allah) bafirman, “Oi Iblis, apokah nang manghalangimu untuk basujud kapado nang lah Aku ciptokan dengan kadua tangan-Ku (kakuasoan-Ku)? Apokah kamu manyombongkan diri ataukah (memang) tamasuk golongan nang (lebih) tinggi?”

قَالَ اَنَا۠ خَيْرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنِيْ مِنْ نَّارٍ وَّخَلَقْتَهٗ مِنْ طِيْنٍ٧٦
Qāla ana khairum minhu khalaqtanī min nāriw wa khalaqtahū min ṭīn(in).
[76] (Iblis) bakato, “Aku lebih baik darinyo, kareno Engkau manciptokanku dari api, sedangkan Engkau manciptokannyo dari tanah.”

قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَاِنَّكَ رَجِيْمٌۖ٧٧
Qāla fakhruj minhā fa'innaka rajīm(un).
[77] (Allah) bafirman, “Kaluarlah darinyo (surgo) kareno sasungguhnyo kamu takutuk.

وَّاِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِيْٓ اِلٰى يَوْمِ الدِّيْنِ٧٨
Wa inna ‘alaika la‘natī ilā yaumid-dīn(i).
[78] Sasungguhnyo laknat-Ku tetap atasmu sampe hari Pambalasan.”

قَالَ رَبِّ فَاَنْظِرْنِيْٓ اِلٰى يَوْمِ يُبْعَثُوْنَ٧٩
Qāla rabbi fa'anẓirnī ilā yaumi yub‘aṡūn(a).
[79] (Iblis) bakato, “Wahai Tuhanku, tangguhkanlah (usia)-ku sampai hari orang-orang tu (manusio) dibangkitkan.”

قَالَ فَاِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِيْنَۙ٨٠
Qāla fa'innaka minal-munẓarīn(a).
[80] (Allah) bafirman, “Sasungguhnyo kamu tamasuk golongan nang ditangguhkan

اِلٰى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُوْمِ٨١
Ilā yaumil-waqtil-ma‘lūm(i).
[81] sampe hari nang lah ditentukan waktunyo (kiamat).”

قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَاُغْوِيَنَّهُمْ اَجْمَعِيْنَۙ٨٢
Qāla fabi‘izzatika la'ugwiyannahum ajma‘īn(a).
[82] (Iblis) bakato, “Demi kamulioan-Mu, pasti aku bakal manyesatkan orang-orang tu sagalonyo.

اِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِيْنَ٨٣
Illā ‘ibādaka minhumul-mukhlaṣīn(a).
[83] Kacuali, hambo-hambo-Mu nang tapilih (kareno kaikhlasannyo) di antaro orang-orang tu.” 654
654) ungkapan ‘hambo nang tapilih’ adolah orang-orang nang lah dibagih taufik untuk manaati sagalo patunjuk dan perentah Allah Swt.

قَالَ فَالْحَقُّۖ وَالْحَقَّ اَقُوْلُۚ٨٤
Qāla fal-ḥaqq(u), wal-ḥaqqa aqūl(u).
[84] Allah) bafirman, “Mako, nang benar (adolah sumpah-Ku) dan hanyo kabenaran tulah nang Aku katokan.

لَاَمْلَـَٔنَّ جَهَنَّمَ مِنْكَ وَمِمَّنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ اَجْمَعِيْنَ٨٥
La'amla'anna jahannama minka wa mimman tabi‘aka minhum ajma‘īn(a).
[85] Aku pasti bakal mamenuhi (nerako) Jahanam denganmu dan orang nang mangikutimu di antaro orang-orang tu sagalonyo.”

قُلْ مَآ اَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ اَجْرٍ وَّمَآ اَنَا۠ مِنَ الْمُتَكَلِّفِيْنَ٨٦
Qul mā as'alukum ‘alaihi min ajriw wa mā ana minal-mutakallifīn(a).
[86] Katokanlah (Nabi Muhammad), “Aku idak maminta imbalan sadikit pun kapadomu atasnyo (dakwahku) dan aku bukanlah tamasuk orang-orang nang mengado-ado..

اِنْ هُوَ اِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعٰلَمِيْنَ٨٧
In huwa illā żikrul lil-‘ālamīn(a).
[87] (Al-Qur’an) ko idak lain, kacuali (sabagai) peringatan bagi sagalo alam.

وَلَتَعْلَمُنَّ نَبَاَهٗ بَعْدَ حِيْنٍ ࣖ٨٨
Wa lata‘lamunna naba'ahū ba‘da ḥīn(in).
[88] Sungguh, kamu bakal mangetaui (kabenaran) beritonyo (Al-Qur’an) sasudah baberapo waktu lagi.” 655
655) Kabenaran berito-berito Al-Qur’an tu ado nang talaksano di dunio dan ado pulak nang talaksano di akherat. Nang talaksano di dunia seperti kabenaran janji Allah Swt. kapado orang mukmin untuk menang dalam paperangan malawan orang musyrik, sedangkan nang talaksano di akherat adolah seperti kabenaran janji Allah Swt. tentang balasan atau peritungan nang bakal dilakukan tahadap manusio.