Surah Al-Qasas

Daftar Surah

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
طٰسۤمّۤ١
Ṭā Sīm Mīm.
[1] Ṭā Sīn Mīm.

تِلْكَ اٰيٰتُ الْكِتٰبِ الْمُبِيْنِ٢
Tilka āyātul-kitābil-mubīn(i).
[2] Tulah ayat-ayat Kitab (Al-Qur’an) nang jelas.

نَتْلُوْا عَلَيْكَ مِنْ نَّبَاِ مُوْسٰى وَفِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ يُّؤْمِنُوْنَ٣
Natlū ‘alaika min naba'i mūsā wa fir‘auna bil-ḥaqqi liqaumiy yu'minūn(a).
[3] Kami mambacokan kapadomu sabagian dari kisah Musa dan Firʻaun dengan sabenarnyo untuk kaum baiman.

اِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِى الْاَرْضِ وَجَعَلَ اَهْلَهَا شِيَعًا يَّسْتَضْعِفُ طَاۤىِٕفَةً مِّنْهُمْ يُذَبِّحُ اَبْنَاۤءَهُمْ وَيَسْتَحْيٖ نِسَاۤءَهُمْ ۗاِنَّهٗ كَانَ مِنَ الْمُفْسِدِيْنَ٤
Inna fir‘auna ‘alā fil-arḍi wa ja‘ala ahlahā syiya‘ay yastaḍ‘ifu ṭā'ifatam minhum yużabbiḥu abnā'ahum wa yastaḥyī nisā'ahum, innahū kāna minal-mufsidīn(a).
[4] Sasungguhnyo Firʻaun lah babuat sawenang-wenang di bumi dan manjadikan penduduknyo bapecah-belah. Dio manindas sagolongan dari orang-orang tu (Bani Israil). Dio manyembelih anak laki-laki orang-orang tu dan mambiakkan hidup anak perempuannyo. Sasungguhnyo dio (Firʻaun) tamasuk orang-orang nang babuat karusakan.

وَنُرِيْدُ اَنْ نَّمُنَّ عَلَى الَّذِيْنَ اسْتُضْعِفُوْا فِى الْاَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ اَىِٕمَّةً وَّنَجْعَلَهُمُ الْوٰرِثِيْنَ ۙ٥
Wa nurīdu an namunna ‘alal-lażīnastuḍ‘ifū fil-arḍi wa naj‘alahum a'immataw wa naj‘alahumul-wāriṡīn(a).
[5] Kami bakendak untuk mambagih karunio kapado orang-orang nang tatindas di bumi (Mesir) tu, manjadikan orang-orang tu pamimpin, dan manjadikan orang-orang tu golongan nang mawarisi (bumi),

وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِى الْاَرْضِ وَنُرِيَ فِرْعَوْنَ وَهَامٰنَ وَجُنُوْدَهُمَا مِنْهُمْ مَّا كَانُوْا يَحْذَرُوْنَ٦
Wa numakkina lahum fil-arḍi wa nuriya fir‘auna wa hāmāna wa junūdahumā minhum mā kānū yaḥżarūn(a).
[6] Kami pun (bakendak untuk) maneguhkan kadudukan orang-orang tu (Bani Israil) di bumi dan mamperlihatkan kapado Firʻaun, Haman, dan bala tentaronyo apo nang selalu orang-orang tu takutkan dari Bani Israil. 556
556) Fir‘aun selalu takut bahwa karajaannyo bakal dihancurkan oleh Bani Israil. Oleh kareno tu, dio mambunuh anak laki-laki nang lahir di kalangan Bani Israil. Ayat ni manyatokan bahwa bakal tajadi apo nang ditakutkannyo tu.

وَاَوْحَيْنَآ اِلٰٓى اُمِّ مُوْسٰٓى اَنْ اَرْضِعِيْهِۚ فَاِذَا خِفْتِ عَلَيْهِ فَاَلْقِيْهِ فِى الْيَمِّ وَلَا تَخَافِيْ وَلَا تَحْزَنِيْ ۚاِنَّا رَاۤدُّوْهُ اِلَيْكِ وَجَاعِلُوْهُ مِنَ الْمُرْسَلِيْنَ٧
Wa auḥainā ilā mūsā an arḍi‘īh(i), fa'iżā khifti ‘alaihi fa'alqīhi fil yammi wa lā takhāfī wa lā taḥzanī, innā rāddūhu ilaiki wa jā‘ilūhu minal-mursalīn(a).
[7] Kami mangilhamkan kapado emak Musa, “Susuilah dio (Musa). Jiko kamu khawatir atas (kaselamatan)-nyo, hanyutkanlah dio ka sungei (Nil dalam sabuah peti nang mangapung). Janganlah kamu takut dan janganlah (pulak) basedih. Sasungguhnyo Kami pasti mangembalikannyo kapadomu dan jadikannyo sabagai salah saorang rasul.”

فَالْتَقَطَهٗٓ اٰلُ فِرْعَوْنَ لِيَكُوْنَ لَهُمْ عَدُوًّا وَّحَزَنًاۗ اِنَّ فِرْعَوْنَ وَهَامٰنَ وَجُنُوْدَهُمَا كَانُوْا خٰطِـِٕيْنَ٨
Faltaqaṭahū ālu fir‘auna liyakūna lahum ‘aduwwaw wa ḥazanā(n), inna fir‘auna wa hāmāna wa junūdahumā kānū khāṭi'īn(a).
[8] Kemudian, keluargo Firʻaun mamungutnyo supayo (kagi) dio manjadi musuh dan (panyebab) kasedihan bagi orang-orang tu. Sasungguhnyo Firʻaun, Haman, dan bala tentaronyo adolah orang-orang salah.

وَقَالَتِ امْرَاَتُ فِرْعَوْنَ قُرَّتُ عَيْنٍ لِّيْ وَلَكَۗ لَا تَقْتُلُوْهُ ۖعَسٰٓى اَنْ يَّنْفَعَنَآ اَوْ نَتَّخِذَهٗ وَلَدًا وَّهُمْ لَا يَشْعُرُوْنَ٩
Wa qālatimra'atu fir‘auna qurratu ‘ainil lī wa lak(a), lā taqtulūh(u), ‘asā ay yanfa‘anā au nattakhiżahū waladaw wa hum lā yasy‘urūn(a).
[9] Istri Firʻaun bakato (kapadonyo), “(Anak ko) adolah panyejuk hati bagiku dan bagimu. Janganlah kamu mambunuhnyo. Mudah-mudahan dio mambagih manfaat bagi kito atau kito mangambiknyo sabagai anak.” Orang-orang tu idak manyadari (bahwa anak tulah, Musa, nang kagi manjadi sebab kabinasoan orang-orang tu).

وَاَصْبَحَ فُؤَادُ اُمِّ مُوْسٰى فٰرِغًاۗ اِنْ كَادَتْ لَتُبْدِيْ بِهٖ لَوْلَآ اَنْ رَّبَطْنَا عَلٰى قَلْبِهَا لِتَكُوْنَ مِنَ الْمُؤْمِنِيْنَ١٠
Wa aṣbaḥa fu'ādu ummi mūsā fārigā(n), in kādat latubdī bihī lau lā ar rabaṭnā ‘alā qalbihā litakūna minal-mu'minīn(a).
[10] Hati emak Musa manjadi hampo. 557 Sungguh, hampir bae dio mangungkapkan (bahwa bayi tu adolah anaknyo), saandainyo Kami idak maneguhkan hatinyo supayo dio tamasuk orang-orang nang baiman (kapado janji Allah).
557) Sasudah ibunda Nabi Musa a.s. manganyutkan Musa a.s. kecik di sungei Nil, dio manyesal dan sangsi kareno khawatir anaknyo idak bakal selamat, bahkan hampir-hampir bateriak minta tolong kapado orang lain untuk mangambik anaknyo tu balik. Hal tasebut dapat mangakibatkan tabukaknyo rahasio bahwa Musa a.s. adolah anaknyo dewek.

وَقَالَتْ لِاُخْتِهٖ قُصِّيْهِۗ فَبَصُرَتْ بِهٖ عَنْ جُنُبٍ وَّهُمْ لَا يَشْعُرُوْنَ ۙ١١
Wa qālat li'ukhtihī quṣṣīh(i), fabaṣurat bihī ‘an junubiw wa hum lā yasy‘urūn(a).
[11] Dio (emak Musa) bakato kapado saudaro perempuan Musa, “Ikutlah jejaknyo.” Kemudian, dio mangimaknyo dari jauh, sedang pangikut Firʻaun tu idak manyadarinyo.

۞ وَحَرَّمْنَا عَلَيْهِ الْمَرَاضِعَ مِنْ قَبْلُ فَقَالَتْ هَلْ اَدُلُّكُمْ عَلٰٓى اَهْلِ بَيْتٍ يَّكْفُلُوْنَهٗ لَكُمْ وَهُمْ لَهٗ نٰصِحُوْنَ١٢
Wa ḥarramnā ‘alaihil-marāḍi‘a min qablu faqālat hal adullukum ‘alā ahli baitiy yakfulūnahū lakum wa hum lahū nāṣiḥūn(a).
[12] Kami cegah dio (Musa) manyusu kapado perempuan-perempuan nang mau manyusui(-nyo) sabelum (dio balik ka pangkuan emaknyo). Bakatolah dio (saudaro perempuan Musa), “Maukah aku tunjukkan kapadomu keluargo nang bakal mameliharonyo untukmu dan orang-orang tu dapat balaku baik kapadonyo?”

فَرَدَدْنٰهُ اِلٰٓى اُمِّهٖ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ وَلِتَعْلَمَ اَنَّ وَعْدَ اللّٰهِ حَقٌّ وَّلٰكِنَّ اَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُوْنَ ࣖ١٣
Faradadnāhu ilā ummihī kai taqarra ‘ainuhā wa lā taḥzana wa lita‘lama anna wa‘dallāhi ḥaqquw wa lākinna akṡarahum lā ya‘lamūn(a).
[13] Lalu, Kami balikkan dio (Musa) kapado ibunyo supayo senang hatinyo serto idak basedih, dan supayo dio mangetaui bahwa janji Allah adolah benar, tapi kabanyakan orang-orang tu idak mangetauinya.

وَلَمَّا بَلَغَ اَشُدَّهٗ وَاسْتَوٰىٓ اٰتَيْنٰهُ حُكْمًا وَّعِلْمًاۗ وَكَذٰلِكَ نَجْزِى الْمُحْسِنِيْنَ١٤
Wa lammā balaga asyuddahū wastawā ātaināhu ḥukmaw wa ‘ilmā(n), wa każālika najzil-muḥsinīn(a).
[14] Sasudah dio (Musa) dewaso dan sempurno akalnyo, Kami manganugerahkan kapadonyo hikmah dan pangetauan. Demikianlah Kami mambagih balasan kapado orang-orang nang babuat kabajikan

وَدَخَلَ الْمَدِيْنَةَ عَلٰى حِيْنِ غَفْلَةٍ مِّنْ اَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيْهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلٰنِۖ هٰذَا مِنْ شِيْعَتِهٖ وَهٰذَا مِنْ عَدُوِّهٖۚ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِيْ مِنْ شِيْعَتِهٖ عَلَى الَّذِيْ مِنْ عَدُوِّهٖ ۙفَوَكَزَهٗ مُوْسٰى فَقَضٰى عَلَيْهِۖ قَالَ هٰذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطٰنِۗ اِنَّهٗ عَدُوٌّ مُّضِلٌّ مُّبِيْنٌ١٥
Wa dakhalal-madīnata ‘alā ḥīni gaflatim min ahlihā fawajada fīhā rajulaini yaqtatilān(i), hāżā min syī‘atihī wa hāżā min ‘aduwwih(ī), fastagāṡahul-lażī min syī‘atihī ‘alal-lażī min ‘aduwwih(ī), fawakazahū mūsā faqaḍā ‘alaih(i), qāla hāżā min ‘amalisy-syaiṭān(i), innahū ‘aduwwum muḍillum mubīn(un).
[15] Dio (Musa) masuk ke kota 558 katiko penduduknyo sedang lengah. Dio mandapati di dalam kota tu duo orang laki-laki nang sedang bakelahi, saorang dari golongannyo (Bani Israil) dan saorang (lagi) dari golongan musuhnyo (kaum Firʻaun). Orang nang dari golongannyo maminta pertolongan kapadonyo untuk (mangalahkan) orang nang dari golongan musuhnyo. Musa lalu mamukulnyo dan (tanpo sengajo) mambunuhnyo. Dio bakato, “Ko tamasuk perbuatan setan. Sasungguhnyo dio adolah musuh nang jelas-jelas manyesatkan.”
558) Menurut sabagian mufasir, kota nang dimaksud pado ayat ni adolah Memphis, sebuah kota di Mesir bagian utaro.

قَالَ رَبِّ اِنِّيْ ظَلَمْتُ نَفْسِيْ فَاغْفِرْ لِيْ فَغَفَرَ لَهٗ ۗاِنَّهٗ هُوَ الْغَفُوْرُ الرَّحِيْمُ١٦
Qāla rabbi innī ẓalamtu nafsī fagfir lī fagafara lah(ū), innahū huwal-gafūrur-raḥīm(u).
[16] Dio (Musa) badoa, “Ya Tuhanku, sasungguhnyo aku lah mananiayo diriku dewek, mako ampunilah aku.” Dio (Allah) lalu mangampuninyo. Sasungguhnyo Diolah Nang Maha Pangampun lagi Maha Panyayang.

قَالَ رَبِّ بِمَآ اَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ اَكُوْنَ ظَهِيْرًا لِّلْمُجْرِمِيْنَ١٧
Qāla rabbi bimā an‘amta ‘alayya falan akūna ẓahīral lil-mujrimīn(a).
[17] Dio (Musa) bakato, “Ya Tuhanku, kareno nikmat nang lah Engkau anugerahkan kapadoku, (tuntunlah aku) sahinggo aku idak bakal manjadi panolong bagi orang-orang nang babuat durhako.”

فَاَصْبَحَ فِى الْمَدِيْنَةِ خَاۤىِٕفًا يَّتَرَقَّبُ فَاِذَا الَّذِى اسْتَنْصَرَهٗ بِالْاَمْسِ يَسْتَصْرِخُهٗ ۗقَالَ لَهٗ مُوْسٰٓى اِنَّكَ لَغَوِيٌّ مُّبِيْنٌ١٨
Fa'aṣbaḥa fil-madīnati khā'ifay yataraqqabu fa'iżal-lażistanṣarahū bil-amsi yastaṣrikhuh(ū), qāla lahū mūsā innaka lagawiyyum mubīn(un).
[18] Kareno (kajadian) tu, dio (Musa) manjadi katakutan barado di kota sambil manunggu (akibat dari apo nang dilakukannyo). Tibo-tibo orang nang kemarin maminta pertolongan bateriak-teriak minta pertolongan lagi kapadonyo. Musa bakato kapadonyo, “Sasungguhnyo kamu adolah orang nang jelas-jelas sesat.”

فَلَمَّآ اَنْ اَرَادَ اَنْ يَّبْطِشَ بِالَّذِيْ هُوَ عَدُوٌّ لَّهُمَاۙ قَالَ يٰمُوْسٰٓى اَتُرِيْدُ اَنْ تَقْتُلَنِيْ كَمَا قَتَلْتَ نَفْسًاۢ بِالْاَمْسِۖ اِنْ تُرِيْدُ اِلَّآ اَنْ تَكُوْنَ جَبَّارًا فِى الْاَرْضِ وَمَا تُرِيْدُ اَنْ تَكُوْنَ مِنَ الْمُصْلِحِيْنَ١٩
Falammā an arāda ay yabṭisya bil-lażī huwa ‘aduwwul lahumā, qāla yā mūsā aturīdu an taqtulanī kamā qatalta nafsam bil-ams(i), in turīdu illā an takūna jabbāran fil-arḍi wa mā turīdu an takūna minal-muṣliḥīn(a).
[19] Katiko dio (Musa) hendak mamukul orang nang marupokan musuh orang tu baduo, dio (musuhnyo) bakato, “Oi Musa, apokah kamu bamaksud mambunuhku macam kemarin kamu mambunuh sasaorang? kamu cumo bamaksud manjadi orang nang babuat sawenang-wenang di negeri (ko) dan idak bamaksud menjadi salah sikok dari orang-orang nang mangadokan perdamaian.”

وَجَاۤءَ رَجُلٌ مِّنْ اَقْصَى الْمَدِيْنَةِ يَسْعٰىۖ قَالَ يٰمُوْسٰٓى اِنَّ الْمَلَاَ يَأْتَمِرُوْنَ بِكَ لِيَقْتُلُوْكَ فَاخْرُجْ اِنِّيْ لَكَ مِنَ النّٰصِحِيْنَ٢٠
Wa jā'a rajulum min aqṣal-madīnati yas‘ā, qāla yā mūsā innal-mala'a ya'tamirūna bika liyaqtulūka fakhruj innī laka minan-nāṣiḥīn(a).
[20] Saorang laki-laki tibo bagegas dari ujung kota sarayo bakato, “Oi Musa, sasungguhnyo pambesak-pambesak negeri sedang barunding tentang kamu untuk mambunuhmu. Mako, (cepatlah kamu) kaluar (dari kota ko). Sasungguhnyo aku tamasuk orang-orang nang mambagih nasehat kapadomu.”

فَخَرَجَ مِنْهَا خَاۤىِٕفًا يَّتَرَقَّبُ ۖقَالَ رَبِّ نَجِّنِيْ مِنَ الْقَوْمِ الظّٰلِمِيْنَ ࣖ٢١
Fakharaja minhā khā'ifay yataraqqab(u), qāla rabbi najjinī minal-qaumiẓ-ẓālimīn(a).
[21] Mako, kaluarlah dio (Musa) dari kota tu dengan raso takut dan waspada. Dio badoa, “Ya Tuhanku, selamatkanlah aku dari kaum nang aniayo.”

وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاۤءَ مَدْيَنَ قَالَ عَسٰى رَبِّيْٓ اَنْ يَّهْدِيَنِيْ سَوَاۤءَ السَّبِيْلِ٢٢
Wa lammā tawajjaha tilqā'a madyana qāla ‘asā rabbī ay yahdiyanī sawā'as-sabīl(i).
[22] Katiko manuju ka arah negeri Madyan, 559 dio (Musa) badoa, “Semoga Tuhanku mambimbingku ka jalan nang benar.”
559) “Madyan” pado mulonyo adolah namo putra Nabi Ibrahim a.s. dari istri beliau nang katigo nang banamo Qatura. Dio nikah dengan Nabi Lut a.s. Lalu, kato “Madyan” dipakai untuk namo sikok suku nang barasal dari katurunan Madyan. Lokasinyo di pantai Laut Merah sabelah tenggara Gurun Sinai, yaitu antaro Hijaz, tepatnyo Tabuk Saudi Arabia dan Teluk Aqabah.

وَلَمَّا وَرَدَ مَاۤءَ مَدْيَنَ وَجَدَ عَلَيْهِ اُمَّةً مِّنَ النَّاسِ يَسْقُوْنَ ەۖ وَوَجَدَ مِنْ دُوْنِهِمُ امْرَاَتَيْنِ تَذُوْدٰنِۚ قَالَ مَا خَطْبُكُمَا ۗقَالَتَا لَا نَسْقِيْ حَتّٰى يُصْدِرَ الرِّعَاۤءُ وَاَبُوْنَا شَيْخٌ كَبِيْرٌ٢٣
Wa lammā warada mā'a madyana wajada ‘alaihi ummatam minan-nāsi yasqūn(a), wa wajada min dūnihimumra'ataini tażūdān(i), qāla mā khaṭbukumā, qālatā lā nasqī ḥattā yuṣdirar-ri‘ā'u wa abūnā syaikhun kabīr(un).
[23] Katiko tibo di sumber aek negeri Madyan, dio batemu di sano sakumpulan orang nang sedang mambagih minum (ternaknyo) dan dio batemu di belakang orang-orang tu ado duo orang perempuan sedang mangalau (ternaknyo dari sumber aek). Dio (Musa) bakato, “Apo maksudmu (babuat macam tu)?” Kaduo (perempuan) tu manjawab, “Kami idak dapat mambagih minum (ternak kami) sabelum panggembala-panggembala tu bawak balik (ternaknyo), sedangkan ayah kami adolah orang tua nang lah lanjut usio.”

فَسَقٰى لَهُمَا ثُمَّ تَوَلّٰىٓ اِلَى الظِّلِّ فَقَالَ رَبِّ اِنِّيْ لِمَآ اَنْزَلْتَ اِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيْرٌ٢٤
Fasaqā lahumā ṡumma tawallā ilaẓ-ẓilli faqāla rabbi innī limā anzalta ilayya min khairin faqīr(un).
[24] Mako, dio (Musa) mambagih minum (ternak) kaduo perempuan tu. Dio kemudian bapindah ka tempat nang teduh, lalu badoa, “Ya Tuhanku, sasungguhnyo aku sangat mamerlukan suatu kabaikan (rezeki) nang Engkau turunkan kapadoku.”

فَجَاۤءَتْهُ اِحْدٰىهُمَا تَمْشِيْ عَلَى اسْتِحْيَاۤءٍ ۖقَالَتْ اِنَّ اَبِيْ يَدْعُوْكَ لِيَجْزِيَكَ اَجْرَ مَا سَقَيْتَ لَنَاۗ فَلَمَّا جَاۤءَهٗ وَقَصَّ عَلَيْهِ الْقَصَصَۙ قَالَ لَا تَخَفْۗ نَجَوْتَ مِنَ الْقَوْمِ الظّٰلِمِيْنَ٢٥
Fajā'athu iḥdāhumā tamsyī ‘alastiḥyā'(in), qālat inna abī yad‘ūka liyajziyaka ajra mā saqaita lanā, falammā jā'ahū wa qaṣṣa ‘alaihil-qaṣaṣ(a), qāla lā takhaf, najauta minal-qaumiẓ-ẓālimīn(a).
[25] Lalu, tibolah kapado Musa salah saorang dari kaduonyo tu sambil bajalan dengan malu-malu. Dio bakato, “Sasungguhnyo ayahku mangundangmu untuk mambagih balasan sabagai imbalan atas (kabaikan)-mu mambagih minum (ternak) kami.” Katiko (Musa) mandatanginyo dan manceritokan kapadonyo kisah (dirinyo), dio bakato, “Jangan kamu takut! Kamu lah selamat dari orang-orang nang aniayo tu.”

قَالَتْ اِحْدٰىهُمَا يٰٓاَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ ۖاِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِيُّ الْاَمِيْنُ٢٦
Qālat iḥdāhumā yā abatista'jirh(u), inna khaira manista'jartal-qawiyyul-amīn(u).
[26] Salah saorang dari kaduo (perempuan) tu bakato, “Oi bapakku, pakerjokanlah dio. Sasungguhnyo sabaik-baik orang nang kamu pakerjokan adolah orang nang kuat lagi dapat dipercayo.”

قَالَ اِنِّيْٓ اُرِيْدُ اَنْ اُنْكِحَكَ اِحْدَى ابْنَتَيَّ هٰتَيْنِ عَلٰٓى اَنْ تَأْجُرَنِيْ ثَمٰنِيَ حِجَجٍۚ فَاِنْ اَتْمَمْتَ عَشْرًا فَمِنْ عِنْدِكَۚ وَمَآ اُرِيْدُ اَنْ اَشُقَّ عَلَيْكَۗ سَتَجِدُنِيْٓ اِنْ شَاۤءَ اللّٰهُ مِنَ الصّٰلِحِيْنَ٢٧
Qāla innī urīdu an unkiḥaka iḥdabnatayya hātaini ‘alā an ta'juranī ṡamāniya ḥijaj(in), fa'in atmamta ‘asyran famin ‘indik(a), wa mā urīdu an asyuqqa ‘alaik(a), satajidunī in syā'allāhu minaṣ-ṣāliḥīn(a).
[27] Dio (ayah kaduo perempuan itu) bakato, “Sasungguhnyo aku bamaksud manikahkanmu dengan salah saorang dari kaduo anak perempuanku ko dengan katentuan bahwa kamu bakerjo padoku salamo delapan tahun. Jiko kamu manyempurnokannyo sepuluh tahun, tu adolah (suatu kabaikan) darimu. Aku idak bamaksud mamberatkanmu. Insyaallah kamu bakal mandapatiku tamasuk orang-orang nang baik.”

قَالَ ذٰلِكَ بَيْنِيْ وَبَيْنَكَۗ اَيَّمَا الْاَجَلَيْنِ قَضَيْتُ فَلَا عُدْوَانَ عَلَيَّ ۗوَاللّٰهُ عَلٰى مَا نَقُوْلُ وَكِيْلٌ ࣖ٢٨
Qāla żālika bainī wa bainak(a), ayyamal-ajalaini qaḍaitu falā ‘udwāna ‘alayy(a), wallāhu ‘alā mā naqūlu wakīl(un).
[28] Dio (Musa) bakato, “Tu (perjanjian) antaro aku dan kamu. Nang mano bae dari kaduo waktu nang ditentukan tu nang aku sempurnokan, mako idak ado tuntutan atas diriku (lagi). Allah manjadi saksi atas apo nang kito ucapkan.”

۞ فَلَمَّا قَضٰى مُوْسَى الْاَجَلَ وَسَارَ بِاَهْلِهٖٓ اٰنَسَ مِنْ جَانِبِ الطُّوْرِ نَارًاۗ قَالَ لِاَهْلِهِ امْكُثُوْٓا اِنِّيْٓ اٰنَسْتُ نَارًا لَّعَلِّيْٓ اٰتِيْكُمْ مِّنْهَا بِخَبَرٍ اَوْ جَذْوَةٍ مِّنَ النَّارِ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُوْنَ٢٩
Falammā qaḍā mūsal-ajala wa sāra bi'ahlihī ānasa min jānibiṭ-ṭūri nārā(n), qāla li'ahlihimkuṡū innī ānastu nāral la‘allī ātīkum minhā bikhabarin au jażwatim minan-nāri la‘allakum taṣṭalūn(a).
[29] Mako, katiko Musa lah manyelesaikan waktu nang ditentukan tu dan barangkat dengan istrinyo, 560 dio mangimak api di lereng gunung. Dio bakato kapado keluargonyo, “Tunggulah (di siko). Sasungguhnyo aku mangimak api. Mudah-mudahan aku dapat mambawak suatu berito kapadomu dari (tempat) api tu atau (mambawak) sapercik api supayo kamu dapat mangangatkan badan (dekat api).”
560) Sasudah Nabi Musa a.s. manyelesaikan hal nang dijanjikan kapado mertuonyo, Syekh Madyan, dio berangkat basamo istrinyo ka Mesir untuk manjumpai ibunyo.

فَلَمَّآ اَتٰىهَا نُوْدِيَ مِنْ شَاطِئِ الْوَادِ الْاَيْمَنِ فِى الْبُقْعَةِ الْمُبٰرَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ اَنْ يّٰمُوْسٰىٓ اِنِّيْٓ اَنَا اللّٰهُ رَبُّ الْعٰلَمِيْنَ ۙ٣٠
Falammā atāhā nūdiya min syāṭi'il wādil aimani fil buq‘atil mubārakati minasy syajarati ay yā mūsā innī anallāhu rabbul-‘ālamīn(a).
[30] Mako, katiko dio (Musa) mandatangi (api) tu, dio dipanggil dari pinggir lembah di sabelah kanan (Musa) dari (arah) pohon di sabidang tanah nang diberkahi. “Oi Musa, sasungguhnyo Aku adolah Allah, Tuhan semesta alam. 561
561) Di tempat dan katiko tulah Nabi Musa a.s. diangkat sebagai rasul.

وَاَنْ اَلْقِ عَصَاكَ ۗفَلَمَّا رَاٰهَا تَهْتَزُّ كَاَنَّهَا جَاۤنٌّ وَّلّٰى مُدْبِرًا وَّلَمْ يُعَقِّبْۗ يٰمُوْسٰىٓ اَقْبِلْ وَلَا تَخَفْۗ اِنَّكَ مِنَ الْاٰمِنِيْنَ٣١
Wa alqi ‘aṣāk(a), falammā ra'āhā tahtazzu ka'annahā jānnuw wallā mudbiraw wa lam yu‘aqqib, yā mūsā aqbil wa lā takhaf, innaka minal-āminīn(a).
[31] Lemparkanlah tongkatmu!” Mako, katiko dio (Musa) mangimaknyo bagerak-gerak macam saekor ular kecik nang gesit, dio lari babalik ka belakang idak manoleh. (Allah bafirman), “Oi Musa, kemarilah dan jangan takut! Sasungguhnyo kamu tamasuk orang-orang nang aman. 562
562) Kisah sarupo ado dalam surah Ṭāhā/20 ayat 20.

اُسْلُكْ يَدَكَ فِيْ جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاۤءَ مِنْ غَيْرِ سُوْۤءٍ ۖوَّاضْمُمْ اِلَيْكَ جَنَاحَكَ مِنَ الرَّهْبِ فَذٰنِكَ بُرْهَانٰنِ مِنْ رَّبِّكَ اِلٰى فِرْعَوْنَ وَمَلَا۟ىِٕهٖۗ اِنَّهُمْ كَانُوْا قَوْمًا فٰسِقِيْنَ٣٢
Usluk yadaka fī jaibika takhruj baiḍā'a min gairi sū'(in), waḍmum ilaika janāḥaka minar-rahbi fażānika burhānāni mir rabbika ilā fir‘auna wa mala'ih(ī), innahum kānū qauman fāsiqīn(a).
[32] Masukkan tanganmu ka leher bajumu, io bakal kaluar (dalam kaadoan bacahayo) putih bukan kareno cacat. Dekapkanlah kaduo tanganmu jiko kamu takut. Tulah duo mukjizat dari Tuhanmu (nang bakal kamu tunjukkan) kapado Firʻaun dan pambesak-pambesaknyo. Sasungguhnyo orang-orang tu adolah kaum nang fasik.”

قَالَ رَبِّ اِنِّيْ قَتَلْتُ مِنْهُمْ نَفْسًا فَاَخَافُ اَنْ يَّقْتُلُوْنِ٣٣
Qāla rabbi innī qataltu minhum nafsan fa'akhāfu ay yaqtulūn(i).
[33] (Musa) bakato, “Wahai Tuhanku, sasungguhnyo aku lah mambunuh sasaorang dari orang-orang tu sahinggo aku takut orang-orang tu bakal mambunuhku.

وَاَخِيْ هٰرُوْنُ هُوَ اَفْصَحُ مِنِّيْ لِسَانًا فَاَرْسِلْهُ مَعِيَ رِدْءًا يُّصَدِّقُنِيْٓ ۖاِنِّيْٓ اَخَافُ اَنْ يُّكَذِّبُوْنِ٣٤
Wa akhī hārūnu huwa afṣaḥu minnī lisānan fa'arsilhu ma‘iya rid'ay yuṣaddiqunī, innī akhāfu ay yukażżibūn(i).
[34] Adopun saudaroku Harun, dio lebih fasih lidahnyo daripadoku. 563 Mako, utuslah dio basamoku sabagai pambantuku untuk mambenarkan (perkatoan)-ku. Sasungguhnyo aku takut orang-orang tu bakal mandustokanku.”
563) Nabi Musa a.s. selain maraso takut kapado Fir‘aun jugo maraso kurang lancar bacakap. Mako, dio mamohon kapado Allah Swt. supayo mangutus Harun a.s. nang lebih lancar cakapnyo untuk menjadi nabi basamonyo.

قَالَ سَنَشُدُّ عَضُدَكَ بِاَخِيْكَ وَنَجْعَلُ لَكُمَا سُلْطٰنًا فَلَا يَصِلُوْنَ اِلَيْكُمَا ۛبِاٰيٰتِنَا ۛ اَنْتُمَا وَمَنِ اتَّبَعَكُمَا الْغٰلِبُوْنَ٣٥
Qāla sanasyuddu ‘aḍudaka bi'akhīka wa naj‘alu lakumā sulṭānan falā yaṣilūna ilaikumā - bi'āyātinā - antumā wa manittaba‘akumal-gālibūn(a).
[35] Dio (Allah) bafirman, “Kami bakal manguatkanmu dengan saudaromu dan Kami bakal bagih kapadomu baduo hujah (mukjizat). Mako, orang-orang tu idak bakal dapat mancapaimu. (Pegilah kamu baduo) dengan mambawak mukjizat Kami. Kamu baduo dan orang nang mangikutmu adolah pamenang-pamenang.”

فَلَمَّا جَاۤءَهُمْ مُّوْسٰى بِاٰيٰتِنَا بَيِّنٰتٍ قَالُوْا مَا هٰذَآ اِلَّا سِحْرٌ مُّفْتَرًىۙ وَّمَا سَمِعْنَا بِهٰذَا فِيْٓ اٰبَاۤىِٕنَا الْاَوَّلِيْنَ٣٦
Falammā jā'ahum mūsā bi'āyātinā bayyinātin qālū mā hāżā illā siḥrum muftarā(n), wa mā sami‘nā bihāżā fī ābā'inal-awwalīn(a).
[36] Katiko Musa mandatangi orang-orang tu (Firʻaun dan pangikutnyo) dengan (mambawak) mukjizat Kami nang nyato, orang-orang tu bakato, “Ko hanyolah sihir nang dibuat-buat dan kami idak pernah manganing (ajakan) ko dari nenek moyang kami dulu.”

وَقَالَ مُوْسٰى رَبِّيْٓ اَعْلَمُ بِمَنْ جَاۤءَ بِالْهُدٰى مِنْ عِنْدِهٖ وَمَنْ تَكُوْنُ لَهٗ عَاقِبَةُ الدَّارِۗ اِنَّهٗ لَا يُفْلِحُ الظّٰلِمُوْنَ٣٧
Wa qāla mūsā rabbī a‘lamu biman jā'a bil-hudā min ‘indihī wa man takūnu lahū ‘āqibatud-dār(i), innahū lā yufliḥuẓ-ẓālimūn(a).
[37] Musa manjawab, “Tuhanku lebih mangetaui siapo nang (pantas) mambawak patunjuk dari sisi-Nyo dan siapo nang bakal mandapat kasudahan (nang baik) di akherat. Sasungguhnyo orang-orang aniayo tu idak bauntung.”

وَقَالَ فِرْعَوْنُ يٰٓاَيُّهَا الْمَلَاُ مَا عَلِمْتُ لَكُمْ مِّنْ اِلٰهٍ غَيْرِيْۚ فَاَوْقِدْ لِيْ يٰهَامٰنُ عَلَى الطِّيْنِ فَاجْعَلْ لِّيْ صَرْحًا لَّعَلِّيْٓ اَطَّلِعُ اِلٰٓى اِلٰهِ مُوْسٰىۙ وَاِنِّيْ لَاَظُنُّهٗ مِنَ الْكٰذِبِيْنَ٣٨
Wa qāla fir‘aunu yā ayyuhal-mala'u mā ‘alimtu lakum min ilāhin gairī, fa'auqid lī yā hāmānu ‘alaṭ-ṭīni faj‘al lī ṣarḥal la‘allī aṭṭali‘u ilā ilāhi mūsā, wa innī la'aẓunnuhū minal-kāżibīn(a).
[38] Firʻaun bakato, “Oi pambesak-pambesak, aku idak mangetaui ado Tuhan bagimu salainku. Oi Haman, bakarlah tanah liat untukku (untuk mambuat batu bata), kemudian buatkanlah bangunan nang tinggi untukku supayo aku dapat naik mangimak Tuhannyo Musa! Sasungguhnyo aku yakin bahwa dio tamasuk pandusto-pandusto.”

وَاسْتَكْبَرَ هُوَ وَجُنُوْدُهٗ فِى الْاَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَظَنُّوْٓا اَنَّهُمْ اِلَيْنَا لَا يُرْجَعُوْنَ٣٩
Wastakbara huwa wa judūduhū fil-arḍi bigairil-ḥaqqi wa ẓannū annahum ilainā lā yurja‘ūn(a).
[39] Dio (Firʻaun) dan bala tentaronyo basikap sombong di bumi tanpo (alasan nang) benar. Orang-orang tu mangiro bahwa sasungguhnyo orang-orang tu idak bakal dibalikkan kapado Kami.

فَاَخَذْنٰهُ وَجُنُوْدَهٗ فَنَبَذْنٰهُمْ فِى الْيَمِّ ۚفَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الظّٰلِمِيْنَ٤٠
Fa'akhażnāhu wa junūdahū fanabażnāhum fil-yamm(i), fanẓur kaifa kāna ‘āqibatuẓ-ẓālimīn(a).
[40] Kami manghukum dio (Firʻaun) dan bala tentaronyo. Kami manenggelamkan orang-orang tu ka dalam laut. Imaklah macam mano kasudahan orang-orang aniayo.

وَجَعَلْنٰهُمْ اَىِٕمَّةً يَّدْعُوْنَ اِلَى النَّارِۚ وَيَوْمَ الْقِيٰمَةِ لَا يُنْصَرُوْنَ٤١
Wa ja‘alnāhum a'immatay yad‘ūna ilan-nār(i), wa yaumal-qiyāmati lā yunṣarūn(a).
[41] Kami jadikan orang-orang tu (Firʻaun dan bala tentaronyo) pamimpin-pamimpin nang mangajak (manusio) ka nerako. Pado hari Kiamat orang-orang tu idak bakal ditolong.

وَاَتْبَعْنٰهُمْ فِيْ هٰذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً ۚوَيَوْمَ الْقِيٰمَةِ هُمْ مِّنَ الْمَقْبُوْحِيْنَ ࣖ٤٢
Wa atba‘nāhum fī hāżihid-dun-yā la‘nah(tan), wa yaumal-qiyāmati hum minal-maqbūḥīn(a).
[42] Kami mampaikutkan laknat kapado orang-orang tu di dunio ni dan pado hari Kiamat orang-orang tu tamasuk orang-orang nang dijauhkan (dari rahmat Allah).

وَلَقَدْ اٰتَيْنَا مُوْسَى الْكِتٰبَ مِنْۢ بَعْدِ مَآ اَهْلَكْنَا الْقُرُوْنَ الْاُوْلٰى بَصَاۤىِٕرَ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَّرَحْمَةً لَّعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُوْنَ٤٣
Wa laqad ātainā mūsal-kitāba mim ba‘di mā ahlaknal-qurūnal ūlā baṣā'ira lin-nāsi wa hudaw wa raḥmatal la‘allahum yatażakkarūn(a).
[43] Sungguh, Kami benar-benar manganugerahkan kapado Musa Kitab (Taurat) satelah Kami mambinasokan generasi tadahulu sabagai panerang, patunjuk, dan rahmat bagi manusio supayo orang-orang tu mendapat pelajaran.

وَمَا كُنْتَ بِجَانِبِ الْغَرْبِيِّ اِذْ قَضَيْنَآ اِلٰى مُوْسَى الْاَمْرَ وَمَا كُنْتَ مِنَ الشّٰهِدِيْنَ ۙ٤٤
Wa mā kunta bijānibil-garbiyyi iż qaḍainā ilā mūsal-amra wa mā kunta minasy-syāhidīn(a).
[44] Kamu (Nabi Muhammad) idak barado di sabelah barat (lembah suci Tuwa) katiko Kami manyampaikan risalah kapado Musa. kamu idak (pulak) tamasuk orang-orang nang manyaksikan (kejadian tu).

وَلٰكِنَّآ اَنْشَأْنَا قُرُوْنًا فَتَطَاوَلَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُۚ وَمَا كُنْتَ ثَاوِيًا فِيْٓ اَهْلِ مَدْيَنَ تَتْلُوْا عَلَيْهِمْ اٰيٰتِنَاۙ وَلٰكِنَّا كُنَّا مُرْسِلِيْنَ٤٥
Wa lākinnā ansya'nā qurūnan fataṭāwala ‘alaihimul-‘umur(u), wa mā kunta ṡāwiyan fī ahli madyana tatlū ‘alaihim āyātinā, wa lākinnā kunnā mursilīn(a).
[45] Tapi, Kami lah menciptakan beberapa umat dan lah berlalu atas orang-orang tu masa nang panjang. Kamu (Nabi Muhammad) idak pula tinggal basamo-sama penduduk Madyan, (sahinggo dapat) membacakan ayat-ayat Kami kepada mereka. Tapi, Kamilah pengutus (para rasul).

وَمَا كُنْتَ بِجَانِبِ الطُّوْرِ اِذْ نَادَيْنَا وَلٰكِنْ رَّحْمَةً مِّنْ رَّبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَّآ اَتٰىهُمْ مِّنْ نَّذِيْرٍ مِّنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُوْنَ٤٦
Wa mā kunta bijānibiṭ-ṭūri iż nādainā wa lākir raḥmatam mir rabbika litunżira qaumam mā atāhum min nażīrim min qablika la‘allahum yatażakkarūn(a).
[46] Kamu (Nabi Muhammad) idak pulak barado di dekat gunung (Sinai) katiko Kami mamanggil (Musa). Tapi, (kamu mangetauinyo) samato- mato kareno rahmat dari Tuhanmu supayo kamu mambagih peringatan kapado kaum nang belum didatangi oleh saorang pun pambagih peringatan sabelum kamu supayo orang-orang tu mendapat pelajaran.

وَلَوْلَآ اَنْ تُصِيْبَهُمْ مُّصِيْبَةٌ ۢبِمَا قَدَّمَتْ اَيْدِيْهِمْ فَيَقُوْلُوْا رَبَّنَا لَوْلَآ اَرْسَلْتَ اِلَيْنَا رَسُوْلًا فَنَتَّبِعَ اٰيٰتِكَ وَنَكُوْنَ مِنَ الْمُؤْمِنِيْنَ٤٧
Wa lau lā an tuṣībahum muṣībatum bimā qaddamat aidīhim fayaqūlū rabbanā lau lā arsalta ilainā rasūlan fanattabi‘a āyātika wa nakūna minal-mu'minīn(a).
[47] Saandainyo bae waktu ditimpo azab kareno apo nang orang-orang tu kerjokan orang-orang tu idak badalih dengan mangatokan, “Ya Tuhan kami, mangapo kamu idak mangutus saorang rasul kapado kami supayo kami mangikut ayat-ayat-Mu dan tamasuk orang-orang mukmin?” (Mako, idak bakal ado rasul nang diutus).

فَلَمَّا جَاۤءَهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوْا لَوْلَآ اُوْتِيَ مِثْلَ مَآ اُوْتِيَ مُوْسٰىۗ اَوَلَمْ يَكْفُرُوْا بِمَآ اُوْتِيَ مُوْسٰى مِنْ قَبْلُۚ قَالُوْا سِحْرٰنِ تَظٰهَرَاۗ وَقَالُوْٓا اِنَّا بِكُلٍّ كٰفِرُوْنَ٤٨
Falammā jā'ahumul-ḥaqqu min ‘indinā qālū lau lā ūtiya miṡla mā ūtiya mūsā, awalam yakfurū bimā ūtiya mūsā min qabl(u), qālū siḥrāni taẓāharā, wa qālū innā bikullin kāfirūn(a).
[48] Katiko lah tibo kapado orang-orang tu kabenaran (Al-Qur’an) dari sisi Kami, orang-orang tu bakato, “Mangapo idak dibagihkan kapadonyo (Nabi Muhammad mukjizat) macam apo nang lah dibagihkan kapado Musa?” Idakkah orang-orang tu lah engkar kapado apo nang dibagihkan kapado Musa dahulu? Orang-orang tu bakato, “(Al-Qur’an dan Taurat adolah) duo (kitab) sihir nang saling manguatkan.” Orang-orang tu (jugo) bakato, “Sasungguhnyo kami mangingkari kaduonyo.”

قُلْ فَأْتُوْا بِكِتٰبٍ مِّنْ عِنْدِ اللّٰهِ هُوَ اَهْدٰى مِنْهُمَآ اَتَّبِعْهُ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِيْنَ٤٩
Qul fa'tū bikitābim min ‘indillāhi huwa ahdā minhumā attabi‘hu in kuntum ṣādiqīn(a).
[49] Katokanlah (Nabi Muhammad), “Datangkanlah sabuah kitab dari sisi Allah nang lebih banyak mambagih patunjuk daripado kaduonyo (Taurat dan Al-Qur’an), niscayo aku mangikutnyo, jiko kamu orang-orang benar.”

فَاِنْ لَّمْ يَسْتَجِيْبُوْا لَكَ فَاعْلَمْ اَنَّمَا يَتَّبِعُوْنَ اَهْوَاۤءَهُمْۗ وَمَنْ اَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَوٰىهُ بِغَيْرِ هُدًى مِّنَ اللّٰهِ ۗاِنَّ اللّٰهَ لَا يَهْدِى الْقَوْمَ الظّٰلِمِيْنَ ࣖ٥٠
Fa illam yastajībū laka fa‘lam annamā yattabi‘ūna ahwā'ahum, wa man aḍallu mimmanittaba‘a hawāhu bigairi hudam minallāh(i), innallāha lā yahdil-qaumaẓ-ẓālimīn(a).
[50] Jiko orang-orang tu idak manjawab (tantanganmu), ketauilah bahwa orang-orang tu hanyolah mangikut hawo nafsu orang-orang tu. Siapokah nang lebih sesat daripado orang nang mangikut kainginannyo tanpo mendapat patunjuk dari Allah? Sasungguhnyo Allah idak mambagih patunjuk kapado kaum nang aniayo.

۞ وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُوْنَ ۗ٥١
Wa laqad waṣṣalnā lahumul-qaula la‘allahum yatażakkarūn(a).
[51] Sungguh, Kami benar-benar lah manurunkan perkatoan tu (Al-Qur’an) sacaro bakesinambungan untuk orang-orang tu supayo selalu mangingat(-nyo).

اَلَّذِيْنَ اٰتَيْنٰهُمُ الْكِتٰبَ مِنْ قَبْلِهٖ هُمْ بِهٖ يُؤْمِنُوْنَ٥٢
Allażīna ātaināhumul-kitāba min qablihī hum bihī yu'minūn(a).
[52] Orang-orang nang lah Kami anugerahkan kapado orang-orang tu al-kitab sabelum Al-Qur’an, orang-orang tu baiman (pulak) kapadonyo (Al-Qur’an).

وَاِذَا يُتْلٰى عَلَيْهِمْ قَالُوْٓا اٰمَنَّا بِهٖٓ اِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَّبِّنَآ اِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلِهٖ مُسْلِمِيْنَ٥٣
Wa iżā yutlā ‘alaihim qālū āmannā bihī innahul-ḥaqqu mir rabbinā innā kunnā min qablihī muslimīn(a).
[53] Apobilo (Al-Qur’an) dibacokan kapado orang-orang tu, orang-orang tu bakato, “Kami baiman kapadonyo. Sasungguhnyo (Al-Qur’an) tu adolah suatu kabenaran dari Tuhan kami. Sasungguhnyo sabelum ni kami adolah orang-orang muslim.”

اُولٰۤىِٕكَ يُؤْتَوْنَ اَجْرَهُمْ مَّرَّتَيْنِ بِمَا صَبَرُوْا وَيَدْرَءُوْنَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنٰهُمْ يُنْفِقُوْنَ٥٤
Ulā'ika yu'tauna ajrahum marrataini bimā ṣabarū wa yadra'ūna bil-ḥasanatis-sayyi'ata wa mimmā razaqnāhum yunfiqūn(a).
[54] Orang-orang tu dibagih pahalo duo kali (pahalo baiman pado Taurat dan Al-Qur’an) disebabkan kasabaran orang-orang tu. Orang-orang tu manolak kajahatan dengan kabaikan dan manginfakkan sabagian rezeki nang lah Kami anugerahkan kapado orang-orang tu.

وَاِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ اَعْرَضُوْا عَنْهُ وَقَالُوْا لَنَآ اَعْمَالُنَا وَلَكُمْ اَعْمَالُكُمْ ۖسَلٰمٌ عَلَيْكُمْ ۖ لَا نَبْتَغِى الْجٰهِلِيْنَ٥٥
Wa iżā sami‘ul-lagwa a‘raḍū ‘anhu wa qālū lanā a‘mālunā wa lakum a‘mālukum, salāmun ‘alaikum, lā nabtagil-jāhilīn(a).
[55] Apobilo mandengar perkatoan nang buruk, orang-orang tu bapaling darinyo dan bakato, “Bagi kami amal-amal kami dan bagi kamu amal-amal kamu, salāmun ‘alaikum (semoga kaselamatan tacurah kapadomu), kami idak ingin (bagaul dengan) orang-orang bodoh.”

اِنَّكَ لَا تَهْدِيْ مَنْ اَحْبَبْتَ وَلٰكِنَّ اللّٰهَ يَهْدِيْ مَنْ يَّشَاۤءُ ۚوَهُوَ اَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِيْنَ٥٦
Innaka lā tahdī man aḥbabta wa lākinnallāha yahdī may yasyā'(u), wa huwa a‘lamu bil-muhtadīn(a).
[56] Sasungguhnyo kamu (Nabi Muhammad) idak (bakal dapat) mambagih patunjuk kapado orang nang kamu kasihi, tapi Allah mambagih patunjuk kapado siapo nang Dio kendaki (badasarkan kasiapannyo untuk manerimo patunjuk). Dio paling tau tentang orang-orang nang (mau) manerimo patunjuk.

وَقَالُوْٓا اِنْ نَّتَّبِعِ الْهُدٰى مَعَكَ نُتَخَطَّفْ مِنْ اَرْضِنَاۗ اَوَلَمْ نُمَكِّنْ لَّهُمْ حَرَمًا اٰمِنًا يُّجْبٰٓى اِلَيْهِ ثَمَرٰتُ كُلِّ شَيْءٍ رِّزْقًا مِّنْ لَّدُنَّا وَلٰكِنَّ اَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُوْنَ٥٧
Wa qālū in natabi‘il-hudā ma‘aka nutakhaṭṭaf min arḍinā, awalam numakkil lahum ḥaraman āminay yujbā ilaihi ṡamarātu kulli syai'ir rizqam mil ladunnā wa lākinna akṡarahum lā ya‘lamūn(a).
[57] Orang-orang tu bakato, “Jiko mangikut patunjuk basamo engkau, niscayo kami bakal diusir dari negeri kami.” (Allah bafirman,) “Bukankah Kami lah mangukuhkan kadudukan orang-orang tu di tanah haram nang aman, nang didatangkan ka tempat tu buah-buahan dari sagalo macam (tumbuh-tumbuhan) sabagai rezeki (bagimu) dari sisi Kami?” Tapi, kabanyakan orang-orang tu idak mangetaui.

وَكَمْ اَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ ۢ بَطِرَتْ مَعِيْشَتَهَا ۚفَتِلْكَ مَسٰكِنُهُمْ لَمْ تُسْكَنْ مِّنْۢ بَعْدِهِمْ اِلَّا قَلِيْلًاۗ وَكُنَّا نَحْنُ الْوٰرِثِيْنَ٥٨
Wa kam ahlaknā min qaryatim baṭirat ma‘īsyatahā, fatilka masākinuhum lam tuskam mim ba‘dihim illā qalīlā(n), wa kunnā naḥnul-wāriṡīn(a).
[58] Batapo banyak (penduduk) negeri nang lah Kami binasokan kareno kasenangan idup mambuatnyo lalai. Mako, tulah tempat tinggal orang-orang tu nang idak didiami (lagi) satelah orang-orang tu, kacuali sabagian kecik. Kamilah nang mawarisinyo. 564
564) Satelah panduduknyo hancur, tempat tu manjadi kosong dan idak dimakmurkan lagi, sahinggo akhirnyo balik kapado pamiliknyo nang hakiki yaitu Allah Swt.

وَمَا كَانَ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرٰى حَتّٰى يَبْعَثَ فِيْٓ اُمِّهَا رَسُوْلًا يَّتْلُوْا عَلَيْهِمْ اٰيٰتِنَاۚ وَمَا كُنَّا مُهْلِكِى الْقُرٰىٓ اِلَّا وَاَهْلُهَا ظٰلِمُوْنَ٥٩
Wa mā kāna rabbuka muhlikal-qurā ḥattā yab‘aṡa fī ummihā rasūlay yatlū ‘alaihim āyātinā, wa mā kunnā muhlikil-qurā illā wa ahluhā ẓālimūn(a).
[59] Tuhanmu idak bakal mambinasokan negeri-negeri, sabelum Dio mangutus saorang rasul di ibukotanyo nang mambacokan ayat-ayat Kami kapado orang-orang tu. Idak pernah (pulak) Kami mambinasokan (panduduk) negeri-negeri, kacuali panduduknyo dalam keadaan aniayo.

وَمَآ اُوْتِيْتُمْ مِّنْ شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا وَزِيْنَتُهَا ۚوَمَا عِنْدَ اللّٰهِ خَيْرٌ وَّاَبْقٰىۗ اَفَلَا تَعْقِلُوْنَ ࣖ٦٠
Wa mā ūtītum min syai'in famatā‘ul-ḥayātid-dun-yā wa zīnatuhā, wa mā ‘indallāhi khairuw wa abqā, afalā ta‘qilūn(a).
[60] Apo pun nang dianugerahkan (Allah) kapadomu, tu adolah kasenangan idup duniawi dan perhiasannyo, sedangkan apo nang di sisi Allah adolah lebih baik dan lebih kekal. Apokah kamu idak mangerti?

اَفَمَنْ وَّعَدْنٰهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِيْهِ كَمَنْ مَّتَّعْنٰهُ مَتَاعَ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ مِنَ الْمُحْضَرِيْنَ٦١
Afamaw wa‘adnāhu wa‘dan ḥasanan fahuwa lāqīhi kamam matta‘nāhu matā‘al-ḥayātid-dun-yā ṡumma huwa yaumal-qiyāmati minal-muḥḍarīn(a).
[61] Mako, apokah orang nang Kami janjikan kapadonyo janji nang baik (surgo) lalu dio mamperolehnyo samo dengan orang nang Kami bagihkan kapadonyo kasenangan idup duniawi 565 kemudian pado hari Kiamat dio tamasuk orang-orang nang diseret (ka dalam nerako)?
565) Orang-orang tu adolah orang nang dibagih kanikmatan duniawi, tapi idak manggunokannyo untuk mancari kabahagiaan akherat. Di akherat kagi dio bakal diseret ka dalam nerako.

وَيَوْمَ يُنَادِيْهِمْ فَيَقُوْلُ اَيْنَ شُرَكَاۤءِيَ الَّذِيْنَ كُنْتُمْ تَزْعُمُوْنَ٦٢
Wa yauma yunādīhim fayaqūlu aina syurakā'iyal-lażīna kuntum taz‘umūn(a).
[62] (Ingatlah) hari katiko Dio (Allah) manyeru orang-orang tu dan bafirman, “Di manokah sekutu-sekutu-Ku nang dulu selalu kamu sangkokan?”

قَالَ الَّذِيْنَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هٰٓؤُلَاۤءِ الَّذِيْنَ اَغْوَيْنَاۚ اَغْوَيْنٰهُمْ كَمَا غَوَيْنَاۚ تَبَرَّأْنَآ اِلَيْكَ مَا كَانُوْٓا اِيَّانَا يَعْبُدُوْنَ٦٣
Wa qālal-lażīna ḥaqqa ‘alaihimul-qaulu rabbanā hā'ulā'il-lażīna agwainā, agwaināhum kamā gawainā, tabarra'nā ilaika mā kānū iyyānā ya‘budūn(a).
[63] Orang-orang nang lah pasti bakal mandapat hukuman (tokoh-tokoh musyrik) bakato, “Ya Tuhan kami, orang-orang kolah orang-orang nang kami sesatkan tu. Kami lah manyesatkan orang-orang tu macam mano kami (dewek) sesat. Kami manyatokan kapado Engkau balepas diri (dari orang-orang tu). Orang-orang tu sakali-kali idaklah manyembah kami.”

وَقِيْلَ ادْعُوْا شُرَكَاۤءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيْبُوْا لَهُمْ ۗوَرَاَوُا الْعَذَابَۚ لَوْ اَنَّهُمْ كَانُوْا يَهْتَدُوْنَ٦٤
Wa qīlad‘ū syurakā'akum fada‘auhum falam yastajībū lahum wa ra'awul-‘ażāb(a), lau annahum kānū yahtadūn(a).
[64] Dikatokan (kapado orang-orang tu), “Serulah sekutu-sekutumu.” Orang-orang tu pun manyerunyo, tapi (nang diseru) idak manyambutnyo. Orang-orang tu mangimak azab. (Orang-orang tu bakainginan) saandainyo orang-orang tu dulu (mau) manerimo patunjuk.

وَيَوْمَ يُنَادِيْهِمْ فَيَقُوْلُ مَاذَآ اَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِيْنَ٦٥
Wa yauma yunādīhim fayaqūlu māżā ajabtumul-mursalīn(a).
[65] (Ingatlah) hari katiko Dio (Allah) manyeru orang-orang tu lalu bafirman, “Apo jawabmu tahadap paro rasul?”

فَعَمِيَتْ عَلَيْهِمُ الْاَنْۢبَاۤءُ يَوْمَىِٕذٍ فَهُمْ لَا يَتَسَاۤءَلُوْنَ٦٦
Fa ‘amiyat ‘alaihimul-ambā'u yauma'iżin fahum lā yatasā'alūn(a).
[66] Mako, tatutuplah bagi orang-orang tu sagalo macam alasan pado hari tu. Oleh kareno tu, orang-orang tu idak saling batanyo.

فَاَمَّا مَنْ تَابَ وَاٰمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَعَسٰٓى اَنْ يَّكُوْنَ مِنَ الْمُفْلِحِيْنَ٦٧
Fa ammā man tāba wa āmana wa ‘amila ṣāliḥan fa‘asā ay yakūna minal-mufliḥīn(a).
[67] Adopun orang nang batobat, baiman, dan baamal saleh mudah-mudahan tamasuk orang-orang nang bauntung.

وَرَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاۤءُ وَيَخْتَارُ ۗمَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ ۗسُبْحٰنَ اللّٰهِ وَتَعٰلٰى عَمَّا يُشْرِكُوْنَ٦٨
Wa rabbuka yakhluqu mā yasyā'u wa yakhtār(u), mā kāna lahumul-khiyarah(tu), subḥānallāhi wa ta‘ālā ‘ammā yusyrikūn(a).
[68] Tuhanmu manciptokan dan mamilih apo nang Dio kehendaki. Sakali-kali idak ado pilihan bagi orang-orang tu. Mahasuci Allah dan Maha Tinggi Dio dari apo nang orang-orang tu persekutukan.

وَرَبُّكَ يَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُوْرُهُمْ وَمَا يُعْلِنُوْنَ٦٩
Wa rabbuka ya‘lamu mā tukinnu ṣudūruhum wa mā yu‘linūn(a).
[69] Tuhanmu mangetaui apo nang disembunyikan (dalam) dado orang-orang tu dan apo nang orang-orang tu nyatokan.

وَهُوَ اللّٰهُ لَآ اِلٰهَ اِلَّا هُوَ ۗ لَهُ الْحَمْدُ فِى الْاُوْلٰى وَالْاٰخِرَةِ ۖوَلَهُ الْحُكْمُ وَاِلَيْهِ تُرْجَعُوْنَ٧٠
Wa huwallāhu lā ilāha illā huw(a), lahul-ḥamdu fil-ūlā wal-ākhirah(ti), wa lahul-ḥukmu wa ilaihi turja‘ūn(a).
[70] Diolah Allah, idak ado Tuhan (nang patut disembah), kacuali Dio. Bagi-Nyo sagalo puji di dunio dan di akherat dan bagi-Nyo (pulak) sagalo putusan. Hanyo kapado-Nya kamu dibalikkan.

قُلْ اَرَءَيْتُمْ اِنْ جَعَلَ اللّٰهُ عَلَيْكُمُ الَّيْلَ سَرْمَدًا اِلٰى يَوْمِ الْقِيٰمَةِ مَنْ اِلٰهٌ غَيْرُ اللّٰهِ يَأْتِيْكُمْ بِضِيَاۤءٍ ۗ اَفَلَا تَسْمَعُوْنَ٧١
Qul ara'aitum in ja‘alallāhu ‘alaikumul-laila sarmadan ilā yaumil-qiyāmati man ilāhun gairullāhi ya'tīkum biḍiyā'(in), afalā tasma‘ūn(a).
[71] Katokanlah (Nabi Muhammad), “Macam mano pendapatmu jiko Allah manjadikan untukmu malam tu terus-menerus sampai hari Kiamat? Siapokah Tuhan salain Allah nang bakal mandatangkan sinar terang kapadomu? Apokah kamu idak mandengar?”

قُلْ اَرَءَيْتُمْ اِنْ جَعَلَ اللّٰهُ عَلَيْكُمُ النَّهَارَ سَرْمَدًا اِلٰى يَوْمِ الْقِيٰمَةِ مَنْ اِلٰهٌ غَيْرُ اللّٰهِ يَأْتِيْكُمْ بِلَيْلٍ تَسْكُنُوْنَ فِيْهِ ۗ اَفَلَا تُبْصِرُوْنَ٧٢
Qul ara'aitum in ja‘alallāhu ‘alaikumun-nahāra sarmadan ilā yaumil-qiyāmati man ilāhun gairullāhi ya'tīkum bilailin taskunūna fīh(i), afalā tubṣirūn(a).
[72] Katokanlah (Nabi Muhammad), “Macam mano pendapatmu jiko Allah manjadikan untukmu siang tu terus-menerus sampai hari Kiamat? Siapokah Tuhan salain Allah nang bakal mandatangkan malam kapadomu sabagai waktu istirahatmu? Apokah kamu idak mamperhatikan?”

وَمِنْ رَّحْمَتِهٖ جَعَلَ لَكُمُ الَّيْلَ وَالنَّهَارَ لِتَسْكُنُوْا فِيْهِ وَلِتَبْتَغُوْا مِنْ فَضْلِهٖ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُوْنَ٧٣
Wa mir raḥmatihī ja‘ala lakumul-laila wan-nahāra litaskunū fīhi wa litabtagū min faḍlihī wa la‘allakum tasykurūn(a).
[73] Berkat rahmat-Nyo, Dio jadikan untukmu malam dan siang supayo kamu baistirahat pado malam hari, supayo kamu mancari sabagian karunio-Nyo (pado siang hari), dan supayo kamu basyukur kapado-Nyo.

وَيَوْمَ يُنَادِيْهِمْ فَيَقُوْلُ اَيْنَ شُرَكَاۤءِيَ الَّذِيْنَ كُنْتُمْ تَزْعُمُوْنَ٧٤
Wa yauma yunādīhim fayaqūlu aina syurakā'iyal-lażīna kuntum taz‘umūn(a).
[74] (Ingatlah) hari katiko Dio (Allah) manyeru orang-orang tu dengan bafirman, “Di manokah sekutu-sekutu-Ku nang dulu selalu kamu sangkokan?”

وَنَزَعْنَا مِنْ كُلِّ اُمَّةٍ شَهِيْدًا فَقُلْنَا هَاتُوْا بُرْهَانَكُمْ فَعَلِمُوْٓا اَنَّ الْحَقَّ لِلّٰهِ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَّا كَانُوْا يَفْتَرُوْنَ ࣖ٧٥
Wa naza‘nā min kulli ummatin syahīdan faqulnā hātū burhānakum fa‘alimū annal-ḥaqqa lillāhi wa ḍalla ‘anhum mā kānū yaftarūn(a).
[75] Kami datangkan dari satiap umat saorang saksi, 566 lalu Kami katokan, “Kamukokanlah bukti kabenaranmu!” Mako, taulah orang-orang tu bahwa nang hak tu milik Allah dan lenyaplah dari orang-orang tu apo nang dulu orang-orang tu ado-adokan.
566) “Saksi” di sini adolah rasul nang lah diutus kapado orang-orang tu katiko di dunio.

۞ اِنَّ قَارُوْنَ كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوْسٰى فَبَغٰى عَلَيْهِمْ ۖوَاٰتَيْنٰهُ مِنَ الْكُنُوْزِ مَآ اِنَّ مَفَاتِحَهٗ لَتَنُوْۤاُ بِالْعُصْبَةِ اُولِى الْقُوَّةِ اِذْ قَالَ لَهٗ قَوْمُهٗ لَا تَفْرَحْ اِنَّ اللّٰهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِيْنَ٧٦
Inna qārūna kāna min qaumi mūsā fabagā ‘alaihim, wa ātaināhu minal-kunūzi mā inna mafātiḥahū latanū'u bil-‘uṣbati ulil-quwwah(ti), iż qāla lahū qaumuhū lā tafraḥ, innallāha lā yuḥibbul-fariḥīn(a).
[76] Sasungguhnyo Qarun tamasuk kaum Musa, 567 tapi dio balaku aniayo tahadap orang-orang tu. Kami lah manganugerahkan kapadonyo perbendaharoan harto nang kunci-kuncinyo sungguh berat dipikul oleh sajumlah orang nang kuat-kuat. (Ingatlah) katiko kaumnyo bakato kapadonyo, “Janganlah kamu bangga balebihan. Sasungguhnyo Allah idak manyukoi orang-orang nang balebihan mambanggakan diri.
567) Qarun adolah saudaro sepupu Nabi Musa a.s.

وَابْتَغِ فِيْمَآ اٰتٰىكَ اللّٰهُ الدَّارَ الْاٰخِرَةَ وَلَا تَنْسَ نَصِيْبَكَ مِنَ الدُّنْيَا وَاَحْسِنْ كَمَآ اَحْسَنَ اللّٰهُ اِلَيْكَ وَلَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِى الْاَرْضِ ۗاِنَّ اللّٰهَ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِيْنَ٧٧
Wabtagi fīmā ātākallāhud-dāral-ākhirata wa lā tansa naṣībaka minad-dun-yā wa aḥsin kama aḥsanallāhu ilaika wa lā tabgil-fasāda fil-arḍ(i), innallāha lā yuḥibbul-mufsidīn(a).
[77] Dan, carilah pado apo nang lah dianu-gerahkan Allah kapadomu (pahalo) negeri akherat, tapi janganlah kamu lupokan bagianmu di dunio. Babuat baiklah (kapado orang lain) samacam mano Allah lah babuat baik kapadomu dan janganlah kamu babuat karusakan di bumi. Sasungguhnyo Allah idak manyukai orang-orang nang babuat karusakan.”

قَالَ اِنَّمَآ اُوْتِيْتُهٗ عَلٰى عِلْمٍ عِنْدِيْۗ اَوَلَمْ يَعْلَمْ اَنَّ اللّٰهَ قَدْ اَهْلَكَ مِنْ قَبْلِهٖ مِنَ الْقُرُوْنِ مَنْ هُوَ اَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَّاَكْثَرُ جَمْعًا ۗوَلَا يُسْـَٔلُ عَنْ ذُنُوْبِهِمُ الْمُجْرِمُوْنَ٧٨
Qāla innamā ūtītuhū ‘alā ‘ilmin ‘indī, awalam ya‘lam annallāha qad ahlaka min qablihī minal-qurūni man huwa asyaddu minhu quwwataw wa akṡaru jam‘ā(n), wa lā yus'alu ‘an żunūbihimul-mujrimūn(a).
[78] Dio (Qarun) bakato, “Sasungguhnyo aku dibagih (harto) tu samato-mato kareno ilmu nang ado padoku.” Idakkah dio tau bahwa sasungguhnyo Allah lah mambinasokan generasi sabelumnyo nang lebih kuat daripadonyo dan lebih banyak mangumpulkan harto? Orang-orang nang durhako tu idak perlu ditanyo tentang doso-dosonyo.

فَخَرَجَ عَلٰى قَوْمِهٖ فِيْ زِيْنَتِهٖ ۗقَالَ الَّذِيْنَ يُرِيْدُوْنَ الْحَيٰوةَ الدُّنْيَا يٰلَيْتَ لَنَا مِثْلَ مَآ اُوْتِيَ قَارُوْنُۙ اِنَّهٗ لَذُوْ حَظٍّ عَظِيْمٍ٧٩
Fa kharaja ‘alā qaumihī fī zīnatih(ī), qālal-lażīna yurīdūnal-ḥayātad-dun-yā yā laita lanā miṡla mā ūtiya qārūn(u), innahū lażū ḥaẓẓin ‘aẓīm(in).
[79] Mako, kaluarlah dio (Qarun) kapado kaum-nyo dengan kamegahannyo. Orang-orang nang manginginkan kahidupan dunio bakato, “Andai kito punyo harto kakayoan macam nang lah dibagihkan kapado Qarun. Sasungguhnyo dio benar-benar punyo kaberuntungan nang besak.”

وَقَالَ الَّذِيْنَ اُوْتُوا الْعِلْمَ وَيْلَكُمْ ثَوَابُ اللّٰهِ خَيْرٌ لِّمَنْ اٰمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ۚوَلَا يُلَقّٰىهَآ اِلَّا الصّٰبِرُوْنَ٨٠
Wa qālal-lażīna ūtul-‘ilma wailakum ṡawābullāhi khairul liman āmana wa ‘amila ṣāliḥā(n), wa lā yulaqqāhā illaṣ-ṣābirūn(a).
[80] Orang-orang nang dianugerahi ilmu bakato, “Celakolah kamu! (Ketauilah bahwa) pahalo Allah lebih baik bagi orang-orang nang baiman dan baamal saleh. (Pahalo nang besak) tu hanyo diperoleh orang-orang nang sabar.”

فَخَسَفْنَا بِهٖ وَبِدَارِهِ الْاَرْضَ ۗفَمَا كَانَ لَهٗ مِنْ فِئَةٍ يَّنْصُرُوْنَهٗ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ ۖوَمَا كَانَ مِنَ الْمُنْتَصِرِيْنَ٨١
Fakhasafnā bihī wa bidārihil-arḍ(a), famā kāna lahū min fi'atiy yanṣurūnahū min dūnillāh(i), wa mā kāna minal-muntaṣirīn(a).
[81] Lalu, Kami benamkan dio (Qarun) basamo rumahnyo ka dalam bumi. Mako, idak ado baginyo sikok golongan pun nang bakal manolongnyo salain Allah dan dio idak tamasuk orang-orang nang dapat mambela diri.

وَاَصْبَحَ الَّذِيْنَ تَمَنَّوْا مَكَانَهٗ بِالْاَمْسِ يَقُوْلُوْنَ وَيْكَاَنَّ اللّٰهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَّشَاۤءُ مِنْ عِبَادِهٖ وَيَقْدِرُۚ لَوْلَآ اَنْ مَّنَّ اللّٰهُ عَلَيْنَا لَخَسَفَ بِنَا ۗوَيْكَاَنَّهٗ لَا يُفْلِحُ الْكٰفِرُوْنَ ࣖ٨٢
Wa aṣbaḥal-lażīna tamannau makānahū bil-amsi yaqūlūna waika'annallāha yabsuṭur-rizqa limay yasyā'u min ‘ibādihī wa yaqdir(u), lau lā am mannallāhu ‘alainā lakhasafa binā, waika'annahū lā yufliḥul-kāfirūn(a).
[82] Orang-orang nang kemaren mangangan-angankan kadudukannyo (Qarun) tu bakato, “Aduhai, benarlah Allah malapangkan rezeki bagi siapo nang Dio kendaki dari para hambo-Nyo dan Dio (jugo) nang manyempitkan (rezeki bagi orang-orang tu). Andainyo Allah idak malimpahkan karunio-Nyo pado kito, tentu Dio lah mambenamkan kito pulak. Aduhai, benarlah idak bakal bauntung orang-orang nang ingkar (tahadap nikmat).”

تِلْكَ الدَّارُ الْاٰخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِيْنَ لَا يُرِيْدُوْنَ عُلُوًّا فِى الْاَرْضِ وَلَا فَسَادًا ۗوَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِيْنَ٨٣
Tilkad-dārul-ākhiratu naj‘aluhā lil-lażīna lā yurīdūna ‘uluwwan fil-arḍi wa lā fasādā(n), wal-‘āqibatu lil-muttaqīn(a).
[83] Negeri akherat tu Kami jadikan untuk orang-orang nang idak manyombongkan diri dan idak babuat karusakan di bumi. Kasudahan (nang baik, yakni surgo) tu (disediokan) bagi orang-orang nang batakwa.

مَنْ جَاۤءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهٗ خَيْرٌ مِّنْهَاۚ وَمَنْ جَاۤءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى الَّذِيْنَ عَمِلُوا السَّيِّاٰتِ اِلَّا مَا كَانُوْا يَعْمَلُوْنَ٨٤
Man jā'a bil-ḥasanati falahū khairum minhā, wa man jā'a bis-sayyi'ati falā yujzal-lażīna ‘amilus-sayyi'āti illā mā kānū ya‘malūn(a).
[84] Siapo nang tibo dengan (mambawak) kabaikan, baginyo (pahalo) nang lebih baik daripado kabaikannya tu. Siapo nang tibo dengan (mambawak) kajahatan, mako orang-orang nang lah mangerjokan kajahatan tu hanyo dibagih balasan (saimbang) dengan apo nang selalu orang-orang tu kerjokan.

اِنَّ الَّذِيْ فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْاٰنَ لَرَاۤدُّكَ اِلٰى مَعَادٍ ۗقُلْ رَّبِّيْٓ اَعْلَمُ مَنْ جَاۤءَ بِالْهُدٰى وَمَنْ هُوَ فِيْ ضَلٰلٍ مُّبِيْنٍ٨٥
Innal-lażī faraḍa ‘alaikal-qur'āna larādduka ilā ma‘ād(in), qur rabbī a‘lamu man jā'a bil-hudā wa man huwa fī ḍalālim mubīn(in).
[85] Sasungguhnyo (Allah) nang mawajibkan kamu (Nabi Muhammad) untuk manyampaikan dan bapegang teguh pado) Al-Qur’an benar-benar bakal mangembalikanmu ka tempat balik. 568 Katokanlah (Nabi Muhammad), “Tuhanku paling mangetaui siapo nang mambawak patunjuk dan siapo nang barado dalam kasesatan nang nyato.”
568) Nang dimaksud dengan ‘tempat balik’ adolah kota Makkah. Nilah janji dari Allah Swt. bahwa Nabi Muhammad saw. bakal balik ka Makkah sabagai orang nang menang. Peristiwa ni tajadi pado tahun kadelapan Hijriah, pado waktu Nabi saw. manaklukkan Makkah. Nilah sabuah mukjizat Nabi Muhammad saw.

وَمَا كُنْتَ تَرْجُوْٓا اَنْ يُّلْقٰٓى اِلَيْكَ الْكِتٰبُ اِلَّا رَحْمَةً مِّنْ رَّبِّكَ فَلَا تَكُوْنَنَّ ظَهِيْرًا لِّلْكٰفِرِيْنَ ۖ٨٦
Wa mā kunta tarjū ay yulqā ilaikal-kitābu illā raḥmatam mir rabbika falā takūnanna ẓahīral lil-kāfirīn(a).
[86] Engkau idak pernah mangarap supayo Kitab (Al-Qur’an) itu diturunkan kapadomu, tapi io (diturunkan) sabagai rahmat dari Tuhanmu. Oleh sebab tu, janganlah kamu sakali-kali manjadi panolong bagi orang-orang kafir.

وَلَا يَصُدُّنَّكَ عَنْ اٰيٰتِ اللّٰهِ بَعْدَ اِذْ اُنْزِلَتْ اِلَيْكَ وَادْعُ اِلٰى رَبِّكَ وَلَا تَكُوْنَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِيْنَ ۚ٨٧
Wa lā yaṣuddunnaka ‘an āyātillāhi ba‘da iż unzilat ilaika wad‘u ilā rabbika wa lā takūnanna minal-musyrikīn(a).
[87] Janganlah orang-orang tu sakali-kali mangalang-alangi kamu untuk (manyampaikan) ayat-ayat Allah satelah ayat-ayat tu diturunkan kapadomu. Serulah (manusio) supayo (baiman) kapado Tuhanmu dan janganlah kamu sakali-kali tamasuk (golongan) orang-orang musyrik.

وَلَا تَدْعُ مَعَ اللّٰهِ اِلٰهًا اٰخَرَۘ لَآ اِلٰهَ اِلَّا هُوَۗ كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ اِلَّا وَجْهَهٗ ۗ لَهُ الْحُكْمُ وَاِلَيْهِ تُرْجَعُوْنَ ࣖ٨٨
Wa lā tad‘u ma‘allāhi ilāhan ākhar(a), lā ilāha illā huw(a), kullu syai'in hālikun illā wajhah(ū), lahul-ḥukmu wa ilaihi turja‘ūn(a).
[88] Jangan (pulak) kamu sembah Tuhan nang lain (salain Allah). Idak ado Tuhan (nang berhak disembah) salain Dio. Sagalo sasuatu pasti binaso, kacuali zat-Nyo. Sagalo putusan manjadi wewenang-Nyo dan hanyo kapado-Nyo kamu dibalikkan.