Surah Al-Furqan
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
تَبٰرَكَ الَّذِيْ نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلٰى عَبْدِهٖ لِيَكُوْنَ لِلْعٰلَمِيْنَ نَذِيْرًا ۙ١
Tabārakal-lażī nazzalal-furqāna ‘alā ‘abdihī liyakūna lil-‘ālamīna nażīrā(n).
[1]
Maha malimpah anugerah (Allah) nang lah manurunkan Furqon (Al-Qur’an) kapado hambo-Nyo (Nabi Muhammad) supayo dio manjadi pambagih peringatan kapado sagalo alam.
ۨالَّذِيْ لَهٗ مُلْكُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَلَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَّلَمْ يَكُنْ لَّهٗ شَرِيْكٌ فِى الْمُلْكِ وَخَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ فَقَدَّرَهٗ تَقْدِيْرًا٢
Allażī lahū mulkus-samāwāti wal-arḍi wa lam yattakhiż waladaw wa lam yakul lahū syarīkun fil-mulki wa khalaqa kulla syai'in fa qaddarahū taqdīrā(n).
[2]
(Yaitu Zat) Nang milik-Nyolah karajoan langit dan bumi, (Dio) idak mampunyoi anak dan idak ado suatu sakutupun dalam kakuasoan-(Nyo). Dio lah manciptokan sagalo sasuatu, lalu manetapkan ukuran-ukurannyo dengan tepat.
وَاتَّخَذُوْا مِنْ دُوْنِهٖٓ اٰلِهَةً لَّا يَخْلُقُوْنَ شَيْـًٔا وَّهُمْ يُخْلَقُوْنَ وَلَا يَمْلِكُوْنَ لِاَنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَّلَا نَفْعًا وَّلَا يَمْلِكُوْنَ مَوْتًا وَّلَا حَيٰوةً وَّلَا نُشُوْرًا٣
Wattakhażū min dūnihī ālihatal lā yakhluqūna syai'aw wa hum yukhlaqūna wa lā yamlikūna li'anfusihim ḍarraw wa lā naf‘aw wa lā yamlikūna mautaw wa lā ḥayātaw wa lā nusyūrā(n).
[3]
Orang-orang tu mangambik sembahan salain Dio, padohal orang-orang tu (sembahan tu) idak dapat manciptokan apo pun. Bahkan orang-orang tu dewek diciptokan dan idak kuaso untuk (manolak) bahayo tahadap dirinyo dan idak dapat (mandatangkan) manfaat serto idak kuaso mamatikan, mangidupkan, dan idak (pulak) mambangkitkan.
وَقَالَ الَّذِيْنَ كَفَرُوْٓا اِنْ هٰذَآ اِلَّآ اِفْكُ ِۨافْتَرٰىهُ وَاَعَانَهٗ عَلَيْهِ قَوْمٌ اٰخَرُوْنَۚ فَقَدْ جَاۤءُوْ ظُلْمًا وَّزُوْرًا ۚ٤
Wa qālal-lażīna kafarū in hāżā illā ifkuniftarāhu wa a‘ānahū ‘alaihi qaumun ākharūn(a), fa qad jā'ū ẓulmaw wa zūrā(n).
[4]
Orang-orang kafir bakato, “(Al-Qur’an) ko idak lain hanyolah kabohongan nang diado-adokan oleh dio (Nabi Muhammad) dengan dibantu oleh orang-orang lain.” Sungguh, orang-orang tu lah babuat aniayo dan dusto nang besak.
وَقَالُوْٓا اَسَاطِيْرُ الْاَوَّلِيْنَ اكْتَتَبَهَا فَهِيَ تُمْلٰى عَلَيْهِ بُكْرَةً وَّاَصِيْلًا٥
Wa qālū asāṭīrul-awwalīnaktatabahā fa hiya tumlā ‘alaihi bukrataw wa aṣīlā(n).
[5]
Orang-orang tu bakato, “(Tu) dongeng-dongeng orang-orang dahulu nang diminta (oleh Nabi Muhammad) supayo (dongeng) tu dituliskan. Lalu dibacokanlah dongeng tu kapadonyo satiap pagi dan petang.”
قُلْ اَنْزَلَهُ الَّذِيْ يَعْلَمُ السِّرَّ فِى السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِۗ اِنَّهٗ كَانَ غَفُوْرًا رَّحِيْمًا٦
Qul anzalahul-lażī ya‘lamus-sirra fis-samāwāti wal-arḍ(i), innahū kāna gafūrar raḥīmā(n).
[6]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “(Al-Qur’an) tu diturunkan oleh (Allah) nang mangetaui rahasio di langit dan di bumi. Sasungguhnyo Dio Maha Pangampun lagi Maha Panyayang.”
وَقَالُوْا مَالِ هٰذَا الرَّسُوْلِ يَأْكُلُ الطَّعَامَ وَيَمْشِيْ فِى الْاَسْوَاقِۗ لَوْلَآ اُنْزِلَ اِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُوْنَ مَعَهٗ نَذِيْرًا ۙ٧
Wa qālū mā lihāżar-rasūli ya'kuluṭ-ṭa‘āma wa yamsyī fil-aswāq(i), lau lā unzila ‘alaihi malakun fa yakūna ma‘ahū nażīrā(n).
[7]
Orang-orang tu bakato, “Mangapo Rosul (Nabi Muhammad) ko mamakan makanan dan bajalan di pasar-pasar? Mangapo malaikat idak diturunkan kapadonyo (agar malaikat) tu mambagih peringatan basamo dio.
اَوْ يُلْقٰىٓ اِلَيْهِ كَنْزٌ اَوْ تَكُوْنُ لَهٗ جَنَّةٌ يَّأْكُلُ مِنْهَاۗ وَقَالَ الظّٰلِمُوْنَ اِنْ تَتَّبِعُوْنَ اِلَّا رَجُلًا مَّسْحُوْرًا٨
Au yulqā ilaihi kanzun au takūnu lahū jannatuy ya'kulu minhā, wa qālaẓ-ẓālimūna in tattabi‘ūna illā rajulam masḥūrā(n).
[8]
Atau (mangapo idak) diturunkan kapadonyo harto kakayoan atau kebun baginyo, sahinggo dio dapat makan dari (hasil)nyo?” Orang-orang aniayo tu bakato, “Kamu idak lain hanyolah mangikuti saorang laki-laki nang keno sihir.”
اُنْظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوْا لَكَ الْاَمْثَالَ فَضَلُّوْا فَلَا يَسْتَطِيْعُوْنَ سَبِيْلًا ࣖ٩
Unẓur kaifa ḍarabū lakal-amṡāla fa ḍallū falā yastaṭī‘ūna sabīlā(n).
[9]
Imaklah (Nabi Muhammad) bagaimano orang-orang tu mambuat perumpamoan-perumpamoan (nang buruk) tentang engkau! Mako, sesatlah orang-orang tu. Orang-orang tu idak sanggup (mandapatkan) jalan (untuk manentang kerasulanmu).
تَبٰرَكَ الَّذِيْٓ اِنْ شَاۤءَ جَعَلَ لَكَ خَيْرًا مِّنْ ذٰلِكَ جَنّٰتٍ تَجْرِيْ مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهٰرُۙ وَيَجْعَلْ لَّكَ قُصُوْرًا١٠
Tabārakal-lażī in syā'a ja‘ala laka khairam min żālika jannātin tajrī min taḥtihal-anhār(u), wa yaj‘al laka quṣūrā(n).
[10]
Maha malimpah anugerah (Allah) nang jiko Dio mangendaki, niscayo Dio manjadikan bagimu (sasuatu) nang lebih baik daripado (nang orang-orang tu katokan) tu, (Yaitu) kebun-kebun nang mangalir di bawah (di sekitar)-nyo sungei-sungei, Dio manjadikan (pulak) istano-istanao untukmu.
بَلْ كَذَّبُوْا بِالسَّاعَةِۙ وَاَعْتَدْنَا لِمَنْ كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِيْرًا١١
Bal każżabū bis-sā‘ah(ti), wa a‘tadnā liman każżaba bis-sā‘ati sa‘īrā(n).
[11]
Sabenanyo orang-orang tu mandustokan hari Kiamat. Kami manyediokan nerako nang manyalo-nyalo bagi siapo nang mandustokan hari Kiamat.
اِذَا رَاَتْهُمْ مِّنْ مَّكَانٍۢ بَعِيْدٍ سَمِعُوْا لَهَا تَغَيُّظًا وَّزَفِيْرًا١٢
Iżā ra'athum mim makānim ba‘īdin sami‘ū lahā tagayyuẓaw wa zafīrā(n).
[12]
Apobilo io (nerako) maliat orang-orang tu dari genah nang jauh, orang-orang tu menganing darinyo suaro nang gemuruh kareno marah dan geram..
وَاِذَآ اُلْقُوْا مِنْهَا مَكَانًا ضَيِّقًا مُّقَرَّنِيْنَ دَعَوْا هُنَالِكَ ثُبُوْرًا ۗ١٣
Wa iżā ulqū minhā makānan ḍayyiqam muqarranīna da‘au hunālika ṡubūrā(n).
[13]
Apobilo orang-orang tu dilemparkan ka genah nang sempit di nerako dalam kaadoan dibelenggu, orang-orang tu di sano mamekik mangharapkan kabinasoan. 525
525) Orang-orang tu mangharapkan kabinasoan supayo talepas dari sikso nang sangat besak, yaitu sikso di nerako nang sangat panas dengan dibelenggu di genah nang sangat sempit pulak, samacam mano nang digambarkan tu.
لَا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُوْرًا وَّاحِدًا وَّادْعُوْا ثُبُوْرًا كَثِيْرًا١٤
Lā tad‘ul-yauma ṡubūraw wāḥidaw wad‘ū ṡubūran kaṡīrā(n).
[14]
(Bakal dikatokan kapado orang-orang tu), “Janganlah kamu mangharapkan pado hari ko mangharapkan sikok kabinasoan bae, tapi harapkanlah kabinasoan nang banyak.”
قُلْ اَذٰلِكَ خَيْرٌ اَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِيْ وُعِدَ الْمُتَّقُوْنَۗ كَانَتْ لَهُمْ جَزَاۤءً وَّمَصِيْرًا١٥
Qul ażālika khairun am jannatul-khuldil-latī wu‘idal-muttaqūn(a), kānat lahum jazā'aw wa maṣīrā(n).
[15]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Apokah (sikso) seperti tu nang baik atau surgo nang kekal nang dijanjikan kapado orang-orang nang batakwa sabagai balasan dan genah balik bagi orang-orang tu?”
لَهُمْ فِيْهَا مَا يَشَاۤءُوْنَ خٰلِدِيْنَۗ كَانَ عَلٰى رَبِّكَ وَعْدًا مَّسْـُٔوْلًا١٦
Lahum fīhā mā yasyā'ūna khālidīn(a), kāna ‘alā rabbika wa‘dam mas'ūlā(n).
[16]
Bagi orang-orang tu sagalo nang orang-orang tu kendaki ado di dalamnyo (surgo). Orang-orang tu kekal (di dalamnyo), tulah janji Tuhanmu nang pantas dimohonkan (kapado-Nyo).
وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَمَا يَعْبُدُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ فَيَقُوْلُ ءَاَنْتُمْ اَضْلَلْتُمْ عِبَادِيْ هٰٓؤُلَاۤءِ اَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيْلَ ۗ١٧
Wa yauma yaḥsyuruhum wa mā ya‘budūna min dūnillāhi fa yaqūlu a'antum aḍlaltum ‘ibādī hā'ulā'i am hum ḍallus-sabīl(a).
[17]
(Ingatlah) hari (katiko) Allah mangumpulkan orang-orang tu basamo dengan apo nang orang-orang tu sembah salain Allah, Dio lalu bafirman (kapado nang disembah), “Apokah kamu nang manyesatkan hambo-hambo-Ku tu atau orang-orang tu deweklah nang sesat dari jalan (nang benar)?”
قَالُوْا سُبْحٰنَكَ مَا كَانَ يَنْۢبَغِيْ لَنَآ اَنْ نَّتَّخِذَ مِنْ دُوْنِكَ مِنْ اَوْلِيَاۤءَ وَلٰكِنْ مَّتَّعْتَهُمْ وَاٰبَاۤءَهُمْ حَتّٰى نَسُوا الذِّكْرَۚ وَكَانُوْا قَوْمًاۢ بُوْرًا١٨
Qālū subḥānaka mā kāna yambagī lanā an nattakhiża min dūnika min auliyā'a wa lākim matta‘tahum wa ābā'ahum ḥattā nasuż-żikr(a), wa kānū qaumam būrā(n).
[18]
Orang-orang tu (nang disembah itu) manjawab, “Mahasuci Engkau, isaklah pantas bagi kami mangambik palindung salain Engkau, 526 tapi Engkaulah mambagih orang-orang tu dan nenek moyangnyo kanikmatan hidup sahinggo orang-orang tu malupokan peringatan dan orang-orang tu kaum nang binaso.”
526) Satelah orang-orang tu dikumpulkan basamo-samo dengan apo nang orang-orang tu sembah, yaitu malaikat, “Uzair, Nabi Isa.as. dan berhalo-halo, dan satelah Allah mananyokan kapado nang disembah itu, apokah orang-orang tu nang manyesatkan orang-orang itu ataukah orang-orang tu nang sesat dewek. Mako nang disembah itu manjawab bahwo daklah pantas bagi orang-orang tu untuk manyembah salain Allah, apolagi manyuruh orang lain manyembah salain Allah.
فَقَدْ كَذَّبُوْكُمْ بِمَا تَقُوْلُوْنَۙ فَمَا تَسْتَطِيْعُوْنَ صَرْفًا وَّلَا نَصْرًاۚ وَمَنْ يَّظْلِمْ مِّنْكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيْرًا١٩
Faqad każżabūkum bimā taqūlūn(a), famā tastaṭī‘ūna ṣarfaw wa lā naṣrā(n), wa may yaẓlim minkum nużiqhu ‘ażāban kabīrā(n).
[19]
Sungguh, orang-orang tu (nang disembah tu) lah mangengkari apo nang kamu katokan. Mako, kamu idak bakal dapat manolak (sikso) dan idak dapat (pulak) manolong (dirimu). Siapo di antaro kamu nang babuat aniayo, niscayo Kami timpokan kapadonyo azab nang besak.
وَمَآ اَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِيْنَ اِلَّآ اِنَّهُمْ لَيَأْكُلُوْنَ الطَّعَامَ وَيَمْشُوْنَ فِى الْاَسْوَاقِۗ وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً ۗ اَتَصْبِرُوْنَۚ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيْرًا ࣖ ۔٢٠
Wa mā arsalnā qablaka minal-mursalīna illā innahum laya'kulūnaṭ-ṭa‘āma wa yamsyūna fil aswāq(i), wa ja‘alnā ba‘ḍakum liba‘ḍin fitnah(tan), ataṣbirūn(a), wa kāna rabbuka baṣīrā(n).
[20]
Kami idak mangutus rasul-rasul sabelummu (Nabi Muhammad), malainkan orang-orang tu pasti manyantap makanan dan bajalan di pasar. Kami jadikan sabagian kamu sabagai cobaan bagi sabagian nang lain. Maukah kamu basabar? Tuhanmu Maha Mangimak.
۞ وَقَالَ الَّذِيْنَ لَا يَرْجُوْنَ لِقَاۤءَنَا لَوْلَآ اُنْزِلَ عَلَيْنَا الْمَلٰۤىِٕكَةُ اَوْ نَرٰى رَبَّنَا ۗ لَقَدِ اسْتَكْبَرُوْا فِيْٓ اَنْفُسِهِمْ وَعَتَوْ عُتُوًّا كَبِيْرًا٢١
Wa qālal-lażīna lā yarjūna liqā'anā lau lā unzila ‘alainal-malā'ikata au narā rabbanā, laqadistakbarū fī anfusihim wa ‘atau ‘utuwwan kabīrā(n).
[21]
Orang-orang nang idak mangharapkan partemuan dengan Kami (di akherat) bakato, “Mangapo idak diturunkan kapado kito Malaikat atau (mangapo) kito (idak) mangimak Tuhan kito?” Sungguh, orang-orang tu benar-benar lah manyombongkan diri dan lah malampoi batas (kazaliman) nang amat besak.
يَوْمَ يَرَوْنَ الْمَلٰۤىِٕكَةَ لَا بُشْرٰى يَوْمَىِٕذٍ لِّلْمُجْرِمِيْنَ وَيَقُوْلُوْنَ حِجْرًا مَّحْجُوْرًا٢٢
Yauma yaraunal-malā'ikata lā busyrā yauma'iżil lil-mujrimīna wa yaqūlūna ḥijram maḥjūrā(n).
[22]
(Ingatlah) hari (katiko) orang-orang tu mangimak paro malaikat. Pado hari tu idak ado kabar gembiro bagi paro pandoso dan orang-orang tu (paro malaikat) bakato, “Sungguh talarang bagi kamu (kabar gembiro) .” 527
527) Ko adolah suatu ungkapan nang biaso disebut orang Arab di waktu manemui musuh atau bencaono nang idak dapat dielakkan. Ungkapan ko baarti “Semoga Allah manjauhkan bahayo ko dari sayo.”
وَقَدِمْنَآ اِلٰى مَا عَمِلُوْا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنٰهُ هَبَاۤءً مَّنْثُوْرًا٢٣
Wa qadimnā ilā mā ‘amilū min ‘amalin fa ja‘alnāhu habā'am manṡūrā(n).
[23]
Kami imakkan sagalo amal 528 nang orang-orang tu kerjokan, lalu Kami jadikan amal tu (bagaikan) debu nang baterbangan.
528) Amal-amal baik nang orang-orang tu kerjokan di dunio idak dibalas oleh Allah kareno orang-orang tu idak baiman
اَصْحٰبُ الْجَنَّةِ يَوْمَىِٕذٍ خَيْرٌ مُّسْتَقَرًّا وَّاَحْسَنُ مَقِيْلًا٢٤
Aṣḥābul-jannati yauma'iżin khairum mustaqarraw wa aḥsanu maqīlā(n).
[24]
Paro panghuni surgo pado hari tu paling baik genah tinggalnyo dan paling elok genah istirahatnyo.
وَيَوْمَ تَشَقَّقُ السَّمَاۤءُ بِالْغَمَامِ وَنُزِّلَ الْمَلٰۤىِٕكَةُ تَنْزِيْلًا٢٥
Wa yauma tasyaqqaqus-samā'u bil-gamāmi wa nuzzilal-malā'ikatu tanzīlā(n).
[25]
(Ingatlah) hari (katiko) langit pacah balah mangeluarkan kabut putih dan malaikat diturunkan (sacaro) bagalombang.
اَلْمُلْكُ يَوْمَىِٕذِ ِۨالْحَقُّ لِلرَّحْمٰنِۗ وَكَانَ يَوْمًا عَلَى الْكٰفِرِيْنَ عَسِيْرًا٢٦
Al-mulku yauma'iżinil-ḥaqqu lir-raḥmān(i), wa kāna yauman ‘alal-kāfirīna ‘asīrā(n).
[26]
Kerajoan nang hak pado hari tu adolah punyo Tuhan Nang Maha Pamurah. Tu adolah hari nang panuh kasukaran bagi orang-orang kafir.
وَيَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلٰى يَدَيْهِ يَقُوْلُ يٰلَيْتَنِى اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُوْلِ سَبِيْلًا٢٧
Wa yauma ya‘aḍḍuẓ-ẓālimu ‘alā yadaihi yaqūlu yā laitanittakhażtu ma‘ar-rasūli sabīlā(n).
[27]
(Ingatlah) hari (katiko) orang nang aniayo manggigit kaduo tangannyo, sarayo bakato, “Oh, sakironyo (dahulu) aku mangambik jalan basamo-samo rasul.”
يٰوَيْلَتٰى لَيْتَنِيْ لَمْ اَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيْلًا٢٨
Yā wailatā laitanī lam attakhiż fulānan khalīlā(n).
[28]
Oh, celako aku! Sakironyo aku (dahulu) idak manjadikan si fulan 529 sabagai kanti setio.
529) Nang dimaksud dengan si fulan, iolah setan atau orang nang lah manyesatkannyo di dunio.
لَقَدْ اَضَلَّنِيْ عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ اِذْ جَاۤءَنِيْۗ وَكَانَ الشَّيْطٰنُ لِلْاِنْسَانِ خَذُوْلًا٢٩
Laqad aḍallanī ‘aniż-żikri ba‘da iż jā'anī, wa kānasy-syaiṭānu lil-insāni khażūlā(n).
[29]
Sungguh, dio benar-benar lah manyesatkanku dari peringatan (Al-Qur’an) katiko lah datang kapadoku. Setan tu adolah (makhluk) nang idak mau manolong manusio.
وَقَالَ الرَّسُوْلُ يٰرَبِّ اِنَّ قَوْمِى اتَّخَذُوْا هٰذَا الْقُرْاٰنَ مَهْجُوْرًا٣٠
Wa qālar-rasūlu yā rabbi inna qaumittakhażū hāżal-qur'āna mahjūrā(n).
[30]
Rasul (Nabi Muhammad) bakato, “Ya Tuhanku, sasungguhnyo kaumku manjadikan Al-Qur’an ko (sabagai) sasuatu nang diabaikan.”
وَكَذٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْمُجْرِمِيْنَۗ وَكَفٰى بِرَبِّكَ هَادِيًا وَّنَصِيْرًا٣١
Wa każālika ja‘alnā likulli nabiyyin ‘aduwwam minal-mujrimīn(a), wa kafā birabbika hādiyaw wa naṣīrā(n).
[31]
Macam tulah, bagi satiap nabi, lah Kami adokan musuh dari paro pandoso. Cukuplah Tuhanmu manjadi pambagih patunjuk dan panolong.
وَقَالَ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ الْقُرْاٰنُ جُمْلَةً وَّاحِدَةً ۛ كَذٰلِكَ ۛ لِنُثَبِّتَ بِهٖ فُؤَادَكَ وَرَتَّلْنٰهُ تَرْتِيْلًا٣٢
Wa qālal-lażīna kafarū lau lā nuzzila ‘alaihil-qur'ānu jumlataw wāḥidatan - każālika - linuṡabbita bihī fu'ādaka wa rattalnāhu tartīlā(n).
[32]
Orang-orang nang kafir bakato, “Mangapo Al-Qur’an tu idak diturunkan kapadonyo sakali bae?” Macam tulah 530 supayo Kami perkuat hatimu (Nabi Muhammad) dengannyo dan Kami mambacokannyo sacaro tartil (taratur, palahan dan banar).
530) Maksudnyo, Al-Qur’an tu idak diturunkan sakaligus, tapi diturunkan sacaro baangsur-angsur supayo dengan caro nang macam tu hati Nabi Muhammad s.a.w manjadi kuat dan mantap.
وَلَا يَأْتُوْنَكَ بِمَثَلٍ اِلَّا جِئْنٰكَ بِالْحَقِّ وَاَحْسَنَ تَفْسِيْرًا ۗ٣٣
Wa lā ya'tūnaka bimaṡalin illā ji'nāka bil-ḥaqqi wa aḥsana tafsīrā(n).
[33]
Idaklah orang-orang tu datang kapadomu (mambawak) sasuatu nang ganjil, malainkan Kami datangkan kapadomu suatu nang benar dan nang paling baik panjelasannyo.
اَلَّذِيْنَ يُحْشَرُوْنَ عَلٰى وُجُوْهِهِمْ اِلٰى جَهَنَّمَۙ اُولٰۤىِٕكَ شَرٌّ مَّكَانًا وَّاَضَلُّ سَبِيْلًا ࣖ٣٤
Allażīna yuḥsyarūna ‘alā wujūhihim ilā jahannam(a), ulā'ika syarrum makānaw wa aḍallu sabīlā(n).
[34]
Orang-orang nang dihimpunkan ka (narako) Jahannam dengan diseret atas muko-mukonyo tulah orang nang paling buruk genahnyo dan paling sesat jalanNyo.
وَلَقَدْ اٰتَيْنَا مُوْسَى الْكِتٰبَ وَجَعَلْنَا مَعَهٗٓ اَخَاهُ هٰرُوْنَ وَزِيْرًا ۚ٣٥
Wa laqad ātainā mūsal-kitāba wa ja‘alnā ma‘ahū akhāhu hārūna wazīrā(n).
[35]
Sasungguhnyo Kami benar-benar lah mambagihkan Kitab (Taurat) kapado Musa dan Kami lah manjadikan Harun saudaronyo untuk manyertoi dio sabagai wazir (pambantu).
فَقُلْنَا اذْهَبَآ اِلَى الْقَوْمِ الَّذِيْنَ كَذَّبُوْا بِاٰيٰتِنَاۗ فَدَمَّرْنٰهُمْ تَدْمِيْرًا ۗ٣٦
Fa qulnażhabā ilal-qaumil-lażīna każżabū bi'āyātinā, fa dammarnāhum tadmīrā(n).
[36]
Kemudian Kami bafirman (kapado kaduonyo), “Pegilah kamu baduo kapado kaum nang mandustokan ayat-ayat Kami.” Lalu,Kami hancurkan orang-orang tu dengan sahancur-hancurnyo.
وَقَوْمَ نُوْحٍ لَّمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ اَغْرَقْنٰهُمْ وَجَعَلْنٰهُمْ لِلنَّاسِ اٰيَةًۗ وَاَعْتَدْنَا لِلظّٰلِمِيْنَ عَذَابًا اَلِيْمًا ۚ٣٧
Wa qauma nūḥil lammā każżabur-rusula agraqnāhum wa ja‘alnāhum lin-nāsi āyah(tan), wa a‘tadnā liẓ-ẓālimīna ‘ażāban alīmā(n).
[37]
(Kami lah mambinasokan) kaum Nuh tatkalo orang-orang tu mandustokan rasul-rasul. Kami tanggelamkan orang-orang tu dan Kami jadikan (cerito) orang-orang tu sabagai palajaran bagi manusio. Kami lah manyediokan bagi orang-orang aniayo azab nang amat padih.
وَعَادًا وَّثَمُوْدَا۟ وَاَصْحٰبَ الرَّسِّ وَقُرُوْنًاۢ بَيْنَ ذٰلِكَ كَثِيْرًا٣٨
Wa ‘ādaw wa ṡamūda wa aṣḥābar-rassi wa qurūnam baina żālika kaṡīrā(n).
[38]
(Kami lah mambinasokan) kaum ‘Ad dan Samud, penduduk Rass 531 dan banyak (lagi) generasi di antaro (kaum-kaum) tu.
531) Rass adolah telago nang sudah kering aeknyo. Kato tasebut kemudian dijadikan namo suatu kaum, yaitu kaum Rass. Orang-orang tu manyembah patung, lalu Allah mangutus Nabi Syuaib a.s. kapadonyo.
وَكُلًّا ضَرَبْنَا لَهُ الْاَمْثَالَۖ وَكُلًّا تَبَّرْنَا تَتْبِيْرًا٣٩
Wa kullan ḍarabnā lahul-amṡāl(a), wa kullan tabbarnā tatbīrā(n).
[39]
Masing-masing lah Kami bagihkan kapadonyo perumpamoan-perumpamoan (nasib umat tadahulu) dan masing-masing lah Kami hancurkan sahancur-hancurnyo.
وَلَقَدْ اَتَوْا عَلَى الْقَرْيَةِ الَّتِيْٓ اُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِۗ اَفَلَمْ يَكُوْنُوْا يَرَوْنَهَاۚ بَلْ كَانُوْا لَا يَرْجُوْنَ نُشُوْرًا٤٠
Wa laqad atau ‘alal-qaryatil-latī umṭirat maṭaras-sau'(i), afalam yakūnū yaraunahā, bal kānū lā yarjūna nusyūrā(n).
[40]
Sungguh, orang-orang tu (kaum musyrik Makkah) benar-benar lah malalui sabuah nageri (Sodom) nang (dahulu) dihujani dengan hujan nang buruk (hujan batu). Idakkah orang-orang tu manyaksikannyo? Bahkan, orang-orang tu sabenarnyo idak mangharapkan adonyo kabangkitan.
وَاِذَا رَاَوْكَ اِنْ يَّتَّخِذُوْنَكَ اِلَّا هُزُوًاۗ اَهٰذَا الَّذِيْ بَعَثَ اللّٰهُ رَسُوْلًا٤١
Wa iżā ra'auka iy yattakhiżūnaka illā huzuwā(n), ahāżal-lażī ba‘aṡallāhu rasūlā(n).
[41]
Apobilo mangimak kamu (Nabi Muhammad), orang-orang tu idak manjadikan kamu salain sabagai ejekan (dengan mangatokan), “Ko kah orangnyo nang di utus Allah sabagai Rasul?
اِنْ كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنْ اٰلِهَتِنَا لَوْلَآ اَنْ صَبَرْنَا عَلَيْهَاۗ وَسَوْفَ يَعْلَمُوْنَ حِيْنَ يَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ اَضَلُّ سَبِيْلًا٤٢
In kāda layuḍillunā ‘an ālihatinā lau lā an ṣabarnā ‘alaihā, wa saufa ya‘lamūna ḥīna yaraunal-‘ażāba man aḍallu sabīlā(n).
[42]
Sasungguhnyo hampir bae dio (Nabi Muhammad) manyesatkan kito dari sasembahan kito sakironyo kito idak tetap batahan (manyembah)-nyo.” Kagi orang-orang tu bakal mangetaui di saat orang-orang tu mangimak azab, siapo gerangan nang paling sesat jalannyo.
اَرَءَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ اِلٰهَهٗ هَوٰىهُۗ اَفَاَنْتَ تَكُوْنُ عَلَيْهِ وَكِيْلًا ۙ٤٣
Ara'aita manittakhaża ilāhahū hawāh(u), afa anta takūnu ‘alaihi wakīlā(n).
[43]
Sudahkah kamu (Nabi Muhamamd) mangimak orang nang manjadikan hawo nafsunyo sabagai Tuhannyo. Apokah kamu dapat manjadi palindungnyo?
اَمْ تَحْسَبُ اَنَّ اَكْثَرَهُمْ يَسْمَعُوْنَ اَوْ يَعْقِلُوْنَۗ اِنْ هُمْ اِلَّا كَالْاَنْعَامِ بَلْ هُمْ اَضَلُّ سَبِيْلًا ࣖ٤٤
Am taḥsabu anna akṡarahum yasma‘ūna au ya‘qilūn(a), in hum illā kal-an‘āmi bal hum aḍallu sabīlā(n).
[44]
Atau, apokah kamu mangiro bahwa kabanyakan orang-orang tu manganing atau mamahami? Orang-orang tu idak lain hanyolah separti binatang ternak. Bahkan, orang-orang tu lebih sesat jalannyo.
اَلَمْ تَرَ اِلٰى رَبِّكَ كَيْفَ مَدَّ الظِّلَّۚ وَلَوْ شَاۤءَ لَجَعَلَهٗ سَاكِنًاۚ ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَيْهِ دَلِيْلًا ۙ٤٥
Alam tara ilā rabbika kaifa maddaẓ-ẓill(a), wa lau syā'a laja‘alahū sākinā(n), ṡumma ja‘alnasy-syamsa ‘alaihi dalīlā(n).
[45]
Apokah kamu idak mamperatikan (panciptoan) Tuhanmu? Bagaimano Dio mamanjangkan (dan mamandekkan) bayang-bayang? Sakironyo Dio mangendaki niscayo Dio manjadikannyo (bayang-bayang tu) tetap. Kemudian, Kami jadikan matohari sabagai patunjuk atas (bayang-bayang tu).
ثُمَّ قَبَضْنٰهُ اِلَيْنَا قَبْضًا يَّسِيْرًا٤٦
Ṡumma qabaḍnā ilainā qabḍay yasīrā(n).
[46]
Kemudian, Kami manariknyo (bayang-bayang tu) ka (arah nang) Kami (kendaki) sadikit demi sadikit. 532
532) Maksud kalimat ko adolah bayang-bayang tu Kami hapuskan dengan palahan-lahan sasuai dengan perjalanan matohari manuju genah tabenamnyo.
وَهُوَ الَّذِيْ جَعَلَ لَكُمُ الَّيْلَ لِبَاسًا وَّالنَّوْمَ سُبَاتًا وَّجَعَلَ النَّهَارَ نُشُوْرًا٤٧
Wa huwal-lażī ja‘ala lakumul-laila libāsaw wan-nauma subātaw wa ja‘alan-nahāra nusyūrā(n).
[47]
Diolah nang manjadikan untukmu malam (sabagai) pakaian dan tidur untuk istirahat. Dio manjadikan siang untuk bangkit bausaho.
وَهُوَ الَّذِيْٓ اَرْسَلَ الرِّيَاحَ بُشْرًاۢ بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهٖۚ وَاَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاۤءِ مَاۤءً طَهُوْرًا ۙ٤٨
Wa huwal-lażī arsalar-riyāḥa busyram baina yadai raḥmatih(ī), wa anzalnā minas-samā'i mā'an ṭahūrā(n).
[48]
Diolah nang maniupkan angin (sabagai) pambawak berito gembiro dekat sabelum
لِّنُحْيِ َۧ بِهٖ بَلْدَةً مَّيْتًا وَّنُسْقِيَهٗ مِمَّا خَلَقْنَآ اَنْعَامًا وَّاَنَاسِيَّ كَثِيْرًا٤٩
Linuḥyiya bihī baldatam maitaw wa nusqiyahū mimmā khalaqnā an‘āmaw wa anāsiyya kaṡīrā(n).
[49]
Supayo dengannyo (aek tu) Kami manghidupkan negeri (tanah) nang mati (tandus) dan agar Kami mambagih minum kapado sabagian apo nang lah kami ciptokan, (barupo) binatang-binatang ter-nak dan manusio nang banyak.
وَلَقَدْ صَرَّفْنٰهُ بَيْنَهُمْ لِيَذَّكَّرُوْاۖ فَاَبٰىٓ اَكْثَرُ النَّاسِ اِلَّا كُفُوْرًا٥٠
Wa laqad ṣarrafnāhu bainahum liyażżakkarū, fa abā akṡarun-nāsi illā kufūrā(n).
[50]
Sasungguhnyo, Kami lah mampergilirkan (hujan tu) di antaro orang-orang tu supayo orang-orang tu mangambik palajaran (dari padonyo). Tapi, kabanyakan manusio tu idak mau (basyukur), bahkan orang-orang tu mangengkari (nikmat).
وَلَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فِيْ كُلِّ قَرْيَةٍ نَّذِيْرًا ۖ٥١
Wa lau syi'nā laba‘aṡnā fī kulli qaryatin nażīrā(n).
[51]
Sakironyo Kami mangendaki, niscayo Kami utus saorang pambagih peringatan pado satiap negeri.
فَلَا تُطِعِ الْكٰفِرِيْنَ وَجَاهِدْهُمْ بِهٖ جِهَادًا كَبِيْرًا٥٢
Falā tuṭi‘il-kāfirīna wa jāhidhum bihī jihādan kabīrā(n).
[52]
Mako, janganlah kamu mangikuti orang-orang kafir dan bajihadlah manghadapi orang-orang tu dengannyo (Al-Qur’an) dengan (semangat) jihad nang besak.
۞ وَهُوَ الَّذِيْ مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَّهٰذَا مِلْحٌ اُجَاجٌۚ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَّحِجْرًا مَّحْجُوْرًا٥٣
Wa huwal-lażī marajal-baḥraini hāżā ‘ażbun furātuw wa hāżā milḥun ujāj(un), wa ja‘ala bainahumā barzakhaw wa ḥijram maḥjūrā(n).
[53]
Diolah nang mambiakkan duo laut nang mangalir (badampingan); nang ko tawar lagi segar dan nang lain asin lagi pahit; dan Dio jadikan antaro kaduonyo dinding dan batas nang idak tembus.
وَهُوَ الَّذِيْ خَلَقَ مِنَ الْمَاۤءِ بَشَرًا فَجَعَلَهٗ نَسَبًا وَّصِهْرًاۗ وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيْرًا٥٤
Wa huwal-lażī khalaqa minal-mā'i basyaran fa ja‘alahū nasabaw wa ṣihrā(n), wa kāna rabbuka qadīrā(n).
[54]
Diolah (pulo) nang manciptokan manusio dari aek (mani). Lalu, Dio manjadikannyo (manusio tu mampunyoi) keturunan dan mushāharah (pasamendaan). 533 Tuhanmu adolah Mahakuaso.
533) Mushaharah (pasamendaan) artinyo hubungan kakeluargoan nang timbul dan ikatan perkawinan, separti manantu, ipar, martuo dan sabagainyo.
وَيَعْبُدُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ مَا لَا يَنْفَعُهُمْ وَلَا يَضُرُّهُمْۗ وَكَانَ الْكَافِرُ عَلٰى رَبِّهٖ ظَهِيْرًا٥٥
Wa ya‘budūna min dūnillāhi mā lā yanfa‘uhum wa lā yaḍurruhum, wa kānal-kāfiru ‘alā rabbihī ẓahīrā(n).
[55]
Orang-orang tu manyembah salain Allah apo nang idak mambagihkan manfaat dan idak (pulak) mambagih mudarat kapado orang-orang tu. Orang kafir adolah panolong (bagi setan untuk babuat durhako) tahadap Tuhannyo.
وَمَآ اَرْسَلْنٰكَ اِلَّا مُبَشِّرًا وَّنَذِيْرًا٥٦
Wa mā arsalnāka illā mubasysyiraw wa nażīrā(n).
[56]
Idaklah Kami mangutus kamu (Nabi Muhammad), malainkan hanyo sabagai pambawak kabar gembiro dan pambagih peringatan.
قُلْ مَآ اَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ اَجْرٍ اِلَّا مَنْ شَاۤءَ اَنْ يَّتَّخِذَ اِلٰى رَبِّهٖ سَبِيْلًا٥٧
Qul mā as'alukum ‘alaihi min ajrin illā man syā'a ay yattakhiża ilā rabbihī sabīlā(n).
[57]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Aku idak mamintak imbalan sadikit pun dari kamu (dalam manyampaikan risalah tu), malainkan (mangharapkan supayo) orang-orang nang mau mangambik jalan kapado Tuhannyo.”
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِيْ لَا يَمُوْتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهٖۗ وَكَفٰى بِهٖ بِذُنُوْبِ عِبَادِهٖ خَبِيْرًا ۚ٥٨
Wa tawakkal ‘alal-ḥayyil-lażī lā yamūtu wa sabbiḥ biḥamdih(ī), wa kafā bihī biżunūbi ‘ibādihī khabīrā(n).
[58]
Batawakkallah kapado (Allah) nang Mahahidup (kekal) nang idak mati dan batasbihlah dengan mamuji-Nyo. Cukuplah Dio Maha Mangetaui doso hambo-hambo-Nyo.
اَلَّذِيْ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِيْ سِتَّةِ اَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوٰى عَلَى الْعَرْشِۚ اَلرَّحْمٰنُ فَسْـَٔلْ بِهٖ خَبِيْرًا٥٩
Allażī khalaqas-samāwāti wal-arḍa wa mā bainahumā fī sittati ayyāmin ṡummastawā ‘alal-‘arsy(i), ar-raḥmānu fas'al bihī khabīrā(n).
[59]
(Allah) nang manciptokan langit dan bumi sarto apo nang ado di antaro kaduonyo dalam enam maso. Kemudian, Dio basamayam di atas ‘Arsy 534 . (Diolah) nang Maha Pengasih. Tanyokanlah (wahai Nabi Muhammad) tentang Dio (Allah) kapado Nang Maha Mangetaui (Allah).
534) Basamayam di atas ‘Arsy iolah sikok sifat Allah nang wajib kito imani, sasuai dengan kabesaran Allah dan kasucian-Nyo.
وَاِذَا قِيْلَ لَهُمُ اسْجُدُوْا لِلرَّحْمٰنِ قَالُوْا وَمَا الرَّحْمٰنُ اَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُوْرًا ۩ ࣖ٦٠
Wa iżā qīla lahumusjudū lir-raḥmāni qālū wa mar-raḥmānu anasjudu limā ta'murunā wa zādahum nufūrā(n).
[60]
Apabilo dikatokan kapado orang-orang tu, “Sujudlah kamu sakalian kapado nang Maha Panyayang.” Orang-orang tu manjawab, “Siapokah nang Maha Pengasih tu? Apokah Kami basujud kapado (Allah) nang kamu (Nabi Muhammad) perentahkan kapado kami?” (Perentah) tu manambah orang-orang tu makin jauh (dari kabenaran).
تَبٰرَكَ الَّذِيْ جَعَلَ فِى السَّمَاۤءِ بُرُوْجًا وَّجَعَلَ فِيْهَا سِرٰجًا وَّقَمَرًا مُّنِيْرًا٦١
Tabārakal-lażī ja‘ala fis-samā'i burūjaw wa ja‘ala fīhā sirājaw wa qamaram munīrā(n).
[61]
Maha suci Allah nang manjadikan di langit gugusan-gugusan bintang dan Dio manjadikan jugo padonyo pelito (matohari) dan bulan nang bacahayo.
وَهُوَ الَّذِيْ جَعَلَ الَّيْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِّمَنْ اَرَادَ اَنْ يَّذَّكَّرَ اَوْ اَرَادَ شُكُوْرًا٦٢
Wa huwal-lażī ja‘alal-laila wan-nahāra khilfatal liman arāda ay yażżakkara au arāda syukūrā(n).
[62]
Dio (pulo) nang manjadikan malam dan siang silih baganti bagi orang nang ingin mangambik palajaran atau orang nang ingin basyukur.
وَعِبَادُ الرَّحْمٰنِ الَّذِيْنَ يَمْشُوْنَ عَلَى الْاَرْضِ هَوْنًا وَّاِذَا خَاطَبَهُمُ الْجٰهِلُوْنَ قَالُوْا سَلٰمًا٦٣
Wa ‘ibādur-raḥmānil-lażīna yamsyūna ‘alal-arḍi haunaw wa iżā khāṭabahumul-jāhilūna qālū salāmā(n).
[63]
Hambo-hambo Tuhan Nang Maha Panyayang tu (iolah) orang-orang nang bajalan di atas bumi dengan rendah hati dan apobilo orang-orang jahil manyapo orang-orang tu, (dengan kato-kato nang manghino), orang-orang tu mangucapkan, “Salam.”
وَالَّذِيْنَ يَبِيْتُوْنَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَّقِيَامًا٦٤
Wal-lażīna yabītūna lirabbihim sujjadaw wa qiyāmā(n).
[64]
Dan, orang-orang nang malalui malam harinyo untuk baibadah dengan basujud dan badiri untuk Tuhan orang-orang tu.
وَالَّذِيْنَ يَقُوْلُوْنَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَۖ اِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا ۖ٦٥
Wal-lażīna yaqūlūna rabbanaṣrif ‘annā ‘ażāba jahannam(a), inna ‘ażābahā kāna garāmā(n).
[65]
Dan, orang-orang nang bakato, “Ya Tuhan Kami, jauhkan azab Jahannam dari Kami (kareno), sasungguhnyo azabnyo tu adolah kebinasoan nang kekal.”
اِنَّهَا سَاۤءَتْ مُسْتَقَرًّا وَّمُقَامًا٦٦
Innahā sā'at mustaqarraw wa muqāmā(n).
[66]
Sasungguhnyo io (Jahannam tu) adolah saburuk-buruk genah manetap dan genah kadiaman.
وَالَّذِيْنَ اِذَآ اَنْفَقُوْا لَمْ يُسْرِفُوْا وَلَمْ يَقْتُرُوْا وَكَانَ بَيْنَ ذٰلِكَ قَوَامًا٦٧
Wal-lażīna iżā anfaqū lam yusrifū wa lam yaqturū wa kāna baina żālika qawāmā(n).
[67]
Dan, orang-orang nang apabilo mambelanjokan (harto), orang-orang tu idak balebihan, dan idak (pulo) lokek, (pambelanjoan orang-orang tu) adolah pertengahan antaro kaduonyo.
وَالَّذِيْنَ لَا يَدْعُوْنَ مَعَ اللّٰهِ اِلٰهًا اٰخَرَ وَلَا يَقْتُلُوْنَ النَّفْسَ الَّتِيْ حَرَّمَ اللّٰهُ اِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُوْنَۚ وَمَنْ يَّفْعَلْ ذٰلِكَ يَلْقَ اَثَامًا ۙ٦٨
Wal-lażīna lā yad‘ūna ma‘allāhi ilāhan ākhara wa lā yaqtulūnan nafsal-latī ḥarramallāhu illā bil-ḥaqqi wa lā yaznūn(a), wa may yaf‘al żālika yalqa aṡāmā(n).
[68]
Dan, orang-orang nang idak mampasekutukan Allah dengan sembahan lain, idak mambunuh orang nang diharamkan Allah (mambunuhnyo) kacuali dengan (alasan) nang benar, dan idak bazino. Siapo bae nang mangerjokan macam tu, niscayo dio mandapat (pambalasan) doso.
يُّضٰعَفْ لَهُ الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ وَيَخْلُدْ فِيْهٖ مُهَانًا ۙ٦٩
Yuḍā‘af lahul-‘ażābu yaumal-qiyāmati wa yakhlud fīhī muhānā(n).
[69]
Baginyo bakal dilipat gandokan azab untuknyo pado hari Kiamat dan dio bakal kekal dalam azab tu dalam kaadoan tahino.
اِلَّا مَنْ تَابَ وَاٰمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَاُولٰۤىِٕكَ يُبَدِّلُ اللّٰهُ سَيِّاٰتِهِمْ حَسَنٰتٍۗ وَكَانَ اللّٰهُ غَفُوْرًا رَّحِيْمًا٧٠
Illā man tāba wa āmana wa ‘amila ‘amalan ṣāliḥan fa ulā'ika yubaddilullāhu sayyi'ātihim ḥasanāt(in), wa kānallāhu gafūrar raḥīmā(n).
[70]
Kacuali, orang-orang nang bataubat, baiman dan mangerjokan amal saleh. Mako kajahatan orang-orang tu diganti Allah dengan kabaikan. Allah Maha Pangampun lagi Maha Panyayang.
وَمَنْ تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَاِنَّهٗ يَتُوْبُ اِلَى اللّٰهِ مَتَابًا٧١
Wa man tāba wa ‘amila ṣāliḥan fa innahū yatūbu ilallāhi matābā(n).
[71]
Siapo nang bataubat dan mangerjokan amal saleh, mako sasungguhnyo dio bataubat kapado Allah dengan taubat nang sabenar-benarnyo.
وَالَّذِيْنَ لَا يَشْهَدُوْنَ الزُّوْرَۙ وَاِذَا مَرُّوْا بِاللَّغْوِ مَرُّوْا كِرَامًا٧٢
Wal-lażīna yasyhadūnaz-zūr(a), wa iżā marrū bil-lagwi marrū kirāmā(n).
[72]
Dan, orang-orang nang idak mambagihkan kasaksian palsu serto apobilo orang-orang tu batemu dengan (orang-orang) nang mangerjokan pabuatan-pabuatan nang idak bafaedah, orang-orang tu balalu dengan manjago kahormatannyo.
وَالَّذِيْنَ اِذَا ذُكِّرُوْا بِاٰيٰتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوْا عَلَيْهَا صُمًّا وَّعُمْيَانًا٧٣
Wal-lażīna iżā żukkirū bi'āyāti rabbihim lam yakhirrū ‘alaihā ṣummaw wa ‘umyānā(n).
[73]
Dan, orang-orang nang apabilo dibagih peringatan dengan ayat- ayat Tuhan orang-orang tu idaklah basikap sabagai orang- orang nang pekak dan buto.
وَالَّذِيْنَ يَقُوْلُوْنَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ اَزْوَاجِنَا وَذُرِّيّٰتِنَا قُرَّةَ اَعْيُنٍ وَّاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِيْنَ اِمَامًا٧٤
Wal-lażīna yaqūlūna rabbanā hab lanā min azwājinā wa żurriyyātinā qurrata a‘yuniw waj‘alnā lil-muttaqīna imāmā(n).
[74]
Dan, orang orang nang bakato, “Ya Tuhan Kami, anugerahkanlah kapado kami bini-bini dan keturunan kami sabagai panyenang hati (kami), dan jadikanlah kami imam bagi orang-orang nang batakwa.
اُولٰۤىِٕكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوْا وَيُلَقَّوْنَ فِيْهَا تَحِيَّةً وَّسَلٰمًا ۙ٧٥
Ulā'ika yujzaunal-gurfata bimā ṣabarū wa yulaqqauna fīhā taḥiyyataw wa salāmā(n).
[75]
Orang-orang tu adolah orang nang dibagih balasan dengan martabat nang Tinggi (dalam surgo) kareno kasabaran orang-orang tu dan orang-orang tu disambut dengan panghormatan dan salam.
خٰلِدِيْنَ فِيْهَاۗ حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَّمُقَامًا٧٦
Khālidīna fīhā, ḥasunat mustaqarraw wa muqāmā(n).
[76]
Orang-orang tu kekal di dalamnyo. (Surgo) tu sabaik-baik genah manetap dan genah kediaman.
قُلْ مَا يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّيْ لَوْلَا دُعَاۤؤُكُمْۚ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُوْنُ لِزَامًا ࣖ٧٧
Qul mā ya‘ba'u bikum rabbī lau lā du‘ā'ukum, faqad każżabtum fa saufa yakūnu lizāmā(n).
[77]
Katokanlah (Nabi Muhammad kapado orang-orang musyrik), “Tuhanku idak bakal mangindahkan kamu, malainkan kalu ado ibadahmu. Padohal kamu sungguh lah mandustokan-Nyo? Kareno tu, kagi (azab) pasti (manimpomu).”