Surah Al-Mu’minun

Daftar Surah

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
قَدْ اَفْلَحَ الْمُؤْمِنُوْنَ ۙ١
Qad aflaḥal-mu'minūn(a).
[1] Sungguh bauntung orang-orang mukmin.

الَّذِيْنَ هُمْ فِيْ صَلَاتِهِمْ خٰشِعُوْنَ٢
Allażīna hum fī ṣalātihim khāsyi‘ūn(a).
[2] (Yaitu) orang-orang nang khusuk dalam sembahyangnyo,

وَالَّذِيْنَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُوْنَ ۙ٣
Wal-lażīna hum ‘anil-lagwi mu‘riḍūn(a).
[3] orang-orang nang maninggalkan (perbuatan dan perkatoan) nang idak baguno,

وَالَّذِيْنَ هُمْ لِلزَّكٰوةِ فٰعِلُوْنَ ۙ٤
Wal-lażīna hum liz-zakāti fā‘ilūn(a).
[4] orang-orang nang manunaikan zakat,

وَالَّذِيْنَ هُمْ لِفُرُوْجِهِمْ حٰفِظُوْنَ ۙ٥
Wal-lażīna hum lifurūjihim ḥāfiẓūn(a).
[5] orang-orang nang manjago kahormatannyo

اِلَّا عَلٰٓى اَزْوَاجِهِمْ اَوْ مَا مَلَكَتْ اَيْمَانُهُمْ فَاِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُوْمِيْنَۚ٦
Illā ‘alā azwājihim au mā malakat aimānuhum fa innahum gairu malūmīn(a).
[6] Kacuali tahadap bini-bini orang-orang tu atau hambo sahayo nang orang-orang tu punyoi. 505 Sasungguhyo orang-orang tu idak tacela (kareno manggaulinyo).
505) Hambo sahayo (budak-budak) nang didapat dalam paperangan dengan orang kafir, kenyok budak nang didapat di luar paperangan ugamo, nang sekarang sudah idak ado lagi.

فَمَنِ ابْتَغٰى وَرَاۤءَ ذٰلِكَ فَاُولٰۤىِٕكَ هُمُ الْعَادُوْنَ ۚ٧
Famanibtagā warā'a żālika fa ulā'ika humul-‘ādūn(a).
[7] Mako, siapo nang mancari (palampiasan syahwat) salain tu, orang-orang tu nang malampaui batas.

وَالَّذِيْنَ هُمْ لِاَمٰنٰتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُوْنَ ۙ٨
Wal-lażīna hum li'amānātihim wa ‘ahdihim rā‘ūn(a).
[8] (Sungguh bauntung pulak) orang-orang nang mameliharo amanat dan janjinyo

وَالَّذِيْنَ هُمْ عَلٰى صَلَوٰتِهِمْ يُحَافِظُوْنَ ۘ٩
Wal-lażīna hum ‘alā ṣalawātihim yuḥāfiẓūn(a).
[9] Orang-orang nang mameliharo sembahyangnyo.

اُولٰۤىِٕكَ هُمُ الْوٰرِثُوْنَ ۙ١٠
Ulā'ika humul-wāriṡūn(a).
[10] Orang-orang tu lah orang nang bakal mawarisi,

الَّذِيْنَ يَرِثُوْنَ الْفِرْدَوْسَۗ هُمْ فِيْهَا خٰلِدُوْنَ١١
Allażīna yariṡūnal-firdaus(a), hum fīhā khālidūn(a).
[11] (Yaitu) orang-orang nang bakal mawarisi (surgo) Firdaus. Orang-orang tu kekal di dalamnyo.

وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْاِنْسَانَ مِنْ سُلٰلَةٍ مِّنْ طِيْنٍ ۚ١٢
Wa laqad khalaqnal-insāna min sulālatim min ṭīn(in).
[12] Sungguh, Kami lah manciptokan manusio dari sari pati (nang baasal) dari tanah.

ثُمَّ جَعَلْنٰهُ نُطْفَةً فِيْ قَرَارٍ مَّكِيْنٍ ۖ١٣
Ṡumma ja‘alnāhu nuṭfatan fī qarārim makīn(in).
[13] Kemudian, Kami manjadikannyo aek mani di dalam genah nang kokoh (rahim).

ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظٰمًا فَكَسَوْنَا الْعِظٰمَ لَحْمًا ثُمَّ اَنْشَأْنٰهُ خَلْقًا اٰخَرَۗ فَتَبَارَكَ اللّٰهُ اَحْسَنُ الْخٰلِقِيْنَۗ١٤
Ṡumma khalaqnan-nuṭfata ‘alaqatan fa khalaqnal-‘alaqata muḍgatan fa khalaqnal-muḍgata ‘iẓāman fa kasaunal-‘iẓāma laḥmā(n), ṡumma ansya'nāhu khalqan ākhar(a), fa tabārakallāhu aḥsanul-khāliqīn(a).
[14] Kemudian, aek mani tu Kami jadikan sasuatu nang manggantung (darah), lalu sasuatu nang manggantung tu Kami jadikan sagumpal daging. Lalu, sagumpal daging tu Kami jadikan tulang balulang. Lalu tulang balulang tu kami bungkus dengan daging. Kemudian, Kami manjadikannyo makhluk nang (babentuk) lain. Mahasuci Allah sabaik-baik pancipto.

ثُمَّ اِنَّكُمْ بَعْدَ ذٰلِكَ لَمَيِّتُوْنَ ۗ١٥
Ṡumma innakum ba‘da żālika lamayyitūn(a).
[15] Kemudian, sasungguhyo kamu sasudah tu benar-benar bakal mati.

ثُمَّ اِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ تُبْعَثُوْنَ١٦
Ṡumma innakum yaumal-qiyāmati tub‘aṡūn(a).
[16] Kemudian, sasungguhnyo kamu pado hari Kiamat bakal dibangkitkan.

وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعَ طَرَاۤىِٕقَۖ وَمَا كُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غٰفِلِيْنَ١٧
Wa laqad khalaqnā fauqakum sab‘a ṭarā'iq(a), wa mā kunnā ‘anil-khalqi gāfilīn(a).
[17] Sungguh, Kami lah manciptokan tujuh langit di atas kamu, dan Kami idaklah lengah tahadap ciptoan (Kami).

وَاَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاۤءِ مَاۤءًۢ بِقَدَرٍ فَاَسْكَنّٰهُ فِى الْاَرْضِۖ وَاِنَّا عَلٰى ذَهَابٍۢ بِهٖ لَقٰدِرُوْنَ ۚ١٨
Wa anzalnā minas-samā'i mā'am biqadarin fa askannāhu fil-arḍ(i), wa innā ‘alā żahābim bihī laqādirūn(a).
[18] Kami turunkan aek dari langit dengan suatu ukuran, lalu Kami jadikan aek tu manetap di bumi dan sasunggunhnyo Kami Mahakuaso malenyapkannyo.

فَاَنْشَأْنَا لَكُمْ بِهٖ جَنّٰتٍ مِّنْ نَّخِيْلٍ وَّاَعْنَابٍۘ لَكُمْ فِيْهَا فَوَاكِهُ كَثِيْرَةٌ وَّمِنْهَا تَأْكُلُوْنَ ۙ١٩
Fa ansya'nā lakum bihī jannātim min nakhīliw wa a‘nāb(in), lakum fīhā fawākihu kaṡīratuw wa minhā ta'kulūn(a).
[19] Lalu, dengan (aek) tu Kami tumbuhkan untukmu kebun-kebun kurmo dan anggur. Di sano kamu mamperoleh buah-buahan nang banyak dan dari sabagiannyo tu kamu makan.

وَشَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُوْرِ سَيْنَاۤءَ تَنْۢبُتُ بِالدُّهْنِ وَصِبْغٍ لِّلْاٰكِلِيْنَ٢٠
Wa syajaratan takhruju min ṭūri sainā'a tambutu bid-duhni wa ṣibgil lil-ākilīn(a).
[20] (Kami tumbuhkan) pohon (zaitun) nang tumbuh di Bukit Sinai, nang manghasilkan minyak dan lauk-pauk pambangkit salero bagi orang-orang nang makan.

وَاِنَّ لَكُمْ فِى الْاَنْعَامِ لَعِبْرَةًۗ نُسْقِيْكُمْ مِّمَّا فِيْ بُطُوْنِهَا وَلَكُمْ فِيْهَا مَنَافِعُ كَثِيْرَةٌ وَّمِنْهَا تَأْكُلُوْنَ ۙ٢١
Wa inna lakum fil-an‘āmi la‘ibrah(tan), nusqīkum mimmā fī buṭūnihā wa lakum fīhā manāfi‘u kaṡīratuw wa minhā ta'kulūn(a).
[21] Sasungguhnyo pado binatang-binatang ternak tadapat palajaran bagi kamu. Kami mambagih minum kamu dari sabagian apo nang ado dalam perutnyo (aek susu), padonyo tadapat banyak faedah untukmu, dan sabagian darinyo kamu makan.

وَعَلَيْهَا وَعَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُوْنَ ࣖ٢٢
Wa ‘alaihā wa ‘alal-fulki tuḥmalūn(a).
[22] Di atasnyo (binatang-binatang ternak) dan di atas kapal-kapal kamu diangkut.

وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا نُوْحًا اِلٰى قَوْمِهٖ فَقَالَ يٰقَوْمِ اعْبُدُوا اللّٰهَ مَا لَكُمْ مِّنْ اِلٰهٍ غَيْرُهٗۗ اَفَلَا تَتَّقُوْنَ٢٣
Wa laqad arsalnā nūḥan ilā qaumihī fa qāla yā qaumi‘budullāha mā lakum min ilāhin gairuh(ū), afalā tattaqūn(a).
[23] Sungguh, Kami lah mangutus Nuh kapado kaumnyo, lalu Dio bakato, “Oi kaumku, sembahlah Allah, idak ado Tuhan bagimu salain Dio. Apokah kamu idak batakwa?”

فَقَالَ الْمَلَؤُا الَّذِيْنَ كَفَرُوْا مِنْ قَوْمِهٖ مَا هٰذَآ اِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْۙ يُرِيْدُ اَنْ يَّتَفَضَّلَ عَلَيْكُمْۗ وَلَوْ شَاۤءَ اللّٰهُ لَاَنْزَلَ مَلٰۤىِٕكَةً ۖمَّا سَمِعْنَا بِهٰذَا فِيْٓ اٰبَاۤىِٕنَا الْاَوَّلِيْنَ ۚ٢٤
Fa qālal-mala'ul-lażīna kafarū min qaumihī mā hāżā illā basyarum miṡlukum, yurīdu ay yatafaḍḍala ‘alaikum, wa lau syā'allāhu la'anzala malā'ikah(tan), mā sami‘nā bihāżā fī ābā'inal-awwalīn(a).
[24] Mako, para pamuko orang-orang nang kufur dari kaumnyo bakato, “Orang ko idak lain hanyolah manusio seperti kamu. Dio nak manjadi orang nang lebih mulio daripado kamu. Sakironyo Allah bakendak, tentu Dio bakal mangutus malaikat. Belum parnah Kami manganing (seruan nang seperti) ko pado (maso) nenek moyang Kami dahulu

اِنْ هُوَ اِلَّا رَجُلٌۢ بِهٖ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوْا بِهٖ حَتّٰى حِيْنٍ٢٥
In huwa illā rajulum bihī jinnatun fa tarabbaṣū bihī ḥattā ḥīn(in).
[25] Dio hanyolah saorang laki-laki nang gilo, Tunggulah dio sampe waktu nang ditentukan.”

قَالَ رَبِّ انْصُرْنِيْ بِمَا كَذَّبُوْنِ٢٦
Qāla rabbinṣurnī bimā każżabūn(i).
[26] Dio ( Nuh) badoa, “Oi Tuhanku, tolonglah aku kareno orang-orang tu mandustokan aku.”

فَاَوْحَيْنَآ اِلَيْهِ اَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِاَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا فَاِذَا جَاۤءَ اَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّوْرُۙ فَاسْلُكْ فِيْهَا مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَاَهْلَكَ اِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْۚ وَلَا تُخَاطِبْنِيْ فِى الَّذِيْنَ ظَلَمُوْاۚ اِنَّهُمْ مُّغْرَقُوْنَ٢٧
Fa auḥainā ilaihi aniṣna‘il-fulka bi'a‘yuninā wa waḥyinā fa iżā jā'a amrunā wafārat-tannūr(u), fasluk fīhā min kullin zaujainiṡnaini wa ahlaka illā man sabaqa ‘alaihil-qaulu minhum, wa lā tukhāṭibnī fil-lażīna ẓalamū, innahum mugraqūn(a).
[27] Kami wahyukan kapadanyo, “Buatlah kapal dengan pangawasan dan patunjuk Kami, Apobilo perentah Kami lah tibo dan tungku (dapur) lah mamancarkan aek, masukkanlah ke dalam (kapal) tu sapasangsapasang dari satiap jenis (binatang), jugo keluargomu, kacuali orang nang lah lebih dahulu ditetapkan (bakal ditimpo siksoan) di antaro orang-orang tu. Janganlah kamu bicarokan dengan-Ku tentang orang-orang nang aniayo. Sasungguhnyo orang-orang tu bakal ditenggelamkan.

فَاِذَا اسْتَوَيْتَ اَنْتَ وَمَنْ مَّعَكَ عَلَى الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِيْ نَجّٰىنَا مِنَ الْقَوْمِ الظّٰلِمِيْنَ٢٨
Fa iżastawaita anta wa mam ma‘aka ‘alal-fulki fa qulil-ḥamdu lillāhil-lażī najjānā minal-qaumiẓ-ẓālimīn(a).
[28] Apobilo kamu dan orang-orang nang basamomu lah barado di atas kapal, ucapkanlah, “Sagalo puji bagi Allah nang lah manyelamatkan Kami dari kaum nang aniayo.”

وَقُلْ رَّبِّ اَنْزِلْنِيْ مُنْزَلًا مُّبٰرَكًا وَّاَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِيْنَ٢٩
Wa qur rabbi anzilnī munzalam mubārakaw wa anta khairul-munzilīn(a).
[29] Badoalah, “Oi Tuhanku, tempatkanlah aku pada genah nang diberkati, dan Engkau adolah sabaik-baik pambagih genah.”

اِنَّ فِيْ ذٰلِكَ لَاٰيٰتٍ وَّاِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِيْنَ٣٠
Inna fī żālika la'āyātiw wa in kunnā lamubtalīn(a).
[30] Sasungguhnyo pado (kajadian) tu benarbenar tadapat baberapo tando (kaagungan Allah). Sasungguhnyo Kami benar-benar manimpokan siksoan (kapado kaum Nuh tu)

ثُمَّ اَنْشَأْنَا مِنْۢ بَعْدِهِمْ قَرْنًا اٰخَرِيْنَ ۚ٣١
Ṡumma ansya'nā mim ba‘dihim qarnan ākharīn(a).
[31] Kemudian, Kami ciptokan satelah orang-orang tu umat nang lain (Kaum ‘Ad).

فَاَرْسَلْنَا فِيْهِمْ رَسُوْلًا مِّنْهُمْ اَنِ اعْبُدُوا اللّٰهَ مَا لَكُمْ مِّنْ اِلٰهٍ غَيْرُهٗۗ اَفَلَا تَتَّقُوْنَ ࣖ٣٢
Fa arsalnā fīhim rasūlam minhum ani‘budullāha mā lakum min ilāhin gairuh(ū), afalā tattaqūn(a).
[32] Lalu, Kami utus kapado orang-orang tu saorang rasul dari bagian orang-orang tu dewek. (Dio bakato), “Sembahlah Allah, idak ado Tuhan bagimu salain Dio. Apokah kamu idak batakwa?

وَقَالَ الْمَلَاُ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا وَكَذَّبُوْا بِلِقَاۤءِ الْاٰخِرَةِ وَاَتْرَفْنٰهُمْ فِى الْحَيٰوةِ الدُّنْيَاۙ مَا هٰذَآ اِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْۙ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُوْنَ مِنْهُ وَيَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُوْنَ٣٣
Wa qālal-mala'u min qaumihil-lażīna kafarū wa każżabū biliqā'il-ākhirati wa atrafnāhum fil-ḥayātid-dun-yā, mā hāżā illā basyarum miṡlukum, ya'kulu mimmā ta'kulūna minhu wa yasyrabu mimmā tasyrabūn(a).
[33] Paro pamuko kaumnyo nang kufur dan mandustokan pertemuan hari akherat serto orang-orang tu nang lah Kami bagih kamewahan dan kasenangan dalam kahidupan di dunio bakato, “(Orang) ko idak lain hanyolah manusio seperti kamu. Dio makan apo nang kamu makan dan dio minum apo nang kamu minum

وَلَىِٕنْ اَطَعْتُمْ بَشَرًا مِّثْلَكُمْ اِنَّكُمْ اِذًا لَّخٰسِرُوْنَ ۙ٣٤
Wa la'in aṭa‘tum basyaram miṡlakum innakum iżal lakhāsirūn(a).
[34] Sungguh, jiko manaati manusio nang seperti kamu, niscayo kamu pasti marugi.

اَيَعِدُكُمْ اَنَّكُمْ اِذَا مِتُّمْ وَكُنْتُمْ تُرَابًا وَّعِظَامًا اَنَّكُمْ مُّخْرَجُوْنَ ۖ٣٥
Aya‘idukum annakum iżā mittum wa kuntum turābaw wa ‘iẓāman annakum mukhrajūn(a).
[35] Adokah dio manjanjikan kapadomu bahwa apobilo kamu lah mati dan manjadi tanah dan tulang balulang, Sabenar-benarnnyo kamu bakal dikaluarkan (dari kuburmu)?

۞ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ لِمَا تُوْعَدُوْنَ ۖ٣٦
Haihāta haihāta limā tū‘adūn(a).
[36] Jauh, jauh sekali apo nang diancamkan kapadomu tu (dari kabenaran).

اِنْ هِيَ اِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوْتُ وَنَحْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوْثِيْنَ ۖ٣٧
In hiya illā ḥayātunad-dun-yā namūtu wa naḥyā wa mā naḥnu bimab‘ūṡīn(a).
[37] Io (kahidupan tu) idak lain hanyolah kahidupan kito di dunio ko. (Di sanolah) kito mati, hidup, 506 dan idak bakal dibangkitkan (lagi).
506) Sabagian manusio mati, dan sabagian lagi dilahirkan

اِنْ هُوَ اِلَّا رَجُلُ ِۨافْتَرٰى عَلَى اللّٰهِ كَذِبًا وَّمَا نَحْنُ لَهٗ بِمُؤْمِنِيْنَ٣٨
In huwa illā rajuluniftarā ‘alallāhi każibaw wa mā naḥnu lahū bimu'minīn(a).
[38] Dio (Hud) idak lain hanyolah saorang lakilaki nang mangado-adokan kabohongan tahadap Allah dan kito idak bakal mampercayoinyo.”

قَالَ رَبِّ انْصُرْنِيْ بِمَا كَذَّبُوْنِ٣٩
Qāla rabbinṣurnī bimā każżabūn(i).
[39] Dio (Hud) badoa “Ya Tuhanku, tolonglah aku kareno orang-orang tu lah mandustokanku.”

قَالَ عَمَّا قَلِيْلٍ لَّيُصْبِحُنَّ نٰدِمِيْنَ ۚ٤٠
Qāla ‘ammā qalīlil layuṣbiḥunna nādimīn(a).
[40] Dio (Allah) bafirman, “Idak lamo lagi orangorang tu benar-benar bakal manyesal.”

فَاَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنٰهُمْ غُثَاۤءًۚ فَبُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظّٰلِمِيْنَ٤١
Fa akhażathumuṣ-ṣaiḥatu bil-ḥaqqi fa ja'alahum guṡā'ā(n), fa bu‘dal lil-qaumiẓ-ẓālimīn(a).
[41] Lalu, orang-orang tu dimusnahkan oleh suaro nang manggelegar dengan sabenar-benarnyo dan Kami jadikan orang-orang tu (seperti) sampah nang dihanyutkan banjir. 507 Mako, kabinasoanlah bagi kaum nang aniayo
507) Macam tu buruknyo akibat orang-orang tu, sampe orang-orang tu idak badayo sadikitpun, idak ubahnyo sabagai sampah nang dianyutkan banjir. Padohal orang-orang tu babadan besak dan kuat.

ثُمَّ اَنْشَأْنَا مِنْۢ بَعْدِهِمْ قُرُوْنًا اٰخَرِيْنَ ۗ٤٢
Ṡumma ansya'nā mim ba‘dihim qurūnan ākharīn(a).
[42] Kemudian, Kami ciptokan sasudah orang-orang tu umat-umat nang lain.

مَا تَسْبِقُ مِنْ اُمَّةٍ اَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُوْنَ ۗ٤٣
Mā tasbiqu min ummatin ajalahā wa mā yasta'khirūn(a).
[43] Idak ado sekok umat pun nang dapat manyegerokan ajalnyo dan idak (pulak) manangguhkan(-nyo).

ثُمَّ اَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَاۗ كُلَّمَا جَاۤءَ اُمَّةً رَّسُوْلُهَا كَذَّبُوْهُ فَاَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا وَّجَعَلْنٰهُمْ اَحَادِيْثَۚ فَبُعْدًا لِّقَوْمٍ لَّا يُؤْمِنُوْنَ٤٤
Ṡumma arsalnā rusulanā tatrā, kullamā jā'a ummatar rasūluhā każżabūhu fa atba‘nā ba‘ḍahum ba‘ḍaw wa ja‘alnāhum aḥādīṡ(a), fa bu‘dal liqaumil lā yu'minūn(a).
[44] Kemudian, Kami utus rasul-rasul Kami sacaro baturut-turut. Satiap kali saorang rasul tibo kapado suatu umat, orang-orang tu mandustokannyo. Mako, Kami iringkan (kabinasoan) sabagian orang-orang tu dengan sabagian nang lain. Kami jadikan (pulak) orang-orang tu bahan pambicaroan. Mako, kabinasoanlah bagi kaum nang idak baiman.

ثُمَّ اَرْسَلْنَا مُوْسٰى وَاَخَاهُ هٰرُوْنَ ەۙ بِاٰيٰتِنَا وَسُلْطٰنٍ مُّبِيْنٍۙ٤٥
Ṡumma arsalnā mūsā wa akhāhu hārūn(a), bi'āyātinā wa sulṭānim mubīn(in).
[45] Kemudian, Kami utus Musa dan saudaronyo, Harun, dengan mambawak tando-tando (kaagungan) Kami dan bukti nang nyato 508
508) Mukjizat Nabi Musa a.s. nang Sembilan macam.

اِلٰى فِرْعَوْنَ وَمَلَا۟ىِٕهٖ فَاسْتَكْبَرُوْا وَكَانُوْا قَوْمًا عَالِيْنَ ۚ٤٦
Ilā fir‘auna wa mala'ihī fastakbarū wa kānū qauman ‘ālīn(a).
[46] Kapado Fir’aun dan paro pamuko kaumnyo. Tapi, orang-orang tu congkak dan sejak dahulu orang-orang tu adolah kaum nang sombong.

فَقَالُوْٓا اَنُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ مِثْلِنَا وَقَوْمُهُمَا لَنَا عٰبِدُوْنَ ۚ٤٧
Fa qālū anu'minu libasyaraini miṡlinā wa qaumuhumā lanā ‘ābidūn(a).
[47] Orang-orang tu bakato, “Apokah (patut) kito percayo kapado duo orang manusio seperti kito, padohal kaum orang-orang tu (Bani Israil) adolah orang-orang nang mangabdikan diri kapado kito?”

فَكَذَّبُوْهُمَا فَكَانُوْا مِنَ الْمُهْلَكِيْنَ٤٨
Fa każżabūhumā fa kānū minal-muhlakīn(a).
[48] Mako, orang-orang tu mandustokan kaduonyo. Kareno tu, orang-orang tu tamasuk orang-orang nang dibinasokan.

وَلَقَدْ اٰتَيْنَا مُوْسَى الْكِتٰبَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُوْنَ٤٩
Wa laqad ātainā mūsal-kitāba la‘allahum yahtadūn(a).
[49] Sungguh Kami benar-benar lah mambagikan Kitab (Taurat) kapado Musa supayo orangorang tu (Bani Israil) mandapat patunjuk.

وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَاُمَّهٗٓ اٰيَةً وَّاٰوَيْنٰهُمَآ اِلٰى رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَّمَعِيْنٍ ࣖ٥٠
Wa ja‘alnabna maryama wa ummahū āyataw wa āwaināhumā ilā rabwatin żāti qarāriw wa ma‘īn(in).
[50] Lah Kami jadikan (Isa) anak laki-laki Maryam basamo emaknyo sabagai suatu tando (kaaunguan Kami) dan Kami lindungi orang-orang tu di sabuah dataran Tinggi nang tenang untuk ditinggali dengan aek nang mangalir

يٰٓاَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوْا مِنَ الطَّيِّبٰتِ وَاعْمَلُوْا صَالِحًاۗ اِنِّيْ بِمَا تَعْمَلُوْنَ عَلِيْمٌ ۗ٥١
Yā ayyuhar-rusulu kulū minaṭ-ṭayyibāti wa‘malū ṣāliḥā(n), innī bimā ta‘malūna ‘alīm(un).
[51] Allah bafirman, “Oi paro rasul, makanlah dari (makanan) nang baik-baik dan baamal salehlah. Sasungguhnyo Aku Maha Mangetaui apo nang kamu kerjokan.

وَاِنَّ هٰذِهٖٓ اُمَّتُكُمْ اُمَّةً وَّاحِدَةً وَّاَنَا۠ رَبُّكُمْ فَاتَّقُوْنِ٥٢
Wa inna hāżihī ummatukum ummataw wāḥidataw wa ana rabbukum fattaqūn(i).
[52] Sasungguhnyo (ugamo Tauhid) kolah ugamo kamu, ugamo nang sekok, dan Akulah Tuhanmu, Mako, batakwalah kapado-Ku

فَتَقَطَّعُوْٓا اَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ زُبُرًاۗ كُلُّ حِزْبٍۢ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُوْنَ٥٣
Fa taqaṭṭa‘ū amrahum bainahum zuburā(n), kullu ḥizbim bimā ladaihim fariḥūn(a).
[53] Lalu, orang-orang tu (paro pangikut rasul) tapecah belah dalam urusan (ugamo)- nyo manjadi baberapo golongan. Satiap golongan bangga dengan apo nang ado pado orang-orang tu (masing-masing).

فَذَرْهُمْ فِيْ غَمْرَتِهِمْ حَتّٰى حِيْنٍ٥٤
Fa żarhum fī gamratihim ḥattā ḥīn(in).
[54] Mako, biakkanlah orang-orang tu dalam kasesatannyo sampe maso nang ditentukan.

اَيَحْسَبُوْنَ اَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهٖ مِنْ مَّالٍ وَّبَنِيْنَ ۙ٥٥
Ayaḥsabūna annamā numidduhum bihī mim māliw wabanīn(a).
[55] Apokah orang-orang tu mangiro bahwa apo nang Kami bagih kapado orang-orang tu barupo harto dan anak-anak

نُسَارِعُ لَهُمْ فِى الْخَيْرٰتِۗ بَلْ لَّا يَشْعُرُوْنَ٥٦
Nusāri‘u lahum fil-khairāt(i), bal lā yasy‘urūn(a).
[56] (tu baarti bahwa) Kami basegero mambagihkan kabaikan-kabaikan kapado orang-orang tu? (Idaklah macam tu), tapi orang-orang tu idak manyadarinyo.

اِنَّ الَّذِيْنَ هُمْ مِّنْ خَشْيَةِ رَبِّهِمْ مُّشْفِقُوْنَ ۙ٥٧
Innal-lażīna hum min khasy-yati rabbihim musyfiqūn(a).
[57] Sasungguhnyo orang-orang nang amat bahati-hati kareno takut (sikso) Tuhannyo,

وَالَّذِيْنَ هُمْ بِاٰيٰتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُوْنَ ۙ٥٨
Wal-lażīna hum bi'āyāti rabbihim yu'minūn(a).
[58] orang-orang nang baiman dengan tandotando (kakuasoan) Tuhannyo,

وَالَّذِيْنَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لَا يُشْرِكُوْنَ ۙ٥٩
Wal-lażīna hum birabbihim lā yusyrikūn(a).
[59] orang-orang tu nang idak mampersutukan Tuhannyo,

وَالَّذِيْنَ يُؤْتُوْنَ مَآ اٰتَوْا وَّقُلُوْبُهُمْ وَجِلَةٌ اَنَّهُمْ اِلٰى رَبِّهِمْ رٰجِعُوْنَ ۙ٦٠
Wal-lażīna yu'tūna mā ātaw wa qulūbuhum wajilatun annahum ilā rabbihim rāji‘ūn(a).
[60] dan orang-orang nang malakukan (kabaikan) nang lah orang-orang tu kerjokan dengan hati penuh raso takut (kareno orangorang tu tau) bahwa sasungguhnyo orang-orang tu bakal balik kapado Tuhannyo.

اُولٰۤىِٕكَ يُسَارِعُوْنَ فِى الْخَيْرٰتِ وَهُمْ لَهَا سٰبِقُوْنَ٦١
Ulā'ika yusāri‘ūna fil-khairāti wa hum lahā sābiqūn(a).
[61] Orang-orang tu basegero dalam (malakukan) kabaikan-kabaikan dan orangorang tulah orang-orang nang lebih dahulu mamperolehnyo.

وَلَا نُكَلِّفُ نَفْسًا اِلَّا وُسْعَهَاۖ وَلَدَيْنَا كِتٰبٌ يَّنْطِقُ بِالْحَقِّ وَهُمْ لَا يُظْلَمُوْنَ٦٢
Wa lā nukallifu nafsan illā wus‘ahā, wa ladainā kitābuy yanṭiqu bil-ḥaqqi wa hum lā yuẓlamūn(a).
[62] Kami idak mambebani sasaorang pun, kacuali manurut kasanggupannyo. Pado Kami ado suatu catatan nang manuturkan dengan sabenanyo dan orang-orang tu idak dizalimi.

بَلْ قُلُوْبُهُمْ فِيْ غَمْرَةٍ مِّنْ هٰذَا وَلَهُمْ اَعْمَالٌ مِّنْ دُوْنِ ذٰلِكَ هُمْ لَهَا عٰمِلُوْنَ٦٣
Bal qulūbuhum fī gamratim min hāżā wa lahum a‘mālum min dūni żālika hum lahā ‘āmilūn(a).
[63] Tapi, hati orang-orang tu (orang-orang kafir) dalam kasesatan dari (mamahami AlQur’an) ko dan orang-orang tu mampunyoi perbuatan-perbuatan (buruk) salain tu nang terus orang-orang tu kerjokan.

حَتّٰىٓ اِذَآ اَخَذْنَا مُتْرَفِيْهِمْ بِالْعَذَابِ اِذَا هُمْ يَجْـَٔرُوْنَ ۗ٦٤
Ḥattā iżā akhażnā mutrafīhim bil-‘ażābi iżā hum yaj'arūn(a).
[64] Sahinggo, apobilo Kami timpokan siksoan kapado orang-orang nang hidup bamewah-mewah di antaro orang-orang tu, sakatiko tu orang-orang tu mamekik-mekik maminta pertolongan.

لَا تَجْـَٔرُوا الْيَوْمَۖ اِنَّكُمْ مِّنَّا لَا تُنْصَرُوْنَ٦٥
Lā taj'arul-yaum(a), innakum minnā lā tunṣarūn(a).
[65] Janganlah kamu mamekik-mekik maminta tolong pado hari ko! Sasungguhnyo kamu idak bakal mandapat pertolongan dari Kami

قَدْ كَانَتْ اٰيٰتِيْ تُتْلٰى عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ عَلٰٓى اَعْقَابِكُمْ تَنْكِصُوْنَ ۙ٦٦
Qad kānat āyātī tutlā ‘alaikum fa kuntum ‘alā a‘qābikum tankiṣūn(a).
[66] Sungguh, ayat-ayat-Ku (Al-Qur’an) salalu dibacokan kapadomu (para pandurhako), tapi kamu salalu bapaling ka balakang,

مُسْتَكْبِرِيْنَۙ بِهٖ سٰمِرًا تَهْجُرُوْنَ٦٧
Mustakbirīn(a), bihī sāmiran tahjurūn(a).
[67] dengan manyombongkan diri dan mangucapkan perkatoan-perkatoan keji tahadapnyo (Al-Qur’an) pado waktu kamu bacakap-cakap pado malam ari.

اَفَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ اَمْ جَاۤءَهُمْ مَّا لَمْ يَأْتِ اٰبَاۤءَهُمُ الْاَوَّلِيْنَ ۖ٦٨
Afalam yaddabbarul-qaula am jā'ahum mā lam ya'ti ābā'ahumul-awwalīn(a).
[68] Mako, idakkah orang-orang tu marenungkan firman (Allah) atau adokah lah tibo kapado orang-orang tu apo nang idak pernah tibo kapado nenek moyang orang-orang tu tadahulu?

اَمْ لَمْ يَعْرِفُوْا رَسُوْلَهُمْ فَهُمْ لَهٗ مُنْكِرُوْنَ ۖ٦٩
Am lam ya‘rifū rasūlahum fahum lahū munkirūn(a).
[69] Atau, orang-orang tu idak mengenal Rasulnyo (Nabi Muhammad), kareno tu orang-orang tu mamungkirinyo?

اَمْ يَقُوْلُوْنَ بِهٖ جِنَّةٌ ۗ بَلْ جَاۤءَهُمْ بِالْحَقِّ وَاَكْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ كٰرِهُوْنَ٧٠
Am yaqūlūna bihī jinnah(tun), bal jā'ahum bil-ḥaqqi wa akṡaruhum lil-ḥaqqi kārihūn(a).
[70] Atau orang-orang tu bakato, “Orang tu (Nabi Muhammad) gilo”. Padohal, dio lah tibo mambawak kabenaran kapado orangorang tu tapi kabanyakan orang-orang tu mambenci kabenaran tu.

وَلَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ اَهْوَاۤءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّمٰوٰتُ وَالْاَرْضُ وَمَنْ فِيْهِنَّۗ بَلْ اَتَيْنٰهُمْ بِذِكْرِهِمْ فَهُمْ عَنْ ذِكْرِهِمْ مُّعْرِضُوْنَ ۗ٧١
Wa lawittaba‘al-ḥaqqu ahwā'ahum lafasadatis-samāwātu wal-arḍu wa man fīhinn(a), bal ataināhum biżikrihim fahum ‘an żikrihim mu‘riḍūn(a).
[71] Saandainyo kabenaran tu manuruti kainginan orang-orang tu, niscayo binasolah langit dan bumi serto samuo nang ado di dalamnyo. Bahkan, Kami lah mandatangkan (Al-Qur’an sabagai) peringatan orangorang tu, tapi orang-orang tu bapaling dari peringatan tu.

اَمْ تَسْـَٔلُهُمْ خَرْجًا فَخَرَاجُ رَبِّكَ خَيْرٌ ۖوَّهُوَ خَيْرُ الرّٰزِقِيْنَ٧٢
Am tas'aluhum kharjan fa kharāju rabbika khair(un), wa huwa khairur-rāziqīn(a).
[72] Ataukah kamu (Nabi Muhammad) maminta imbalan kapado orang-orang tu, sedangkan imbalan dari Tuhan-mu lebih baik kareno Dio sabaik-baik pambagih rezeki?

وَاِنَّكَ لَتَدْعُوْهُمْ اِلٰى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيْمٍ٧٣
Wa innaka latad‘ūhum ilā ṣirāṭim mustaqīm(in).
[73] Sasungguhnyo kamu benar-benar manyeru orang-orang tu kapado jalan nang lurus.

وَاِنَّ الَّذِيْنَ لَا يُؤْمِنُوْنَ بِالْاٰخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنٰكِبُوْنَ٧٤
Wa innal-lażīna lā yu'minūna bil-ākhirati ‘aniṣ-ṣirāṭi lanākibūn(a).
[74] Sasungguhnyo orang-orang nang idak baiman kapado akherat benar-benar lah manyimpang jauh dari jalan (nang lurus).

۞ وَلَوْ رَحِمْنٰهُمْ وَكَشَفْنَا مَا بِهِمْ مِّنْ ضُرٍّ لَّلَجُّوْا فِيْ طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُوْنَ٧٥
Wa lau raḥimnāhum wa kasyafnā mā bihim min ḍurril lalajjū fī ṭugyānihim ya‘mahūn(a).
[75] Saandainyo Kami rahmati orang-orang tu dan Kami lenyapkan kamudaratan nang manimpo orang-orang tu, niscayo orang-orang tu 509 bakal terus taombang-ambing dalam kasesatannyo.
509) Bahayo kalaparan. Kaum musyrikin pernah mangalami kalaparan, kareno idak tibonya bahan makanan dari Yaman ke Mekkah, sedang Makkah dan sakitarnyo dalam keadaan paceklik, hinggo sangat malaratlah pado waktu tu.

وَلَقَدْ اَخَذْنٰهُمْ بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَكَانُوْا لِرَبِّهِمْ وَمَا يَتَضَرَّعُوْنَ٧٦
Wa laqad akhażnāhum bil-‘ażābi famastakānū lirabbihim wa mā yataḍarra‘ūn(a).
[76] Sungguh, Kami benar-benar lah manimpokan siksoan kapado orangorang tu, 510 tapi orang-orang tu idak mau tunduk kapado Tuhan-nyo, dan (jugo) idak marendahkan diri.
510) Antaro lain kakalahan orang-orang tu pado Perang Badr, nang dalam paperangan tu orang-orang nang takemuko dari orang-orang tu banyak nang tabunuh atau ditawan, dan musim kering nang manimpo orang-orang tu, sehinggo orang-orang tu manderito kalaparan.

حَتّٰىٓ اِذَا فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَابًا ذَا عَذَابٍ شَدِيْدٍ اِذَا هُمْ فِيْهِ مُبْلِسُوْنَ ࣖ٧٧
Ḥattā iżā fataḥnā ‘alaihim bāban żā ‘ażābin syadīdin iżā hum fīhi mublisūn(a).
[77] Sahinggo, apobilo Kami bukakan untuk orang-orang tu pintu siksoan nang amat keras, sakatiko tu orang-orang tu manjadi putus asa.

وَهُوَ الَّذِيْٓ اَنْشَاَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْاَبْصَارَ وَالْاَفْـِٕدَةَۗ قَلِيْلًا مَّا تَشْكُرُوْنَ٧٨
Wa huwal-lażī yuḥyī wa yumītu wa lahukhtilāful-laili wan-nahār(i), afalā ta‘qilūn(a).
[78] Dioalah nang lah manciptokan bagimu panganingan, pangliatan dan hati nurani, tapi sadikit sakali kamu basyukur.

وَهُوَ الَّذِيْ ذَرَاَكُمْ فِى الْاَرْضِ وَاِلَيْهِ تُحْشَرُوْنَ٧٩
Bal qālū miṡla mā qālal-awwalūn(a).
[79] Diolah nang manciptokan dan mangembangbiakkan kamu di bumi dan kapado-Nyolah kamu bakal dikumpulkan.

وَهُوَ الَّذِيْ يُحْيٖ وَيُمِيْتُ وَلَهُ اخْتِلَافُ الَّيْلِ وَالنَّهَارِۗ اَفَلَا تَعْقِلُوْنَ٨٠
Qālū a'iżā mitnā wa kunnā turābaw wa ‘iẓāman a'innā lamab‘ūṡūn(a).
[80] Diolah nang mangidupkan dan mamatikan, Bagi-Nyolah (kakuasoan mangatur) pagantian malam dan siang. Apokah kamu idak ngerti?

بَلْ قَالُوْا مِثْلَ مَا قَالَ الْاَوَّلُوْنَ٨١
Laqad wu‘idnā naḥnu wa ābā'unā hāżā min qablu in hāżā illā asāṭīrul-awwalīn(a).
[81] Bahkan, orang-orang tu mangucapkan perkatoan nang sarupo dengan apo nang diucapkan oleh orang-orang tadahulu.

قَالُوْٓا ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَبْعُوْثُوْنَ٨٢
Qālū a'iżā mitnā wa kunnā turābaw wa ‘iẓāman a'innā lamab‘ūṡūn(a).
[82] Orang-orang tu bakato: “Apokah apobilo kami lah mati serto manjadi tanah dan tulang balulang, kami benar-benar bakal dibangkitkan?

لَقَدْ وُعِدْنَا نَحْنُ وَاٰبَاۤؤُنَا هٰذَا مِنْ قَبْلُ اِنْ هٰذَآ اِلَّآ اَسَاطِيْرُ الْاَوَّلِيْنَ٨٣
Laqad wu‘idnā naḥnu wa ābā'unā hāżā min qablu in hāżā illā asāṭīrul-awwalīn(a).
[83] Sungguh, nang demikian ko sudah dijanjikan kapado kami dan kapado nenek moyang kami dahulu. 511 Ko idak lain hanyolah dongeng orang-orang tadahulu!”
511) Diancam dengan hari kabangkitan.

قُلْ لِّمَنِ الْاَرْضُ وَمَنْ فِيْهَآ اِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ٨٤
Qul limanil-arḍu wa man fīhā in kuntum ta‘lamūn(a).
[84] Katokanlah (Nabi Muhammad), “Punyo siapokah bumi dan samuo nang ado didalamnyo jiko kamu mangetaui?”

سَيَقُوْلُوْنَ لِلّٰهِ ۗقُلْ اَفَلَا تَذَكَّرُوْنَ٨٥
Sayaqūlūna lillāh(i), qul afalā tażakkarūn(a).
[85] Orang-orang tu bakal manjawab, “Punyo Allah.” Katokanlah: “Apokah kamu idak ingat?”

قُلْ مَنْ رَّبُّ السَّمٰوٰتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيْمِ٨٦
Qul mar rabbus-samāwātis-sab‘i wa rabbul-‘arsyil-‘aẓīm(i).
[86] Katokanlah, “Siapokah pamilik langit nang tujuh dan pamilik ‘Arsy nang agung?”

سَيَقُوْلُوْنَ لِلّٰهِ ۗقُلْ اَفَلَا تَتَّقُوْنَ٨٧
Sayaqūlūna lillāh(i), qul afalā tattaqūn(a).
[87] Orang-orang tu bakal manjawab, “Punyo Allah.” Katokanlah, “Mako apokah kamu idak batakwa?”

قُلْ مَنْۢ بِيَدِهٖ مَلَكُوْتُ كُلِّ شَيْءٍ وَّهُوَ يُجِيْرُ وَلَا يُجَارُ عَلَيْهِ اِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ٨٨
Qul mam biyadihī malakūtu kulli syai'iw wa huwa yujīru wa lā yujāru ‘alaihi in kuntum ta‘lamūn(a).
[88] Katokanlah, “Siapokah nang di tanganNyo kakuasoan sagalo sasuatu, sedangkan Dio malindungi dan idak ado nang dapat dilindungi dari (siksoan-Nyo), jiko kamu mangetaui?”

سَيَقُوْلُوْنَ لِلّٰهِ ۗقُلْ فَاَنّٰى تُسْحَرُوْنَ٨٩
Sayaqūlūna lillāh(i), qul fa annā tusḥarūn(a).
[89] Orang-orang tu bakal manjawab, “Punyo Allah.” Katokanlah, “(Kalu macam tu), bagaimano kamu sampai tatipu?”

بَلْ اَتَيْنٰهُمْ بِالْحَقِّ وَاِنَّهُمْ لَكٰذِبُوْنَ٩٠
Bal ataināhum bil-ḥaqqi wa innahum lakāżibūn(a).
[90] Padohal, Kami lah mambawak kabenaran kapado orang-orang tu, tapi sasungguhnyo orang-orang tu benar-benar pandusto

مَا اتَّخَذَ اللّٰهُ مِنْ وَّلَدٍ وَّمَا كَانَ مَعَهٗ مِنْ اِلٰهٍ اِذًا لَّذَهَبَ كُلُّ اِلٰهٍۢ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍۗ سُبْحٰنَ اللّٰهِ عَمَّا يَصِفُوْنَ ۙ٩١
Mattakhażallāhu miw waladiw wa mā kāna ma‘ahū min ilāhin iżal lażahaba kullu ilāhim bimā khalaqa wa la‘alā ba‘ḍuhum ‘alā ba‘ḍ(in), subḥānallāhi ‘ammā yaṣifūn(a).
[91] Allah idak mangangkat anak dan idak ado Tuhan (nang lain) basamo-Nyo. Jiko macam tu, niscayo satiap Tuhan tu bakal mambawak apo (makhluk) nang diciptokannyo dan sabagian dari tuhan-tuhan tu bakal mangalahkan sabagian nang lain. Mahasuci Allah dari apo nang orang-orang tu sifatkan tu,

عٰلِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَتَعٰلٰى عَمَّا يُشْرِكُوْنَ ࣖ٩٢
‘Ālimil-gaibi wasy-syahādati fa ta‘ālā ‘ammā yusyrikūn(a).
[92] Nang Maha Mangetaui sagalo nang gaib dan nang tampak, Mahatinggi (Allah) dari apo nang orang-orang tu persekutukan.

قُلْ رَّبِّ اِمَّا تُرِيَنِّيْ مَا يُوْعَدُوْنَ ۙ٩٣
Qur rabbi immā turiyannī mā yū‘adūn(a).
[93] Katokanlah (Nabi Muhammad), “Ya Tuhanku, jiko Engkau benar-benar bakal mamperliatkan kapadoku apo (azab) nang diancamkan kapado orang-orang tu,

رَبِّ فَلَا تَجْعَلْنِيْ فِى الْقَوْمِ الظّٰلِمِيْنَ٩٤
Rabbi falā taj‘alnī fil-qaumiẓ-ẓālimīn(a).
[94] Ya Tuhanku, janganlah Engkau jadikan aku tamasuk kaum nang aniayo.

وَاِنَّا عَلٰٓى اَنْ نُّرِيَكَ مَا نَعِدُهُمْ لَقٰدِرُوْنَ٩٥
Wa innā ‘alā an nuriyaka mā na‘iduhum laqādirūn(a).
[95] Sasungguhnyo Kami benar-benar kuaso untuk mampaliatkan kapadomu (Nabi Muhammad) apo-apo nang Kami ancamkan kapado orang-orang tu.

اِدْفَعْ بِالَّتِيْ هِيَ اَحْسَنُ السَّيِّئَةَۗ نَحْنُ اَعْلَمُ بِمَا يَصِفُوْنَ٩٦
Idfa‘ bil-latī hiya aḥsanus-sayyi'ah(ta), naḥnu a‘lamu bimā yaṣifūn(a).
[96] Tolaklah kaburukan (orang-orang tu) dengan (perbuatan) nang lebih baik. Kami lebih mangetaui apo nang orang-orang tu sifatkan.

وَقُلْ رَّبِّ اَعُوْذُ بِكَ مِنْ هَمَزٰتِ الشَّيٰطِيْنِ ۙ٩٧
Wa qur rabbi a‘ūżu bika min hamazātisy-syayāṭīn(i).
[97] Katokanlah, “Ya Tuhanku, aku balindung kapado-Mu dari bisikan-bisikan setan

وَاَعُوْذُ بِكَ رَبِّ اَنْ يَّحْضُرُوْنِ٩٨
Wa a‘ūżu bika rabbi ay yaḥḍurūn(i).
[98] dan aku balindung (pulak) kapado-Mu ya Tuhanku, dari kadatangan orang-orang tu kapadoku.”

حَتّٰىٓ اِذَا جَاۤءَ اَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُوْنِ ۙ٩٩
Ḥattā iżā jā'a aḥadahumul-mautu qāla rabbirji‘ūn(i).
[99] (Macam tulah kaadaan orang-orang kafir tu), hinggo apobilo tibo kamatian kapado sasaorang dari orang-orang tu, Dio bakato, “Ya Tuhanku, balikkanlah aku (ka dunio)

لَعَلِّيْٓ اَعْمَلُ صَالِحًا فِيْمَا تَرَكْتُ كَلَّا ۗاِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَاۤىِٕلُهَاۗ وَمِنْ وَّرَاۤىِٕهِمْ بَرْزَخٌ اِلٰى يَوْمِ يُبْعَثُوْنَ١٠٠
La‘allī a‘malu ṣāliḥan fīmā taraktu kallā, innahā kalimatun huwa qā'iluhā, wa miw warā'ihim barzakhun ilā yaumi yub‘aṡūn(a).
[100] supayo aku dapat baamal saleh nang lah aku tinggalkan.” Sakali-kali idak! Sasungguhnyo tu adolah dalih nang diucapkan bae. Di hadapan orang-orang tu ado (alam) barzakh 512 sampe pado hari orang-orang tu dibangkitkan.
512) Barzakh yaitu tempat atau kaadoan orang sasudahh mati sampai dio dibangkitkan pado hari Kiamat

فَاِذَا نُفِخَ فِى الصُّوْرِ فَلَآ اَنْسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَىِٕذٍ وَّلَا يَتَسَاۤءَلُوْنَ١٠١
Fa iżā nufikha fiṣ-ṣūri falā ansāba bainahum yauma'iżiw wa lā yatasā'alūn(a).
[101] Apobilo sangkokalo ditiup, pado hari tu (hari Kiamat), idak ado lagi patalian keluargo di antaro orang-orang tu dan idak (pulak) orang-orang tu saling batanyo.

فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِيْنُهٗ فَاُولٰۤىِٕكَ هُمُ الْمُفْلِحُوْنَ١٠٢
Faman ṡaqulat mawāzīnuhū fa ulā'ika humul-mufliḥūn(a).
[102] Siapo nang berat timbangan (kabaikan)- nyo, orang-orang tulah orang-orang nang bauntung.

وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِيْنُهٗ فَاُولٰۤىِٕكَ الَّذِيْنَ خَسِرُوْٓا اَنْفُسَهُمْ فِيْ جَهَنَّمَ خٰلِدُوْنَ ۚ١٠٣
Wa man khaffat mawāzīnuhū fa ulā'ikal-lażīna khasirū anfusahum fī jahannama khālidūn(a).
[103] Siapo nang ringan timbangan (kabaikan)-nyo, orang-orang tulah orang-orang nang marugikan dirinyo dewek. Orang-orang tu kekal di dalam (nerako) Jahannam.

تَلْفَحُ وُجُوْهَهُمُ النَّارُ وَهُمْ فِيْهَا كٰلِحُوْنَ١٠٤
Talfaḥu wujūhahumun-nāru wa hum fīhā kāliḥūn(a).
[104] Muko orang-orang tu dibakar api nerako, dan orang-orang tu dalam kaadoan amat manyeramkan.

اَلَمْ تَكُنْ اٰيٰتِيْ تُتْلٰى عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُوْنَ١٠٥
Alam takun āyātī tutlā ‘alaikum fa kuntum bihā tukażżibūn(a).
[105] Bukankah ayat-ayat-Ku lah dibacokan kapadomu, tapi kamu salalu mandustokannyo?

قَالُوْا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَيْنَا شِقْوَتُنَا وَكُنَّا قَوْمًا ضَاۤلِّيْنَ١٠٦
Qālū rabbanā galabat ‘alainā syiqwatunā wa kunnā qauman ḍāllīn(a).
[106] Orang-orang tu bakato, “Ya Tuhan Kami, kadurhakoan kami lah manguasoi kami dan kami adolah orang-orang nang sesat

رَبَّنَآ اَخْرِجْنَا مِنْهَا فَاِنْ عُدْنَا فَاِنَّا ظٰلِمُوْنَ١٠٧
Rabbanā akhrijnā minhā fa in ‘udnā fa innā ẓālimūn(a).
[107] Ya Tuhan Kami, kaluarkanlah kami darinyo (api narako dan balikkan ka dunio). Kemudian, jiko kami masih mangulangi (kakafiran), sasungguhnyo kami adolah orang-orang nang aniayo.”

قَالَ اخْسَـُٔوْا فِيْهَا وَلَا تُكَلِّمُوْنِ١٠٨
Qālakhsa'ū fīhā wa lā tukallimūn(i).
[108] Dio (Allah) bafirman, “Tinggallah kamu di sano dengan hino dan janganlah bacakap dengan-Ku.

اِنَّهٗ كَانَ فَرِيْقٌ مِّنْ عِبَادِيْ يَقُوْلُوْنَ رَبَّنَآ اٰمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَاَنْتَ خَيْرُ الرّٰحِمِيْنَ ۚ١٠٩
Innahū kāna farīqum min ‘ibādī yaqūlūna rabbanā āmannā fagfir lanā warḥamnā wa anta khairur-rāḥimīn(a).
[109] Sasungguhnyo sagolongan dari hambahamba-Ku badoa, “Ya Tuhan kami, kami lah baiman, mako ampunilah kami dan bagihlah Kami rahmat. Engkau adolah sabaik-baik pembagih rahmat.”

فَاتَّخَذْتُمُوْهُمْ سِخْرِيًّا حَتّٰىٓ اَنْسَوْكُمْ ذِكْرِيْ وَكُنْتُمْ مِّنْهُمْ تَضْحَكُوْنَ١١٠
Fattakhażtumūhum sikhriyyan ḥattā ansaukum żikrī wa kuntum minhum taḍḥakūn(a).
[110] Lalu, kamu jadikan orang-orang tu bahan ejekan sahinggo tu mambuatmu lupo mangingat-Ku dan kamu (salalu) mangatawoi orang-orang tu.

اِنِّيْ جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِمَا صَبَرُوْٓاۙ اَنَّهُمْ هُمُ الْفَاۤىِٕزُوْنَ١١١
Innī jazaituhumul-yauma bimā ṣabarū, annahum humul-fā'izūn(a).
[111] Sasungguhnyo pado hari ko Aku mambagih balasan kapado orang-orang tu, kareno kasabaran orang-orang tu. Sasungguhnyo orang-orang tulah orang-orang nang menang.

قٰلَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِى الْاَرْضِ عَدَدَ سِنِيْنَ١١٢
Qāla kam labiṡtum fil-arḍi ‘adada sinīn(a).
[112] Dio (Allah) bafirman, “Berapo taunkah lamonyo kamu tinggal di bumi?”

قَالُوْا لَبِثْنَا يَوْمًا اَوْ بَعْضَ يَوْمٍ فَسْـَٔلِ الْعَاۤدِّيْنَ١١٣
Qālū labiṡnā yauman au baḍa yaumin fas'alil-‘āddīn(a).
[113] Orang-orang tu menjawab, “Kami tinggal (di bumi) sahari atau satengah hari. Tanyokanlah kapado orang-orang nang mangitung."

قٰلَ اِنْ لَّبِثْتُمْ اِلَّا قَلِيْلًا لَّوْ اَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ١١٤
Qāla il labiṡtum illā qalīlal lau annakum kuntum ta‘lamūn(a).
[114] Dio (Allah) bafirman, “Kamu tinggal (di bumi) hanyo sabentar jiko kamu benarbenar mangetaui.

اَفَحَسِبْتُمْ اَنَّمَا خَلَقْنٰكُمْ عَبَثًا وَّاَنَّكُمْ اِلَيْنَا لَا تُرْجَعُوْنَ١١٥
Afa ḥasibtum annamā khalaqnākum ‘abaṡaw wa annakum ilainā lā turja‘ūn(a).
[115] Apokah kamu mangiro bahwa Kami manciptokan kamu main-main (tanpa ado maksud) dan kamu idak bakal dibalikkan kapado kami?

فَتَعٰلَى اللّٰهُ الْمَلِكُ الْحَقُّۚ لَآ اِلٰهَ اِلَّا هُوَۚ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيْمِ١١٦
Fa ta‘ālallāhul-malikul-ḥaqq(u), lā ilāha illā huw(a), rabbul-‘arsyil-karīm(i).
[116] Mahatinggi Allah, Rajo nang sabenanyo. Idak ado Tuhan salain Dio, pemilik ‘Arsy nang mulio.

وَمَنْ يَّدْعُ مَعَ اللّٰهِ اِلٰهًا اٰخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهٗ بِهٖۙ فَاِنَّمَا حِسَابُهٗ عِنْدَ رَبِّهٖۗ اِنَّهٗ لَا يُفْلِحُ الْكٰفِرُوْنَ١١٧
Wa may yad‘u ma‘allāhi ilāhan ākhara lā burhāna lahū bih(ī), fa innamā ḥisābuhū ‘inda rabbih(ī), innahū lā yufliḥul-kāfirūn(a).
[117] Siapo nang manyembah tuhan nang lain selain Allah, padohal idak ado suatu bukti pun baginyo (nang mambenarkan) tentang tu, mako perhitungan (amal)-nyo hanyo pado Tuhannyo. Sabenanyo, orang-orang kafir tu idak bakal bauntung

وَقُلْ رَّبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَاَنْتَ خَيْرُ الرّٰحِمِيْنَ ࣖ١١٨
Wa qur rabbigfir warḥam wa anta khairur-rāḥimīn(a).
[118] Katokanlah (Nabi Muhammad), “Ya Tuhanku, bagihlah ampunan dan rahmat, Engkaulah sabaik-baik pembagih rahmat.”