Surah Al-Anbiya
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
اِقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِيْ غَفْلَةٍ مُّعْرِضُوْنَ ۚ١
Iqtaraba lin-nāsi ḥisābuhum wa hum fī gaflatim mu‘riḍūn(a).
[1]
Lah makin dekat kapado manusio peritungan (amal) orang-orang tu, sedangkan orang-orang tu dalam kaadoan lengah lagi bapaling (darinyo).
مَا يَأْتِيْهِمْ مِّنْ ذِكْرٍ مِّنْ رَّبِّهِمْ مُّحْدَثٍ اِلَّا اسْتَمَعُوْهُ وَهُمْ يَلْعَبُوْنَ ۙ٢
Mā ya'tīhim min żikrim mir rabbihim muḥdaṡin illastama‘ūhu wa hum yal‘abūn(a).
[2]
Idaklah diturunkan kapado orang-orang tu peringatan nang baru dari Tuhan, kacuali orang-orang tu manganingkannyo sambil bamain-main.
لَاهِيَةً قُلُوْبُهُمْۗ وَاَسَرُّوا النَّجْوَىۖ الَّذِيْنَ ظَلَمُوْاۖ هَلْ هٰذَآ اِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْۚ اَفَتَأْتُوْنَ السِّحْرَ وَاَنْتُمْ تُبْصِرُوْنَ٣
Lāhiyatan qulūbuhum, wa asarrun-najwal-lażīna ẓalamū, hal hāżā illā basyarum miṡlukum, afa ta'tūnas-siḥra wa antum tubṣirūn(a).
[3]
(Dan) hati orang-orang tu dalam kaadoan lalai. Orang-orang tu, orang-orang nang aniayo tu, marahasiokan pambicaroan (dengan saling babisik), “Bukankah (orang) ko (Nabi Muhammad) idak lain hanyolah saorang manusio seperti kamu? Apokah kamu mangikuti sihir tu 487 padohal kamu manyaksikannyo?
487) Nang orang-orang tu maksud dengan sihir di siko iolah ayat-ayat Al-Qur’an
قٰلَ رَبِّيْ يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِى السَّمَاۤءِ وَالْاَرْضِۖ وَهُوَ السَّمِيْعُ الْعَلِيْمُ٤
Qāla rabbī ya‘lamul-qaula fis-samā'i wal-arḍ(i), wa huwas-samī‘ul-‘alīm(u).
[4]
Dio (Nabi Muhammad) bakato, “Tuhanku mangetaui (sagalo) perkatoan di langit dan di bumi serto Diolah Nang Maha Mannganing lagi Maha Mangetaui.”
بَلْ قَالُوْٓا اَضْغَاثُ اَحْلَامٍۢ بَلِ افْتَرٰىهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌۚ فَلْيَأْتِنَا بِاٰيَةٍ كَمَآ اُرْسِلَ الْاَوَّلُوْنَ٥
Bal qālū aḍgāṡu aḥlāmim baliftarāhu bal huwa syā‘ir(un), falya'tinā bi'āyatin kamā ursilal-awwalūn(a).
[5]
Bahkan orang-orang tu bakato, “(Al-Qur’an tu buah) mimpi-mimpi kosong. Bahkan, dio (Nabi Muhammad) Orang-orang tuyasonyo. Lebih dari tu, dio saorang panyair. Mako, hendaklah dio mandatangkan kapado kito suatu tando (mukjizat), samacam mano rasul-rasul nang diutus tadahulu.”
مَآ اٰمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِّنْ قَرْيَةٍ اَهْلَكْنٰهَاۚ اَفَهُمْ يُؤْمِنُوْنَ٦
Mā āmanat qablahum min qaryatin ahlaknāhā, afahum yu'minūn(a).
[6]
Idak ado sikok pun (penduduk) negeri nang sabelum orang-orang tu nang Kami binasokan tu baiman, (padohal lah kami kirimkan bukti). Apokah orang-orang tu (pendudukn Makkah) bakal baiman (jiko Kami kirimkan bukti)?
وَمَآ اَرْسَلْنَا قَبْلَكَ اِلَّا رِجَالًا نُّوْحِيْٓ اِلَيْهِمْ فَسْـَٔلُوْٓا اَهْلَ الذِّكْرِ اِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُوْنَ٧
Wa mā arsalnā qablaka illā rijālan nūḥī ilaihim fas'alū ahlaż-żikri in kuntum lā ta‘lamūn(a).
[7]
Kami idak mangutus sabelum kamu (Nabi Muhammad) malainkan babarapo orang laki-laki nang Kami bagih wahyu kapado orang-orang tu. Mako, batanyolah kapado orang-orang nang bailmu jiko kamu idak mengetaui.
وَمَا جَعَلْنٰهُمْ جَسَدًا لَّا يَأْكُلُوْنَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوْا خٰلِدِيْنَ٨
Wa mā ja‘alnāhum jasadal lā ya'kulūnaṭ-ṭa‘āma wa mā kānū khālidīn(a).
[8]
Kami idak manjadikan orang-orang tu (paro utusan) sabagai jasad nang idak mambutuhkan makanan. Orang-orang tu idak (pulak) hidup kekal.
ثُمَّ صَدَقْنٰهُمُ الْوَعْدَ فَاَنْجَيْنٰهُمْ وَمَنْ نَّشَاۤءُ وَاَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِيْنَ٩
Ṡumma ṣadaqnāhumul-wa‘da fa anjaināhum wa man nasyā'u wa ahlaknal-musrifīn(a).
[9]
Kemudian Kami tepati janji kapado orang-orang tu (paro utusan). Mako, Kami selamatkan orang-orang tu dan orang-orang nang Kami kendaki dan Kami binasokan orang-orang nang malampaui batas
لَقَدْ اَنْزَلْنَآ اِلَيْكُمْ كِتٰبًا فِيْهِ ذِكْرُكُمْۗ اَفَلَا تَعْقِلُوْنَ ࣖ١٠
Laqad anzalnā ilaikum kitāban fīhi żikrukum, afalā ta‘qilūn(a).
[10]
Sungguh, Kami benar-benar lah manurunkan kapadomu sabuah kitab (Al-Qur’an) nang di dalamnyo tadapat peringatan bagimu. Apokah kamu idak mangerti?
وَكَمْ قَصَمْنَا مِنْ قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَّاَنْشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا اٰخَرِيْنَ١١
Wa kam qaṣamnā min qaryatin kānat ẓālimataw wa ansya'nā ba‘dahā qauman ākharīn(a).
[11]
Batapo banyak (penduduk) negeri nang aniayo lah Kami binasokan dan Kami lahirkan generasi nang lain sasudah orangorang tu (sabagai panggantinyo).
فَلَمَّآ اَحَسُّوْا بَأْسَنَآ اِذَا هُمْ مِّنْهَا يَرْكُضُوْنَ ۗ١٢
Falammā aḥassū ba'sanā iżā hum minhā yarkuḍūn(a).
[12]
Mako, katiko orang-orang tu manyadari (dekatnyo) azab Kami, tibo-tibo orangorang tu malarikan diri darinyo (negeri tu).
لَا تَرْكُضُوْا وَارْجِعُوْٓا اِلٰى مَآ اُتْرِفْتُمْ فِيْهِ وَمَسٰكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْـَٔلُوْنَ١٣
Lā tarkuḍū warji‘ū ilā mā utriftum fīhi wa masākinikum la‘allakum tus'alūn(a).
[13]
Janganlah kamu balari tagesa-gesa. Baliklah kamu kapado kasenangan hidupmu dan tempat-tempat kadiamanmu (nang baik) supayo kamu dapat ditanyo.
قَالُوْا يٰوَيْلَنَآ اِنَّا كُنَّا ظٰلِمِيْنَ١٤
Qālū yā wailanā innā kunnā ẓālimīn(a).
[14]
Orang-orang tu bakato, “Batapo celako kami! Sasungguhnyo kami adolah orangorang aniayo."
فَمَا زَالَتْ تِّلْكَ دَعْوٰىهُمْ حَتّٰى جَعَلْنٰهُمْ حَصِيْدًا خٰمِدِيْنَ١٥
Famā zālat tilka da‘wāhum ḥattā ja‘alnāhum ḥaṣīdan khāmidīn(a).
[15]
Kemudian, (kalimat) tu salalu manjadi keluhan orang-orang tu hinggo orang-orang tu Kami jadikan seperti tanaman nang lah dituai dan (seperti api nang) padam.
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاۤءَ وَالْاَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لٰعِبِيْنَ١٦
Wa mā khalaqnas-samā'a wal-arḍa wa mā bainahumā lā‘ibīn(a).
[16]
Kami idak manciptokan langit dan bumi serto sagalo apo nang ado di antaro kaduonyo dengan main-main.
لَوْ اَرَدْنَآ اَنْ نَّتَّخِذَ لَهْوًا لَّاتَّخَذْنٰهُ مِنْ لَّدُنَّآ ۖاِنْ كُنَّا فٰعِلِيْنَ١٧
Lau aradnā an nattakhiża lahwal lattakhażnāhum mil ladunnā, in kunnā fā‘ilīn(a).
[17]
Sakironyo Kami nak mambuat sasuatu sabagai permainan, tentulah Kami bakal mambuatnyo dari sisi Kami, 488 jiko Kami benar-benar mangendaki babuat (macam tu).
488) ‘dari sisi Kami’ iolah nang sasuai dengan sifat-sifat Kami.
بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهٗ فَاِذَا هُوَ زَاهِقٌۗ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُوْنَ١٨
Bal naqżifu bil-ḥaqqi ‘alal-bāṭili fa yadmaguhū fa iżā huwa zāhiq(un), wa lakumul-wailu mimmā taṣifūn(a).
[18]
Sabaliknyo, Kami malemparkan nang hak (kabenaran) kapado nang batil (idak benar) lalu (nang hak) tu manghancurkannyo. Mako, saketiko tu io (nang batil) lenyap. Celakolah kamu kareno kamu menyifati (Allah dengan sifat-sifat nang idak pantas bagi-Nyo). 489
489) Contoh panyifatan nang idak pantas adolah sangkoan bahwa Allah Swt. mampunyai bini dan anak
وَلَهٗ مَنْ فِى السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِۗ وَمَنْ عِنْدَهٗ لَا يَسْتَكْبِرُوْنَ عَنْ عِبَادَتِهٖ وَلَا يَسْتَحْسِرُوْنَ ۚ١٩
Wa lahū man fis-samāwāti wal-arḍ(i), wa man ‘indahū lā yastakbirūna ‘an ‘ibādatihī wa lā yastaḥsirūn(a).
[19]
Hanyo punyo-Nyo siapo nang di langit dan di bumi. (Malaikat-malaikat) nang di sisiNyo idak mampunyai raso angkuh untuk manyembah-Nyo dan idak (pulak) maraso letih.
يُسَبِّحُوْنَ الَّيْلَ وَالنَّهَارَ لَا يَفْتُرُوْنَ٢٠
Yusabbiḥūnal-laila wan-nahāra wa lā yafturūn(a).
[20]
Orang-orang tu (malaikat-malaikat) batasbih pado waktu malam dan siang dengan idak henti-hentinyo.
اَمِ اتَّخَذُوْٓا اٰلِهَةً مِّنَ الْاَرْضِ هُمْ يُنْشِرُوْنَ٢١
Amittakhażū ālihatam minal-arḍi hum yunsyirūn(a).
[21]
Apokah orang-orang tu mangambik dari bumi tuhan-tuhan nang dapat maanghidupkan (orang-orang nang mati)?
لَوْ كَانَ فِيْهِمَآ اٰلِهَةٌ اِلَّا اللّٰهُ لَفَسَدَتَاۚ فَسُبْحٰنَ اللّٰهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُوْنَ٢٢
Lau kāna fīhimā ālihatun illallāhu lafasadatā, fa subḥānallāhi rabbil-‘arsyi ‘ammā yaṣifūn(a).
[22]
Sakironyo pado kaduonyo (langit dan bumi) ado tuhan-tuhan salain Allah, tentu kaduonyo lah binaso. Mahasuci Allah, Tuhan pamilik ´Arsy, dari apo nang orang-orang tu sifatkan.
لَا يُسْـَٔلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَهُمْ يُسْـَٔلُوْنَ٢٣
Lā yus'alu ‘ammā yaf‘alu wa hum yus'alūn(a).
[23]
(Allah) idak ditanyo tentang apo nang Dio kerjokan, tapi orang-orang tulah nang bakal ditanyo.
اَمِ اتَّخَذُوْا مِنْ دُوْنِهٖٓ اٰلِهَةً ۗقُلْ هَاتُوْا بُرْهَانَكُمْۚ هٰذَا ذِكْرُ مَنْ مَّعِيَ وَذِكْرُ مَنْ قَبْلِيْۗ بَلْ اَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُوْنَۙ الْحَقَّ فَهُمْ مُّعْرِضُوْنَ٢٤
Amittakhażū min dūnihī ālihah(tan), qul hātū burhānakum, hāżā żikru mam ma‘iya wa żikru man qablī, bal akṡaruhum lā ya‘lamūnal-ḥaqqa fahum mu‘riḍūn(a).
[24]
Apokah orang-orang tu mangambil tuhantuhan salain-Nyo? Katokanlah (Nabi Muhammad), “Kamukokanlah alasanalasanmu! Ko (ajaran tauhid) adolah sasuatu nang diingatkan kapado orang-orang nang basamoku dan kapado orang sabelumku.” Tapi, kabanyakan orang-orang tu idak mangetaui nang hak (kabenaran) sahinggo orang-orang tu bapaling
وَمَآ اَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَّسُوْلٍ اِلَّا نُوْحِيْٓ اِلَيْهِ اَنَّهٗ لَآ اِلٰهَ اِلَّآ اَنَا۠ فَاعْبُدُوْنِ٢٥
Wa mā arsalnā min qablika mir rasūlin illā nūḥī ilaihi annahū lā ilāha illā ana fa‘budūn(i).
[25]
Kami idak mangutus saorang rasul pun sabelum kamu (Nabi Muhammad), malainkan Kami mawahyukan kapadonyo bahwa idak ado Tuhan (nang layak disembah) salain Aku. Mako, sembahlah Aku.
وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمٰنُ وَلَدًا سُبْحٰنَهٗ ۗبَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُوْنَ ۙ٢٦
Wa qāluttakhażar-raḥmānu waladan subḥānah(ū), bal ‘ibādum mukramūn(a).
[26]
Orang-orang tu bakato, “Tuhan Nang Maha Pengasih lah manjadikan (malaikat) sabagai anak.” Maha Suci Dio. Sabaliknyo, orangorang tu (malaikat-malaikat tu) adolah hambo-hambo nang dimuliokan.
لَا يَسْبِقُوْنَهٗ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِاَمْرِهٖ يَعْمَلُوْنَ٢٧
Lā yasbiqūnahū bil-qauli wa hum bi'amrihī ya‘malūn(a).
[27]
Orang-orang tu idak babicaro mandahuluiNyo dan orang-orang tu mangerjokan perentah-perentah-Nyo.
يَعْلَمُ مَا بَيْنَ اَيْدِيْهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُوْنَۙ اِلَّا لِمَنِ ارْتَضٰى وَهُمْ مِّنْ خَشْيَتِهٖ مُشْفِقُوْنَ٢٨
Ya‘lamū mā baina aidīhim wa mā khalfahum wa lā yasyfa‘ūna illā limanirtaḍā wa hum min khasy-yatihī musyfiqūn(a).
[28]
Dio (Allah) mangetaui sagalo sasuatu nang di hadapan orang-orang tu (malaikat) dan nang ado di balakang orang-orang tu. Orangorang tu idak mambagih syafaat malainkan kapado orang-orang nang Dio ridoi dan orang-orang tu salalu bahati-hati kareno takut kapado-Nyo.
۞ وَمَنْ يَّقُلْ مِنْهُمْ اِنِّيْٓ اِلٰهٌ مِّنْ دُوْنِهٖ فَذٰلِكَ نَجْزِيْهِ جَهَنَّمَۗ كَذٰلِكَ نَجْزِى الظّٰلِمِيْنَ ࣖ٢٩
Wa may yaqul minhum innī ilāhun min dūnihī fa żālika najzīhi jahannam(a), każālika najziẓ-ẓālimīn(a).
[29]
Siapo bae di antaro orang-orang tu (malaikat) nang bakato, “Sasungguhnyo Aku adolah tuhan salain-Nyo,” Mako, (dio) tu Kami bagih balasan dengan (narako) Jahannam. Macam tulah Kami mambagih balasan kapado orang-orang aniayo.
اَوَلَمْ يَرَ الَّذِيْنَ كَفَرُوْٓا اَنَّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنٰهُمَاۗ وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاۤءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّۗ اَفَلَا يُؤْمِنُوْنَ٣٠
Awalam yaral-lażīna kafarū annas-samāwāti wal-arḍa kānatā ratqan fa fataqnāhumā, wa ja‘alnā minal-mā'i kulla syai'in ḥayy(in), afalā yu'minūn(a).
[30]
Apokah orang-orang kafir idak mangetaui bahwa langit dan bumi tu, kaduonyo, dahulu manyatu, kemudian Kami mamisahkan kaduonyo dan Kami manjadikan sagalo sasuatu nang hidup baasal dari aek? Mako, idakkah orang-orang tu baiman.
وَجَعَلْنَا فِى الْاَرْضِ رَوَاسِيَ اَنْ تَمِيْدَ بِهِمْۖ وَجَعَلْنَا فِيْهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَّعَلَّهُمْ يَهْتَدُوْنَ٣١
Wa ja‘alnā fil-arḍi rawāsiya an tamīda bihim, wa ja‘anā fīhā fijājan subulal la‘allahum yahtadūn(a).
[31]
Kami lah manjadikan di bumi gununggunung nang kokoh supayo (idak) baguncang basamo orang-orang tu dan Kami manjadikan (pulak) di sano jalan-jalan nang luas supayo orang-orang tu mandapat petunjuk.
وَجَعَلْنَا السَّمَاۤءَ سَقْفًا مَّحْفُوْظًاۚ وَهُمْ عَنْ اٰيٰتِهَا مُعْرِضُوْنَ٣٢
Wa ja‘alnas-samā'a saqfam maḥfūẓā(n), wa hum ‘an āyātihā mu‘riḍūn(a).
[32]
Kami menjadikan langit tu sabagai atap nang tapeliharo, tapi orang-orang tu tetap bapaling dari tando-tandonyo (nang manunjukkan kakuasaan Allah, seperti matohari dan bulan).
وَهُوَ الَّذِيْ خَلَقَ الَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَۗ كُلٌّ فِيْ فَلَكٍ يَّسْبَحُوْنَ٣٣
Wa huwal-lażī khalaqal-laila wan-nahāra wasy-syamsa wal-qamar(a), kullun fī falakiy yasbaḥūn(a).
[33]
Diolah nang lah manciptokan malam dan siang, matahari dan bulan. Masing-masing baedar pado garis edarnyo.
وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِّنْ قَبْلِكَ الْخُلْدَۗ اَفَا۟ىِٕنْ مِّتَّ فَهُمُ الْخٰلِدُوْنَ٣٤
Wa mā ja‘alnā libasyarim min qablikal-khuld(a), afa'im mitta fahumul-khālidūn(a).
[34]
Kami idak manjadikan kaabadian bagi saorang manusio pun sabelum kamu (Nabi Muhammad). Mako, jiko kamu mati, apokah orang-orang tu bakal kekal?
كُلُّ نَفْسٍ ذَاۤىِٕقَةُ الْمَوْتِۗ وَنَبْلُوْكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً ۗوَاِلَيْنَا تُرْجَعُوْنَ٣٥
Kullu nafsin żā'iqatul-maut(i), wa nablūkum bisy-syarri wal-khairi fitnah(tan), wa ilainā turja‘ūn(a).
[35]
Satiap nang banyawo bakal marasokan kamatian. Kami manguji kamu dengan kaburukan dan kabaikan sabagai cobaan. Kapado Kamilah kamu bakal dibalikkan.
وَاِذَا رَاٰكَ الَّذِيْنَ كَفَرُوْٓا اِنْ يَّتَّخِذُوْنَكَ اِلَّا هُزُوًاۗ اَهٰذَا الَّذِيْ يَذْكُرُ اٰلِهَتَكُمْۚ وَهُمْ بِذِكْرِ الرَّحْمٰنِ هُمْ كٰفِرُوْنَ٣٦
Wa iżā ra'ākal-lażīna kafarū iy yattakhiżūnaka illā huzuwā(n), ahāżal-lażī yażkuru ālihatakum, wa hum biżikrir-raḥmāni hum kāfirūn(a).
[36]
Apobilo orang-orang kafir tu mangimak kamu (Nabi Muhammad), orang-orang tu hanyo manjadikan kamu bahan olokolokan. (Orang-orang tu mangatokan,) “Ko kah orang nang mancelo tuhan-tuhanmu?” Padohal orang-orang tu adolah orang nang engkar mangingat (Allah) Nang Maha Pangasih.
خُلِقَ الْاِنْسَانُ مِنْ عَجَلٍۗ سَاُورِيْكُمْ اٰيٰتِيْ فَلَا تَسْتَعْجِلُوْنِ٣٧
Khuliqal-insānu min ‘ajal(in), sa'urīkum āyātī falā tasta‘jilūn(i).
[37]
Manusio diciptokan (basifat) tagesa-gesa. Kagi Aku bakal mangimakkan kapadomu (azab nang manjadi) tando-tando (kakuasoan)-Ku. Mako, janganlah kamu maminta Aku manyegerokannyo.
وَيَقُوْلُوْنَ مَتٰى هٰذَا الْوَعْدُ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِيْنَ٣٨
Wa yaqūlūna matā hāżal-wa‘du in kuntum ṣādiqīn(a).
[38]
Orang-orang tu bakato, “Kapankah janji ko (akan datang), jiko kamu orang nang benar?
لَوْ يَعْلَمُ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا حِيْنَ لَا يَكُفُّوْنَ عَنْ وُّجُوْهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَنْ ظُهُوْرِهِمْ وَلَا هُمْ يُنْصَرُوْنَ٣٩
Lau ya‘lamul-lażīna kafarū ḥīna lā yakuffūna ‘aw wujūhihimun nāra wa lā ‘an ẓuhūrihim wa lā hum yunṣarūn(a).
[39]
Sakironyo orang-orang nang kufur tu mangetaui saat orang-orang tu idak mampu mangelakkan api nerako dari wajah dan punggung orang-orang tu dan saat orang-orang tu idak mandapat patolongan, (tentulah orang-orang tu idak maminta supayo azab tu disegerokan).
بَلْ تَأْتِيْهِمْ بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيْعُوْنَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنْظَرُوْنَ٤٠
Bal ta'tīhim bagtatan fa tabhatuhum falā yastaṭī‘ūna raddahā wa lā hum yunẓarūn(a).
[40]
Sabenarnyo (hari Kiamat) tu bakal datang kapado orang-orang tu sacaro tibo-tibo, lalu manjadikan orang-orang tu panik. Mako, orang-orang tu idak sanggup manolaknyo dan idak pulak dibagih panangguhan (waktu).
وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّنْ قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِيْنَ سَخِرُوْا مِنْهُمْ مَّا كَانُوْا بِهٖ يَسْتَهْزِءُوْنَ ࣖ٤١
Wa laqadistuhzi'a birusulim min qablika fa ḥāqa bil-lażīna sakhirū minhum mā kānū bihī yastahzi'ūn(a).
[41]
Sungguh, rasul-rasul sabelum kamu (Nabi Muhammad) lah diperolok-olokkan, lalu (kareno tu) turunlah kapado orang-orang nang mancemoohkan orang-orang tu (rasulrasul) apo (azab) nang salalu orang-orang tu parolok-olokkan.
قُلْ مَنْ يَّكْلَؤُكُمْ بِالَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمٰنِۗ بَلْ هُمْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِمْ مُّعْرِضُوْنَ٤٢
Qul may yakla'ukum bil-laili wan-nahāri minar-raḥmān(i), bal hum ‘an żikrihim mu‘riḍūn(a).
[42]
Katokanlah, “Siapokah nang bakal manjago kamu pado waktu malam dan siang dari (azab) Allah Nang Maha Pangasih?” Bahkan, orang-orang tu bapaling dari mangingat Tuhan orang-orang tu.
اَمْ لَهُمْ اٰلِهَةٌ تَمْنَعُهُمْ مِّنْ دُوْنِنَاۗ لَا يَسْتَطِيْعُوْنَ نَصْرَ اَنْفُسِهِمْ وَلَا هُمْ مِّنَّا يُصْحَبُوْنَ٤٣
Am lahum ālihatun tamna‘uhum min dūninā, lā yastaṭī‘ūna naṣra anfusihim wa lā hum minnā yuṣḥabūn(a).
[43]
Atauah orang-orang tu mampunyoi tuhantuhan salain Kami nang dapat mameliharo orang-orang tu dari (azab) Kami. (Tuhantuhan orang-orang tu) idak sanggup manolong diri orang-orang tu dewek dan idak (pulak) dilindungi dari (azab) Kami.
بَلْ مَتَّعْنَا هٰٓؤُلَاۤءِ وَاٰبَاۤءَهُمْ حَتّٰى طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُۗ اَفَلَا يَرَوْنَ اَنَّا نَأْتِى الْاَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ اَطْرَافِهَاۗ اَفَهُمُ الْغٰلِبُوْنَ٤٤
Bal matta‘nā hā'ulā'i wa ābā'ahum ḥattā ṭāla ‘alaihimul-‘umur(u), afalā yarauna annā na'til-arḍa nanquṣuhā min aṭrāfihā, afahumul-gālibūn(a).
[44]
Sabenarnyo Kami lah mambagi orangorang tu dan nenek moyang orang-orang tu kanikmatan (hidup di dunio) hinggo panjang usio orang-orang tu. Mako, idakkah orangorang tu mangaimak bahwasanyo Kami mandatangi negeri (nang barado di bawah kakuasaan orang kafir), lalu Kami kurangi luasnyo dari ujung-ujungnyo? Orang-orang tukah nang menang?
قُلْ اِنَّمَآ اُنْذِرُكُمْ بِالْوَحْيِۖ وَلَا يَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعَاۤءَ اِذَا مَا يُنْذَرُوْنَ٤٥
Qul innamā unżirukum bil-waḥy(i), wa lā yasma‘uṣ-ṣummud-du‘ā'a iżā mā yunżarūn(a).
[45]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Sasungguhnyo aku hanyo mambagih peringatan kapado kamu dengan wahyu.” Tapi, orang-orang tuli (musyrik) idak mandengar seruan bilo orang-orang tu dibagih peringatan.
وَلَىِٕنْ مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُوْلُنَّ يٰوَيْلَنَآ اِنَّا كُنَّا ظٰلِمِيْنَ٤٦
Wa la'im massathum nafḥatum min ‘ażābi rabbika layaqūlunna yā wailanā innā kunnā ẓālimīn(a).
[46]
Jiko orang-orang tu ditimpo sedikit bae azab Tuhanmu, pastilah orang-orang tu bakato, “Celakolah kami! Sasungguhnyo kami adolah orang nang salalu manganiayo (diri dewek).”
وَنَضَعُ الْمَوَازِيْنَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيٰمَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْـًٔاۗ وَاِنْ كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ اَتَيْنَا بِهَاۗ وَكَفٰى بِنَا حٰسِبِيْنَ٤٧
Wa naḍa‘ul-mawāzīnal-qisṭa liyaumil-qiyāmati falā tuẓlamu nafsun syai'ā(n), wa in kāna miṡqāla ḥabbatim min khardalin atainā bihā, wa kafā binā ḥāsibīn(a).
[47]
Kami bakal maletakkan timbangan (amal) nang tepat pado hari kiamat, sahinggo idak saorangpun dirugikan sadikit pun. Sakalipun (amal tu) hanyo saberat biji sawi, pasti Kami mandatangkannyo. Cukuplah Kami sabagai pambuat peritungan
وَلَقَدْ اٰتَيْنَا مُوْسٰى وَهٰرُوْنَ الْفُرْقَانَ وَضِيَاۤءً وَّذِكْرًا لِّلْمُتَّقِيْنَ ۙ٤٨
Wa laqad ātainā mūsā wa hārūnal-furqāna wa ḍiyā'aw wa żikral lil-muttaqīn(a).
[48]
Sungguh, Kami lah mambagih kapado Musa dan Harun Al-Furqan (Kitab Taurat), sinar (kahidupan) dan peringatam bagi orangorang nang batakwa
الَّذِيْنَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ وَهُمْ مِّنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُوْنَ٤٩
Allażīna yakhsyauna rabbahum bil-gaibi wa hum minas-sā‘ati musyfiqūn(a).
[49]
(Yaitu) orang-orang nang takut tahadap (azab) Tuhannyo, sakalipun orang-orang tu idak mangimak-Nyo, dan orang-orang tu takut tahadap (tibonyo) hari Kiamat
وَهٰذَا ذِكْرٌ مُّبٰرَكٌ اَنْزَلْنٰهُۗ اَفَاَنْتُمْ لَهٗ مُنْكِرُوْنَ ࣖ٥٠
Wa hāżā żikrum mubārakun anzalnāh(u), afa antum lahū munkirūn(a).
[50]
Ko (Al-Qur’an) adolah peringatan nang dibarkahi nang lah Kami turunkan. Mako, apokah kamu manjadi pangengkar tahadapnyo ?
۞ وَلَقَدْ اٰتَيْنَآ اِبْرٰهِيْمَ رُشْدَهٗ مِنْ قَبْلُ وَكُنَّا بِهٖ عٰلِمِيْنَ٥١
Wa laqad ātainā ibrāhīma rusydahū min qablu wa kunnā bihī ‘ālimīn(a).
[51]
Sungguh, Kami benar-benar lah maganugerahkan kapado Ibrahim hidayah sabelum (Musa dan Harun), dan Kami lah mangetaui dirinyo.
اِذْ قَالَ لِاَبِيْهِ وَقَوْمِهٖ مَا هٰذِهِ التَّمَاثِيْلُ الَّتِيْٓ اَنْتُمْ لَهَا عٰكِفُوْنَ٥٢
Iż qāla li'abīhi wa qaumihī mā hāżihit-tamāṡīlul-latī antum lahā ‘ākifūn(a).
[52]
(Ingatlah), katiko dio (Ibrahim) bakato kapado bapaknyo dan kaumnyo, “Patungpatung apokah ko nang kamu tekun manyembahnyo?”
قَالُوْا وَجَدْنَآ اٰبَاۤءَنَا لَهَا عٰبِدِيْنَ٥٣
Qālū wajadnā ābā'anā lahā ‘ābidīn(a).
[53]
Orang-orang tu manjawab, “Kami mandapati nenek moyang kami manjadi para panyembahnyo.”
قَالَ لَقَدْ كُنْتُمْ اَنْتُمْ وَاٰبَاۤؤُكُمْ فِيْ ضَلٰلٍ مُّبِيْنٍ٥٤
Qāla laqad kuntum antum wa ābā'ukum fī ḍalālim mubīn(in).
[54]
Io (Ibrahim) bakato, “Sungguh, kamu dan nenek moyang kamu barado dalam kasesatan nang nyato.”
قَالُوْٓا اَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ اَمْ اَنْتَ مِنَ اللّٰعِبِيْنَ٥٥
Qālū aji'tanā bil-ḥaqqi am anta minal-lā‘ibīn(a).
[55]
Orang-orang tu bakato, “Apokah kamu datang kapado kami mambawak kabenaran ataukah kamu (hanyo) bamain-main?”
قَالَ بَلْ رَّبُّكُمْ رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ الَّذِيْ فَطَرَهُنَّۖ وَاَنَا۠ عَلٰى ذٰلِكُمْ مِّنَ الشّٰهِدِيْنَ٥٦
Qāla bar rabbukum rabbus-samāwāti wal-arḍil-lażī faṭarahunn(a), wa ana ‘alā żālikum minasy-syāhidīn(a).
[56]
Io (Ibrahim) manjawab, “Sabenarnyo Tuhan kamu adolah Tuhan langit dan bumi nang lah manciptokannyo dan aku adalah salah sikok bukti atas tu.”
وَتَاللّٰهِ لَاَكِيْدَنَّ اَصْنَامَكُمْ بَعْدَ اَنْ تُوَلُّوْا مُدْبِرِيْنَ٥٧
Wa tallāhi la'akīdanna aṣnāmakum ba‘da an tuwallū mudbirīn(a).
[57]
(Nabi Ibrahim bakato dalam hatinyo,) “Demi Allah, sungguh, aku bakal malakukan tipu dayo tahadap berhala-berhalomu sasudah kamu pegi maninggalkannyo.
فَجَعَلَهُمْ جُذٰذًا اِلَّا كَبِيْرًا لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ اِلَيْهِ يَرْجِعُوْنَ٥٨
Fa ja‘alahum jużāżan illā kabīral lahum la‘allahum ilaihi yarji‘ūn(a).
[58]
Io (Ibrahim) lalu manjadikan orang-orang tu (berhala-berhala tu) hancur bakepingkeping, kacuali (sikok patung) nang tabesak milik orang-orang tu supayo orang-orang tu balik (untuk batanyo) kapadonyo.
قَالُوْا مَنْ فَعَلَ هٰذَا بِاٰلِهَتِنَآ اِنَّهٗ لَمِنَ الظّٰلِمِيْنَ٥٩
Qālū man fa‘ala hāżā bi'ālihatinā innahū laminaẓ-ẓālimīn(a).
[59]
Orang-orang tu bakato, “Siapokah nang malakukan (perbuatan) ko tahadap tuhantuhan kami? Sasungguhnyo io tamasuk orang-orang nang aniayo.”
قَالُوْا سَمِعْنَا فَتًى يَّذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهٗٓ اِبْرٰهِيْمُ ۗ٦٠
Qālū sami‘nā fatay yażkuruhum yuqālu lahū ibrāhīm(u).
[60]
Orang-orang tu (paro panyembah berhalo nang lain) bakato, “Kami manganing saorang pemudo nang mancelo orang-orang tu (berhalo-berhalo). Io dipanggil dengan namo Ibrahim.
قَالُوْا فَأْتُوْا بِهٖ عَلٰٓى اَعْيُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُوْنَ٦١
Qālū fa'tū bihī ‘alā a‘yunin-nāsi la‘allahum yasyhadūn(a).
[61]
Orang-orang tu bakato, “(Kalau macam tu,) bawaklah dio dengan diperliatkan kapado orang banyak, supayo orang-orang tu manyaksikan(-nyo).”
قَالُوْٓا ءَاَنْتَ فَعَلْتَ هٰذَا بِاٰلِهَتِنَا يٰٓاِبْرٰهِيْمُ ۗ٦٢
Qālū a'anta fa‘alta hāżā bi'ālihatinā yā ibrāhīm(u).
[62]
Orang-orang tu batanyo, “Apokah kamu nang malakukan (pabuatan) ko tahadap tuhan-tuhan kami, oi Ibrahim?”
قَالَ بَلْ فَعَلَهٗ كَبِيْرُهُمْ هٰذَا فَسْـَٔلُوْهُمْ اِنْ كَانُوْا يَنْطِقُوْنَ٦٣
Qāla bal fa‘alahū kabīruhum hāżā fas'alūhum in kānū yanṭiqūn(a).
[63]
Io (Ibrahim) manjawab, “Sabenarnyo (patung) nang besak ko nang malakukannyo. Tanyokanlah kapado orang-orang tu (patung-patung lainnyo) jiko orang-orang tu dapat babicaro.”
فَرَجَعُوْٓا اِلٰٓى اَنْفُسِهِمْ فَقَالُوْٓا اِنَّكُمْ اَنْتُمُ الظّٰلِمُوْنَ ۙ٦٤
Fa raja‘ū ilā anfusihim fa qālū innakum antumuẓ-ẓālimūn(a).
[64]
Mako, orang-orang tu balik kapado diri orang-orang tu dewek (mulai sadar) lalu bakato (kapado sasamo orang-orang tu), “Sasungguhnyo kamulah nang manganiayo (diri dewek)."
ثُمَّ نُكِسُوْا عَلٰى رُءُوْسِهِمْۚ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هٰٓؤُلَاۤءِ يَنْطِقُوْنَ٦٥
Ṡumma nukisū ‘alā ru'ūsihim, laqad ‘alimta mā hā'ulā'i yanṭiqūn(a).
[65]
Kemudian orang-orang tu manundukkan kapalo (lalu bakato), “Sunguh, kamu (oi Ibrahim) pasti tau bahwa berhalo-berhalo tu idak dapat babicaro.”
قَالَ اَفَتَعْبُدُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ مَا لَا يَنْفَعُكُمْ شَيْـًٔا وَّلَا يَضُرُّكُمْ ۗ٦٦
Qāla afata‘budūna min dūnillāhi mā lā yanfa‘ukum syai'aw wa lā yaḍurrukum.
[66]
Io (Ibrahim) bakato, “Mangapo kamu manyembah sasuatu selain Allah nang idak dapat mambagih manfaat sadikit pun dan idak (pulak) mambagih mudarat kapado kamu?
اُفٍّ لَّكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ ۗاَفَلَا تَعْقِلُوْنَ٦٧
Uffil lakum wa limā ta‘budūna min dūnillāh(i), afalā ta‘qilūn(a).
[67]
Celakolah kamu dan apo nang kamu sembah salain Allah. Apokah kamu idak mangerti?”
قَالُوْا حَرِّقُوْهُ وَانْصُرُوْٓا اٰلِهَتَكُمْ اِنْ كُنْتُمْ فٰعِلِيْنَ٦٨
Qālū ḥarriqūhu wanṣurū ālihatakum in kuntum fā‘ilīn(a).
[68]
Orang-orang tu bakato, “Bakarlah dio (Ibrahim) dan bantulah tuhan-tuhan kamu jiko kamu benar-benar hendak babuat.”
قُلْنَا يٰنَارُ كُوْنِيْ بَرْدًا وَّسَلٰمًا عَلٰٓى اِبْرٰهِيْمَ ۙ٦٩
Qulnā yā nāru kūnī bardaw wa salāman ‘alā ibrāhīm(a).
[69]
Kami (Allah) bafirman, “Oi api, jadilah dingin dan kaselamatanlah bagi Ibrahim!”
وَاَرَادُوْا بِهٖ كَيْدًا فَجَعَلْنٰهُمُ الْاَخْسَرِيْنَ ۚ٧٠
Wa arādū bihī kaidan fa ja‘alnāhumul-akhsarīn(a).
[70]
Orang-orang tu nak babuat jahat tahadap Ibrahim, tapi Kami manjadikan orang-orang tu orang-orang nang paling marugi.
وَنَجَّيْنٰهُ وَلُوْطًا اِلَى الْاَرْضِ الَّتِيْ بٰرَكْنَا فِيْهَا لِلْعٰلَمِيْنَ٧١
Wa najjaināhu wa lūṭan ilal-arḍil-latī bāraknā fīhā lil-‘ālamīn(a).
[71]
Kami manyelamatkannyo (Ibrahim) dan Lut ka tanah (Syam) nang lah kami berkati untuk sagalo alam
وَوَهَبْنَا لَهٗٓ اِسْحٰقَ وَيَعْقُوْبَ نَافِلَةً ۗوَكُلًّا جَعَلْنَا صٰلِحِيْنَ٧٢
Wa wahabnā lahū isḥāqa wa ya‘qūba nāfilah(tan), wa kullan ja‘alnā ṣāliḥīn(a).
[72]
Kami jugo membagihkan kapado-nyo (Ibrahim) lshak (anak) dan sabagai tambahan (kami bagihkan pulak) Ya´qub (cucu). Masing-masing Kami jadikan orangorang nang saleh.
وَجَعَلْنٰهُمْ اَىِٕمَّةً يَّهْدُوْنَ بِاَمْرِنَا وَاَوْحَيْنَآ اِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرٰتِ وَاِقَامَ الصَّلٰوةِ وَاِيْتَاۤءَ الزَّكٰوةِۚ وَكَانُوْا لَنَا عٰبِدِيْنَ ۙ٧٣
Wa ja‘alnāhum a'immatay yahdūna bi'amrinā wa auḥainā ilaihim fi‘lal-khairāti wa iqāmaṣ-ṣalāti wa ītā'az-zakāh(ti), wa kānū lanā ‘ābidīn(a).
[73]
Kami manjadikan orang-orang tu pamimpinpamimpin nang mambagih patunjuk atas perintah Kami dan Kami mawahyukan kapado orang-orang tu (perentah) babuat kabaikan, manegakkan sembahyang, dan manunaikan zakat, serto hanyo kapado Kami orang-orang tu manyembah.
وَلُوْطًا اٰتَيْنٰهُ حُكْمًا وَّعِلْمًا وَّنَجَّيْنٰهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِيْ كَانَتْ تَّعْمَلُ الْخَبٰۤىِٕثَ ۗاِنَّهُمْ كَانُوْا قَوْمَ سَوْءٍ فٰسِقِيْنَۙ٧٤
Wa lūṭan ātaināhu ḥumkaw wa ‘ilmaw wa najjaināhu minal-qaryatil-latī kānat ta‘malul-khabā'iṡ(a), innahum kānū qauma sau'in fāsiqīn(a).
[74]
Kapado Lut, Kami mambagihkan hikmah serto ilmu dan Kami manyelamatkannyo dari (azab nang lah manimpo penduduk) negeri (Sodom) nang malakukan perbuatan keji. Sasungguhnyo orang-orang tu adolah kaum nang jahat lagi fasik.
وَاَدْخَلْنٰهُ فِيْ رَحْمَتِنَاۗ اِنَّهٗ مِنَ الصّٰلِحِيْنَ ࣖ٧٥
Wa adkhalnāhu fī raḥmatinā, innahū minaṣ-ṣāliḥīn(a).
[75]
Kami mamasukkannyo ka dalam rahmat Kami. Sasungguhnyo dio tamasuk gologann orang nang saleh.
وَنُوْحًا اِذْ نَادٰى مِنْ قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهٗ فَنَجَّيْنٰهُ وَاَهْلَهٗ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيْمِ ۚ٧٦
Wa nūḥan iż nādā min qablu fastajabnā lahū fa najjaināhu wa ahlahū minal-karbil-‘aẓīm(i).
[76]
(Ingatlah) Nuh katiko dio badoa sabelum tu. Kami mangabulkan (doa)-nyo dan Kami manyelamatkannyo basamo pangikutnyo dari bencana nang besar
وَنَصَرْنٰهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِيْنَ كَذَّبُوْا بِاٰيٰتِنَاۗ اِنَّهُمْ كَانُوْا قَوْمَ سَوْءٍ فَاَغْرَقْنٰهُمْ اَجْمَعِيْنَ٧٧
Wa naṣarnāhu minal-qaumil-lażīna każżabū bi'āyātinā, innahum kānū qauma sau'in fa agraqnāhum ajma‘īn(a).
[77]
Kami manolongnyo dari orang-orang nang lah mandustokan ayat-ayat Kami. Sasungguhnyo orang-orang tu adolah kaum nang jahat, mako Kami tenggelamkan orangorang tu sagalonyo.
وَدَاوٗدَ وَسُلَيْمٰنَ اِذْ يَحْكُمٰنِ فِى الْحَرْثِ اِذْ نَفَشَتْ فِيْهِ غَنَمُ الْقَوْمِۚ وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شٰهِدِيْنَ ۖ٧٨
Wa dāwūda wa sulaimāna iż yaḥkumāni fil-ḥarṡi iż nafasyat fīhi ganamul-qaum(i), wa kunnā liḥukmihim syāhidīn(a).
[78]
(Ingatlah) Daud dan Sulaiman katiko orang-orang tu mambagihkan kaputusan mengenai ladang nang dirusak pado malam hari oleh kambing-kambing milik kaumnyo. Kami manyaksikan keputusan (nang dibagihkan oleh) orang-orang tu. 490
490) Dalam peristiwa tu, Nabi Daud a.s. mambagih putusan bahwa kambing-kambing tu harus dibagihkan kapado pamilik ladang sabagai ganti karusakan ladangnyo. Tapi, Nabi Sulaiman a.s. mamutuskan bahwa pamilik kambing harus mananami ladang tu hinggo balik seperti samulo. Sementaro tu, io manyerahkan kambingnya untuk dimanfaatkan oleh pamilik ladang sampai tanaman tu tumbuh balik.
فَفَهَّمْنٰهَا سُلَيْمٰنَۚ وَكُلًّا اٰتَيْنَا حُكْمًا وَّعِلْمًاۖ وَّسَخَّرْنَا مَعَ دَاوٗدَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَۗ وَكُنَّا فٰعِلِيْنَ٧٩
Fa fahhamnāhā sulaimān(a), wa kullan ātainā ḥukmaw wa ‘ilmā(n), wa sakhkharnā ma‘a dāwūdal-jibāla yusabbiḥna waṭ-ṭair(a), wa kunnā fā‘ilīn(a).
[79]
Lalu, Kami mambagih pamahaman kapado Sulaiman (tentang kaputusan nang lebih tepat). 491 Kapado masing-masing (Daud dan Sulaiman) Kami bagihkan hikmah dan ilmu. Kami manundukkan gunung-gunung dan burung-burung untuk batasbih basamo Daud. Kamilah nang malakukannyo.
491) Menurut riwayat Ibnu Abbas, ado sakawanan kambing nang marusak tanaman pado waktu malam. Pamilik tanaman mangadukan hal ko kapado Nabi Daud a.s. Io mamutuskan bahwa kambing-kambing tu harus diserahkan kapada pamilik tanaman sabagai ganti tanaman nang rusak. Tapi Nabi Sulaiman a.s. mamutuskan agar kambing-kambing tu diserahkan sementaro kapado pamilik tanaman untuk diambil manfaatnya. Pamilik kambing diharuskan mangganti tanaman tu dengan tanaman nang baru. Apabilo tanaman nang baru lah dapat diambil hasilnyo, pamilik kambing tu boleh mangambil kambingnya balik. Putusan Nabi Sulaiman a.s. kolah nang lebih tepat.
وَعَلَّمْنٰهُ صَنْعَةَ لَبُوْسٍ لَّكُمْ لِتُحْصِنَكُمْ مِّنْۢ بَأْسِكُمْۚ فَهَلْ اَنْتُمْ شٰكِرُوْنَ٨٠
Wa ‘allamnāhu ṣan‘ata labūsil lakum lituḥṣinakum mim ba'sikum, fahal antum syākirūn(a).
[80]
Kami mangajarkan pulak kapado Daud caro mambuat baju besi untukmu guno malindungi kamu dari serangan musuhmu (dalam peperangan). Mako, apokah kamu basyukur (kapado Allah)?
وَلِسُلَيْمٰنَ الرِّيْحَ عَاصِفَةً تَجْرِيْ بِاَمْرِهٖٓ اِلَى الْاَرْضِ الَّتِيْ بٰرَكْنَا فِيْهَاۗ وَكُنَّا بِكُلِّ شَيْءٍ عٰلِمِيْنَ٨١
Wa lisulaimānar-rīḥa ‘āṣifatan tajrī bi'amrihī ilal-arḍil-latī bāraknā fīhā, wa kunnā bikulli syai'in ‘ālimīn(a).
[81]
(Kami manundukkan) pulak untuk Sulaiman angin nang sangat kencang tiupannyo nang bahembus dengan perentahnyo ka negeri nang kami beri berkah padonyo. Kami Maha Mengetaui sagalo sasuatu.
وَمِنَ الشَّيٰطِيْنِ مَنْ يَّغُوْصُوْنَ لَهٗ وَيَعْمَلُوْنَ عَمَلًا دُوْنَ ذٰلِكَۚ وَكُنَّا لَهُمْ حٰفِظِيْنَ ۙ٨٢
Wa minasy-syayāṭīna may yagūṣūna lahū wa ya‘malūna ‘amalan dūna żālik(a), wa kunnā lahum ḥāfiẓīn(a).
[82]
(Kami tundukkan pulak kapado Sulaiman) sagolongan setan nang manyelam (ka dalam laut) untuknyo dan mangerjokan pekerjaan selain tu. Kamilah nang manjago orangorang tu.
۞ وَاَيُّوْبَ اِذْ نَادٰى رَبَّهٗٓ اَنِّيْ مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَاَنْتَ اَرْحَمُ الرّٰحِمِيْنَ ۚ٨٣
Wa ayyūba iż nādā rabbahū annī massaniyaḍ-ḍurru wa anta arḥamur-rāḥimīn(a).
[83]
(Ingatlah) Ayub katiko io badoa kapado Tuhannyo, “(Ya Tuhanku,) Sasungguhnyo aku lah ditimpo panyakit, padohal Engkau Tuhan Nang Maha Panyayang dari sagalo nang panyayang.”
فَاسْتَجَبْنَا لَهٗ فَكَشَفْنَا مَا بِهٖ مِنْ ضُرٍّ وَّاٰتَيْنٰهُ اَهْلَهٗ وَمِثْلَهُمْ مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِنْدِنَا وَذِكْرٰى لِلْعٰبِدِيْنَ ۚ٨٤
Fastajabnā lahū fa kasyafnā mā bihī min ḍurriw wa ātaināhu ahlahū wa miṡlahum ma‘ahum raḥmatam min ‘indinā wa żikrā lil-‘ābidīn(a).
[84]
Mako, Kami mangabulkan (doa)-nyo, lalu Kami lenyapkan penyakit nang ado padonyo. Kami mangembalikan keluargonyo kapadonyo dan (Kami malipat gandokan jumlah orang-orang tu) sabagai suatu rahmat dari Kami dan pangingat bagi sagalo nang manyembah (Kami).
وَاِسْمٰعِيْلَ وَاِدْرِيْسَ وَذَا الْكِفْلِۗ كُلٌّ مِّنَ الصّٰبِرِيْنَ ۙ٨٥
Wa ismā‘īla wa idrīsa wa żal-kifl(i), kullum minaṣ-ṣābirīn(a).
[85]
(Ingatlah pulak) Ismail, Idris dan Dzulkifli. Orang-orang tu sagalonyo tamasuk orangorang sabar.
وَاَدْخَلْنٰهُمْ فِيْ رَحْمَتِنَاۗ اِنَّهُمْ مِّنَ الصّٰلِحِيْنَ٨٦
Wa adkhalnāhum fī raḥmatinā, innahum minaṣ-ṣāliḥīn(a).
[86]
Kami mamasukkan orang-orang tu ka dalam rahmat Kami. Sasungguhnyo orang-orang tu tamasuk orang-orang saleh.
وَذَا النُّوْنِ اِذْ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ اَنْ لَّنْ نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادٰى فِى الظُّلُمٰتِ اَنْ لَّآ اِلٰهَ اِلَّآ اَنْتَ سُبْحٰنَكَ اِنِّيْ كُنْتُ مِنَ الظّٰلِمِيْنَ ۚ٨٧
Wa żan-nūni iż żahaba mugāḍiban fa ẓanna allan naqdira ‘alaihi fa nādā fiẓ-ẓulumāti allā ilāha illā anta subḥānaka innī kuntu minaẓ-ẓālimīn(a).
[87]
(Ingatlah pulak) Dzun Nun (Yunus) katiko io pegi dalam kaadoan marah, lalu io manyangko bahwa Kami idak bakal manyulitkannyo. Mako, io badoa dalam kagelapan nang balapis lapis, 492 “Idak ado Tuhan salain Engkau. Mahasuci Engkau. Sasungguhnyo aku tamasuk orang-orang aniayo.”
492) Maksudnya adolah kagelapan perut ikan, kagelapan laut nang dalam, dan kagelapan malam hari.
فَاسْتَجَبْنَا لَهٗۙ وَنَجَّيْنٰهُ مِنَ الْغَمِّۗ وَكَذٰلِكَ نُـْۨجِى الْمُؤْمِنِيْنَ٨٨
Fastajabnā lahū wa najjaināhu minal-gamm(i), wa każālika nunjil-mu'minīn(a).
[88]
Kami lalu mangabulkan (doa)-nyo dan Kami manyelamatkannyo dari kadukaan. Macam tulah Kami manyelamatkan orang-orang mukmin
وَزَكَرِيَّآ اِذْ نَادٰى رَبَّهٗ رَبِّ لَا تَذَرْنِيْ فَرْدًا وَّاَنْتَ خَيْرُ الْوٰرِثِيْنَ ۚ٨٩
Wa zakariyyā iż nādā rabbahū rabbi lā tażarnī fardaw wa anta khairul-wāriṡīn(a).
[89]
(Ingatlah) Zakaria katiko io badoa kapado Tuhannyo, “Ya Tuhanku, janganlah Engkau biakkan aku hidup saorang diri (tanpo katurunan) sedang Engkau adolah sabaik baik waris. 493
493) Sakironya Allah Swt. idak mangabulkan doanyo, yakni mambagih katurunan, Nabi Zakaria a.s. bakal baserah diri kapado Allah Swt. kareno Allah Swt. adolah waris nang tabaik.
فَاسْتَجَبْنَا لَهٗ ۖوَوَهَبْنَا لَهٗ يَحْيٰى وَاَصْلَحْنَا لَهٗ زَوْجَهٗۗ اِنَّهُمْ كَانُوْا يُسٰرِعُوْنَ فِى الْخَيْرٰتِ وَيَدْعُوْنَنَا رَغَبًا وَّرَهَبًاۗ وَكَانُوْا لَنَا خٰشِعِيْنَ٩٠
Fastajabnā lah(ū), wa wahabnā lahū yaḥyā wa aṣlaḥnā lahū zaujah(ū), innahum kānū yusāri‘ūna fil-khairāti wa yad‘ūnanā ragabaw wa rahabā(n), wa kānū lanā khāsyi‘īn(a).
[90]
Mako, Kami mangabulkan (doa)-nyo, manugerahkan Yahya kapadonyo dan manjadikan bininyo dapat mangandung. Sasungguhnyo orang-orang tu salalu basegero dalam (mangerjokan) kabaikan dan badoa kapado Kami dengan penuh harap dan cemas. Orang-orang tu adolah orang-orang nang khusyuk kapado Kami.
وَالَّتِيْٓ اَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيْهَا مِنْ رُّوْحِنَا وَجَعَلْنٰهَا وَابْنَهَآ اٰيَةً لِّلْعٰلَمِيْنَ٩١
Wal-latī aḥṣanat farjahā fa nafakhnā fīhā mir rūḥinā wa ja‘alnāhā wabnahā āyatal lil-‘ālamīn(a).
[91]
(Ingatlah pulak) Maryam nang mameliharo kahormatannyo, lalu Kami maniupkan (ruh) dari kami ka dalam (tubuh)-nyo. Kami manjadikan dio dan anaknyo sabagai tando (kabesaran Kami) bagi saluruh alam.
اِنَّ هٰذِهٖٓ اُمَّتُكُمْ اُمَّةً وَّاحِدَةًۖ وَّاَنَا۠ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوْنِ٩٢
Inna hāżihī ummatukum ummataw wāḥidah(tan), wa ana rabbukum fa‘budūn(i).
[92]
Sasungguhnyo ko (ugamo Tauhid) adolah ugamomu, ugamo nang sikok dan Aku adolah Tuhanmu. Mako, sembahlah Aku.
وَتَقَطَّعُوْٓا اَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْۗ كُلٌّ اِلَيْنَا رٰجِعُوْنَ ࣖ٩٣
Wa taqaṭṭa‘ū amrahum bainahum, kullun ilainā rāji‘ūn(a).
[93]
Tapi, orang-orang tu tapecah belah dalam urusan (ugamo) di antaro orang-orang tu. Masing-masing (golongan tu) bakal balik kapado Kami.
فَمَنْ يَّعْمَلْ مِنَ الصّٰلِحٰتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهٖۚ وَاِنَّا لَهٗ كٰتِبُوْنَ٩٤
Famay ya‘mal minaṣ-ṣāliḥāti wa huwa mu'minun falā kufrāna lisa‘yih(ī), wa innā lahū kātibūn(a).
[94]
Siapo nang mangerjokan kabajikan dan dio baiman, mako usahonyo idak bakal diengkari (disio-siokan). Sasungguhnyo, Kamilah nang mancatat untuknyo.
وَحَرٰمٌ عَلٰى قَرْيَةٍ اَهْلَكْنٰهَآ اَنَّهُمْ لَا يَرْجِعُوْنَ٩٥
Wa ḥarāmun ‘alā qaryatin ahlaknāhā, innahum lā yarji‘ūn(a).
[95]
Mustahil bagi (penduduk) suatu negeri nanglah Kami binasokan bakal balik (ka dunio).
حَتّٰىٓ اِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوْجُ وَمَأْجُوْجُ وَهُمْ مِّنْ كُلِّ حَدَبٍ يَّنْسِلُوْنَ٩٦
Ḥattā iżā futiḥat ya'jūju wa ma'jūju wa hum min kulli ḥadabiy yansilūn(a).
[96]
Hinggo apobilo (tembok) Ya´juj dan Ma´juj dibuka, Orang-orang tu turun dengan cepat dari sagalo genah nang tinggi. 494
494) Yakni sampai hari Kiamat pun orang-orang tu mustahil balik ka dunio
وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَاِذَا هِيَ شَاخِصَةٌ اَبْصَارُ الَّذِيْنَ كَفَرُوْاۗ يٰوَيْلَنَا قَدْ كُنَّا فِيْ غَفْلَةٍ مِّنْ هٰذَا بَلْ كُنَّا ظٰلِمِيْنَ٩٧
Waqtarabal-wa‘dul-ḥaqqu fa iżā hiya syākhiṣatun abṣārul-lażīna kafarū, yā wailanā qad kunnā fī gaflatim min hāżā bal kunnā ẓālimīn(a).
[97]
(Apobilo) janji nang benar (yakni hari Kiamat) lah makin dekat tibo-tibo mato orang nang kufur tabelalak. (Orang-orang tu bakato). “Alangkah celakonyo kami. Kami benar-benar lengah tentang ko, bahkan kami adolah orang-orang aniayo.”
اِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ حَصَبُ جَهَنَّمَۗ اَنْتُمْ لَهَا وٰرِدُوْنَ٩٨
Innakum wa mā ta‘budūna min dūnillāhi ḥaṣabu jahannam(a), antum lahā wāridūn(a).
[98]
Sasungguhnyo kamu (orang kafir) dan apo nang kamu sembah salain Allah adolah bahan bakar (nerako) Jahannam. Kamu (pasti) masuk ka dalamnyo.
لَوْ كَانَ هٰٓؤُلَاۤءِ اٰلِهَةً مَّا وَرَدُوْهَاۗ وَكُلٌّ فِيْهَا خٰلِدُوْنَ٩٩
Lau kāna hā'ulā'i ālihatam mā waradūhā, wa kullun fīhā khālidūn(a).
[99]
Sakironyo berhalo-berhalo tu Tuhan, tentulah orang-orang tu idak bakal mamasukinyo (nerako). Sagalonyo bakal kekal di dalamnyo.
لَهُمْ فِيْهَا زَفِيْرٌ وَّهُمْ فِيْهَا لَا يَسْمَعُوْنَ١٠٠
Lahum fīhā zafīruw wa hum fīhā lā yasma‘ūn(a).
[100]
Orang-orang tu marintih dan manjerit di dalamnyo (nerako) Orang-orang tu di dalamnyo idak biso manganing (apopun).
اِنَّ الَّذِيْنَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِّنَّا الْحُسْنٰىٓۙ اُولٰۤىِٕكَ عَنْهَا مُبْعَدُوْنَ ۙ١٠١
Innal-lażīna sabaqat lahum minnal-ḥusnā, ulā'ika ‘anhā mub‘adūn(a).
[101]
Sasungguhnyo orang-orang nang lah ado (katetapan) nang baik untuk orang-orang tu dari Kami, orang-orang tu bakal dijauhkan (dari nerako).
لَا يَسْمَعُوْنَ حَسِيْسَهَاۚ وَهُمْ فِيْ مَا اشْتَهَتْ اَنْفُسُهُمْ خٰلِدُوْنَ ۚ١٠٢
Lā yasma‘ūna ḥasīsahā, wa hum fīmasytahat anfusuhum khālidūn(a).
[102]
Orang-orang tu idak mandengar bunyi desis (api nerako), orang-orang tu kekal dalam (manikmati) sagalo nang orang-orang tu inginkan.
لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْاَكْبَرُ وَتَتَلَقّٰىهُمُ الْمَلٰۤىِٕكَةُۗ هٰذَا يَوْمُكُمُ الَّذِيْ كُنْتُمْ تُوْعَدُوْنَ١٠٣
Lā yaḥzunuhumul-faza‘ul-akbaru wa tatalaqqāhumul-malā'ikah(tu), hāżā yaumukumul-lażī kuntum tū‘adūn(a).
[103]
Kejutan nang dahsyat (hari Kiamat) idak mambuat orang-orang tu sedih dan paro malaikat bakal manyambut orang-orang tu (dengan ucapan), “Ko lah harimu nang lah dijanjikan kapadomu.”
يَوْمَ نَطْوِى السَّمَاۤءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِۗ كَمَا بَدَأْنَآ اَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيْدُهٗۗ وَعْدًا عَلَيْنَاۗ اِنَّا كُنَّا فٰعِلِيْنَ١٠٤
Yauma naṭwis-samā'a kaṭayyis-sijilli lil-kutib(i), kamā bada'nā awwala khalqin nu‘īduh(ū), wa‘dan ‘alainā, innā kunnā fā‘ilīn(a).
[104]
(Ingatlah) hari katiko Kami manggulung langit seperti (halnyo) gulungan lembaranlembaran catatan. Samacam mano Kami lah mamulai panciptaan pertamo, macam tulah Kami bakal mangulanginyo lagi. (Itu adolah) janji nang pasti Kami tepati. Sasungguhnyo Kamil bakal malaksanokannyo.
وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِى الزَّبُوْرِ مِنْۢ بَعْدِ الذِّكْرِ اَنَّ الْاَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصّٰلِحُوْنَ١٠٥
Wa laqad katabnā fiz-zabūri mim ba‘diż-żikri annal-arḍa yariṡuhā ‘ibādiyaṣ-ṣāliḥūn(a).
[105]
Sungguh, Kami lah manuliskannyo di dalam Zabur 495 sasudah (tatulis) di dalam Az-Zikr (Lauh Mahfuz), bahwasanyo bumi ko bakal diwarisi oleh hambo-hambo-Ku nang saleh.
495) Sabagian mufasir manyatokan bahwa Zabur adolah kitab nang diturunkan kapado Nabi Daud a.s., sedangkan Aż-Żikr adolah kitab Taurat. Manurut sabagian mufasir lain, Zabur adolah kitab-kitab nang diturunkan Allah Swt. kapada nabi-nabi satelah ditulis di Lauh Mahfuz.
اِنَّ فِيْ هٰذَا لَبَلٰغًا لِّقَوْمٍ عٰبِدِيْنَ ۗ١٠٦
Inna fī hāżā labalāgal liqaumin ‘ābidīn(a).
[106]
Sasungguhnyo di dalam (Al-Qur’an) ko, benar-benar tadapat pesan (nang jelas) bagi kaum panyembah (Allah).
وَمَآ اَرْسَلْنٰكَ اِلَّا رَحْمَةً لِّلْعٰلَمِيْنَ١٠٧
Wa mā arsalnāka illā raḥmatal lil-‘ālamīn(a).
[107]
Kami idak mangutus kamu (Nabi Muhammad), kacuali sabagai rahmat bagi sagalo alam.
قُلْ اِنَّمَا يُوْحٰىٓ اِلَيَّ اَنَّمَآ اِلٰهُكُمْ اِلٰهٌ وَّاحِدٌۚ فَهَلْ اَنْتُمْ مُّسْلِمُوْنَ١٠٨
Qul innamā yūḥā ilayya annamā ilāhukum ilāhuw wāḥid(un), fahal antum muslimūn(a).
[108]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Sasungguhnyo nang diwahyukan kapadoku hanyolah (katetapan) bahwa Tuhanmu adolah Tuhan Nang So. Mako, apokah kamu lah baserah diri (kapado-Nyo)?”
فَاِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ اٰذَنْتُكُمْ عَلٰى سَوَاۤءٍۗ وَاِنْ اَدْرِيْٓ اَقَرِيْبٌ اَمْ بَعِيْدٌ مَّا تُوْعَدُوْنَ١٠٩
Fa in tawallau fa qul āżantukum ‘alā sawā'(in), wa in adrī aqarībun am ba‘īdum mā tū‘adūn(a).
[109]
Mako, jiko orang-orang tu bapaling, katokanlah (Nabi Muhammad), “Aku lah manyampaikan kapadomu (saluruh ajaran sahinggo kito mampunyai pangetauan) nang samo. Aku idak mangetaui apokah nang diancamkan kapadomu tu sudah dekat atau masih jauh.”
اِنَّهٗ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَيَعْلَمُ مَا تَكْتُمُوْنَ١١٠
Innahū ya‘lamul-jahra minal-qauli wa ya‘lamu mā taktumūn(a).
[110]
Sasungguhnyo Dio mangetaui perkatoan (nang kamu ucapkan) dengan terangterangan dan mangetaui (pulak) apo nang kamu rahasiokan.
وَاِنْ اَدْرِيْ لَعَلَّهٗ فِتْنَةٌ لَّكُمْ وَمَتَاعٌ اِلٰى حِيْنٍ١١١
Wa in adrī la‘allahū fitnatul lakum wa matā‘un ilā ḥīn(in).
[111]
Aku idak mangetaui (bahwa) boleh jadi hal tu (panundaan azab) marupokan cobaan dan kesenangan bagimu sampai waktu nang ditentukan.
قٰلَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّۗ وَرَبُّنَا الرَّحْمٰنُ الْمُسْتَعَانُ عَلٰى مَا تَصِفُوْنَ ࣖ١١٢
Qāla rabbiḥkum bil-ḥaqq(i), wa rabbunar-raḥmānul-musta‘ānu ‘alā mā taṣifūn(a).
[112]
Io (Nabi Muhammad) bakato, “Ya Tuhanku, bagihlah kaputusan dengan adil. Tuhan kami adolah Tuhan Nang Maha Pangasih (dan) Nang dimintoi sagalo patolongan atas sagalo nang kamu katokan.”