Surah Hud

Daftar Surah

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
الۤرٰ ۗ كِتٰبٌ اُحْكِمَتْ اٰيٰتُهٗ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَّدُنْ حَكِيْمٍ خَبِيْرٍۙ١
Alif lām rā, kitābun uḥkimat āyātuhū ṡumma fuṣṣilat mil ladun ḥakīmin khabīr(in).
[1] Alif Lām Rā. (Ko lah) Kitab nang ayat-ayatnyo lah disusun dengan rapi kamudian dijelaskan sacaro taperinci (dan diturunkan) dari sisi (Allah) Nang Maha Bijaksano lagi Maha Teliti.

اَلَّا تَعْبُدُوْٓا اِلَّا اللّٰهَ ۗاِنَّنِيْ لَكُمْ مِّنْهُ نَذِيْرٌ وَّبَشِيْرٌۙ٢
Allā ta‘budū illallāh(a), innanī lakum minhu nażīruw wa basyīr(un).
[2] (Katokanlah Nabi Muhammad), “Janganlah kamu manyembah (sasuatu), kacuali Allah. Sasungguhnyo aku adolah pambagih peringatan dan pambawak berito gembiro dari-Nyo untukmu.

وَّاَنِ اسْتَغْفِرُوْا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوْبُوْٓا اِلَيْهِ يُمَتِّعْكُمْ مَّتَاعًا حَسَنًا اِلٰٓى اَجَلٍ مُّسَمًّى وَّيُؤْتِ كُلَّ ذِيْ فَضْلٍ فَضْلَهٗ ۗوَاِنْ تَوَلَّوْا فَاِنِّيْٓ اَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيْرٍ٣
Wa anistagfirū rabbakum ṡumma tūbū ilaihi yumatti‘kum matā‘an ḥasanan ilā ajalim musammaw wa yu'ti kulla żī faḍlin faḍlah(ū), wa in tawallau fa innī akhāfu ‘alaikum ‘ażāba yaumin kabīr(in).
[3] Mohonlah ampunan kapado Tuhanmu kemudian batobatlah kapado-Nyo, niscayo Dio bakal mambagih kasenangan nang baik kapadomu (di dunio) hinggo waktu nang lah ditentukan (kamatian) dan mambagihkan pahalo-Nyo (di akherat) kapado satiap orang nang baamal saleh. Jiko kamu bapaling, sasungguhnyo aku takut kamu (bakal) ditimpo azab pado hari nang besak (kiamat).

اِلَى اللّٰهِ مَرْجِعُكُمْ ۚوَهُوَ عَلٰى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ٤
Ilallāhi marji‘ukum, wa huwa ‘alā kulli syai'in qadīr(un).
[4] Kapado Allahlah genah balikmu. Dio Maha Kuaso atas sagalo sasuatu.”

اَلَآ اِنَّهُمْ يَثْنُوْنَ صُدُوْرَهُمْ لِيَسْتَخْفُوْا مِنْهُۗ اَلَا حِيْنَ يَسْتَغْشُوْنَ ثِيَابَهُمْ ۙيَعْلَمُ مَا يُسِرُّوْنَ وَمَا يُعْلِنُوْنَۚ اِنَّهٗ عَلِيْمٌ ۢ بِذَاتِ الصُّدُوْرِ ۔٥
Alā innahum yaṡnūna ṣudūrahum liyastakhfū minh(u), alā ḥīna yastagsyūna ṡiyābahum, ya‘lamu mā yusirrūna wa mā yu‘linūn(a), innahū ‘alīmum biżātiṣ-ṣudūr(i).
[5] Katauilah bahwa sasungguhnyo orangorang tu manutupi (apo nang ado dalam) dado orang-orang tu untuk manyingitkan diri dari-Nyo. Katauilah bahwa katiko orang-orang tu manyelimuti dirinyo dengan kain, Dio mangetaui apo nang orang-orang tu singitkan dan apo nang orang-orang tu nyatokan. Sasungguhnyo Dio Maha Mangetaui (sagalo) isi hati.

۞ وَمَا مِنْ دَاۤبَّةٍ فِى الْاَرْضِ اِلَّا عَلَى اللّٰهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۗ كُلٌّ فِيْ كِتٰبٍ مُّبِيْنٍ٦
Wa mā min dābbatin fil-arḍi illā ‘alallāhi rizquhā wa ya‘lamu mustaqarrahā wa mustauda‘ahā, kullun fī kitābim mubīn(in).
[6] Idak sikok pun hewan nang bagerak di atas bumi malainkan dijamin rezekinyo oleh Allah. Dio mangetaui genah kadiamannyo dan genah panyimpanannyo. 349 Sagalonyo (tatulis) dalam Kitab nang nyato (Lauh Mahfuz).
349) Manurut sabagian mufasir, nang dimaksud dengan ‘genah kediaman’ adolah dunio dan ‘genah penyimpanan’ adolah akherat. Manurut mufasir lain, maksud ‘genah kadiaman’ adolah rahim dan ‘geah penyimpanan’ adolah tulang sulbi.

وَهُوَ الَّذِيْ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ فِيْ سِتَّةِ اَيَّامٍ وَّكَانَ عَرْشُهٗ عَلَى الْمَاۤءِ لِيَبْلُوَكُمْ اَيُّكُمْ اَحْسَنُ عَمَلًا ۗوَلَىِٕنْ قُلْتَ اِنَّكُمْ مَّبْعُوْثُوْنَ مِنْۢ بَعْدِ الْمَوْتِ لَيَقُوْلَنَّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْٓا اِنْ هٰذَٓا اِلَّا سِحْرٌ مُّبِيْنٌ٧
Wa huwal-lażī khalaqas-samāwāti wal-arḍa fī sittati ayyāmiw wa kāna ‘arsyuhū ‘alal-mā'i liyabluwakum ayyukum aḥsanu ‘amalā(n), wa la'in qulta innakum mab‘ūṡūna mim ba‘dil-mauti layaqūlannal-lażīna kafarū in hāżā illā siḥrum mubīn(un).
[7] Diolah nang lah manciptokan langit dan bumi dalam enam maso 350 serto (sabelum tu) ʻArasy-Nyo di atas aek. (Panciptoan tu dilakukan) untuk manguji kamu, siapokah di antaro kamu nang lebih baik amalnyo. Sungguh, kalu engkau (Nabi Muhammad) bakato, “Sasungguhnyo kamu bakal dibangkitkan satelah mati,” niscayo orangorang kafir bakal bakato, “Ko (Al-Qur’an) idak lain kacuali sihir nang nyato.”
350) Imak catatan kaki surah al-A‘rāf/7 : 54.

وَلَىِٕنْ اَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ اِلٰٓى اُمَّةٍ مَّعْدُوْدَةٍ لَّيَقُوْلُنَّ مَا يَحْبِسُهٗ ۗ اَلَا يَوْمَ يَأْتِيْهِمْ لَيْسَ مَصْرُوْفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِمْ مَّا كَانُوْا بِهٖ يَسْتَهْزِءُوْنَ ࣖ٨
Wa la'in akhkharnā ‘anhumul-‘ażāba ilā ummatim ma‘dūdatil layaqūlunna mā yaḥbisuh(ū), alā yauma ya'tīhim laisa maṣrūfan ‘anhum wa ḥāqa bihim mā kānū bihī yastahzi'ūn(a).
[8] Sungguh, kalu Kami tangguhkan azab dari orang-orang kafir tu sampai waktu nang tatentu, niscayo orang-orang kafir tu bakal bakato, “Apokah nang mangalanginyo?” Ketauilah, katiko tibo kapado orang-orang kafir tu, azab tu idaklah dapat dipalingkan dari orang-orang tu. Orang-orang kafir tu dikepung oleh (azab) nang dahulu orangorang tu selalu mamperolok-olokkannyo.

وَلَىِٕنْ اَذَقْنَا الْاِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنٰهَا مِنْهُۚ اِنَّهٗ لَيَـُٔوْسٌ كَفُوْرٌ٩
Wa la'in ażaqnal-insāna minnā raḥmatan ṡumma naza‘nāhā ‘anh(u), innahū laya'ūsun kafūr(un).
[9] Sungguh, kalu Kami cicipkan kapado manusio suatu rahmat dari Kami kemudian Kami cabut balik darinyo, sasungguhnyo dio manjadi baputus asa nian lagi kufur nian (tahadap nikmat Allah).

وَلَىِٕنْ اَذَقْنٰهُ نَعْمَاۤءَ بَعْدَ ضَرَّاۤءَ مَسَّتْهُ لَيَقُوْلَنَّ ذَهَبَ السَّيِّاٰتُ عَنِّيْ ۗاِنَّهٗ لَفَرِحٌ فَخُوْرٌۙ١٠
Wa la'in ażaqnāhu na‘mā'a ba‘da ḍarrā'a massathu layaqūlanna żahabas-sayyi'ātu ‘annī, innahū lafariḥun fakhūr(un).
[10] Sungguh, kalu Kami cicipkan kapadonyo (manusio) suatu nikmat satelah bencano nang manimponyo, niscayo dio bakal bakato, “Lah ilang kaburukan tu dariku.” Sasungguhnyo dio gembiro nian lagi mambanggakan diri nian.

اِلَّا الَّذِيْنَ صَبَرُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِۗ اُولٰۤىِٕكَ لَهُمْ مَّغْفِرَةٌ وَّاَجْرٌ كَبِيْرٌ١١
Illal-lażīna ṣabarū wa ‘amiluṣ-ṣāliḥāt(i), ulā'ika lahum magfiratuw wa ajrun kabīr(un).
[11] Kacuali, orang-orang nang sabar dan baamal saleh, bagi orang-orang tu ampunan dan pahalo nang besak.

فَلَعَلَّكَ تَارِكٌۢ بَعْضَ مَا يُوْحٰىٓ اِلَيْكَ وَضَاۤىِٕقٌۢ بِهٖ صَدْرُكَ اَنْ يَّقُوْلُوْا لَوْلَآ اُنْزِلَ عَلَيْهِ كَنْزٌ اَوْ جَاۤءَ مَعَهٗ مَلَكٌ ۗاِنَّمَآ اَنْتَ نَذِيْرٌ ۗ وَاللّٰهُ عَلٰى كُلِّ شَيْءٍ وَّكِيْلٌ ۗ١٢
Fa la‘allaka tārikum ba‘ḍa mā yūḥā ilaika wa ḍā'ikum bihī ṣadruka ay yaqūlū lau lā unzila ‘alaihi kanzun au jā'a ma‘ahū malak(un), innamā anta nażīr(un), wallāhu ‘alā kulli syai'in wakīl(un).
[12] Boleh jadi kamu (Nabi Muhammad) nak maninggalkan sabagian dari apo nang diwahyukan kapadomu dan dadomu manjadi sempit kareno (takut) orang-orang tu mangatokan, “Ngapo idak diturunkan kapadonyo harto (kakayoan) atau datang malaikat basamonyo?” Sasungguhnyo engkau hanyolah saorang pambagih peringatan dan Allah adolah pemeliharo sagalo sasuatu.

اَمْ يَقُوْلُوْنَ افْتَرٰىهُ ۗقُلْ فَأْتُوْا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِّثْلِهٖ مُفْتَرَيٰتٍ وَّادْعُوْا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِّنْ دُوْنِ اللّٰهِ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِيْنَ١٣
Am yaqūlūnaftarāh(u), qul fa'tū bi‘asyri suwarim miṡlihī muftarayātiw wad‘ū manistaṭa‘tum min dūnillāhi in kuntum ṣādiqīn(a).
[13] Bahkan, apokah orang-orang tu mangatokan, “Dio (Nabi Muhammad) lah mambuat-buat (Al-Qur’an) tu.” Katokanlah, “(Kalau macam tu), datangkanlah sepuluh surah samacam dengannyo (Al-Qur’an) nang dibuat-buat dan ajaklah siapo bae nang kamu sanggup (mangundangnyo) salain Allah, kalu kamu orang-orang nang benar.”

فَاِلَّمْ يَسْتَجِيْبُوْا لَكُمْ فَاعْلَمُوْٓا اَنَّمَآ اُنْزِلَ بِعِلْمِ اللّٰهِ وَاَنْ لَّآ اِلٰهَ اِلَّا هُوَ ۚفَهَلْ اَنْتُمْ مُّسْلِمُوْنَ١٤
Fa illam yastajībū lakum fa‘lamū annamā unzila bi‘ilmillāhi wa allā ilāha illā huw(a), fahal antum muslimūn(a).
[14] Jiko orang-orang tu idak mamenuhi ajakanmu, (katokanlah), “Ketauilah sasungguhnyo io (Al-Qur’an) tu diturunkan dengan ilmu Allah dan (ketaui pulo) bahwa idak ado tuhan kacuali Dio. Apokah kamu mau baserah diri (masuk Islam)?”

مَنْ كَانَ يُرِيْدُ الْحَيٰوةَ الدُّنْيَا وَزِيْنَتَهَا نُوَفِّ اِلَيْهِمْ اَعْمَالَهُمْ فِيْهَا وَهُمْ فِيْهَا لَا يُبْخَسُوْنَ١٥
Man kāna yurīdul-ḥayātad-dun-yā wa zīnatahā nuwaffi ilaihim a‘mālahum fīhā wa hum fīhā lā yubkhasūn(a).
[15] Siapo nang mangendaki kahidupan dunio dan perhiasannyo, pasti Kami bagihkan kapado orang-orang tu (balasan) perbuatannyo di dalamnyo dengan sampurno dan orang-orang tu di dunio idak bakal dirugikan.

اُولٰۤىِٕكَ الَّذِيْنَ لَيْسَ لَهُمْ فِى الْاٰخِرَةِ اِلَّا النَّارُ ۖوَحَبِطَ مَا صَنَعُوْا فِيْهَا وَبٰطِلٌ مَّا كَانُوْا يَعْمَلُوْنَ١٦
Ulā'ikal-lażīna laisa lahum fil-ākhirati illan-nār(u), wa ḥabiṭa mā ṣana‘ū fīhā wa bāṭilum mā kānū ya‘malūn(a).
[16] Orang-orang tulah orang-orang nang idak mandapat (sasuatu) di akherat kacuali nerako, sio-siolah apo nang lah orang-orang tu usahokan (di dunio), dan batallah apo nang dahulu selalu orang-orang tu kerjokan.

اَفَمَنْ كَانَ عَلٰى بَيِّنَةٍ مِّنْ رَّبِّهٖ وَيَتْلُوْهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ وَمِنْ قَبْلِهٖ كِتٰبُ مُوْسٰىٓ اِمَامًا وَّرَحْمَةًۗ اُولٰۤىِٕكَ يُؤْمِنُوْنَ بِهٖ ۗوَمَنْ يَّكْفُرْ بِهٖ مِنَ الْاَحْزَابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهٗ فَلَا تَكُ فِيْ مِرْيَةٍ مِّنْهُ اِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَّبِّكَ وَلٰكِنَّ اَكْثَرَ النَّاسِ لَا يُؤْمِنُوْنَ١٧
Afaman kāna ‘alā bayyinatim mir rabbihī wa yatlūhu syāhidum minhu wa min qablihī kitābu mūsā imāmaw wa raḥmah(tan), ulā'ika yu'minūna bih(ī), wa may yakfur bihī minal-aḥzābi fan-nāru mau‘iduhū falā taku fī miryatim minhu innahul-ḥaqqu mir rabbika wa lākinna akṡaran-nāsi lā yu'minūn(a).
[17] Apokah orang nang lah mampunyoi bukti nang nyato (Al-Qur’an) dari Tuhannyo, diikuti saksi 351 dari-Nyo, dan sabelumnyo lah ado pulo Kitab Musa nang jadi pedoman dan rahmat; orang-orang tu baiman kapadonyo (samo dengan orang kafir nang hanyo manginginkan kahidupan dunio)? Siapo nang mangengkarinyo (Al-Qur’an) dari golongan-golongan (penentang Rasulullah), nerakolah tempat baliknyo. Oleh kareno tu, janganlah engkau ragu tahadap Al-Qur’an. Sasungguhnyo io (Al-Qur’an) tu kabenaran dari Tuhanmu, tapi kabanyakan manusio idak baiman.
351) Ado yang menafsirkan saksi sabagai Jibril a.s., Al-Qur’an, atau Muhammad saw

وَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرٰى عَلَى اللّٰهِ كَذِبًاۗ اُولٰۤىِٕكَ يُعْرَضُوْنَ عَلٰى رَبِّهِمْ وَيَقُوْلُ الْاَشْهَادُ هٰٓؤُلَاۤءِ الَّذِيْنَ كَذَبُوْا عَلٰى رَبِّهِمْۚ اَلَا لَعْنَةُ اللّٰهِ عَلَى الظّٰلِمِيْنَ ۙ١٨
Wa man aẓlamu mimmaniftarā ‘alallāhi każibā(n), ulā'ika yu‘raḍūna ‘alā rabbihim wa yaqūlul-asyhādu hā'ulā'il-lażīna każabū ‘alā rabbihim, alā la‘natullāhi ‘alaẓ-ẓālimīn(a).
[18] Siapokah nang lebih aniayo daripado orang nang mangado-adokan suatu kabohongan tahadap Allah? Orang-orang tu bakal dihadapkan kapado tuhan orang-orang tu dan paro saksi 352 bakal bakato, “Orang-orang nilah nang lah babohong tahadap tuhannyo.” Ketauilah, laknat Allah (ditimpokan) kapado orang-orang nang aniayo.
352) Nang dimaksud paro saksi di siko adolah malaikat, nabi-nabi, dan anggota badannya dewek

الَّذِيْنَ يَصُدُّوْنَ عَنْ سَبِيْلِ اللّٰهِ وَيَبْغُوْنَهَا عِوَجًاۗ وَهُمْ بِالْاٰخِرَةِ هُمْ كفِٰرُوْنَ١٩
Al-lażīna yaṣuddūna ‘an sabīlillāhi wa yabgūnahā ‘iwajā(n), wa hum bil-ākhirati hum kāfirūn(a).
[19] (Yaitu) orang-orang nang mangalangalangi dari jalan Allah dan mangendaki supayo jalan tu bengkok. 353 Orang-orang tulah orang-orang nang engkar tahadap hari akhir.
353) Maksud ayat ko adolah bahwa orang-orang tu bausaho supayo orang lain mengengkari ugamo nang benar

اُولٰۤىِٕكَ لَمْ يَكُوْنُوْا مُعْجِزِيْنَ فِى الْاَرْضِ وَمَا كَانَ لَهُمْ مِّنْ دُوْنِ اللّٰهِ مِنْ اَوْلِيَاۤءَ ۘ يُضٰعَفُ لَهُمُ الْعَذَابُ ۗمَا كَانُوْا يَسْتَطِيْعُوْنَ السَّمْعَ وَمَا كَانُوْا يُبْصِرُوْنَ٢٠
Ulā'ika lam yakūnū mu‘jizīna fil-arḍi wa mā kāna lahum min dūnillāhi min auliyā'(a), yuḍā‘afu lahumul-‘ażāb(u), mā kānū yastaṭī‘ūnas-sam‘a wa mā kānū yubṣirūn(a).
[20] Orang-orang tu idak mampu mangalangi (siksoan Allah) di bumi dan idak bakal ado bagi orang-orang tu panolong 354 salain Allah. Azab tu bakal dilipatgandokan kapado orang-orang tu (di akherat kelak). Orang-orang tu idak mampu mandengar (kabenaran) dan idak dapat mangimak (kakuasoan Allah).
354) Imak catatan kaki surah Āli ‘Imrān/3: 28.

اُولٰۤىِٕكَ الَّذِيْنَ خَسِرُوْٓا اَنْفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَّا كَانُوْا يَفْتَرُوْنَ٢١
Ulā'ikal-lażīna khasirū anfusahum wa ḍalla ‘anhum mā kānū yaftarūn(a).
[21] Orang-orang tulah orang-orang nang marugikan dirinyo dewek dan lenyaplah dari orang-orang tu sasuatu (sasembahan) nang selalu orang-orang tu ado-adokan.

لَاجَرَمَ اَنَّهُمْ فِى الْاٰخِرَةِ هُمُ الْاَخْسَرُوْنَ٢٢
Lā jarama annahum fil-ākhirati humul-akhsarūn(a).
[22] Idak diragukan bahwa sasungguhnyo orang-orang tu (kelak) di akherat adolah orang-orang nang paling rugi.

اِنَّ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ وَاَخْبَتُوْٓا اِلٰى رَبِّهِمْۙ اُولٰۤىِٕكَ اَصْحٰبُ الْجَنَّةِۚ هُمْ فِيْهَا خٰلِدُوْنَ٢٣
Innal-lażīna āmanū wa ‘amiluṣ-ṣāliḥāti wa akhbatū ilā rabbihim, ulā'ika aṣḥābul-jannati hum fīhā khālidūn(a).
[23] Sasungguhnyo orang-orang nang baiman dan baamal saleh serto marendahkan diri kapado Tuhan, Orang-orang tulah paro penghuni surgo. Orang-orang tu kekal di dalamnyo.

۞ مَثَلُ الْفَرِيْقَيْنِ كَالْاَعْمٰى وَالْاَصَمِّ وَالْبَصِيْرِ وَالسَّمِيْعِۗ هَلْ يَسْتَوِيٰنِ مَثَلًا ۗ اَفَلَا تَذَكَّرُوْنَ ࣖ٢٤
Maṡalul-farīqaini kal-a‘mā wal-aṣammi wal-baṣīri was-samī‘(i), hal yastawiyāni maṡalā(n), afalā tażakkarūn(a).
[24] Perumpamoan kaduo golongan (kafir dan mukmin) macam orang buto dan orang pekak dengan orang nang dapat mangimak dan nang dapat mandengar. Samokah kadua golongan tu? Apokah kamu idak mangambik pelajaran?

وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا نُوْحًا اِلٰى قَوْمِهٖٓ اِنِّيْ لَكُمْ نَذِيْرٌ مُّبِيْنٌ ۙ٢٥
Wa laqad arsalnā nūḥan ilā qaumihī innī lakum nażīrum mubīn(un).
[25] Sungguh, Kami benar-benar lah mangutus Nuh kapado kaumnyo. (Dio bakato), “Sasungguhnyo aku adolah pambagih peringatan nang nyato bagi kamu sagalonyo,

اَنْ لَّا تَعْبُدُوْٓا اِلَّا اللّٰهَ ۖاِنِّيْٓ اَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ اَلِيْمٍ٢٦
Allā ta‘budū illallāh(a), innī akhāfu ‘alaikum ‘ażāba yaumin alīm(in).
[26] supayo kamu iidak manyembah (sasuatu) kacuali Allah. Sasungguhnyo aku khawatir bahwa kamu bakal ditimpo azab (pado) hari nang (siksonyo) pedih nian.”

فَقَالَ الْمَلَاُ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا مِنْ قَوْمِهٖ مَا نَرٰىكَ اِلَّا بَشَرًا مِّثْلَنَا وَمَا نَرٰىكَ اتَّبَعَكَ اِلَّا الَّذِيْنَ هُمْ اَرَاذِلُنَا بَادِيَ الرَّأْيِۚ وَمَا نَرٰى لَكُمْ عَلَيْنَا مِنْ فَضْلٍۢ بَلْ نَظُنُّكُمْ كٰذِبِيْنَ٢٧
Fa qālal-mala'ul-lażīna kafarū min qaumihī mā narāka illā basyaram miṡlanā wa mā narākattaba‘aka illal-lażīna hum arāżilunā bādiyar-ra'y(i), wa mā narā lakum ‘alainā min faḍlim bal naẓunnukum kāżibīn(a).
[27] Mako, bakatolah paro pamuko nang kafir dari kaumnyo, “Kami idak mangimak engkau, malainkan hanyolah saorang manusio (biaso) macam kami. Kami idak mangimak orang nang mangikut engkau, malainkan orang-orang nang hino dino di antaro kami nang lekas pacayo macam tu bae. Kami idak mangimak kamu punyo suatu kalebihan apo pun atas kami, bahkan kami anggap kamu adolah paro pandusto.

قَالَ يٰقَوْمِ اَرَءَيْتُمْ اِنْ كُنْتُ عَلٰى بَيِّنَةٍ مِّنْ رَّبِّيْ وَاٰتٰىنِيْ رَحْمَةً مِّنْ عِنْدِهٖ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْۗ اَنُلْزِمُكُمُوْهَا وَاَنْتُمْ لَهَا كٰرِهُوْنَ٢٨
Qāla yā qaumi ara'aitum in kuntu ‘alā bayyinatim mir rabbī wa ātānī raḥmatam min ‘indihī fa ‘ummiyat ‘alaikum, anulzimukumūhā wa antum lahā kārihūn(a).
[28] Dio (Nuh) bakato, “Oi kaumku, apo pendapatmu kalu aku mampunyoi bukti nang nyato dari Tuhanku dan Dio mangaunugerahiku rahmat dari sisi-Nyo, tapi (rahmat tu) disamarkan bagimu? Apokah kami bakal mamaksomu untuk manerimonyo, padohal kamu idak manyukoinyo?

وَيٰقَوْمِ لَآ اَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مَالًاۗ اِنْ اَجْرِيَ اِلَّا عَلَى اللّٰهِ وَمَآ اَنَا۠ بِطَارِدِ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْاۗ اِنَّهُمْ مُّلٰقُوْا رَبِّهِمْ وَلٰكِنِّيْٓ اَرٰىكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُوْنَ٢٩
Wa yā qaumi lā as'alukum ‘alaihi mālā(n), in ajriya illā ‘alallāhi wa mā ana biṭāridil-lażīna āmanū, innahum mulāqū rabbihim wa lākinnī arākum qauman tajhalūn(a).
[29] Oi kaumku, aku idak mamintak harto kapadomu harto (sadikit pun sabagai imbalan) atas seruanku. Imbalanku hanyolah dari Allah dan aku sekali-kali idak bakal mangusir orang-orang nang baiman. Sasungguhnyo orang-orang tu bakal batemu dengan Tuhannyo (di akherat), tapi aku mamandangmu sabagai kaum nang bodoh.

وَيٰقَوْمِ مَنْ يَّنْصُرُنِيْ مِنَ اللّٰهِ اِنْ طَرَدْتُّهُمْ ۗ اَفَلَا تَذَكَّرُوْنَ٣٠
Wa yā qaumi may yanṣurunī minallāhi in ṭarattuhum, afalā tażakkarūn(a).
[30] Oi kaumku, siapokah nang bakal manolongku dari (azab) Allah kalu aku ngusir orang-orang nang baiman tu? Apokah kamu idak mangambik palajaran?

وَلَآ اَقُوْلُ لَكُمْ عِنْدِيْ خَزَاۤىِٕنُ اللّٰهِ وَلَآ اَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَآ اَقُوْلُ اِنِّيْ مَلَكٌ وَّلَآ اَقُوْلُ لِلَّذِيْنَ تَزْدَرِيْٓ اَعْيُنُكُمْ لَنْ يُّؤْتِيَهُمُ اللّٰهُ خَيْرًا ۗ اَللّٰهُ اَعْلَمُ بِمَا فِيْٓ اَنْفُسِهِمْ ۚاِنِّيْٓ اِذًا لَّمِنَ الظّٰلِمِيْنَ٣١
Wa lā aqūlu lakum ‘indī khazā'inullāhi wa lā a‘lamul-gaiba wa lā aqūlu innī malakuw wa lā aqūlu lil-lażīna tazdarī a‘yunukum lay yu'tiyahumullāhu khairā(n), allāhu a‘lamu bimā fī anfusihim, innī iżal laminaẓ-ẓālimīn(a).
[31] Aku idak mangatokan kapado kamu bahwa aku punyo perbendaharoan (rezeki) Allah. Aku idak mangetaui nang gaib dan idak (pulak) mangatokan bahwa aku adolah malaikat. Aku idak (pulak) mangatokan kapado orang nang kamu anggap hino tu bahwa Allah idak bakal mambagihkan kebaikan kapado orang-orang tu. Allah lebih mangetaui apo nang ado pado diri orangorang tu. Kalu macam tu, sasungguhnyo aku tamasuk orang nang aniayo.”

قَالُوْا يٰنُوْحُ قَدْ جَادَلْتَنَا فَاَ كْثَرْتَ جِدَالَنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَآ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصّٰدِقِيْنَ٣٢
Qālū yā nūḥu qad jādaltanā fa akṡarta jidālanā fa'tinā bimā ta‘idunā in kunta minaṣ-ṣādiqīn(a).
[32] Orang-orang tu bakato, “Oi Nuh, sungguh kamu sudah berbantah dengan kami dan kamu sudah mamperpanjang bantahanmu tahadap kami. Mako, datangkanlah kapado kami azab nang kamu ancamkan tu kalu kamu memang tamasuk orang nang benar.”

قَالَ اِنَّمَا يَأْتِيْكُمْ بِهِ اللّٰهُ اِنْ شَاۤءَ وَمَآ اَنْتُمْ بِمُعْجِزِيْنَ٣٣
Qāla innamā ya'tīkum bihillāhu in syā'a wa mā antum bimu‘jizīn(a).
[33] Dio (Nuh) manjawab, “Sasungguhny hanyo Allah nang biso datangkan (azab) kapadomu kalu Dio mangendaki dan kamu sekali-kali idak bakal dapat malepaskan diri (darinyo).

وَلَا يَنْفَعُكُمْ نُصْحِيْٓ اِنْ اَرَدْتُّ اَنْ اَنْصَحَ لَكُمْ اِنْ كَانَ اللّٰهُ يُرِيْدُ اَنْ يُّغْوِيَكُمْ ۗهُوَ رَبُّكُمْ ۗوَاِلَيْهِ تُرْجَعُوْنَۗ٣٤
Wa lā yanfa‘ukum nuṣḥī in arattu an anṣaḥa lakum in kānallāhu yurīdu ay yugwiyakum, huwa rabbukum, wa ilaihi turja‘ūn(a).
[34] Nasehatku idak bakal bamanfaat bagimu walaupun aku ingin manasehatimu, sekironyo Allah hendak manyesatkan kamu. Dio adolah Tuhanmu dan hanyo kapadoNyolah kamu bakal dibalikkan.”

اَمْ يَقُوْلُوْنَ افْتَرٰىهُۗ قُلْ اِنِ افْتَرَيْتُهٗ فَعَلَيَّ اِجْرَامِيْ وَاَنَا۠ بَرِيْۤءٌ مِّمَّا تُجْرِمُوْنَ ࣖ٣٥
Am yaqūlūnaftarāh(u), qul iniftaraituhū fa ‘alayya ijrāmī wa ana barī'um mimmā tujrimūn(a).
[35] Bahkan, orang-orang tu (orang-orang kafir Makkah) bakato, “Dio hanyo mangadoadokannyo (Al-Qur’an tu).” Katokanlah (Nabi Muhammad), “Kalu aku mangadoadokannyo, akulah nang bakal mamikul dosonyo dan aku balepas diri dari doso nang kamu perbuat.”

وَاُوْحِيَ اِلٰى نُوْحٍ اَنَّهٗ لَنْ يُّؤْمِنَ مِنْ قَوْمِكَ اِلَّا مَنْ قَدْ اٰمَنَ فَلَا تَبْتَىِٕسْ بِمَا كَانُوْا يَفْعَلُوْنَۖ٣٦
Wa ūḥiya ilā nūḥin annahū lay yu'mina min qaumika illā man qad āmana falā tabta'is bimā kānū yaf‘alūn(a).
[36] Diwahyukan (oleh Allah) kapado Nuh, “(Ketauilah) bahwa idak bakal baiman di antaro kaummu, kacuali orang orang nang benar-benar lah baiman. Mako, janganlah kamu basedih atas apo nang salalu orangorang tu perbuat.

وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِاَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا وَلَا تُخَاطِبْنِيْ فِى الَّذِيْنَ ظَلَمُوْا ۚاِنَّهُمْ مُّغْرَقُوْنَ٣٧
Waṣna‘il-fulka bi'a‘yuninā wa waḥyinā wa lā tukhāṭibnī fil-lażīna ẓalamū, innahum mugraqūn(a).
[37] Buatlah kapal tu dengan pangawasan dan patunjuk wahyu Kami dan janganlah kamu bicarokan (lagi) dengan-Ku tentang (nasib) orang-orang nang aniayo. Sasungguhnyo orang-orang tu bakal ditenggelamkan.”

وَيَصْنَعُ الْفُلْكَۗ وَكُلَّمَا مَرَّ عَلَيْهِ مَلَاٌ مِّنْ قَوْمِهٖ سَخِرُوْا مِنْهُ ۗقَالَ اِنْ تَسْخَرُوْا مِنَّا فَاِنَّا نَسْخَرُ مِنْكُمْ كَمَا تَسْخَرُوْنَۗ٣٨
Wa yaṣna‘ul-fulk(a), wa kullamā marra ‘alaihi mala'um min qaumihī sakhirū minh(u), qāla in taskharū minnā fa innā naskharu minkum kamā taskharūn(a).
[38] Mulailah dio (Nuh) mambuat kapal tu. Satiap kali pamuko kaumnyo bajalan malewatinyo, orang-orang tu mangolok-oloknyo. Dio (Nuh) bakato, “Kalu kamu mangolokolok kami, sasungguhnyo kami jugo bakal mangolok-olok kamu samacam mano kamu mangolok-olok (kami).

فَسَوْفَ تَعْلَمُوْنَۙ مَنْ يَّأْتِيْهِ عَذَابٌ يُّخْزِيْهِ وَيَحِلُّ عَلَيْهِ عَذَابٌ مُّقِيْمٌ٣٩
Fa saufa ta‘lamūn(a), may ya'tīhi ‘ażābuy yukhzīhi wa yaḥillu ‘alaihi ‘ażābum muqīm(un).
[39] Mako, kagi kamu mangetaui siapo (di antaro kito) nang bakal ditimpo bencano nang manghinokan dan (siapo pulak) nang bakal ditimpo azab nang kekal.”

حَتّٰىٓ اِذَا جَاۤءَ اَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّوْرُۙ قُلْنَا احْمِلْ فِيْهَا مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَاَهْلَكَ اِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَمَنْ اٰمَنَ ۗوَمَآ اٰمَنَ مَعَهٗٓ اِلَّا قَلِيْلٌ٤٠
Ḥattā iżā jā'a amrunā wafārat-tannūr(u), qulnaḥmil fīhā min kullin zaujainiṡnaini wa ahlaka illā man sabaqa ‘alaihil-qaulu wa man āman(a), wa mā āmana ma‘ahū illā qalīl(un).
[40] (Macam tulah), hinggo apobilo perentah Kami tibo (untuk mambinasokan orangorang tu) dan tungku lah manyemburkan aek, Kami bafirman, “Muatkanlah ka dalamnyo (kapal tu) dari masing masing (jenis hewan) sapasang-sapasang (jantan dan batino), keluargomu kacuali orang nang sudah takeno katetapan tadahulu (bakal ditenggelamkan), dan (muatkan pulak) orang nang baiman jugo orang-orang nang baiman.” Tanyato idak baiman basamonyo (Nuh), kacuali hanyo sadikit.

۞ وَقَالَ ارْكَبُوْا فِيْهَا بِسْمِ اللّٰهِ مَجْرٰ۪ىهَا وَمُرْسٰىهَا ۗاِنَّ رَبِّيْ لَغَفُوْرٌ رَّحِيْمٌ٤١
Wa qālarkabū fīhā bismillāhi majrêhā wa mursāhā, inna rabbī lagafūrur raḥīm(un).
[41] Dio (Nuh) bakato, “Naiklah kamu sakalian ka dalam (kapal) dengan (manyebut) namo Allah pado waktu balayar dan balabuhnyo! Sasungguhnya Tuhanku benar-benar Maha Pangampun lagi Maha Panyayang.”

وَهِيَ تَجْرِيْ بِهِمْ فِيْ مَوْجٍ كَالْجِبَالِۗ وَنَادٰى نُوْحُ ِۨابْنَهٗ وَكَانَ فِيْ مَعْزِلٍ يّٰبُنَيَّ ارْكَبْ مَّعَنَا وَلَا تَكُنْ مَّعَ الْكٰفِرِيْنَ٤٢
Wa hiya tajrī bihim fī maujin kal-jibāl(i), wa nādā nūḥunibnahū wa kāna fī ma‘ziliy yā bunayyarkam ma‘anā wa lā takum ma‘al-kāfirīn(a).
[42] Kapal tu balayar mambawo orang-orang tu ka dalam gelombang nang manyerupoi gunung-gunung. Nuh mamanggil anaknyo, sedang dio (anak tu) barado di genah (nang jauh) tapencil, “Oi anakku, naiklah (ka kapal) baserto kami dan janganlah kamu basamo orang orang kafir.”

قَالَ سَاٰوِيْٓ اِلٰى جَبَلٍ يَّعْصِمُنِيْ مِنَ الْمَاۤءِ ۗقَالَ لَا عَاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ اَمْرِ اللّٰهِ اِلَّا مَنْ رَّحِمَ ۚوَحَالَ بَيْنَهُمَا الْمَوْجُ فَكَانَ مِنَ الْمُغْرَقِيْنَ٤٣
Qāla sa'āwī ilā jabaliy ya‘ṣimunī minal-mā'(i), qāla lā ‘āṣimal-yauma min amrillāhi illā ma raḥim(a), wa ḥāla bainahumal-mauju fa kāna minal-mugraqīn(a).
[43] Dio (anaknyo) manjawab, “Aku bakal balindung ka gunung nang biso manyelamatkanku dari aek (banjir).” Nuh bakato, “Idak ado panyelamat hari ko dari katetapan Allah kacuali siapo nang dirahmati olehNyo,” Gelombang manjadi panghalang antaro kaduonyo, mako dio (anak) tu tamasuk orang nang ditenggelamkan.

وَقِيْلَ يٰٓاَرْضُ ابْلَعِيْ مَاۤءَكِ وَيٰسَمَاۤءُ اَقْلِعِيْ وَغِيْضَ الْمَاۤءُ وَقُضِيَ الْاَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَى الْجُوْدِيِّ وَقِيْلَ بُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظّٰلِمِيْنَ٤٤
Wa qīla yā arḍubla‘ī mā'aki wa yā samā'u aqli‘ī wa gīḍal-mā'u wa quḍiyal-amru wastawat ‘alal-jūdiyyi wa qīla bu‘dal lil-qaumiẓ-ẓālimīn(a).
[44] Difirmankan (oleh Allah), “Oi bumi, telanlah aekmu dan oi langit, barentilah (mancurahkan hujan).” Aek pun disurutkan dan urusan (pambinasaan paro pandurhako) pun diselesaikan dan (kapal tu pun) balabuh di atas gunung Judiy, 355 dan dikatokan, “Kabinasoanlah orang orang nang aniayo.”
355) Gunung Judiy tu taletak di Armenia sabelah selatan dan babatasan dengan Mesopotamia.

وَنَادٰى نُوْحٌ رَّبَّهٗ فَقَالَ رَبِّ اِنَّ ابْنِيْ مِنْ اَهْلِيْۚ وَاِنَّ وَعْدَكَ الْحَقُّ وَاَنْتَ اَحْكَمُ الْحٰكِمِيْنَ٤٥
Wa nādā nūḥur rabbahū fa qāla rabbi innabnī min ahlī, wa inna wa‘dakal-ḥaqqu wa anta aḥkamul-ḥākimīn(a).
[45] Nuh mamohon kapado Tuhannyo serayo bakato, “Oi Tuhanku, sasungguhnyo anakku adolah tamasuk keluargoku dan sasungguhnyo janji-Mu tu pasti benar. Engkau adolah hakim nang paling adil.”

قَالَ يٰنُوْحُ اِنَّهٗ لَيْسَ مِنْ اَهْلِكَ ۚاِنَّهٗ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ فَلَا تَسْـَٔلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهٖ عِلْمٌ ۗاِنِّيْٓ اَعِظُكَ اَنْ تَكُوْنَ مِنَ الْجٰهِلِيْنَ٤٦
Qāla yā nūḥu innahū laisa min ahlik(a), innahū ‘amalun gairu ṣāliḥ(in), falā tas'alnī mā laisa laka bihī ‘ilm(un), innī a‘iẓuka an takūna minal-jāhilīn(a).
[46] Dio (Allah) bafirman, “Oi Nuh, sasungguhnyo dio bukanlah tamasuk keluargomu kareno perbuatannyo sungguh idak baik. Kareno tu, jangan kamu mamohon kapado-Ku sasuatu nang idak kamu kataui (hakikatnyo). Sasungguhnyo Aku manasehatimu supayo kamu idak tamasuk dalam golongan orang nang bodoh.”

قَالَ رَبِّ اِنِّيْٓ اَعُوْذُ بِكَ اَنْ اَسْـَٔلَكَ مَا لَيْسَ لِيْ بِهٖ عِلْمٌ ۗوَاِلَّا تَغْفِرْ لِيْ وَتَرْحَمْنِيْٓ اَكُنْ مِّنَ الْخٰسِرِيْنَ٤٧
Qāla rabbi innī a‘ūżu bika an as'alaka mā laisa lī bihī ‘ilm(un), wa illā tagfir lī wa tarḥamnī akum minal-khāsirīn(a).
[47] Dio (Nuh) bakato, “Oi Tuhanku, sasungguhnyo aku balindung kapado-Mu untuk mamohon sasuatu nang aku idak tau (hakikatnyo). Kalu Engkau idak mangampuniku dan (idak) manaruh belas kasihan kapadoku, niscayo aku tamasuk orang-orang nang marugi.”

قِيْلَ يٰنُوْحُ اهْبِطْ بِسَلٰمٍ مِّنَّا وَبَرَكٰتٍ عَلَيْكَ وَعَلٰٓى اُمَمٍ مِّمَّنْ مَّعَكَ ۗوَاُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ يَمَسُّهُمْ مِّنَّا عَذَابٌ اَلِيْمٌ٤٨
Qīla yā nūḥuhbiṭ bisalāmim minnā wa barakātin ‘alaika wa ‘alā umamim mimmam ma‘ak(a), wa umamun sanumatti‘uhum ṡumma yamassuhum minnā ‘ażābun alīm(un).
[48] Dikatokan (malalui wahyu), “Oi Nuh, turunlah (dari kapalmu) dengan penuh kaselamatan dari Kami dan penuh kaberkahan atasmu serto umat-umat (mukmin) nang basamomu. Ado pulak umat (kafir) nang Kami bagih kasenangan (dalam kahidupan dunio), kemudian orang-orang tu bakal ditimpo azab dari Kami nang amat pedih.”

تِلْكَ مِنْ اَنْۢبَاۤءِ الْغَيْبِ نُوْحِيْهَآ اِلَيْكَ ۚمَا كُنْتَ تَعْلَمُهَآ اَنْتَ وَلَا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هٰذَاۚ فَاصْبِرْۚ اِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِيْنَ ࣖ٤٩
Tilka min ambā'il-gaibi nūḥīhā ilaik(a), mā kunta ta‘lamuhā anta wa lā qaumuka min qabli hāżā, faṣbir, innal-‘āqibata lil-muttaqīn(a).
[49] Tulah sabagian kabar dari berito-berito gaib nang Kami wahyukan kapadomu (Nabi Muhammad). Idak pernah kamu mangetauinyo dan idak (pulak) kaummu sabelum ko. Mako, basabarlah. Sasungguhnyo kasudahan (nang baik) adolah bagi orang nang batakwa.

وَاِلٰى عَادٍ اَخَاهُمْ هُوْدًا ۗقَالَ يٰقَوْمِ اعْبُدُوا اللّٰهَ مَا لَكُمْ مِّنْ اِلٰهٍ غَيْرُهٗ ۗاِنْ اَنْتُمْ اِلَّا مُفْتَرُوْنَ٥٠
Wa ilā ‘ādin akhāhum hūdā(n), qāla yā qaumi‘budullāha mā lakum min ilāhin gairuh(ū), in antum illā muftarūn(a).
[50] Kapado kaum ‘Ad (Kami utus) saudaro orang-orang tu, Hud. Dio bakato, “Oi kaumku, sembahlah Allah! Sekali-kali idak ado Tuhan bagimu salain Dio. (Salamo ko) kamu hanyo mangado-ado (dengan mampersukutukan Allah).”

يٰقَوْمِ لَآ اَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ اَجْرًا ۗاِنْ اَجْرِيَ اِلَّا عَلَى الَّذِيْ فَطَرَنِيْ ۗ اَفَلَا تَعْقِلُوْنَ٥١
Yā qaumi lā as'alukum ‘alaihi ajrā(n), in ajriya illā ‘alal-lażī faṭaranī, afalā ta‘qilūn(a).
[51] (Hud bakato), “Oi kaumku, aku idak maminta kapadomu imbalan (sadikitpun) atas (seruanku) ko. Imbalanku hanyolah dari dari (Tuhan) nang lah manciptokanku. Apokah kamu idak mangerti?

وَيٰقَوْمِ اسْتَغْفِرُوْا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوْبُوْٓا اِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاۤءَ عَلَيْكُمْ مِّدْرَارًا وَّيَزِدْكُمْ قُوَّةً اِلٰى قُوَّتِكُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِيْنَ٥٢
Wa yā qaumistagfirū rabbakum ṡumma tūbū ilaihi yursilis-samā'a ‘alaikum midrāraw wa yazidkum quwwatan ilā quwwatikum wa lā tatawallau mujrimīn(a).
[52] Oi kaumku, mohonlah ampunan kapado Tuhanmu kemudian batobatlah kapado-Nyo! Niscayo Dio bakal manurunkan untukmu ujan nang amat deras, manambahkan kakuatan malebihi kakuatanmu, dan janganlah kamu bapaling manjadi orang nang badoso.”

قَالُوْا يٰهُوْدُ مَاجِئْتَنَا بِبَيِّنَةٍ وَّمَا نَحْنُ بِتَارِكِيْٓ اٰلِهَتِنَا عَنْ قَوْلِكَ وَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِيْنَ٥٣
Qālū yā hūdu mā ji'tanā bibayyinatiw wa mā naḥnu bitārikī ālihatinā ‘an qaulika wa mā naḥnu laka bimu'minīn(a).
[53] Orang-orang tu (kaum ‘Ad) bakato, “Oi Hud, kamu idak mandatangkan sikok bukti nang nyato kapado kami, dan kami idak (pernah) maninggalkan sembahan kami kareno perkatoanmu serto kami idak bakal (pernah) percayo kapado kamu.

اِنْ نَّقُوْلُ اِلَّا اعْتَرٰىكَ بَعْضُ اٰلِهَتِنَا بِسُوْۤءٍ ۗقَالَ اِنِّيْٓ اُشْهِدُ اللّٰهَ وَاشْهَدُوْٓا اَنِّيْ بَرِيْۤءٌ مِّمَّا تُشْرِكُوْنَ٥٤
In naqūlu illa‘tarāka ba‘ḍu ālihatinā bisū'(in), qāla innī usyhidullāha wasyhadū annī barī'um mimmā tusyrikūn(a).
[54] Kami hanyo mangatokan bahwa sabagian sembahan kami lah manimpokan penyakit gilo atas dirimu.” Dio (Hud) manjawab, “Sasungguhnyo aku manjadikan Allah (sabagai) saksi dan saksikanlah bahwa aku balepas diri dari apo nang kamu persekutukan

مِنْ دُوْنِهٖ فَكِيْدُوْنِيْ جَمِيْعًا ثُمَّ لَا تُنْظِرُوْنِ٥٥
Min dūnihī fa kīdūnī jamī‘an ṡumma lā tunẓirūn(i).
[55] Dengan (tuhan-tuhan) salain Dio. Kareno tu, lakukanlah sagalo tipu dayomu tahadapku dan jangan kamu tundo-tundo lagi.

اِنِّيْ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّٰهِ رَبِّيْ وَرَبِّكُمْ ۗمَا مِنْ دَاۤبَّةٍ اِلَّا هُوَ اٰخِذٌۢ بِنَاصِيَتِهَا ۗاِنَّ رَبِّيْ عَلٰى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيْمٍ٥٦
Innī tawakkaltu ‘alallāhi rabbī wa rabbikum, mā min dābbatin illā huwa ākhiżum bināṣiyatihā, inna rabbī ‘alā ṣirāṭim mustaqīm(in).
[56] Sasungguhnyo aku batawakkal kapado Allah Tuhanku dan Tuhanmu. Idak ado sikokpun makhluk nang bagerak (di atas bumi) malainkan Diolah nang mamegang ubun-ubunnyo (manguasainyo). Sasungguhnyo Tuhanku di jalan nang lurus (adil).

فَاِنْ تَوَلَّوْا فَقَدْ اَبْلَغْتُكُمْ مَّآ اُرْسِلْتُ بِهٖٓ اِلَيْكُمْ ۗوَيَسْتَخْلِفُ رَبِّيْ قَوْمًا غَيْرَكُمْۗ وَلَا تَضُرُّوْنَهٗ شَيْـًٔا ۗاِنَّ رَبِّيْ عَلٰى كُلِّ شَيْءٍ حَفِيْظٌ٥٧
Fa in tawallau faqad ablagtukum mā ursiltu bihī ilaikum, wa yastakhlifu rabbī qauman gairakum, wa lā taḍurrūnahū syai'ā(n), inna rabbī ‘alā kulli syai'in ḥafīẓ(un).
[57] Mako, bilo kamu bapaling, sungguh aku sudah manyampekan kapadomu apo nang manjadi tugasku sabagai rasul kapadomu. Tuhanku bakal mangganti kamu dengan kaum nang lain, sedangkan kamu idak dapat mandatangkan mudharat kapado-Nyo sadikitpun. Sasungguhnyo Tuhanku Maha Pameliharo sagalo sasuatu.”

وَلَمَّا جَاۤءَ اَمْرُنَا نَجَّيْنَا هُوْدًا وَّالَّذِيْنَ اٰمَنُوْا مَعَهٗ بِرَحْمَةٍ مِّنَّاۚ وَنَجَّيْنٰهُمْ مِّنْ عَذَابٍ غَلِيْظٍ٥٨
Wa lammā jā'a amrunā najjainā hūdaw wal-lażīna āmanū ma‘ahū biraḥmatim minnā, wa najjaināhum min ‘ażābin galīẓ(in).
[58] Katiko kaputusan (azab) Kami tibo, Kami selamatkan Hud dan orang-orang nang baiman basamonyo dengan rahmat Kami. Kami selamatkan (pulak) orang-orang tu dari azab nang dahsyat.

وَتِلْكَ عَادٌ ۖجَحَدُوْا بِاٰيٰتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا رُسُلَهٗ وَاتَّبَعُوْٓا اَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيْدٍ٥٩
Wa tilka ‘ādun jaḥadū bi'āyāti rabbihim wa ‘aṣau rusulahū wattaba‘ū amra kulli jabbārin ‘anīd(in).
[59] Tulah (kaum) ‘Ad. Orang-orang tu mangengkari tando-tando (kakuasoan) Tuhan, mandurhakoi rasul-rasul-Nyo, dan manuruti perentah sagalo panguaso nang sawenang-wenang lagi keras kepalo.

وَاُتْبِعُوْا فِيْ هٰذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً وَّيَوْمَ الْقِيٰمَةِ ۗ اَلَآ اِنَّ عَادًا كَفَرُوْا رَبَّهُمْ ۗ اَلَا بُعْدًا لِّعَادٍ قَوْمِ هُوْدٍ ࣖ٦٠
Wa utbi‘ū fī hażihid-dun-yā la‘nataw wa yaumal-qiyāmah(ti), alā inna ‘ādan kafarū rabbahum, alā bu‘dal li‘ādin qaumi hūd(in).
[60] Orang-orang tu salalu diikuti dengan laknat di dunio ko dan (macam tu pulak kagi) di hari Kiamat. Ingatlah, sasungguhnyo (kaum) ‘Ad tu kufur kapado Tuhan orang-orang tu. Ingatlah, (bahwa kaum) ‘Ad, (Yaitu) kaum Hud, benar-benar lah binaso.

۞ وَاِلٰى ثَمُوْدَ اَخَاهُمْ صٰلِحًا ۘ قَالَ يٰقَوْمِ اعْبُدُوا اللّٰهَ مَا لَكُمْ مِّنْ اِلٰهٍ غَيْرُهٗ ۗهُوَ اَنْشَاَكُمْ مِّنَ الْاَرْضِ وَاسْتَعْمَرَكُمْ فِيْهَا فَاسْتَغْفِرُوْهُ ثُمَّ تُوْبُوْٓا اِلَيْهِ ۗاِنَّ رَبِّيْ قَرِيْبٌ مُّجِيْبٌ٦١
Wa ilā ṡamūda akhāhum ṣālihā(n), qāla yā qaumi‘budullāḥa mā lakum min ilāhin gairuh(ū), huwa ansya'akum minal-arḍi wasta‘marakum fīhā fastagfirūhu ṡumma tūbū ilaih(i), inna rabbī qarībum mujīb(un).
[61] Kapado (kaum) Samud (Kami utus) saudaro orang-orang tu, Saleh. Dio bakato, “Oi kaumku, sembahlah Allah! Sekali-kali idak ado Tuhan bagimu salain Dio. Dio lah manciptokanmu dari bumi (tanah) dan manjadikanmu pamakmurnyo. 356 Kareno tu, mohonlah ampun kapadoNyo, kemudian batobatlah kapado-Nyo. Sasungguhnyo Tuhanku amat dekat lag Maha Mamperkenankan (doa hambo-Nyo).
356) Manusio dijadikan panghuni dunio untuk manguasoi dan mamakmurkannyo.

قَالُوْا يٰصٰلِحُ قَدْ كُنْتَ فِيْنَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هٰذَآ اَتَنْهٰىنَآ اَنْ نَّعْبُدَ مَا يَعْبُدُ اٰبَاۤؤُنَا وَاِنَّنَا لَفِيْ شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُوْنَآ اِلَيْهِ مُرِيْبٍ٦٢
Qālū yā ṣāliḥu qad kunta fīnā marjuwwan qabla hāżā atanhānā an na‘buda mā ya‘budu ābā'unā wa innanā lafī syakkim mimmā tad‘ūnā ilaihi murīb(in).
[62] Orang-orang tu (kaum Samud) bakato, “Oi Saleh, sabelum ko kamu benar-benar marupokan orang nang diharapkan di tengah-tengah kami. Apokah kamu malarang kami manyembah apo nang disembah nenek moyang kami? Sasungguhnyo kami benar-benar dalam karaguan nang manggelisahkan tahadap apo (ugamo) nang kamu serukan kapado kami.”

قَالَ يٰقَوْمِ اَرَءَيْتُمْ اِنْ كُنْتُ عَلٰى بَيِّنَةٍ مِّنْ رَّبِّيْۗ وَاٰتٰىنِيْ مِنْهُ رَحْمَةً فَمَنْ يَّنْصُرُنِيْ مِنَ اللّٰهِ اِنْ عَصَيْتُهٗ ۗفَمَا تَزِيْدُوْنَنِيْ غَيْرَ تَخْسِيْرٍ٦٣
Qāla yā qaumi ara'aitum in kuntu ‘alā bayyinatim mir rabbī, wa ātānī minhu raḥmatan famay yanṣurunī minallāhi in ‘aṣaituh(ū), famā tazīdūnanī gaira takhsīr(in).
[63] Dio (Saleh) bakato, “Oi kaumku, jelaskan pendapatmu kalu aku mampunyoi bukti nang nyato dari Tuhanku dan Dio mambagihkan kapadoku rahmat (kanabian). Siapo nang bakal manolongku dari (azab) Allah kalu aku mandurhakoiNyo? Kamu idak bakal pernah manambah apo pun untukku salain karugian.

وَيٰقَوْمِ هٰذِهٖ نَاقَةُ اللّٰهِ لَكُمْ اٰيَةً فَذَرُوْهَا تَأْكُلْ فِيْٓ اَرْضِ اللّٰهِ وَلَا تَمَسُّوْهَا بِسُوْۤءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ قَرِيْبٌ٦٤
Wa yā qaumi hāżihī nāqatullāhi lakum āyatan fa żarūhā ta'kul fī arḍillāhi wa lā tamassūhā bisū'in fa ya'khużakum ‘ażābun qarīb(un).
[64] Oi kaumku, kolah unto batino dari Allah sabagai mu’jizat untukmu. Kareno tu, biarkanlah dio makan di bumi Allah dan jangan kamu mamperlakukannyo dengan buruk nang bakal manyebabkan kamu segero ditimpo azab.”

فَعَقَرُوْهَا فَقَالَ تَمَتَّعُوْا فِيْ دَارِكُمْ ثَلٰثَةَ اَيَّامٍ ۗذٰلِكَ وَعْدٌ غَيْرُ مَكْذُوْبٍ٦٥
Fa ‘aqarūhā fa qāla tamatta‘ū fī dārikum ṡalāṡata ayyām(in), żālika wa‘dun gairu makżūb(in).
[65] Orang-orang tu lalu manyembeleh unto tu. Mako, dio (Saleh) bakato, “Basenangsenanglah kamu sakalian di rumahmu salamo tigo hari 357 . Tu adolah janji nang idak dapat didustokan.”
357) Perbuatan orang-orang tu mambunuh unto tu adolah sasuatu pelanggaran tahadap larangan Nabi Saleh a.s. Kareno tu, Allah Swt manjatuhkan kapado orang-orang tu hukuman barupo membatasi hidup orang-orang tu hanyo dalam waktu tigo hari. Mako, sabagai ejekan orang-orang tu disuruh basuki rio salamo tiga hari tu.

فَلَمَّا جَاۤءَ اَمْرُنَا نَجَّيْنَا صٰلِحًا وَّالَّذِيْنَ اٰمَنُوْا مَعَهٗ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَمِنْ خِزْيِ يَوْمِىِٕذٍ ۗاِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيْزُ٦٦
Falammā jā'a amrunā najjainā ṣāliḥaw wal-lażīna āmanū ma‘ahū biraḥmatim minnā wa min khizyi yaumi'iż(in), inna rabbaka huwal-qawiyyul-‘ażīz(u).
[66] Katiko kaputusan Kami tibo, Kami manyelamatkan Saleh dan orang-orang nang baiman basamonyo berkat rahmat dari Kami serto (Kami manyelamatkannyo jugo) dari kahinoan pado hari tu, sasungguhnyo Tuhan kamu tu Maha Kuat dan Maha Perkaso.

وَاَخَذَ الَّذِيْنَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَاَصْبَحُوْا فِيْ دِيَارِهِمْ جٰثِمِيْنَۙ٦٧
Wa akhażal-lażīna ẓalamuṣ-ṣaiḥatu fa aṣbaḥū fī dārihim jāṡimīn(a).
[67] Suaro nang manggelagar jugo manimpo orang-orang aniayo tu, sahinggo orangorang tu mati bagelimpangan di rumah-rumahnyo.

كَاَنْ لَّمْ يَغْنَوْا فِيْهَا ۗ اَلَآ اِنَّ ثَمُوْدَا۟ كَفَرُوْا رَبَّهُمْ ۗ اَلَا بُعْدًا لِّثَمُوْدَ ࣖ٦٨
Ka allam yagnau fīhā, alā inna ṡamūda kafarū rabbahum, alā bu‘dal liṡamūd(a).
[68] (Negeri tu nampak tanpo bekas samo sakali) saolah-olah orang-orang tu belum pernah tinggal 358 di sano. Ingatlah, sasungguhnyo (kaum) Samud lah mangengkari Tuhan orang-orang tu. Ingatlah, bahwa (kaum) Samud lah binaso.
358) Kareno demikian cepatnyo orang-orang tu dihancurkan oleh geledek tu, sahinggo orang-orang tu hancur lebur dak do babekas. Saolah-olah orang-orang tu idak pernah ado.

وَلَقَدْ جَاۤءَتْ رُسُلُنَآ اِبْرٰهِيْمَ بِالْبُشْرٰى قَالُوْا سَلٰمًا ۖقَالَ سَلٰمٌ فَمَا لَبِثَ اَنْ جَاۤءَ بِعِجْلٍ حَنِيْذٍ٦٩
Wa laqad jā'at rusulunā ibrāhīma bil-busyrā qālū salāmā(n), qāla salāmun famā labiṡa an jā'a bi‘ijlin ḥanīż(in).
[69] Sungguh, utusan Kami (malaikat) benar-benar lah datang kapado Ibrahim dengan mambawo kabar gembiro. Orang-orang tu mangucapkan, “Selamat.” Dio (Ibrahim) manjawab, “Selamat.” Idak lamo kemudian, Ibrahim datang dengan mambawo (suguhan) daganing anak jawi nang dipanggang.

فَلَمَّا رَآٰ اَيْدِيَهُمْ لَا تَصِلُ اِلَيْهِ نَكِرَهُمْ وَاَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيْفَةً ۗقَالُوْا لَا تَخَفْ اِنَّآ اُرْسِلْنَآ اِلٰى قَوْمِ لُوْطٍۗ٧٠
Falammā ra'ā aidiyahum lā taṣilu ilaihi nakirahum wa aujasa minhum khīfah(tan), qālū lā takhaf innā ursilnā ilā qaumi lūṭ(in).
[70] Katiko (Ibrahim) maliat tangan orang-orang tu idak manjamahnyo, Dio mancurigai dan mamendam raso takut. Orang-orang tu (malaikat) bakato, “Jangan takut! Sasungguhnyo kami diutus kapado kaum Lut (untuk manghancurkan orang-orang tu).”

وَامْرَاَتُهٗ قَاۤىِٕمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْنٰهَا بِاِسْحٰقَۙ وَمِنْ وَّرَاۤءِ اِسْحٰقَ يَعْقُوْبَ٧١
Wamra'atuhū qā'imatun fa ḍaḥikat fa basysyarnāhā bi'isḥāq(a), wa miw warā'i isḥāqa ya‘qūb(a).
[71] Bininyo tegak lalu tasenyum. Kemudian, Kami sampekan kapadonyo kabar gembiro tentang (kalahiran) Ishak dan sasudah ishak (bakal lahir) Ya'qub (anak laki-laki Ishaq).

قَالَتْ يٰوَيْلَتٰىٓ ءَاَلِدُ وَاَنَا۠ عَجُوْزٌ وَّهٰذَا بَعْلِيْ شَيْخًا ۗاِنَّ هٰذَا لَشَيْءٌ عَجِيْبٌ٧٢
Qālat yā wailatā a'alidu wa ana ‘ajūzuw wa hāżā ba‘lī syaikhā(n), inna hāżā lasyai'un ‘ajīb(un).
[72] Dio (bininyo) bakato, “Sungguh mangherankan ! Mungkinkah aku bakal malahirkan (anak) padohal aku lah tuo dan lakiku ko lah tuo renta? Sasunggunyo ko benar-benar marupokan sasuatu nang ajaib.”

قَالُوْٓا اَتَعْجَبِيْنَ مِنْ اَمْرِ اللّٰهِ رَحْمَتُ اللّٰهِ وَبَرَكٰتُهٗ عَلَيْكُمْ اَهْلَ الْبَيْتِۗ اِنَّهٗ حَمِيْدٌ مَّجِيْدٌ٧٣
Qālū ata‘jabīna min amrillāhi raḥmatullāhi wa barakātuh(ū), ‘alaikum ahlal-bait(i), innahū ḥamīdum majīd(un).
[73] Orang-orang tu (paro malaikat) bakato, “Apokah kamu meraso heran dengan katetapan Allah? (Tu adolah) rahmat dan berkah dari Allah (nang) dibagihkan kapado kamu, oi tuan rumah ! Sasungguhnyo Dio Maha Tapuji lagi Maha Mulio.”

فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ اِبْرٰهِيْمَ الرَّوْعُ وَجَاۤءَتْهُ الْبُشْرٰى يُجَادِلُنَا فِيْ قَوْمِ لُوْطٍ٧٤
Falammā żahaba ‘an ibrāhīmar rau‘u wa jā'athul busyrā yujādilunā fī qaumi lūṭ(in).
[74] Mako, katiko raso takut lah hilang dari Ibrahim dan kabar gembira lah tibo kapadonyo, dio pun bermujadalah (badiskusi) dengan (malaikat) Kami tentang kaum Lut.

اِنَّ اِبْرٰهِيْمَ لَحَلِيْمٌ اَوَّاهٌ مُّنِيْبٌ٧٥
Inna ibrāhīma laḥalīmun awwāhum munīb(un).
[75] Sasungguhnyo Ibrahim benar-benar panyantun, pangibo, lagu suko balik kapado Allah.

يٰٓاِبْرٰهِيْمُ اَعْرِضْ عَنْ هٰذَا ۚاِنَّهٗ قَدْ جَاۤءَ اَمْرُ رَبِّكَۚ وَاِنَّهُمْ اٰتِيْهِمْ عَذَابٌ غَيْرُ مَرْدُوْدٍ٧٦
Yā ibrāhīmu a‘riḍ ‘an hāżā, innahū qad jā'a amru rabbik(a), wa innahum ātīhim ‘ażābun gairu mardūd(in).
[76] (Malaikat bakato), “Oi Ibrahim, bapalinglah dari (mujadalah) ko! Sasungguhnyo ketetapan Tuhanmu benar-benar lah tibo. Sasungguhnyo orang-orang tu bakal ditimpo azab nang idak dapat ditolak.”

وَلَمَّا جَاۤءَتْ رُسُلُنَا لُوْطًا سِيْۤءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَّقَالَ هٰذَا يَوْمٌ عَصِيْبٌ٧٧
Wa lammā jā'at rusulunā lūṭan sī'a bihim wa ḍāqa bihim żar‘aw wa qāla hāżā yaumun ‘aṣīb(un).
[77] Katiko paro utusan Kami (malaikat) tu datang kapado Lut, dio maraso gundah dan dadonyo taraso sempit kareno (kadatangan) orang-orang tu. Dio (Lut) bakato, “Ko hari nang amat sulit.” 359
359) Nabi Luth maraso gundah gulano dengan kedatangan malaikat utusan Allah Swt tu, karno malaikat tu barwujud jadi pemudo nang gagah, sedangkan kaum Nabi Luth adolah homoseks nang menyukoi pemudopemudo gagah. Dio maraso idak sanggup melindungi tamunyo tu bilo ado gangguan dari kaumnyo.

وَجَاۤءَهٗ قَوْمُهٗ يُهْرَعُوْنَ اِلَيْهِۗ وَمِنْ قَبْلُ كَانُوْا يَعْمَلُوْنَ السَّيِّاٰتِۗ قَالَ يٰقَوْمِ هٰٓؤُلَاۤءِ بَنَاتِيْ هُنَّ اَطْهَرُ لَكُمْ فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَلَا تُخْزُوْنِ فِيْ ضَيْفِيْۗ اَلَيْسَ مِنْكُمْ رَجُلٌ رَّشِيْدٌ٧٨
Wa jā'ahū qaumuhū yuhra‘ūna ilaih(i), wa min qablu kānū ya‘malūnas-sayyi'āt(i), qāla yā qaumi hā'ulā'i banātī hunna aṭharu lakum fattaqullāha wa lā tukhzūni fī ḍaifī, alaisa minkum rajulur rasyīd(un).
[78] Kaumnyo bagegas datang kapadonyo. Sejak dahulu orang-orang tu salalu mangerjokan perbuatan-perbuatan keji. Lut bakato, “Oi kaumku, kolah anak-anak perempuan (negeri)-ku. Orang-orang tu lebih suci bagimu (untuk dinikahi). Mako, batawakkallah kapado Allah dan janganlah kamu mancemarkan (namo)-ku di hadapan tamuku ko. Idak adokah di antaro kamu orang-orang nang baakal sehat?”

قَالُوْا لَقَدْ عَلِمْتَ مَا لَنَا فِيْ بَنٰتِكَ مِنْ حَقٍّۚ وَاِنَّكَ لَتَعْلَمُ مَا نُرِيْدُ٧٩
Qālū laqad ‘alimta mā lanā fī banātika min ḥaqq(in), wa innaka lata‘lamu mā nurīd(u).
[79] Orang-orang tu manjawab, “Sasungguhnyo kamu pasti tau bahwa kami ko idak mampunyoi kainginan (syahwat) tahadap anak-anak perempuanmu dan kamu tentu mangetaui apo nang (sabenarnyo) kami inginkan.”

قَالَ لَوْ اَنَّ لِيْ بِكُمْ قُوَّةً اَوْ اٰوِيْٓ اِلٰى رُكْنٍ شَدِيْدٍ٨٠
Qāla lau anna lī bikum quwwatan au āwī ilā ruknin syadīd(in).
[80] Dio (Lut) bakato, “Sakironyo aku mampunyoi kakuatan untuk manghalangi (perbuatan)- mu atau aku dapat balindung kapado karabat nang kuat (tentu aku lakukan).

قَالُوْا يٰلُوْطُ اِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَنْ يَّصِلُوْٓا اِلَيْكَ فَاَسْرِ بِاَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ الَّيْلِ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ اَحَدٌ اِلَّا امْرَاَتَكَۗ اِنَّهٗ مُصِيْبُهَا مَآ اَصَابَهُمْ ۗاِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ ۗ اَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيْبٍ٨١
Qālū yā lūṭu innā rusulu rabbika lay yaṣilū ilaika fa asri bi'ahlika biqiṭ‘im minal-laili wa lā yaltafit minkum aḥadun illamra'atak(a), innahū muṣībuhā mā aṣābahum, inna mau‘idahumuṣ-ṣubḥ(u), alaisaṣ-ṣubḥu biqarīb(in).
[81] Orang-orang tu (paro malaikat) bakato, “Oi Lut, sasungguhnyo kami ko adolah paro utusan Tuhanmu. Orang-orang tu idak bakal dapat mangganggumu (kareno orang-orang tu bakal dibinasokan). Kareno tu, pegilah beserto keluargomu pado sabagian malam (dini hari) dan jangan ado di antaro kamu nang manoleh ka belakang, kacuali binimu (janganlah kamu ajak pegi kareno lah bakhianat). Sasungguhnyo dio bakal takeno (siksoan) nang manimpo orang-orang tu dan sasungguhnyo saat (kahancuran) orang-orang tu bakal tajadi pado waktu subuh. Bukankah subuh tu lah dekat?”

فَلَمَّا جَاۤءَ اَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَاَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِّنْ سِجِّيْلٍ مَّنْضُوْدٍ٨٢
Falammā jā'a amrunā ja‘alnā ‘āliyahā sāfilahā wa amṭarnā ‘alaihā ḥijāratam min sijjīlim manḍūd(in).
[82] Mako, katiko kaputusan Kami datang, Kami manjungkirbalikannyo (negeri kaum Lut) dan Kami manghujani orang-orang tu dengan batu dari tanah nang tabakar secaro batubi-tubi.

مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَۗ وَمَا هِيَ مِنَ الظّٰلِمِيْنَ بِبَعِيْدٍ ࣖ٨٣
Musawwamatan ‘inda rabbik(a) wa mā hiya minaẓ-ẓālimīna biba‘īd(in).
[83] (Batu-batu tu) dibagih tando dari sisi Tuhanmu. Siksoan tu idaklah jauh dari orang-orang nang aniayo.

۞ وَاِلٰى مَدْيَنَ اَخَاهُمْ شُعَيْبًا ۗقَالَ يٰقَوْمِ اعْبُدُوا اللّٰهَ مَا لَكُمْ مِّنْ اِلٰهٍ غَيْرُهٗ ۗوَلَا تَنْقُصُوا الْمِكْيَالَ وَالْمِيْزَانَ اِنِّيْٓ اَرٰىكُمْ بِخَيْرٍ وَّاِنِّيْٓ اَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ مُّحِيْطٍ٨٤
Wa ilā madyana akhāhum syu‘aibā(n), qāla yā qaumi‘budullāha mā lakum min ilāhin gairuh(ū), wa lā tanquṣul-mikyāla wal-mīzāna innī arākum bikhairiw wa innī akhāfu ‘alaikum ‘ażāba yaumim muḥīṭ(in).
[84] Kapado (penduduk) Madyan (Kami utus) saudaro orang-orang tu, Syu’aib. Dio bakato, “Oi kaumku, sembahlah Allah! Idak ado Tuhan bagimu sakalian salain Dio. Janganlah kamu kurangi takaran timbangan! Sasungguhnyo aku mangimak kamu dalam kaadoan nang baik (makmur). Sasungguhnyo aku khawatir kamu bakal ditimpo azab pado hari nang maliputi (dan mambinasokanmu, yaitu hari Kiamat).

وَيٰقَوْمِ اَوْفُوا الْمِكْيَالَ وَالْمِيْزَانَ بِالْقِسْطِ وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ اَشْيَاۤءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِى الْاَرْضِ مُفْسِدِيْنَ٨٥
Wa yā qaumi auful-mikyāla wal-mīzāna bil-qisṭi wa lā tabkhasun-nāsa asy-yā'ahum wa lā ta‘ṡau fil-arḍi mufsidīn(a).
[85] Oi kaumku, penuhilah takaran dan timbangan dengan adil! Jangan kamu marugikan orang manusio tahadap hakhak orang-orang tu dan janganlah kamu mambuat kajahatan di bumi dengan manjadi perusak.

بَقِيَّتُ اللّٰهِ خَيْرٌ لَّكُمْ اِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِيْنَ ەۚ وَمَآ اَنَا۠ عَلَيْكُمْ بِحَفِيْظٍ٨٦
Baqiyyatullāhi khairul lakum in kuntum mu'minīn(a), wa mā ana ‘alaikum biḥafīẓ(in).
[86] Sison ang halal (dari kauntungan nang halal) nang dianugerahkan Allah lebih baik kalu kamu orang-orang baiman. Aku bukanlah pangawas atas dirimu.”

قَالُوْا يٰشُعَيْبُ اَصَلٰوتُكَ تَأْمُرُكَ اَنْ نَّتْرُكَ مَا يَعْبُدُ اٰبَاۤؤُنَآ اَوْ اَنْ نَّفْعَلَ فِيْٓ اَمْوَالِنَا مَا نَشٰۤؤُا ۗاِنَّكَ لَاَنْتَ الْحَلِيْمُ الرَّشِيْدُ٨٧
Qālū yā syu‘aibu aṣalātuka ta'muruka an natruka mā ya‘budu ābā'unā au an naf‘ala fī amwālinā mā nasyā'(u), innaka la'antal-ḥalīmur-rasyīd(u).
[87] Orang-orang tu bakato, “Oi Syu’aib, apokah sembahyangmu (ugamomu) nang manyuruhmu supayo kami maninggalkan apo nang disembah nenek moyang kami atau malarang kami mangelola harto manurut caro nang kami kahendaki? (Benarkah macam tu, padohal) sasungguhnyo kamu benar-benar orang nang amat panyantun lagi pandai?” 360
360) Ucapan ko orang-orang tu ucapkan untuk mangejek Nabi Syuʻaib a.s.

قَالَ يٰقَوْمِ اَرَءَيْتُمْ اِنْ كُنْتُ عَلٰى بَيِّنَةٍ مِّنْ رَّبِّيْ وَرَزَقَنِيْ مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا وَّمَآ اُرِيْدُ اَنْ اُخَالِفَكُمْ اِلٰى مَآ اَنْهٰىكُمْ عَنْهُ ۗاِنْ اُرِيْدُ اِلَّا الْاِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُۗ وَمَا تَوْفِيْقِيْٓ اِلَّا بِاللّٰهِ ۗعَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَاِلَيْهِ اُنِيْبُ٨٨
Qāla yā qaumi ara'aitum in kuntu ‘alā bayyinatim mir rabbī wa razaqanī minhu rizqan ḥasanaw wa mā urīdu an ukhālifakum ila mā anhākum ‘anh(u), in urīdu illal-iṣlāḥa mastaṭa‘t(u), wa mā taufīqī illā billāh(i), ‘alaihi tawakkaltu wa ilaihi unīb(u).
[88] Dio (Syu’aib) bakato, “Oi kaumku, jelaskan pendapatmu kalu aku mampunyoi bukti nang nyato dari Tuhanku dan Dio manganugerahkan rezeki nang baik (pantaskah aku manyalahi perentah-Nyo). Aku (sabenarnyo) idak ingin babedo sikap denganmu (lalu malakukan) apo nang aku dewek larang. Aku hanyo bamaksud (mandatangkan) perbaikan sasuai dengan kesanggupanku. Idak ado kamampuan bagiku (untuk mandatangkan perbaikan) malainkan dengan (pertolongan) Allah. Kapado-Nyo aku batawakkal dan kapadoNyo (pulak) aku balik.

وَيٰقَوْمِ لَا يَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِيْٓ اَنْ يُّصِيْبَكُمْ مِّثْلُ مَآ اَصَابَ قَوْمَ نُوْحٍ اَوْ قَوْمَ هُوْدٍ اَوْ قَوْمَ صٰلِحٍ ۗوَمَا قَوْمُ لُوْطٍ مِّنْكُمْ بِبَعِيْدٍ٨٩
Wa yā qaumi lā yajrimannakum syiqāqī ay yuṣībakum miṡlu mā aṣāba qauma nūḥin au qauma hūdin au qauma ṣāliḥ(in), wa mā qaumu lūṭim minkum biba‘īd(in).
[89] Oi kaumku, janganlah sakali-kali pertentanganku (denganmu) manyebabkan apo nang manimpo kaum Nuh, kaum Hud, atau kaum Saleh jugo manimpomu, sedangkan (genah dan maso kabinasoan) kaum Lut idak jauh dari kamu.

وَاسْتَغْفِرُوْا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوْبُوْٓا اِلَيْهِ ۗاِنَّ رَبِّيْ رَحِيْمٌ وَّدُوْدٌ٩٠
Wastagfirū rabbakum ṡumma tūbū ilaih(i), inna rabbī raḥīmuw wadūd(un).
[90] Mohonlah ampunan kapado Tuhanmu kemudian batobatlah kapado-Nyo. Sasungguhnyo Tuhanku Maha Panyayang lagi Maha Mancintoi.”

قَالُوْا يٰشُعَيْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِيْرًا مِّمَّا تَقُوْلُ وَاِنَّا لَنَرٰىكَ فِيْنَا ضَعِيْفًا ۗوَلَوْلَا رَهْطُكَ لَرَجَمْنٰكَ ۖوَمَآ اَنْتَ عَلَيْنَا بِعَزِيْزٍ٩١
Qālū yā syu‘aibu mā nafqahu kaṡīram mimmā taqūlu wa innā lanarāka fīnā ḍa‘īfā(n), wa lau lā rahṭuka larajamnāk(a), wa anta ‘alainā bi‘azīz(in).
[91] Orang-orang tu bakato, “Oi Syu’aib, kami idak banyak mamahmi apo nang kau katokan tu, sedangkan kami sasungguhnyo mandang kamu sabagai saorang nang lemah di antaro kami. Kalu kamu idak kareno keluargomu, pasti kami sudah malemparimu (dengan batu), sedangkan kamu pun bukan saorang nang punyo pangaruh atas kami.”

قَالَ يٰقَوْمِ اَرَهْطِيْٓ اَعَزُّ عَلَيْكُمْ مِّنَ اللّٰهِ ۗوَاتَّخَذْتُمُوْهُ وَرَاۤءَكُمْ ظِهْرِيًّا ۗاِنَّ رَبِّيْ بِمَا تَعْمَلُوْنَ مُحِيْطٌ٩٢
Qāla yā qaumi arahṭī a‘azzu ‘alaikum minallāh(i), wattakhażtumūhu warā'akum ẓihriyyā(n), inna rabbī bimā ta‘malūna muḥīṭ(un).
[92] Dio (Syu’aib) manjawab, “Oi kaumku, apokah keluargoku kamu pandang lebih tahormat daripado Allah sahinggo kamu manempatkan-Nyo di belakangmu (manyepelekan-Nyo)? Sasungguhnyo (pengetauan) Tuhanku maliputi apo nang kamu kerjokan.”

وَيٰقَوْمِ اعْمَلُوْا عَلٰى مَكَانَتِكُمْ اِنِّيْ عَامِلٌ ۗسَوْفَ تَعْلَمُوْنَۙ مَنْ يَّأْتِيْهِ عَذَابٌ يُّخْزِيْهِ وَمَنْ هُوَ كَاذِبٌۗ وَارْتَقِبُوْٓا اِنِّيْ مَعَكُمْ رَقِيْبٌ٩٣
Wa yā qaumi‘malū ‘alā makānatikum innī ‘āmil(un), saufa ta‘lamūn(a), may ya'tīhi ‘ażābuy yukhzīhi wa man huwa kāżib(un), wartaqibū innī ma‘akum raqīb(un).
[93] Oi kaumku, babuatlah apo nang biso kamu lakukan! Sasungguhnyo aku pun babuat (hal nang samo). Kagi kamu mangetaui siapo nang bakal ditimpo azab nang manghinokannyo dan siapo nang pandusto. Tunggulah (akibat perbuatanmu), sasungguhnyo aku pun bakal manunggu basamomu!.”

وَلَمَّا جَاۤءَ اَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَّالَّذِيْنَ اٰمَنُوْا مَعَهٗ بِرَحْمَةٍ مِّنَّاۚ وَاَخَذَتِ الَّذِيْنَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَاَصْبَحُوْا فِيْ دِيَارِهِمْ جٰثِمِيْنَۙ٩٤
Wa lammā jā'a amrunā najjainā syu‘aibaw wal-lażīna amanū ma‘ahū biraḥmatim minnā, wa akhażatil-lażīna ẓalamuṣ-ṣaiḥatu fa aṣbaḥū fī diyārihim jāṡimīn(a).
[94] Katiko keputusan Kami (untuk manghancurkan orang-orang tu) datang, Kami selamatkan Syu’aib dan orang-orang nang baiman basamonyo dengan rahmat Kami. Adopun orang-orang nang aniayo, orangoarang tu dibinasokan oleh suaro nang manggelegar sahinggo mati bagelimpangan di rumah-rumah orang-orang tu.

كَاَنْ لَّمْ يَغْنَوْا فِيْهَا ۗ اَلَا بُعْدًا لِّمَدْيَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُوْدُ ࣖ٩٥
Ka allam yagnau fīhā, alā bu‘dal limadyana kamā ba‘idat ṡamūd(u).
[95] (Negeri tu idak babekas) saakan-akan orang-orang tu belum pernah tinggal di sano. Ketauilah, (penduduk) Madyan binaso samacam mano jugo (kaum) Samud.

وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا مُوْسٰى بِاٰيٰتِنَا وَسُلْطٰنٍ مُّبِيْنٍۙ٩٦
Wa laqad arsalnā mūsā bi'āyātinā wa sulṭānim mubīn(in).
[96] Sungguh, Kami benar-benar lah mangutus Musa dengan (mambawo) ayat-ayat (mukjizat) Kami dan katerangan nang nyato

اِلٰى فِرْعَوْنَ وَمَلَا۟ىِٕهٖ فَاتَّبَعُوْٓا اَمْرَ فِرْعَوْنَ ۚوَمَآ اَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيْدٍ٩٧
Ilā fir‘auna wa mala'ihī fattaba‘ū amra fir‘aun(a), wa mā amru fir‘auna birasyīd(in).
[97] Kapado Fir’aun dan paro pamuko kaumnyo, tapi (justru) orang-orang tu mangikuti perentah Fir’aun, padohal perentah Fir’aun samo sekali bukanlah (perentah) nang benar.

يَقْدُمُ قَوْمَهٗ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ فَاَوْرَدَهُمُ النَّارَ ۗوَبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُوْدُ٩٨
Yaqdumu qaumahū yaumal-qiyāmati fa auradahumun-nār(a), wa bi'sal-wirdul-maurūd(u).
[98] (Fir’aun) bajalan di muko kaumnyo di hari Kiamat, lalu mambawo orang-orang tu masuk nerako. Tulah saburuk-buruk genah nang dimasuki.

وَاُتْبِعُوْا فِيْ هٰذِهٖ لَعْنَةً وَّيَوْمَ الْقِيٰمَةِۗ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُوْدُ٩٩
Wa utbi‘ū fī hāżihī la‘nataw wa yaumal-qiyāmah(ti), bi'sar-rifdul-marfūd(u).
[99] Orang-orang tu diikuti dengan laknat di siko (dunio) dan (kagi) di hari kiamat. (Laknat) saburuk-buruk pamberian nang diserahkan.

ذٰلِكَ مِنْ اَنْۢبَاۤءِ الْقُرٰى نَقُصُّهٗ عَلَيْكَ مِنْهَا قَاۤىِٕمٌ وَّحَصِيْدٌ١٠٠
Żālika min ambā'il-qurā naquṣṣuhū ‘alaika minhā qā'imuw wa ḥaṣīd(un).
[100] Tu adolah sabagian berito tentang negeri-negeri (nang lah dibinasokan) nang Kami ceritokan kapadomu (Nabi Muhammad). Di sabagian negeri-negeri tu ado nang masih tegak paningalan-paninggalannyo dan ado (pulak) nang lah musnah.

وَمَا ظَلَمْنٰهُمْ وَلٰكِنْ ظَلَمُوْٓا اَنْفُسَهُمْ فَمَآ اَغْنَتْ عَنْهُمْ اٰلِهَتُهُمُ الَّتِيْ يَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ مِنْ شَيْءٍ لَّمَّا جَاۤءَ اَمْرُ رَبِّكَۗ وَمَا زَادُوْهُمْ غَيْرَ تَتْبِيْبٍ١٠١
Wa mā ẓalamnāhum wa lākin ẓalamū anfusahum famā agnat ‘anhum ālihatuhumul-latī yad‘ūna min dūnillāhi min syai'il lammā jā'a amru rabbik(a), wa mā zādūhum gaira tatbīb(in).
[101] Kami idak mazalimi orang-orang tu, tapi orang-orang tulah nang mananiayo diri dewek. Mako, idak bamanfaat sadikit pun bagi orang-orang tu sembahan nang orang-orang tu sembah salain Allah katiko siksoan Tuhanmu tibo. (Sembahan) tu idak lain (justru) hanyo manambah kabinasaan bagi orang-orang tu.

وَكَذٰلِكَ اَخْذُ رَبِّكَ اِذَآ اَخَذَ الْقُرٰى وَهِيَ ظَالِمَةٌ ۗاِنَّ اَخْذَهٗٓ اَلِيْمٌ شَدِيْدٌ١٠٢
Wa każālika akhżu rabbika iżā akhażal-qurā wa hiya ẓālimah(tun), inna akhżahū alīmun syadīd(un).
[102] Demikian tulah siksoan Tuhanmu apobilo Dio mangazab (penduduk) negeri-negeri nang babuat aniayo. Sasungguhnyo siksoanNyo amat pedih lagi sangat berat.

اِنَّ فِيْ ذٰلِكَ لَاٰيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الْاٰخِرَةِ ۗذٰلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوْعٌۙ لَّهُ النَّاسُ وَذٰلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُوْدٌ١٠٣
Inna fī żālika la'āyatal liman khāfa ‘ażābal-ākhirah(ti), żālika yaumum majmū‘(un), lahun-nāsu wa żālika yaumum masyhūd(un).
[103] Sasungguhnyo pado nang macam tu pasti tadapat pelajaran bagi orang-orang nang takut kapado azab akherat. Tu adolah hari katiko sagalo manusio dikumpulkan (untuk dihisab) dan tu adolah hari nang disaksikan (oleh sagalo makhluk).

وَمَا نُؤَخِّرُهٗٓ اِلَّا لِاَجَلٍ مَّعْدُوْدٍۗ١٠٤
Wa mā nu'akhkhiruhū illā li'ajalim ma‘dūd(in).
[104] Kami idak bakal manundonyo, kacuali sampe waktu nang lah ditentukan.

يَوْمَ يَأْتِ لَا تَكَلَّمُ نَفْسٌ اِلَّا بِاِذْنِهٖۚ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَّسَعِيْدٌ١٠٥
Yauma ya'ti lā takallamu nafsun illā bi'iżnih(ī), fa minhum syaqiyyuw wa sa‘īd(un).
[105] Katiko hari tu tibo, idak saorang pun nang babicaro, kacuali dengan izin-Nyo. Mako, di antaro orang-orang tu ado nang sengsaro dan ado nang bahagia.

فَاَمَّا الَّذِيْنَ شَقُوْا فَفِى النَّارِ لَهُمْ فِيْهَا زَفِيْرٌ وَّشَهِيْقٌۙ١٠٦
Fa ammal-lażīna syaqū fa fin-nāri lahum fīhā zafīruw wa syahīq(un).
[106] Adopun orang-orang nang sengsaro, mako (io barado) di dalam nerako. Di sano orang-orang tu mangeluarkan dan manarik napas dengan marintih.

خٰلِدِيْنَ فِيْهَا مَا دَامَتِ السَّمٰوٰتُ وَالْاَرْضُ اِلَّا مَا شَاۤءَ رَبُّكَۗ اِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيْدُ١٠٧
Khālidīna fīhā mā dāmatis-samāwātu wal-arḍu illā mā syā'a rabbuk(a), inna rabbaka fa‘‘ālul limā yurīd(u).
[107] Orang-orang tu kekal di dalamnyo salamo masih ado langit dan bumi, 361 kacuali kalu Tuhanmu mangendaki (nang lain). Sasungguhnyo Tuhanmu Maha Malaksanokan apo nang Dio kendaki.
361) Kalimat ko marupokan kiasan be nang manjelaskan keadaan orang nang kekal di dalam nerako salamolamonyo. Alam akherat jugo mampunyoi langit dan buminyo jugo.

۞ وَاَمَّا الَّذِيْنَ سُعِدُوْا فَفِى الْجَنَّةِ خٰلِدِيْنَ فِيْهَا مَا دَامَتِ السَّمٰوٰتُ وَالْاَرْضُ اِلَّا مَا شَاۤءَ رَبُّكَۗ عَطَاۤءً غَيْرَ مَجْذُوْذٍ١٠٨
Wa ammal-lażīna su‘idū fa fil-jannati khālidīna fīhā mā dāmatis-samāwātu wal-arḍu illā mā syā'a rabbuk(a), ‘aṭā'an gaira majżūż(in).
[108] Adopun orang-orang nang bahagia, mako (io barado) di dalam surgo. Orang-orang tu kekal di dalamnyo salamo masih ado langit dan bumi, kacuali kalu Allah mangendaki (nang lain) sabagai karunio nang idak putus putus.

فَلَا تَكُ فِيْ مِرْيَةٍ مِّمَّا يَعْبُدُ هٰٓؤُلَاۤءِ ۗمَا يَعْبُدُوْنَ اِلَّا كَمَا يَعْبُدُ اٰبَاۤؤُهُمْ مِّنْ قَبْلُ ۗوَاِنَّا لَمُوَفُّوْهُمْ نَصِيْبَهُمْ غَيْرَ مَنْقُوْصٍ ࣖ١٠٩
Falā taku fī miryatim mimmā ya‘budu hā'ulā'(i), mā ya‘budūna illā kamā ya‘budu ābā'uhum min qabl(u), wa innā lamuwaffūhum naṣībahum gaira manqūṣ(in).
[109] Mako, janganlah kamu (Nabi Muhammad) ragu-ragu tentang (kabatilan) apo nang orang-orang tu sembah. Orang-orang tu tidao lain hanyo manyembah samacam mano nenek moyangnyo tadahulu. Kami pasti bakal manyempurnokan balasan orang-orang tu tanpo dikurangi sadikit pun.

وَلَقَدْ اٰتَيْنَا مُوْسَى الْكِتٰبَ فَاخْتُلِفَ فِيْهِ ۗوَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۗوَاِنَّهُمْ لَفِيْ شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيْبٍ١١٠
Wa laqad ātainā mūsal-kitāba fakhtulifa fīh(i), wa lau lā kalimatun sabaqat mir rabbika laquḍiya bainahum, wa innahum lafī syakkim minhu murīb(in).
[110] Sungguh, Kami benar-benar lah manganugerahkan Kitab (Taurat) kapado Musa. Lalu io (kitab tu) diperselisihkan. Saandainyo idak ado katetapan nang tadahulu dari Tuhanmu (bahwa orangorang nang mandustokan Al-Qur’an bakal dibagih tengat waktu panyiksoannyo), niscayo lah dilaksanakan hukuman di antaro orang-orang tu. 362 Sasungguhnya orang orang tu benar-benar dalam kabimbangan dan karaguan tahadapnyo.
362) Sakironyo idak ado katetapan penundoan azab tahadap orang-orang tu sampai hari Kiamat, tentulah orangorang tu dibinasokan waktu tu jugo.

وَاِنَّ كُلًّا لَّمَّا لَيُوَفِّيَنَّهُمْ رَبُّكَ اَعْمَالَهُمْ ۗاِنَّهٗ بِمَا يَعْمَلُوْنَ خَبِيْرٌ١١١
Wa inna kullan lammā layuwaffiyannahum rabbuka a‘mālahum, innahū bimā ya‘malūna khabīr(un).
[111] Sasungguhnyo kapado satiap nang baselisih tu) Tuhanmu pasti bakal mambagih balasan sacaro penuh atas perbuatan orang-orang tu buat, Sasungguhnyo Dio Maha Teliti tahadap apo nang orang-orang tu kerjokan.

فَاسْتَقِمْ كَمَآ اُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْاۗ اِنَّهٗ بِمَا تَعْمَلُوْنَ بَصِيْرٌ١١٢
Fastaqim kamā umirta wa man tāba ma‘aka wa lā taṭgau, innahū bimā ta‘malūna baṣīr(un).
[112] Mako, tetaplah (di jalan nang benar), sabagimano kamu (Nabi Muhammad) lah diperentahkan. Macam tu pulak orang nang batobat basamomu, Janganlah kamu malampaui batas! Sasungguhyolah Dio Maha Mangimak apo nang kamu kerjokan.

وَلَا تَرْكَنُوْٓا اِلَى الَّذِيْنَ ظَلَمُوْا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُۙ وَمَا لَكُمْ مِّنْ دُوْنِ اللّٰهِ مِنْ اَوْلِيَاۤءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُوْنَ١١٣
Wa lā tarkanū ilal-lażīna ẓalamū fa tamassakumun-nār(u), wa mā lakum min dūnillāhi min auliyā'a ṡumma lā tunṣarūn(a).
[113] Janganlah kamu cenderung kapado orangorang nang aniayo sahinggo manyebabkan api nerako manyentuhmu, sadangkan kamu idak mampunyai saorang panolong 363 pun salain Allah, kemudian kamu idak bakal dibagih pertolongan.
363) Imak catatan kaki surah Āli ‘Imrān/3: 28.

وَاَقِمِ الصَّلٰوةَ طَرَفَيِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ الَّيْلِ ۗاِنَّ الْحَسَنٰتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّاٰتِۗ ذٰلِكَ ذِكْرٰى لِلذّٰكِرِيْنَ١١٤
Wa aqimiṣ-ṣalāta ṭarafayin-nahāri wa zulafam minal-lail(i), innal-ḥasanāti yużhibnas-sayyi'āt(i), żālika żikrā liż-żākirīn(a).
[114] Kerjokanlah sembahyang pado kaduo ujung hari (pagi dan petang) dan pado bagianbagian malam. Sasungguhnyo perbuatanperbuatan baik manghapus kasalahankasalahan. Tu adolah peringatan bagi orang orang nang salalu mangngingat (Allah).

وَاصْبِرْ فَاِنَّ اللّٰهَ لَا يُضِيْعُ اَجْرَ الْمُحْسِنِيْنَ١١٥
Waṣbir fa innallāha lā yaḍī‘u ajral-muḥsinīn(a).
[115] Basabarlah, kareno sasungguhnyo Allah idak bakal manyio-nyiokan pahalo orang nang babuat kabaikan.

فَلَوْلَا كَانَ مِنَ الْقُرُوْنِ مِنْ قَبْلِكُمْ اُولُوْا بَقِيَّةٍ يَّنْهَوْنَ عَنِ الْفَسَادِ فِى الْاَرْضِ اِلَّا قَلِيْلًا مِّمَّنْ اَنْجَيْنَا مِنْهُمْ ۚوَاتَّبَعَ الَّذِيْنَ ظَلَمُوْا مَآ اُتْرِفُوْا فِيْهِ وَكَانُوْا مُجْرِمِيْنَ١١٦
Fa lau lā kāna minal-qurūni min qablikum ulū baqiyyatiy yanhauna ‘anil-fasādi fil-arḍi illā qalīlam mimman anjainā minhum, wattaba‘al-lażīna ẓalamū mā utrifū fīhi wa kānū mujrimīn(a).
[116] Mako, mangapo idak ado di antaro generasi sabelum kamu sakelompok orang nang mampunyai kautamoan nang malarang (babuat) karusakan di bumi, kacuali sabagian kecik, yaitu orang-orang nang lah kami selamatkan di antaro orangorang tu? Orang-orang nang aniayo hanyo mamentingkan kanikmatan dan kamewahan dan orang-orang tu adolah orang-orang nang badoso.

وَمَا كَانَ رَبُّكَ لِيُهْلِكَ الْقُرٰى بِظُلْمٍ وَّاَهْلُهَا مُصْلِحُوْنَ١١٧
Wa mā kāna rabbuka liyuhlikal-qurā biẓulmiw wa ahluhā muṣliḥūn(a).
[117] Tuhanmu idak bakal mambinasokan negeri-negeri sacaro zalim sedangkan penduduknyo babuat kabaikan.

وَلَوْ شَاۤءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ اُمَّةً وَّاحِدَةً وَّلَا يَزَالُوْنَ مُخْتَلِفِيْنَۙ١١٨
Wa lau syā'a rabbuka laja‘alan-nāsa ummataw wāḥidataw wa lā yazālūna mukhtalifīn(a).
[118] Tuhanmu mangkendaki, tentu Dio bakal manjadikan manusio umat nang sikok. Namun, orang-orang tu salalu basalisih (dalam urusan ugamo),

اِلَّا مَنْ رَّحِمَ رَبُّكَ ۗوَلِذٰلِكَ خَلَقَهُمْ ۗوَتَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ لَاَمْلَـَٔنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ اَجْمَعِيْنَ١١٩
Illā mar raḥima rabbuk(a), wa liżālika khalaqahum, wa tammat kalimatu rabbika la'amla'anna jahannama minal-jinnati wan-nāsi ajma‘īn(a).
[119] Kacuali orang-orang nang dirahmati oleh Tuhanmu. Manurut (kainginan-Nyo) tulah Allah manciptokan orang-orang tu. Kalimat (kaputusan) Tuhanmu lah tetap, “Aku pasti bakal mamenuhi (nerako) Jahannam (dengan pandurhako) dari kalangan jin dan manusio sagalonyo.”

وَكُلًّا نَّقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ اَنْۢبَاۤءِ الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهٖ فُؤَادَكَ وَجَاۤءَكَ فِيْ هٰذِهِ الْحَقُّ وَمَوْعِظَةٌ وَّذِكْرٰى لِلْمُؤْمِنِيْنَ١٢٠
Wa kullan naquṣṣu ‘alaika min ambā'ir-rusuli mā nuṡabbitu bihī fu'ādaka wa jā'aka fī hāżihil-ḥaqqu wa mau‘iẓatuw wa żikrā lil-mu'minīn(a).
[120] Sagalo kisah rasul-rasul Kami ceritokan kapadomu (Nabi Muhammad), yaitu kisah-kisah yang dengannyo Kami teguhkan hatimu. Di dalamnyo sudah dibagihkan kapadomu sagalo kabenaran, nasehat, dan peringatan bagi orang orang mukmin.

وَقُلْ لِّلَّذِيْنَ لَا يُؤْمِنُوْنَ اعْمَلُوْا عَلٰى مَكَانَتِكُمْۗ اِنَّا عٰمِلُوْنَۙ١٢١
Wa qul lil-lażīna lā yu'minūna‘malū ‘alā makānatikum, innā ‘āmilūn(a).
[121] Katokanlah (Nabi Muhammad) kapado orang-orang nang idak baiman , “Babuatlah manurut kemampuanmu. kamipun benarbenar bakal babuat (demikian),

وَانْتَظِرُوْاۚ اِنَّا مُنْتَظِرُوْنَ١٢٢
Wantaẓirū innā muntaẓirūn(a).
[122] Dan tunggulah, sasungguhnyo kami jugo tamasuk nang manunggu.”

وَلِلّٰهِ غَيْبُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَاِلَيْهِ يُرْجَعُ الْاَمْرُ كُلُّهٗ فَاعْبُدْهُ وَتَوَكَّلْ عَلَيْهِۗ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُوْنَ ࣖ١٢٣
Wa lillāhi gaibus-samāwāti wal-arḍi wa ilaihi yurja‘ul-amru kulluhū fa‘budhu wa tawakkal ‘alaih(i), wa mā rabbuka bigāfilin ‘ammā ta‘malūn(a).
[123] Kapunyoan Allahlah (pangetauan tentang) nang gaib (di) langit dan (di) bumi dan kapado-Nyolah sagalo urusan dibalikkan. Mako, sembahlah Dio dan batawakkallah kapado-Nyo. Tuhanmu idak bakal lengah tahadap apo nang kamu kerjokan.