Surah Yunus
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
الۤرٰ ۗتِلْكَ اٰيٰتُ الْكِتٰبِ الْحَكِيْمِ١
Alif lām rā, tilka āyātul-kitābil-ḥakīm(i).
[1]
Alif Lām Rā. Tulah ayat ayat Kitab (Al-Qur’an) nang mangandung hikmah.
اَكَانَ لِلنَّاسِ عَجَبًا اَنْ اَوْحَيْنَآ اِلٰى رَجُلٍ مِّنْهُمْ اَنْ اَنْذِرِ النَّاسَ وَبَشِّرِ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْٓا اَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۗ قَالَ الْكٰفِرُوْنَ اِنَّ هٰذَا لَسٰحِرٌ مُّبِيْنٌ٢
Akāna lin-nāsi ‘ajaban an auḥainā ilā rajulim minhum an anżirin-nāsa wa basysyiril-lażīna āmanū anna lahum qadama ṣidqin ‘inda rabbihim, qālal-kāfirūna inna hāżā lasāḥirum mubīn(un).
[2]
Patutkah manjadi suatu kaheranan bagi manusio bahwo Kami mawahyukan kapado saorang bajantan di antaro orang-orang tu (Yaitu), “Bagihlah peringatan kapado manusio dan bagihlah kabar gembiro kapado orang-orang nang baiman bahwa orang-orang tu mampunyoi kadudukan nang tinggi di sisi Tuhan orang-orang tu.” Orang-orang kafir bakato, “Sasungguhnyo dio (Nabi Muhammad) ko benar-benar saorang panyihir nang nyato.”
اِنَّ رَبَّكُمُ اللّٰهُ الَّذِيْ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ فِيْ سِتَّةِ اَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوٰى عَلَى الْعَرْشِ يُدَبِّرُ الْاَمْرَۗ مَا مِنْ شَفِيْعٍ اِلَّا مِنْۢ بَعْدِ اِذْنِهٖۗ ذٰلِكُمُ اللّٰهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوْهُۗ اَفَلَا تَذَكَّرُوْنَ٣
Inna rabbakumullāhul -lażī khalaqas-samāwāti wal-arḍa fī sittati ayyāmin ṡummastawā ‘alal-‘arsyi yudabbirul-amr(a), mā min syafī‘in illā mim ba‘di iżnih(ī), żālikumullāhu rabbukum fa‘budūh(u), afalā tażakkarūn(a).
[3]
Sasungguhnyo Tuhanmu adolah Allah nang manciptokan langit dan bumi dalam enam maso, 340 kemudian Dio basemayam di atas ‘Arasy 341 (serayo) mangatur sagalo urusan. Idak ado saorangpun pambagih syafaat, kacuali sasudah (mandapat) izin-Nyo. Tulah Allah, Tuhanmu. Mako, sembahlah Dio ! Apokah kamu idak mangambik palajaran?
340) Lihat catatan kaki surah al-A‘rāf/7: 54.
341) Basemayam di atas ʻArasy sasuai dengan kaagungan dan kasucian-Nyo.
اِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيْعًاۗ وَعْدَ اللّٰهِ حَقًّاۗ اِنَّهٗ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيْدُهٗ لِيَجْزِيَ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ بِالْقِسْطِۗ وَالَّذِيْنَ كَفَرُوْا لَهُمْ شَرَابٌ مِّنْ حَمِيْمٍ وَّعَذَابٌ اَلِيْمٌ ۢبِمَا كَانُوْا يَكْفُرُوْنَ٤
Ilaihi marji‘ukum jamī‘ā(n), wa‘dallāhi ḥaqqā(n), innahū yabda'ul-khalqa ṡumma yu‘īduhū liyajziyal-lażīna āmanū wa ‘amiluṣ-ṣāliḥāti bil-qisṭ(i), wal-lażīna kafarū lahum syarābum min ḥamīmiw wa ‘ażābun alīmum bimā kānū yakfurūn(a).
[4]
Hanyo kapado-Nyolah kamu sagalonyo bakal balik. Tu marupokan janji Allah nang benar adonyo. Sasungguhnyo Diolah nang mamulai panciptoan (makhluk), kemudian mangembalikannyo (manghidupkannyo lagi) supayo Dio mambagih balasan dengan adil kapado orang-orang nang baiman dan baamal soleh. Adopun orang-orang nang kufur, untuk orang-orang tu (disediokan) minuman dari aek nang mandidih dan sikso nang amat pedih kareno orang-orang tu kufur.
هُوَ الَّذِيْ جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاۤءً وَّالْقَمَرَ نُوْرًا وَّقَدَّرَهٗ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوْا عَدَدَ السِّنِيْنَ وَالْحِسَابَۗ مَا خَلَقَ اللّٰهُ ذٰلِكَ اِلَّا بِالْحَقِّۗ يُفَصِّلُ الْاٰيٰتِ لِقَوْمٍ يَّعْلَمُوْنَ٥
Huwal-lażī ja‘alasy-syamsa ḍiyā'aw wal-qamara nūraw wa qaddarahū manāzila lita‘lamū ‘adadas-sinīna wal-ḥisāb(a), mā khalaqallāhu zālika illā bil-ḥaqq(i), yufaṣṣilul-āyāti liqaumiy ya‘lamūn(a).
[5]
Diolah nang manjadikan matohari basinar dan bulan bacahayo. 342 Diolah pulak nang manetapkan genah-genah orbitnyo supayo kamu mangetaui bilangan tahun dan perhitungan (waktu). 343 Allah idak maciptokan demikian tu kacuali dengan benar. Dio manerangkan tando-tando (kaagungan-Nyo) kapado orang-orang nang mangetaui.
342) Allah swt. manjadikan matohari dan bulan babeda sifat fisiknyo. Matohari basinar kareno mamancarkan cahayonyo dari proses reaksi nuklir di dalam intinyo. Sedangkan bulan bacahayo kareno mamantulkan cahayo matohari.
343) Pergerakan bulan mangitari bumi manyebabkan pamantulan cahayo matohari oleh bulan barubah-ubah bentuknyo, dari bentuk sabit sampe purnamo dan balik manjadi sabit lagi, sasuai dengan kadudukannyo. Kateraturan periode bulan mangitari bumi dijadikan sabagai pahitungan waktu bulanan. Duo belas bulan satara dengan sikok tahun (surah at-Taubah/9 :36).
اِنَّ فِى اخْتِلَافِ الَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا خَلَقَ اللّٰهُ فِى السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ لَاٰيٰتٍ لِّقَوْمٍ يَّتَّقُوْنَ٦
Inna fikhtilāfil-laili wan-nahāri wa mā khalaqallāhu fis-samāwāti wal-arḍi la'āyātil liqaumiy yattaqūn(a).
[6]
Sasungguhnyo pado patukaran malam dan siang dan pado apo nang diciptokan Allah di langit dan di bumi pasti ado tando-tando (kaagungan Allah) bagi orang-orang nang batakwa.
اِنَّ الَّذِيْنَ لَا يَرْجُوْنَ لِقَاۤءَنَا وَرَضُوْا بِالْحَيٰوةِ الدُّنْيَا وَاطْمَـَٔنُّوْا بِهَا وَالَّذِيْنَ هُمْ عَنْ اٰيٰتِنَا غٰفِلُوْنَۙ٧
Innal-lażīna lā yarjūna liqā'anā wa raḍū bil-ḥayātid-dun-yā waṭma'annū bihā wal-lażīna hum ‘an āyātinā gāfilūn(a).
[7]
Sasungguhnyo orang-orang nang idak baharap batemu dengan Kami (di akherat), maraso puas dengan kahidupan dunio dan maraso tenteram dengannyo, serto orang-orang nang lalai tahadap ayat ayat Kami,
اُولٰۤىِٕكَ مَأْوٰىهُمُ النَّارُ بِمَا كَانُوْا يَكْسِبُوْنَ٨
Ulā'ika ma'wāhumun nāru bimā kānū yaksibūn(a).
[8]
Orang-orang tu genahnyo adolah di nerako kareno apo nang orang-orang tu buat.
اِنَّ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ يَهْدِيْهِمْ رَبُّهُمْ بِاِيْمَانِهِمْۚ تَجْرِيْ مِنْ تَحْتِهِمُ الْاَنْهٰرُ فِيْ جَنّٰتِ النَّعِيْمِ٩
Innal-lażīna āmanū wa ‘amiluṣ-ṣāliḥāti yahdīhim rabbuhum bi'īmānihim, tajrī min taḥtihimul-anhāru fī jannātin na‘īm(i).
[9]
Sasungguhnyo orang-orang nang baiman serto beramal soleh, niscayo orang-orang tu dibagih patunjuk oleh Tuhan kareno kaimanan orang-orang tu. (Orang-orang tu barado) di dalam surgo nang penuh kanikmatan nang mangalir di bawahnyo sungei-sungei.
دَعْوٰىهُمْ فِيْهَا سُبْحٰنَكَ اللّٰهُمَّ وَتَحِيَّتُهُمْ فِيْهَا سَلٰمٌۚ وَاٰخِرُ دَعْوٰىهُمْ اَنِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰلَمِيْنَ ࣖ١٠
Da‘wāhum fīhā subḥānakallāhumma wa taḥiyyatuhum fīhā salām(un), wa ākhiru da‘wāhum anil-ḥamdu lillāhi rabbil-‘ālamīn(a).
[10]
Doa orang-orang tu di dalamnyo iyolah “Subhānakallāhumma” (Mahasuci Engkau, ya Tuhan kami’) panghormatan orang-orang tu di dalamnyo iyolah (ucapan) salaam, dan doa panutup orang-orang tu iyolah “AlHamdu lillāhi Rabbil ‘ālamīn” (‘sagalo puji bagi Allah Tuhan sakalian alam’).
۞ وَلَوْ يُعَجِّلُ اللّٰهُ لِلنَّاسِ الشَّرَّ اسْتِعْجَالَهُمْ بِالْخَيْرِ لَقُضِيَ اِلَيْهِمْ اَجَلُهُمْۗ فَنَذَرُ الَّذِيْنَ لَا يَرْجُوْنَ لِقَاۤءَنَا فِيْ طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُوْنَ١١
Wa lau yu‘ajjilullāhu lin-nāsisy-syarrasti‘jālahum bil-khairi laquḍiya ilaihim ajaluhum, fa nażarul-lażīna lā yarjūna liqā'anā fī ṭugyānihim ya‘mahūn(a).
[11]
Sakironyo Allah manyegerokan kaburukan bagi manusio samacam mano permintaan orang-orang tu untuk manyegerokan kabaikan, pastilah ajar orang-orang diakhiri. Tapi, Kami biarkan orang-orang nang idak mangharapkan pertemuan dengan Kami (di akherat) tarombang-ambing dalam kasesatan orang-orang tu.
وَاِذَا مَسَّ الْاِنْسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنْۢبِهٖٓ اَوْ قَاعِدًا اَوْ قَاۤىِٕمًا ۚفَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهٗ مَرَّ كَاَنْ لَّمْ يَدْعُنَآ اِلٰى ضُرٍّ مَّسَّهٗۗ كَذٰلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِيْنَ مَا كَانُوْا يَعْمَلُوْنَ١٢
Wa iżā massal-insānaḍ-ḍurru da‘ānā lijambihī au qā‘idan au qā'imā(n), falammā kasyafnā ‘anhu ḍurrahū marra ka'allam yad‘unā ilā ḍurrim massah(ū), każālika zuyyina lil-musrifīna mā kānū ya‘malūn(a).
[12]
Bilomano manusio ditimpo kasusahan, dio badoa kapado Kami dengan baring, duduk atau tegak. Tapi bilo Kami hilangkan kesusahan tu darinyo, dio balik (ka jalan nang sesat) saakan-akan dio idak pernah badoa kapado Kami untuk (mangilangkan) kasusahan nang manimponyo. Macam tulah, dijadikan taraso indah bagi orangorang nang malampaui batas tu apo-apo nang orang-orang tu kerjokan.
وَلَقَدْ اَهْلَكْنَا الْقُرُوْنَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُوْاۙ وَجَاۤءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنٰتِ وَمَا كَانُوْا لِيُؤْمِنُوْا ۗ كَذٰلِكَ نَجْزِى الْقَوْمَ الْمُجْرِمِيْنَ١٣
Wa laqad ahlaknal-qurūna min qablikum lammā ẓalamū, wa jā'athum rusuluhum bil-bayyināti wa mā kānū liyu'minū, każālika najzil-qaumal-mujrimīn(a).
[13]
Sungguh, Kami benar-benar lah mambinasokan baberapo generasi sabelum kamu katiko orang-orang tu balaku aniayo, padohal paro rasul lah tibo mambawak bukti-bukti nang nyato. Tapi, orang-orang tu samo sakali idak mau baiman. Macam tulah, Kami mambagih balasan kapado orang-orang nang babuat doso.
ثُمَّ جَعَلْنٰكُمْ خَلٰۤىِٕفَ فِى الْاَرْضِ مِنْۢ بَعْدِهِمْ لِنَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُوْنَ١٤
Ṡumma ja‘alnākum khalā'ifa fil-arḍi mim ba‘dihim linanẓura kaifa ta‘malūn(a).
[14]
Kemudian, Kami jadikan kamu sabagai pangganti-pangganti di muko bumi sasudah orang-orang tu untuk kami imak macam mano kamu babuat.
وَاِذَا تُتْلٰى عَلَيْهِمْ اٰيَاتُنَا بَيِّنٰتٍۙ قَالَ الَّذِيْنَ لَا يَرْجُوْنَ لِقَاۤءَنَا ائْتِ بِقُرْاٰنٍ غَيْرِ هٰذَآ اَوْ بَدِّلْهُ ۗ قُلْ مَا يَكُوْنُ لِيْٓ اَنْ اُبَدِّلَهٗ مِنْ تِلْقَاۤئِ نَفْسِيْ ۚاِنْ اَتَّبِعُ اِلَّا مَا يُوْحٰٓى اِلَيَّ ۚ اِنِّيْٓ اَخَافُ اِنْ عَصَيْتُ رَبِّيْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيْمٍ١٥
Wa iżā tutlā ‘alaihim āyātunā bayyināt(in), qālal-lażīna lā yarjūna liqā'ana'ti biqur'ānin gairi hāżā au baddilh(u), qul mā yakūnu lī an ubaddilahū min tilqā'i nafsī, in attabi‘u illā mā yūḥā ilayy(a), innī akhāfu in ‘aṣaitu rabbī ‘ażāba yaumin ‘aẓīm(in).
[15]
Apobilo dibacokan kapado orangorang tu ayat ayat Kami secaro jelas, orang-orang nang idak mangharapkan pertemuan dengan Kami (di akherat) bakato, “Datangkanlah kitab salain AlQur’an ko atau gantilah!” Katokanlah (Nabi Muhammad), “Idaklah patut bagi aku untuk manggantinyo atas kamauanku dewek. Aku idak mangikuti kacuali apo-apo nang diwahyukan kapadoku. Sasungguhnyolah aku takut sikso hari (pambalasan) bilo aku balaku durhako kapado Tuhanku.
قُلْ لَّوْ شَاۤءَ اللّٰهُ مَا تَلَوْتُهٗ عَلَيْكُمْ وَلَآ اَدْرٰىكُمْ بِهٖ ۖفَقَدْ لَبِثْتُ فِيْكُمْ عُمُرًا مِّنْ قَبْلِهٖۗ اَفَلَا تَعْقِلُوْنَ١٦
Qul lau syā'allāhu mā talautuhū ‘alaikum wa lā adrākum bih(ī), faqad labiṡtu fīkum ‘umuram min qablih(ī), afalā ta‘qilūn(a).
[16]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Kalu sakironyo Allah mangendaki, niscayo aku idak mambacokannyo kapadomu dan Allah idak (pulak) mambagih tau kapadomu. Sungguh, aku sudah tinggal lamo basamomu sabelumnyo (sabelum turun Al-Qur’an). Apokah kamu idak mangerti?”
فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرٰى عَلَى اللّٰهِ كَذِبًا اَوْ كَذَّبَ بِاٰيٰتِهٖۗ اِنَّهٗ لَا يُفْلِحُ الْمُجْرِمُوْنَ١٧
Faman aẓlamu mimmaniftarā ‘alallāhi każiban au każżaba bi'āyātih(ī), innahū lā yufliḥul-mujrimūn(a).
[17]
Mako, siapokah orang nang lebih aniayo daripado orang nang mangadoadokan kabohongan tahadap Allah atau mandustokan ayat-ayat-Nyo?. Sasungguhnyo paro pandurhako tu idak bakal bauntung.
وَيَعْبُدُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنْفَعُهُمْ وَيَقُوْلُوْنَ هٰٓؤُلَاۤءِ شُفَعَاۤؤُنَا عِنْدَ اللّٰهِ ۗقُلْ اَتُنَبِّـُٔوْنَ اللّٰهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِى السَّمٰوٰتِ وَلَا فِى الْاَرْضِۗ سُبْحٰنَهٗ وَتَعٰلٰى عَمَّا يُشْرِكُوْنَ١٨
Wa ya‘budūna min dūnillāhi mā lā yaḍurruhum wa lā yanfa‘uhum wa yaqūlūna hā'ulā'i syufa‘ā'unā ‘indallāh(i), qul atunabbi'ūnallāha bimā lā ya‘lamu fis-samāwāti wa lā fil-arḍ(i), subḥānahū wa ta‘ālā ‘ammā yusyrikūn(a).
[18]
Orang-orang tu manyembah salain Allah apo-apo nang idak biso mandatangkan mudarat dan idak (pulak) mambagih manfaat bagi orang-orang tu. Orang-orang tu bakato “Orang-orang tu (sembahan) tu adolah lah panolong kami di sisi Allah.” 344 Katokanlah, “Apokah kamu bakal mambagih tau kapado Allah sasutau nang ado di langit dan di bumi nang idak Dio kataui?”. 345 Maha Suci dan Maha Tinggi Dio dari apo nang orang-orang tu parsekutukan.
344) Kalimat ko adolah ejekan tahadap panyembah barhalo nang manyangko bahwa berhalo-berhalo tu dapat mambagihnyo pertolongan di hadapan Allah swt.
345) Ayat ko idak manunjukkan katidaktauan Allah swt. atas sagalo sasuatu di langit dan di bumi, tapi manunjukkan kamustahilan adonyo sembahan salain Allah swt.
وَمَا كَانَ النَّاسُ اِلَّآ اُمَّةً وَّاحِدَةً فَاخْتَلَفُوْاۗ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ فِيْمَا فِيْهِ يَخْتَلِفُوْنَ١٩
Wa mā kānan-nāsu illā ummataw wāḥidatan fakhtalafū, wa lau lā kalimatun sabaqat mir rabbika laquḍiya bainahum fīmā fīhi yakhtalifūn(a).
[19]
Manusio tu dahulunyo adolah umat nang sikok (dalam katauhidan), lalu orang-orang tu baselisih. Sakironyo idak kareno suatu katetapan nang lah ado dari Tuhanmu, 346 pastilah di antaro orang-orang tu sudah dibagih kaputusan (azab di dunio) tentang apo nang orang-orang tu parselisihkan tu.
346) Katetapan Allah swt iolah bahwa perselisihan manusio di dunio tu bakal diputuskan di akherat.
وَيَقُوْلُوْنَ لَوْلَآ اُنْزِلَ عَلَيْهِ اٰيَةٌ مِّنْ رَّبِّهٖۚ فَقُلْ اِنَّمَا الْغَيْبُ لِلّٰهِ فَانْتَظِرُوْاۚ اِنِّيْ مَعَكُمْ مِّنَ الْمُنْتَظِرِيْنَ ࣖ٢٠
Wa yaqūlūna lau lā unzila ‘alaihi āyatum mir rabbih(ī), faqul innamal-gaibu lillāhi fantaẓirū, innī ma‘akum minal-muntaẓirīn(a).
[20]
Orang-orang tu bakato, “Mangapo idak diturunkan kapadonyo (Nabi Muhammad) suatu bukti (mukjizat) dari Tuhannyo?.” Katokanlah, “Sungguh, sagalo nang ghaib tu hanyo kapunyoan Allah. Mako, tunggulah (siksoan Allah)! Sasungguhnyo aku pun tamasuk orang-orang nang manunggu basamomu.
وَاِذَآ اَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً مِّنْۢ بَعْدِ ضَرَّاۤءَ مَسَّتْهُمْ اِذَا لَهُمْ مَّكْرٌ فِيْٓ اٰيٰتِنَاۗ قُلِ اللّٰهُ اَسْرَعُ مَكْرًاۗ اِنَّ رُسُلَنَا يَكْتُبُوْنَ مَا تَمْكُرُوْنَ٢١
Wa iżā ażaqnan-nāsa raḥmatam mim ba‘di ḍarrā'a massathum iżā lahum makrun fī āyātinā, qulillāhu asra‘u makrā(n), inna rusulanā yaktubūna mā tamkurūn(a).
[21]
Apobilo kami mambagihkan suatu rahmat kapado manusio sasudah kamalangan nang manimpo orang-orang tu, orang-orang tu babuat sagalo tipu dayo (untuk manentang) ayat-ayat Kami. Katokanlah, “Allah tu lebih cepat pambalasan-Nyo (atas tipu dayo tu).” Sasungguhnyo malaikat-malaikat Kami manulis tipu dayomu.
هُوَ الَّذِيْ يُسَيِّرُكُمْ فِى الْبَرِّ وَالْبَحْرِۗ حَتّٰٓى اِذَا كُنْتُمْ فِىْ الْفُلْكِۚ وَجَرَيْنَ بِهِمْ بِرِيْحٍ طَيِّبَةٍ وَّفَرِحُوْا بِهَا جَاۤءَتْهَا رِيْحٌ عَاصِفٌ وَّجَاۤءَهُمُ الْمَوْجُ مِنْ كُلِّ مَكَانٍ وَّظَنُّوْٓا اَنَّهُمْ اُحِيْطَ بِهِمْۙ دَعَوُا اللّٰهَ مُخْلِصِيْنَ لَهُ الدِّيْنَ ەۚ لَىِٕنْ اَنْجَيْتَنَا مِنْ هٰذِهٖ لَنَكُوْنَنَّ مِنَ الشّٰكِرِيْنَ٢٢
Huwal-lażī yusayyirukum fil-barri wal-baḥr(i), ḥattā iżā kuntum fil-fulk(i), wa jaraina bihim birīḥin ṭayyibatiw wa fariḥū bihā jā'athā rīḥun ‘āṣifuw wa jā'ahumul-mauju min kulli makāniw wa ẓannū annahum uḥīṭa bihim, da‘awullāha mukhliṣīna lahud-dīn(a), la'in anjaitanā min hāżihī lanakūnanna minasy-syākirīn(a).
[22]
Diolah (Allah) nang manjadikan kamu dapat bajalan di daratan (dan balayar) di lautan sahinggo katiko kamu barado di dalam kapal, lalu maluncurlah (kapal) tu mambawak orang-orang tu dengan tiupan angin nang baek dan orang-orang tu bagembiro karenonyo. Kemudian, datanglah angin badai dan ombak dari sagalo arah dan orang-orang tu pun manyangko sudah takepung (bahayo). Mako, orang-orang tu badoa dengan mangikhlaskan kataatan kapado-Nyo (sarayo bakato), “Sakironyo Engkau manyelamatkan kami dari (bahayo) ko, pastilah kami tamasuk orang-orang nang basyukur.”
فَلَمَّآ اَنْجٰىهُمْ اِذَا هُمْ يَبْغُوْنَ فِى الْاَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ ۗيٰٓاَيُّهَا النَّاسُ اِنَّمَا بَغْيُكُمْ عَلٰٓى اَنْفُسِكُمْ مَّتَاعَ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَاۖ ثُمَّ اِلَيْنَا مَرْجِعُكُمْ فَنُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ٢٣
Falammā anjāhum iżā hum yabgūna fil-arḍi bigairil-ḥaqq(i), yā ayyuhan-nāsu innamā bagyukum ‘alā anfusikum matā‘al-ḥayātid-dun-yā, ṡumma ilainā marji‘ukum fa nunabbi'ukum bimā kuntum ta‘malūn(a).
[23]
Namun, katiko Allah manyelamatkan orang-orang tu, sakatiko tu orang-orang tu babuat kazaliman di muko bumi tanpa (alasan) nang benar. Oi manusio, sasungguhnyo (bahayo) kazalimanmu tu bakal manimpo dirimu dewek. (Tu hanyolah) kasenangan duniowi. Kemudian, kapado Kamilah kamu bakal balik, lalu bakal Kami kabarkan kapadomu apo nang salamo ko kamu kerjokan.
اِنَّمَا مَثَلُ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا كَمَاۤءٍ اَنْزَلْنٰهُ مِنَ السَّمَاۤءِ فَاخْتَلَطَ بِهٖ نَبَاتُ الْاَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَالْاَنْعَامُ ۗحَتّٰٓى اِذَآ اَخَذَتِ الْاَرْضُ زُخْرُفَهَا وَازَّيَّنَتْ وَظَنَّ اَهْلُهَآ اَنَّهُمْ قٰدِرُوْنَ عَلَيْهَآ اَتٰىهَآ اَمْرُنَا لَيْلًا اَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنٰهَا حَصِيْدًا كَاَنْ لَّمْ تَغْنَ بِالْاَمْسِۗ كَذٰلِكَ نُفَصِّلُ الْاٰيٰتِ لِقَوْمٍ يَّتَفَكَّرُوْنَ٢٤
Innamā maṡalul-ḥayātid-dun-yā kamā'in anzalnāhu minas-samā'i fakhtalaṭa bihī nabātul-arḍi mimmā ya'kulun-nāsu wal-an‘ām(u), ḥattā iżā akhażatil-arḍu zukhrufahā wazzayyanat wa ẓanna ahluhā annahum qādirūna ‘alaihā, atāhā amrunā lailan au nahāran fa ja‘alnāhā ḥaṣīdan ka'allam tagna bil-ams(i), każālika nufaṣṣilul-āyāti liqaumiy yatafakkarūn(a).
[24]
Sasungguhnyo perumpamoan kahidupan dunio adolah ibarat nang Kami turunkan dari langit, lalu tumbuhlah karenonyo tanaman-tanaman di bumi nang (dapat) dimakan manusio dan binatang ternak. Hinggo bilomano bumi tu sudah sampurno eloknyo, tahiasi 347 dan panduduk bumi tu lalu mangiro bahwa bumi tu dikuasainyo (mametik hasilnyo), datanglah kapadonyo azab Kami pado waktu malam ataupun siang. Lalu, Kami jadikan (tanaman)-nyo saperti tanaman nang sudah diketam, saakan-akan idak ado tumbuh sabelumnyo. Sarupo tulah Kami manerangkan sacaro taparinci ayat-ayat tu kapado kaum nang bapikir.
347) Maksudnyo adolah bahwa bumi tampak elok dengan gunung-gunung dan lembah-lembahnyo nang lah manghijau dengan tanam-tanamannyo.
وَاللّٰهُ يَدْعُوْآ اِلٰى دَارِ السَّلٰمِ ۚوَيَهْدِيْ مَنْ يَّشَاۤءُ اِلٰى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيْمٍ٢٥
Wallāhu yad‘ū ilā dāris-salām(i), wa yahdī may yasyā'u ilā ṣirāṭim mustaqīm(in).
[25]
Allah manyeru (manusio) ka Dārussalām (surgo) dan mambagih patunjuk kapado siapo be nang Dio kendaki manuju jalan nang lurus (badasarkan kasiapannyo untuk manerimo patunjuk).
۞ لِلَّذِيْنَ اَحْسَنُوا الْحُسْنٰى وَزِيَادَةٌ ۗوَلَا يَرْهَقُ وُجُوْهَهُمْ قَتَرٌ وَّلَا ذِلَّةٌ ۗاُولٰۤىِٕكَ اَصْحٰبُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيْهَا خٰلِدُوْنَ٢٦
Lil-lażīna aḥsanul-ḥusnā wa ziyādah(tun), wa lā yarhaqu wujūhahum qataruw wa lā żillah(tun), ulā'ika aṣḥābul-jannati hum fīhā khālidūn(a).
[26]
Bagi orang-orang nang babuat baik (ado pahalo) nang tabaik (surgo) dan tambahannyo (kanikmatan mangimak Allah). Muko orang-orang tu idak ditutupi debu itam dan idak (pula diliputi) kahinoan. Orang-orang tulah paro panghuni surgo. Orang-orang tu kekal di dalamnyo.
وَالَّذِيْنَ كَسَبُوا السَّيِّاٰتِ جَزَاۤءُ سَيِّئَةٍ ۢبِمِثْلِهَاۙ وَتَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۗمَا لَهُمْ مِّنَ اللّٰهِ مِنْ عَاصِمٍۚ كَاَنَّمَآ اُغْشِيَتْ وُجُوْهُهُمْ قِطَعًا مِّنَ الَّيْلِ مُظْلِمًاۗ اُولٰۤىِٕكَ اَصْحٰبُ النَّارِ ۚهُمْ فِيْهَا خٰلِدُوْنَ٢٧
Wal-lażīna każabus-sayyi'āti jazā'u sayyi'atim bimiṡlihā, wa tarhaquhum żillah(tun), mā lahum minallāhi min ‘āṣim(in), ka'annamā ugsyiyat wujūhuhum qiṭa‘am minal-laili muẓlimā(n), ulā'ika aṣḥābun-nār(i), hum fīhā khālidūn(a).
[27]
Orang-orang nang babuat kajahatan (bakal mandapat) balasan kajahatan nang satimpal dan orang-orang tu bakal ditimpo kahinoan. Idak ado bagi orang-orang tu saorang palindung (pun) dari (azab) Allah. Mukomuko orang-orang tu saakan-akan ditutupi kepingan-kepingan malam nang pekat. Orang-orang tulah paro panghuni nerako. Orang-orang tu kekal di dalamnyo.
وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيْعًا ثُمَّ نَقُوْلُ لِلَّذِيْنَ اَشْرَكُوْا مَكَانَكُمْ اَنْتُمْ وَشُرَكَاۤؤُكُمْۚ فَزَيَّلْنَا بَيْنَهُمْ وَقَالَ شُرَكَاۤؤُهُمْ مَّا كُنْتُمْ اِيَّانَا تَعْبُدُوْنَ٢٨
Wa yauma naḥsyuruhum jamī‘an ṡumma naqūlu lil-lażīna asyrakū makānakum antum wa syurakā'ukum, fa zayyalnā bainahum wa qāla syurakā'uhum mā kuntum iyyānā ta‘budūn(a).
[28]
(Ingatlah) paro hari (katiko) Kami mangumpulkan orang-orang tu sagalonyo, kemudian Kami bafirman kapado orang-orang nang mamparsekutukan (Kami), “Tetaplah di genahmu, kamu dan paro sekutumu.” Lalu, Kami pisahkan di antaro orang-orang tu, dan sekutu-sekutu orang-orang tu bakato, “Kamu sakali-kali idaklah pernah manyembah kami.”
فَكَفٰى بِاللّٰهِ شَهِيْدًاۢ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ اِنْ كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغٰفِلِيْنَ٢٩
Fa kafā billāhi syahīdam bainanā wa bainakum in kunnā ‘an ‘ibādatikum lagāfilīn(a).
[29]
Mako, cukuplah Allah nang manjadi saksi antaro kami dan kamu, bahwa sasungguhnyo kami idak tau-manau tentang panyembahan kamu (kapado kami).”
هُنَالِكَ تَبْلُوْا كُلُّ نَفْسٍ مَّآ اَسْلَفَتْ وَرُدُّوْٓا اِلَى اللّٰهِ مَوْلٰىهُمُ الْحَقِّ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَّا كَانُوْا يَفْتَرُوْنَ ࣖ٣٠
Hunālika tablū kullu nafsim mā aslafat wa ruddū ilallāhi maulāhumul-ḥaqqi wa ḍalla ‘anhum mā kānū yaftarūn(a).
[30]
Di sanolah (padang Mahsyar), satiap jiwo marasokan pambalasan dari apo nang lah dikerjokannyo (dahulu) dan orang-orang tu dibalikkan kapado Allah, palindung orang-orang tu nang sabenarnyo, dan lenyaplah dari orang-orang tu sagalo apo (sasembahan) nang salalu orang-orang tu ado-adokan.
قُلْ مَنْ يَّرْزُقُكُمْ مِّنَ السَّمَاۤءِ وَالْاَرْضِ اَمَّنْ يَّمْلِكُ السَّمْعَ وَالْاَبْصَارَ وَمَنْ يُّخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَيُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَمَنْ يُّدَبِّرُ الْاَمْرَۗ فَسَيَقُوْلُوْنَ اللّٰهُ ۚفَقُلْ اَفَلَا تَتَّقُوْنَ٣١
Qul may yarzuqukum minas-samā'i wal-arḍi ammay yamlikus-sam‘a wal-abṣāra wa may yukhrijul-ḥayya minal-mayyiti wa yukhrijul-mayyita minal-ḥayyi wa may yudabbirul-amr(a), fa sayaqūlūnallāh(u), faqul afalā tattaqūn(a).
[31]
Katokanlah (Nabi Muhammad) “Siapokah nang mambagih rizki kapado kamu dari langit dan bumi, siapokah nang kuaso (manciptokan) panganingan dan pangliatan, dan siapokah nang mangeluarkan nang hidup dari nang mati dan mangeluarkan nang mati dari nang hidup, serto siapokah nang mangatur sagalo urusan?” Mako, orang-orang tu bakal manjawab, “Allah.” Makom katokanlah, “Apokah kamu idak takut (tahadap azab Allah)?”
فَذٰلِكُمُ اللّٰهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّۚ فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ اِلَّا الضَّلٰلُ ۖفَاَنّٰى تُصْرَفُوْنَ٣٢
Fa żālikumullāhu rabbukumul-ḥaqq(u), fa māżā ba‘dal-ḥaqqi illaḍ-ḍalāl(u), fa annā tuṣrafūn(a).
[32]
Mako, tulah Allah, Tuhanmu nang sabenarnyo. Idak ado sasudah kabenaran tu kacuali kasesatan. Mako, bagaimano kamu dipalingkan (dari kabenaran tu)?
كَذٰلِكَ حَقَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى الَّذِيْنَ فَسَقُوْٓا اَنَّهُمْ لَا يُؤْمِنُوْنَ٣٣
Każālika ḥaqqat kalimatu rabbika ‘alal-lażīna fasaqū annahum lā yu'minūn(a).
[33]
Macam tulah, lah pasti (balaku) katentuan Tuhanmu kapado orang-orang fasik (kareno) sasungguhnyo orang-orang tu idak baiman.
قُلْ هَلْ مِنْ شُرَكَاۤىِٕكُمْ مَّنْ يَّبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيْدُهٗۗ قُلِ اللّٰهُ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيْدُهٗ فَاَنّٰى تُؤْفَكُوْنَ٣٤
Qul hal min syurakā'ikum may yabda'ul-khalqa ṡumma yu‘īduh(ū), qulillāhu yabda'ul-khalqa ṡumma yu‘īduhū fa annā tu'fakūn(a).
[34]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Apokah di antaro sekutu-sekutu kamu ado nang biso mamulai mamuli panciptoan (makhluk) kemudian mangembalikannyo (manghidupkannyo balik)?” Katokanlah, “Allah mamulai panciptoan (makhluk), kemudian mangembalikannnyo (manghidupkannyo lagi). Lalu, bagaimano kamu dapat dipalingkan (dari kabenaran tu)?”
قُلْ هَلْ مِنْ شُرَكَاۤىِٕكُمْ مَّنْ يَّهْدِيْٓ اِلَى الْحَقِّۗ قُلِ اللّٰهُ يَهْدِيْ لِلْحَقِّۗ اَفَمَنْ يَّهْدِيْٓ اِلَى الْحَقِّ اَحَقُّ اَنْ يُّتَّبَعَ اَمَّنْ لَّا يَهِدِّيْٓ اِلَّآ اَنْ يُّهْدٰىۚ فَمَا لَكُمْۗ كَيْفَ تَحْكُمُوْنَ٣٥
Qul hal min syurakā'ikum may yahdī ilal-ḥaqq(i),qulillāhu yahdī lil-ḥaqq(i), afamay yahdī ilal-ḥaqqi aḥaqqu ay yuttaba‘a ammal lā yahiddī illā ay yuhdā, famā lakum, kaifa taḥkumūn(a).
[35]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Apokah di antaro sekutu-sekutu kamu tu ado nang mambimbing pado kabenaran?” Katokanlah, “Allah mambimbing pado kabenaran.” Mako, apokah nang mambimbing pado pado kabenaran lebih berhak diikuti ataukah nang idak dapat mampu mambimbing bahkan perlu dibimbing? Mako, mangapo kamu (babuat macam tu)? Macam mano kamu mambagih kaputusan?
وَمَا يَتَّبِعُ اَكْثَرُهُمْ اِلَّا ظَنًّاۗ اِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِيْ مِنَ الْحَقِّ شَيْـًٔاۗ اِنَّ اللّٰهَ عَلِيْمٌ ۢبِمَا يَفْعَلُوْنَ٣٦
Wa mā yattabi‘u akṡaruhum illā ẓannā(n), innaẓ-ẓanna lā yugnī minal-ḥaqqi syai'ā(n), innallāha ‘alīmum bimā yaf‘alūn(a).
[36]
Kabanyakan orang-orang tu hanyo mangikuti persangkoan. Sasungguhnyo persangkoan tu idak sedikit pun baguno manyangkut (perolehan) kabenaran. Sasungguhnyo Allah Maha Mangetaui apo nang orang-orang tu pabuat.
وَمَا كَانَ هٰذَا الْقُرْاٰنُ اَنْ يُّفْتَرٰى مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ وَلٰكِنْ تَصْدِيْقَ الَّذِيْ بَيْنَ يَدَيْهِ وَتَفْصِيْلَ الْكِتٰبِ لَا رَيْبَ فِيْهِ مِنْ رَّبِّ الْعٰلَمِيْنَۗ٣٧
Wa mā kāna hāżal-qur'ānu ay yuftarā min dūnillāhi wa lākin taṣdīqal-lażī baina yadaihi wa tafṣīlal-kitābi lā raiba fīhi mir rabbil-‘ālamīn(a).
[37]
Idak mungkin Al-Qur’an ko dibuat oleh salain Allah, tapi (Al-Qur’an) mambenarkan (kitab- kitab) nang sabelumnyo dan manjelaskan sacaro taparinci katetapan (Allah). Idak ado karaguan di dalamnyo, (diturunkan) dari Tuhan samesta alam.
اَمْ يَقُوْلُوْنَ افْتَرٰىهُ ۗ قُلْ فَأْتُوْا بِسُوْرَةٍ مِّثْلِهٖ وَادْعُوْا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِّنْ دُوْنِ اللّٰهِ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِيْنَ٣٨
Am yaqūlūnaftarāh(u), qul fa'tū bisūratim miṡlihī wad‘ū manistaṭa‘tum min dūnillāhi in kuntum ṣādiqīn(a).
[38]
Bahkan, apokah (patut) orang-orang tu mangatokan, “Dio (Nabi Muhammad) lah mambuat-buat (Al-Qur’an) tu?” Katokanlah (Nabi Muhammad), “(Kalu macam tu), buatlahlah sabuah surah nang sarupo dengannyo dan ajaklah siapo nang dapat kamu (ajak) salain Allah (untuk manolongmu), jiko kamu orang-orang nang benar.”
بَلْ كَذَّبُوْا بِمَا لَمْ يُحِيْطُوْا بِعِلْمِهٖ وَلَمَّا يَأْتِهِمْ تَأْوِيْلُهٗۗ كَذٰلِكَ كَذَّبَ الَّذِيْنَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الظّٰلِمِيْنَ٣٩
Bal każżabū bimā lam yuḥīṭū bi‘ilmihī wa lammā ya'tihim ta'wīluh(ū), każālika każżabal-lażīna min qablihim fanẓur kaifa kāna ‘āqibatuẓ-ẓālimīn(a).
[39]
Bahkan, orang-orang tu mandustokan apo nang orang-orang tu belum mangetauinyo dengan sempurno dan belum datang kapado orang-orang tu panjelasannyo. Macam tulah halnyo umat-umat sabelum orang-orang tu lah mandustokan (paro rasul). Mako, imaklah macam mano kasudahan dari orang-orang aniayo.
وَمِنْهُمْ مَّنْ يُّؤْمِنُ بِهٖ وَمِنْهُمْ مَّنْ لَّا يُؤْمِنُ بِهٖۗ وَرَبُّكَ اَعْلَمُ بِالْمُفْسِدِيْنَ ࣖ٤٠
Wa minhum may yu'minu bihī wa minhum mal lā yu'minu bih(ī), wa rabbuka a‘lamu bil-mufsidīn(a).
[40]
Di antaro orang-orang tu ado orang-orang nang baiman kapado (Al-Qur’an), dan di antaro orang-orang tu ado (pulak) orang nang idak baiman kapadonyo. Tuhanmu lebih mangetaui tentang orang-orang nang babuat karusakan.
وَاِنْ كَذَّبُوْكَ فَقُلْ لِّيْ عَمَلِيْ وَلَكُمْ عَمَلُكُمْۚ اَنْتُمْ بَرِيْۤـُٔوْنَ مِمَّآ اَعْمَلُ وَاَنَا۠ بَرِيْۤءٌ مِّمَّا تَعْمَلُوْنَ٤١
Wa in każżabūka faqul lī ‘amalī wa lakum ‘amalukum, antum barī'ūna mimmā a‘malu wa ana barī'um mimmā ta‘malūn(a).
[41]
Kalu orang-orang tu mandustokanmu (Nabi Muhammad), katokanlah, “Bagiku pabuatanku dan bagiamu pabuatanmu. Kamu balepas diri dari apo nang aku pabuat dan aku pun balepas diri dari apo nang kamu pabuat.”
وَمِنْهُمْ مَّنْ يَّسْتَمِعُوْنَ اِلَيْكَۗ اَفَاَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ وَلَوْ كَانُوْا لَا يَعْقِلُوْنَ٤٢
Wa minhum may yastami‘ūna ilaik(a), afa anta tusmi‘uṣ-ṣumma wa lau kānū lā ya‘qilūn(a).
[42]
Di antaro orang-orang tu ado nang manganingkanlu (Nabi Muhammad). Apokah kamu dapat manjadikan orang nang pekak tu dapat manganing walaupun orang-orang tu idak mangerti?
وَمِنْهُمْ مَّنْ يَّنْظُرُ اِلَيْكَۗ اَفَاَنْتَ تَهْدِى الْعُمْيَ وَلَوْ كَانُوْا لَا يُبْصِرُوْنَ٤٣
Wa minhum may yanẓuru ilaik(a), afa anta tahdil-‘umya wa lau kānū lā yubṣirūn(a).
[43]
Di antaro orang-orang tu nang mangimak kapado kamu. Apokah kamu dapat mambagih patunjuk kapado orang-orang nang buto, walaupun orang-orang tu idak dapat mangimak?
اِنَّ اللّٰهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْـًٔا وَّلٰكِنَّ النَّاسَ اَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُوْنَ٤٤
Innallāha lā yaẓlimun-nāsa syai'aw wa lākinnan-nāsa anfusahum yaẓlimūn(a).
[44]
Sasungguhnyo Allah idak manganiayo manusio sadikit pun, tapi manusio tulah nang manganiayo dirinyo dewek.
وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ كَاَنْ لَّمْ يَلْبَثُوْٓا اِلَّا سَاعَةً مِّنَ النَّهَارِ يَتَعَارَفُوْنَ بَيْنَهُمْۗ قَدْ خَسِرَ الَّذِيْنَ كَذَّبُوْا بِلِقَاۤءِ اللّٰهِ وَمَا كَانُوْا مُهْتَدِيْنَ٤٥
Wa yauma yaḥsyuruhum ka'allam yalbaṡū illā sā‘atam minan-nahāri yata‘ārafūna bainahum, qad khasiral-lażīna każżabū biliqā'illāhi wa mā kānū muhtadīn(a).
[45]
(Ingatlah) pado hari (katiko) Allah mangumpulkan orang-orang tu, (orangorang tu maraso) saakan-akan idak pernah badiam (di dunio) kacuali sasaat bae pado siang hari, (saperti katiko) orang-orang tu (sajenak) saling mangenal di antaro orang-orang tu (sasudah dibangkitkan dari alam kubur). Sungguh rugi orang-orang nang mandustokan pertemuan dengan Allah dan orang-orang tu bukanlah orang-orang nang mandapat patunjuk.
وَاِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِيْ نَعِدُهُمْ اَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَاِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ اللّٰهُ شَهِيْدٌ عَلٰى مَا يَفْعَلُوْنَ٤٦
Wa immā nuriyannaka ba‘ḍal-lażī na‘iduhum au natawaffayannaka fa ilainā marji‘uhum ṡummallāhu syahīdun ‘alā mā yaf‘alūn(a).
[46]
Sasungguhnyo kalu Kami mangimakkan kapadomu (Nabi Muhammad) sabagian dari (sikso) nang Kami janjikan kapado orang-orang tu (di dunio), atau kalu Kami mawafatkan kamu (sabelum datang azab tu), hanyo kapado Kamilah orang-orang tu balik, kemudian Allah manjadi saksi atas apo nang orang-orang tu pabuat.
وَلِكُلِّ اُمَّةٍ رَّسُوْلٌ ۚفَاِذَا جَاۤءَ رَسُوْلُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا يُظْلَمُوْنَ٤٧
Wa likulli ummatir rasūl(un), fa iżā jā'a rasūluhum quḍiya bainahum bil-qisṭi wa hum lā yuẓlamūn(a).
[47]
Satiap umat mampunyoi Rasul. Apobilo rasul orang-orang tu lah tibo (di akherat kagi), diputuskanlah (oleh Allah) di antaro orang-orang tu dengan adil, sedangkan orang-orang tu idak dianiayo (sadikit pun).
وَيَقُوْلُوْنَ مَتٰى هٰذَا الْوَعْدُ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِيْنَ٤٨
Wa yaqūlūna matā hāżal-wa‘du in kuntum ṣādiqīn(a).
[48]
Orang-orang tu bakato, “Bilokah (datangnyo) janji (azab) ko kalu kamu (Nabi Muhammad dan paro pangikutmu) adolah orang-orang benar?”
قُلْ لَّآ اَمْلِكُ لِنَفْسِيْ ضَرًّا وَّلَا نَفْعًا اِلَّا مَا شَاۤءَ اللّٰهُ ۗ لِكُلِّ اُمَّةٍ اَجَلٌ ۚاِذَا جَاۤءَ اَجَلُهُمْ فَلَا يَسْتَأْخِرُوْنَ سَاعَةً وَّلَا يَسْتَقْدِمُوْنَ٤٩
Qul lā amliku linafsī ḍarraw wa lā naf‘an illā mā syā'allāh(u), likulli ummatin ajal(un), iżā jā'a ajaluhum falā yasta'khirūna sā‘ataw wa lā yastaqdimūn(a).
[49]
Katokanlah (Nabi Muhammad) “Aku idak kuaso (manolak) mudarat dan idak pulak (mandatangkan) manfaat kapado diriku, malainkan apo nang Allah kendaki.” Satiap umat mampunyoi ajal (batas waktu). Apobilo ajalnyo tibo, orang-orang tu idak biso maminta panundoan sasaat pun dan idak (pulak) biso maminta percepatan.
قُلْ اَرَءَيْتُمْ اِنْ اَتٰىكُمْ عَذَابُهٗ بَيَاتًا اَوْ نَهَارًا مَّاذَا يَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُوْنَ٥٠
Qul ara'aitum in atākum ‘ażābuhū bayātan au nahāram māżā yasta‘jilu minhul-mujrimūn(a).
[50]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Jelaskanlah kapadoku, bilo datang kapado kamu siksoan-Nyo pado waktu malam atau siang hari, (sikso) manokah nang diminta untuk disegerokan oleh paro pendurhako tu?”
اَثُمَّ اِذَا مَا وَقَعَ اٰمَنْتُمْ بِهٖۗ اٰۤلْـٰٔنَ وَقَدْ كُنْتُمْ بِهٖ تَسْتَعْجِلُوْنَ٥١
Aṡumma iżā mā waqa‘a āmantum bih(ī), āl'āna wa qad kuntum bihī tasta‘jilūn(a).
[51]
Apobilo azab tu tajadi, apokah kemudian kamu baru mampercayoinyo? Apokah kamu (baru) sekarang (kamu baiman), padohal sabelumnyo kamu salalu maminta supayo azab tu disegerokan?
ثُمَّ قِيْلَ لِلَّذِيْنَ ظَلَمُوْا ذُوْقُوْا عَذَابَ الْخُلْدِۚ هَلْ تُجْزَوْنَ اِلَّا بِمَا كُنْتُمْ تَكْسِبُوْنَ٥٢
Ṡumma qīla lil-lażīna ẓalamū żūqū ‘ażābal-khuld(i), hal tujzauna illā bimā kuntum taksibūn(a).
[52]
Kemudian dikatokan kapado orang-orang nang aniayo itu, “Rasokanlah olehmu azab nang kekal. (Bukankah) kamu idak dibagih balasan kacuali (satimpal) dengan apo nang lah kamu usahokan?”
۞ وَيَسْتَنْۢبِـُٔوْنَكَ اَحَقٌّ هُوَ ۗ قُلْ اِيْ وَرَبِّيْٓ اِنَّهٗ لَحَقٌّ ۗوَمَآ اَنْتُمْ بِمُعْجِزِيْنَ ࣖ٥٣
Wa yastambi'ūnaka aḥaqqun huw(a), qul ī wa rabbī innahū laḥaqq(un), wa mā antum bimu‘jizīn(a).
[53]
Orang-orang tu mananyokan kapadomu (Nabi Muhammad), “Benarkah io (azab nang dijanjikan Allah) tu?” Katokanlah “Yo, demi Tuhanku, sasungguhnyo (azab) tu pasti benar dan sekali-kali kamu idak dapat mangindar.”
وَلَوْ اَنَّ لِكُلِّ نَفْسٍ ظَلَمَتْ مَا فِى الْاَرْضِ لَافْتَدَتْ بِهٖۗ وَاَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَاَوُا الْعَذَابَۚ وَقُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا يُظْلَمُوْنَ٥٤
Wa lau anna likulli nafsin ẓalamat mā fil-arḍi laftadat bih(ī), wa asarrun-nadāmata lammā ra'awul-‘ażāb(a), wa quḍiya bainahum bil-qisṭi wa hum lā yuẓlamūn(a).
[54]
Sakironyo satiap orang nang babuat aniayo tu (mampunyoi) sagalo apo nang ado di bumi, pasti dio manebus diri dengannyo. Orang-orang tu mangingatkan panyesalan katiko orang-orang tu lah mangimak azab tu. Diputuskanlah (oleh Allah) di antaro orang-orang tu dengan adil, sedang orang-orang tu idak dizalimi (sadikit pun).
اَلَآ اِنَّ لِلّٰهِ مَا فِى السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِۗ اَلَآ اِنَّ وَعْدَ اللّٰهِ حَقٌّ وَّلٰكِنَّ اَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُوْنَ٥٥
Alā inna lillāhi mā fis-samāwāti wal-arḍ(i), alā inna wa‘dallāhi ḥaqquw wa lākinna akṡarahum lā ya‘lamūn(a).
[55]
Katauilah sasungguhnyo punyo Allahlah apo nang ado di langit dan di bumi, Katauilah, bahwa sasungguhnyolah janji Allah tu benar, tapi kabanyakan orang-orang tu idak mangetaui.
هُوَ يُحْيٖ وَيُمِيْتُ وَاِلَيْهِ تُرْجَعُوْنَ٥٦
Huwa yuḥyī wa yumītu wa ilaihi turja‘ūn(a).
[56]
Diolah nang mangidupkan dan mamatikan serto hanyo kapado-Nyolah kamu bakal dibalikkan.
يٰٓاَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاۤءَتْكُمْ مَّوْعِظَةٌ مِّنْ رَّبِّكُمْ وَشِفَاۤءٌ لِّمَا فِى الصُّدُوْرِۙ وَهُدًى وَّرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِيْنَ٥٧
Yā ayyuhan-nāsu qad jā'atkum mau‘iẓatum mir rabbikum wa syifā'ul limā fiṣ-ṣudūr(i), wa hudaw wa raḥmatul lil-mu'minīn(a).
[57]
Oi manusio, sungguh lah datang kapadomu palajaran (Al-Qur’an) dari Tuhanmu, panyembuh bagi sasuatu (panyakit) nang ado dalam dado, dan patunjuk serto rahmat bagi orang-orang mukmin.
قُلْ بِفَضْلِ اللّٰهِ وَبِرَحْمَتِهٖ فَبِذٰلِكَ فَلْيَفْرَحُوْاۗ هُوَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُوْنَ٥٨
Qul bifaḍlillāhi wa biraḥmatihī fa biżālika falyafraḥū, huwa khairum mimmā yajma‘ūn(a).
[58]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Dengan karunia Allah dan rahmat-Nyo tu, hendaklah orang-orang tu bagembiro. Tu lebih baik daripado apo nang orang-orang tu kumpulkan.”
قُلْ اَرَءَيْتُمْ مَّآ اَنْزَلَ اللّٰهُ لَكُمْ مِّنْ رِّزْقٍ فَجَعَلْتُمْ مِّنْهُ حَرَامًا وَّحَلٰلًا ۗ قُلْ ءٰۤاللّٰهُ اَذِنَ لَكُمْ اَمْ عَلَى اللّٰهِ تَفْتَرُوْنَ٥٩
Qul ara'aitum mā anzalallāhu lakum mir rizqin fa ja‘altum minhu ḥarāmaw wa ḥalālā(n), qul āllāhu ażina lakum am ‘alallāhi taftarūn(a).
[59]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Terangkanlah kapadoku tentang rezeki nang diturunkan Allah kapadomu, lalu kamu jadikan sabagiannyo haram dan sabagiannyo halal.” Katokanlah, “Apokah Allah lah mambagih izin kapadomu (tentang ko) ataukah kamu mangado-ado atas namo Allah?”
وَمَا ظَنُّ الَّذِيْنَ يَفْتَرُوْنَ عَلَى اللّٰهِ الْكَذِبَ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ ۗاِنَّ اللّٰهَ لَذُوْ فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلٰكِنَّ اَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُوْنَ ࣖ٦٠
Wa mā ẓannul-lażīna yaftarūna ‘alallāhil-każiba yaumal-qiyāmah(ti), innallāha lażū faḍlin ‘alan-nāsi wa lākinna akṡarahum lā yasykurūn(a).
[60]
Apokah persangkoan orang-orang nang mangado-adokan kabohongan tahadap Allah (bakaitan dengan apo nang bakal Allah bagih kapado orang-orang tu) pado hari Kiamat?, Sasungguhnyolah Allah mampunyoi karunio (nang dilimpahkanNyo) kapado manusio, tapi kabanyakan orang-orang tu idak basyukur.
وَمَا تَكُوْنُ فِيْ شَأْنٍ وَّمَا تَتْلُوْا مِنْهُ مِنْ قُرْاٰنٍ وَّلَا تَعْمَلُوْنَ مِنْ عَمَلٍ اِلَّا كُنَّا عَلَيْكُمْ شُهُوْدًا اِذْ تُفِيْضُوْنَ فِيْهِۗ وَمَا يَعْزُبُ عَنْ رَّبِّكَ مِنْ مِّثْقَالِ ذَرَّةٍ فِى الْاَرْضِ وَلَا فِى السَّمَاۤءِ وَلَآ اَصْغَرَ مِنْ ذٰلِكَ وَلَآ اَكْبَرَ اِلَّا فِيْ كِتٰبٍ مُّبِيْنٍ٦١
Wa mā takūnu fī sya'niw wa mā tatlū minhu min qur'āniw wa lā ta‘malūna min ‘amalin illā kunnā ‘alaikum syuhūdan iż tufīḍūna fīh(i), wa mā ya‘zubu ‘ar rabbika mim miṡqāli żarratin fil-arḍi wa lā fis-samā'i wa lā aṣgara min żālika wa lā akbara illā fī kitābim mubīn(in).
[61]
Kamu (Nabi Muhammad) idak barado pado suatu urusan, idak mambaco suatu ayat Al-Qur’an, dan idak pula mangerjokan suatu pakerjoan, malainkan Kami jadi saksi atasmu katiko kamu mangerjokannyo. Idak ado nang luput sadikit pun dari (pangetauan) Tuhanmu walaupun sekecik zarah, baik di bumi maupun di langit. Idak ado sasuatu nang lebih kecik dan nang lebih besak daripado tu, kacuali sagalonyo tacatat dalam kitab nang nyato (Lauh Mahfuz).
اَلَآ اِنَّ اَوْلِيَاۤءَ اللّٰهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُوْنَۚ٦٢
Alā inna auliyā'allāhi lā khaufun ‘alaihim wa lā hum yaḥzanūn(a).
[62]
Katauilah, sasungguhnyo (bagi) paro wali Allah idak ado raso takut nang manimpo orang-orang tu dan orang-orang tu pun idak basedih.
اَلَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَكَانُوْا يَتَّقُوْنَۗ٦٣
Al-lażīna āmanū wa kānū yattaqūn(a).
[63]
(Yaitu) orang-orang nang baiman dan salalu batakwa.
لَهُمُ الْبُشْرٰى فِى الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا وَفِى الْاٰخِرَةِۗ لَا تَبْدِيْلَ لِكَلِمٰتِ اللّٰهِ ۗذٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيْمُۗ٦٤
Lahumul-busyrā fil-ḥayātid-dun-yā wa fil-ākhirah(ti), lā tabdīla likalimātillāh(i), żālika huwal-fauzul-‘aẓīm((u).
[64]
Bagi orang-orang tu berito gembiro di dalam kahidupan di dunio dan jugo di akherat. Idak ado perubahan bagi kalimat-kalimat (katetapan dan janji) Allah. Macam tulah kaberuntungan nang agung.
وَلَا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْۘ اِنَّ الْعِزَّةَ لِلّٰهِ جَمِيْعًاۗ هُوَ السَّمِيْعُ الْعَلِيْمُ٦٥
Wa lā yaḥzunka qauluhum, innal-‘izzata lillāhi jamī‘ā(n), huwas-samī‘ul-‘alīm(u).
[65]
Janganlah kamu (Nabi Muhammad) sedih dengan perkatoan orang-orang tu. Sasungguhnyo kakuasoan tu sagalonyo punyo Allah. Dio Maha Manganing lagi Maha Mangetaui.
اَلَآ اِنَّ لِلّٰهِ مَنْ فِى السَّمٰوٰتِ وَمَنْ فِى الْاَرْضِۗ وَمَا يَتَّبِعُ الَّذِيْنَ يَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ شُرَكَاۤءَ ۗاِنْ يَّتَّبِعُوْنَ اِلَّا الظَّنَّ وَاِنْ هُمْ اِلَّا يَخْرُصُوْنَ٦٦
Alā inna lillāhi man fis-samāwāti wa man fil-arḍ(i), wa mā yattabi‘ul-lażīna yad‘ūna min dūnillāhi syurakā'(a), iy yattabi‘ūna illaẓ-ẓanna wa in hum illā yakhruṣūn(a).
[66]
Katauilah, sasungguhnyo punyo Allahlah siapo nang ado di langit dan siapo nang ado di bumi. Orang-orang nang manyeru sekutusekutu selain Allah idaklah mangikuti (suatu kabenaran). Orang-orang tu hanyo mangikuti sangkoan belaka dan orangorang tu hanyo mandugo-dugo.
هُوَ الَّذِيْ جَعَلَ لَكُمُ الَّيْلَ لِتَسْكُنُوْا فِيْهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا ۗاِنَّ فِيْ ذٰلِكَ لَاٰيٰتٍ لِّقَوْمٍ يَّسْمَعُوْنَ٦٧
Huwal-lażī ja‘ala lakumul-laila litaskunū fīhi wan-nahāra mubṣirā(n), inna fī żālika la'āyātil liqaumiy yasma‘ūn(a).
[67]
Diolah nang manjadikan malam bagimu sakalian supayo kamu baistirahat padonyo dan manjadikan siang terang benderang. 348 Sasungguhnyolah pado nang demikian tu benar-benar tadapat tando-tando (kaagungan Allah) bagi orang-orang nang (mau) manganing.
348) Allah swt. manjadikan siklus harian rotasi bumi manyebabkan kaberulangan malam dan siang. Saat malam, katiko matohari barado pado belahan bumi sabaliknyo, suasano gelap dan sejuk sangat nyaman untuk baistirahat. Samentaro pado siang hari nang terang sangat cocok untuk sagalo aktivitas kahidupan
قَالُوا اتَّخَذَ اللّٰهُ وَلَدًا سُبْحٰنَهٗ ۗ هُوَ الْغَنِيُّ ۗ لَهٗ مَا فِى السَّمٰوٰتِ وَمَا فِى الْاَرْضِۗ اِنْ عِنْدَكُمْ مِّنْ سُلْطٰنٍۢ بِهٰذَاۗ اَتَقُوْلُوْنَ عَلَى اللّٰهِ مَا لَا تَعْلَمُوْنَ٦٨
Qāluttakhażallāhu waladan subḥānah(ū), huwal-ganiyy(u), lahū mā fis-samāwāti wa mā fil-arḍ(i), in ‘indakum min sulṭānim bihāżā, ataqūlūna ‘alallāhi mā lā ta‘lamūn(a).
[68]
Orang-orang (nang manyekutukan Allah) bakato, “Allah mangangkat anak.” Mahasuci Dio. Diolah Nang Mahakayo. KapunyoanNyolah apo nang ado di langit dan apo nang ado di bumi. Kamu idak mampunyoi alasan kuat tentang ko. Pautkan kamu mangatokan tentang Allah apo nang idak kamu kataui?
قُلْ اِنَّ الَّذِيْنَ يَفْتَرُوْنَ عَلَى اللّٰهِ الْكَذِبَ لَا يُفْلِحُوْنَۗ٦٩
Qul innal-lażīna yaftarūna ‘alallāhil-każiba lā yufliḥūn(a).
[69]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Sasungguhnyo orang-orang nang mangado-adokan kabohongan tahadap Allah idak bakal bauntung.
مَتَاعٌ فِى الدُّنْيَا ثُمَّ اِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ نُذِيْقُهُمُ الْعَذَابَ الشَّدِيْدَ بِمَا كَانُوْا يَكْفُرُوْنَ ࣖ٧٠
Matā‘un fid-dun-yā ṡumma ilainā marji‘uhum ṡumma nużīquhumul-‘ażābasy syadīda bimā kānū yakfurūn(a).
[70]
(Bagi orang-orang tu) kasenangan (sasaat) katiko di dunio, lalu kapado Kamilah orangorang tu bakal balik, kemudian kami jadikan orang-orang tu marasokan azab nang keras kareno orang-orang tu salalu kufur.
۞ وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَاَ نُوْحٍۘ اِذْ قَالَ لِقَوْمِهٖ يٰقَوْمِ اِنْ كَانَ كَبُرَ عَلَيْكُمْ مَّقَامِيْ وَتَذْكِيْرِيْ بِاٰيٰتِ اللّٰهِ فَعَلَى اللّٰهِ تَوَكَّلْتُ فَاَجْمِعُوْٓا اَمْرَكُمْ وَشُرَكَاۤءَكُمْ ثُمَّ لَا يَكُنْ اَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُوْٓا اِلَيَّ وَلَا تُنْظِرُوْنِ٧١
Watlu ‘alaihim naba'a nūḥ(in), iż qāla liqaumihī yā qaumi in kāna kabura ‘alaikum maqāmī wa tażkīrī bi'āyātillāhi fa ‘alallāhi tawakkaltu fa ajmi‘ū amrakum wa syurakā'akum ṡumma lā yakun amrukum ‘alaikum gummatan ṡummaqḍū ilayya wa lā tunẓirūn(i).
[71]
Bacokanlah (sampaikanlah oi Nabi Muhammad) kapado orang-orang tu berito penting (tentang) Nuh katiko dio bakato kapado kaumnyo, “Oi kaumku, bilo taraso berat bagi kamu kabaradaanku tinggal (basamomu) dan peringatanku dengan ayat-ayat Allah, kapado Allahlah aku batawakkal. Kareno tu, bulatkanlah kaputusanmu dan kumpulkanlah sekutusekutumu (untuk mambinasokanku), lalu janganlah kaputusannmu tu dirahasiokan. Kemudian, batindaklah tahadap diriku dan janganlah kamu tundo-tundo (tindakan tu) kapadoku.
فَاِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَمَا سَاَلْتُكُمْ مِّنْ اَجْرٍۗ اِنْ اَجْرِيَ اِلَّا عَلَى اللّٰهِ ۙوَاُمِرْتُ اَنْ اَكُوْنَ مِنَ الْمُسْلِمِيْنَ٧٢
Fa in tawallaitum famā sa'altukum min ajr(in), in ajriya illā ‘alallāh(i), wa umirtu an akūna minal-muslimīn(a).
[72]
Jiko kamu bapaling (dari peringatanku), aku idak maminta imbalan sadikitpun darimu. Imbalanku idak lain hanyolah dari Allah dan aku diperentahkan supayo aku tamasuk ka dalam golongan orang-orang muslim.”
فَكَذَّبُوْهُ فَنَجَّيْنٰهُ وَمَنْ مَّعَهٗ فِى الْفُلْكِ وَجَعَلْنٰهُمْ خَلٰۤىِٕفَ وَاَغْرَقْنَا الَّذِيْنَ كَذَّبُوْا بِاٰيٰتِنَاۚ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِيْنَ٧٣
Fa każżabūhu fa najjaināhu wa mam ma‘ahū fil-fulki wa ja‘alnāhum khalā'ifa wa agraqnal-lażīna każżabū bi'āyātinā, fanẓur kaifa kāna ‘āqibatul-munżarīn(a).
[73]
Orang-orang tu mandustokannyo (Nuh). Lalu, Kami selamatkan dio dan orangorang nang basamonyonyo di dalam kapal serto Kami jadikan orang-orang tu sabagai generasi panerus dan Kami tanggelamkan orang-orang nang mandustokan ayat-ayat Kami. Imaklah macam mano kasudahan orang-orang nang dibagih peringatan tu.
ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْۢ بَعْدِهٖ رُسُلًا اِلٰى قَوْمِهِمْ فَجَاۤءُوْهُمْ بِالْبَيِّنٰتِ فَمَا كَانُوْا لِيُؤْمِنُوْا بِمَا كَذَّبُوْا بِهٖ مِنْ قَبْلُ ۗ كَذٰلِكَ نَطْبَعُ عَلٰى قُلُوْبِ الْمُعْتَدِيْنَ٧٤
Ṡumma ba‘aṡnā mim ba‘dihī rusulan ilā qaumihim fa jā'ūhum bil-bayyināti famā kānū liyu'minū bimā każżabū bihī min qabl(u), każālika naṭba‘u ‘alā qulūbil-mu‘tadīn(a).
[74]
Kemudian, Kami mangutus sasudahnyo (Nuh) baberapo rasul kapado kaum orang-orang tu (umat masing masing), mako rasul-rasul tu datang kapado umatnyo dengan mambawak bukti-bukti nang nyato, tapi orang-orang tu idak mau baiman kareno orang-orang tu dahulu lah (biaso) mandustokannyo. Macam tulah Kami mangunci hati orang-orang nang malampaui batas.
ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْۢ بَعْدِهِمْ مُّوْسٰى وَهٰرُوْنَ اِلٰى فِرْعَوْنَ وَمَلَا۟ىِٕهٖ بِاٰيٰتِنَا فَاسْتَكْبَرُوْا وَكَانُوْا قَوْمًا مُّجْرِمِيْنَ٧٥
Ṡumma ba‘aṡnā mim ba‘dihim mūsā wa hārūna ilā fir‘auna wa mala'ihī bi'āyātinā fastakbarū wa kānū qaumam mujrimīn(a).
[75]
Kemudian, sasudah orang-orang tu Kami mangutus Musa dan Harun kapado Fir’aun dan paro pamuko kaumnyo, dengan mambawak tando-tando (kakuasoan) Kami. Lalu, orang-orang tu manyombongkan diri dan orang-orang tu adolah kaum pandurhako.
فَلَمَّا جَاۤءَهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوْٓا اِنَّ هٰذَا لَسِحْرٌ مُّبِيْنٌ٧٦
Falammā jā'ahumul-ḥaqqu min ‘indinā qālū inna hāżā lasiḥrum mubīn(un).
[76]
Katiko lah tibo kapado orang-orang tu kabenaran (mukjizat) dari sisi Kami, orangorang tu bakato, “Sasungguhnyo ko adolah sihir nang nyato.”
قَالَ مُوْسٰٓى اَتَقُوْلُوْنَ لِلْحَقِّ لَمَّا جَاۤءَكُمْ ۗ اَسِحْرٌ هٰذَاۗ وَلَا يُفْلِحُ السّٰحِرُوْنَ٧٧
Qāla mūsā ataqūlūna lil-ḥaqqi lammā jā'akum, asiḥrun hāżā, wa lā yufliḥus-sāḥirūn(a).
[77]
Musa bakato, “Apokah (patut) kamu mangatokan kabenaran (mukjizat) katiko io datang kapadomu, ‘ko sihirkah?’ Padohal, paro panyihir tu idaklah mandapat kamenangan.”
قَالُوْٓا اَجِئْتَنَا لِتَلْفِتَنَا عَمَّا وَجَدْنَا عَلَيْهِ اٰبَاۤءَنَا وَتَكُوْنَ لَكُمَا الْكِبْرِيَاۤءُ فِى الْاَرْضِۗ وَمَا نَحْنُ لَكُمَا بِمُؤْمِنِيْنَ٧٨
Qālū aji'tanā litalfitanā ‘ammā wajadnā ‘alaihi ābā'anā wa takūna lakumal-kibriyā'u fil-arḍ(i), wa mā naḥnu lakumā bimu'minīn(a).
[78]
Orang-orang tu bakato, “Apokah kamu (Musa) datang kapado kami untuk mamalingkan kami dari apo nang kami dapati pado nenek moyang kami (manyembah berhalo), dan supayo kamu baduo (Musa dan Harun) mampunyoi kakuasoan di bumi (negeri Mesir)? Kami idak bakal bailan kapado kamu baduo.”
وَقَالَ فِرْعَوْنُ ائْتُوْنِيْ بِكُلِّ سٰحِرٍ عَلِيْمٍ٧٩
Wa qāla fir‘aunu'tūnī bikulli sāḥirin ‘alīm(in).
[79]
Fir’aun bakato (kapado pamuko pamuko kaumnyo), “Bawaklah kapadoku sagalo panyihir nang padek.”
فَلَمَّا جَاۤءَ السَّحَرَةُ قَالَ لَهُمْ مُّوْسٰٓى اَلْقُوْا مَآ اَنْتُمْ مُّلْقُوْنَ٨٠
Falammā jā'as-saḥaratu qāla lahum mūsā alqū mā antum mulqūn(a).
[80]
Katiko panyihir tu datang, Musa bakato kapado orang-orang tu, “Lemparkanlah apoapo nang hendak kamu lemparkan!”
فَلَمَّآ اَلْقَوْا قَالَ مُوْسٰى مَا جِئْتُمْ بِهِ ۙالسِّحْرُۗ اِنَّ اللّٰهَ سَيُبْطِلُهٗۗ اِنَّ اللّٰهَ لَا يُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِيْنَ ࣖ٨١
Falammā alqau qāla mūsā mā ji'tum bihis-siḥr(u), innallāha sayubṭiluh(ū), innallāha lā yuṣliḥu ‘amalal-mufsidīn(a).
[81]
Sasudah orang-orang tu malemparkan (tali-temali), Musa bakato, “Apo nang kamu bawak tulah nang sihir. Sasungghnyo Allah bakal mambatalkan (mangalahkan)-nyo. Sasungguhnyo Allah idak mambiakkan pabuatan orang-orang nang babuat karusakan.
وَيُحِقُّ اللّٰهُ الْحَقَّ بِكَلِمٰتِهٖ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُوْنَ٨٢
Wa yuḥiqqullāhul-ḥaqqa bikalimātihī wa lau karihal-mujrimūn(a).
[82]
Allah bakal mangukuhkan nang benar dengan katetapan-katetapanNyo, walupun paro pandurhako tu idak manyukoinyo.
فَمَآ اٰمَنَ لِمُوْسٰىٓ اِلَّا ذُرِّيَّةٌ مِّنْ قَوْمِهٖ عَلٰى خَوْفٍ مِّنْ فِرْعَوْنَ وَمَلَا۟ىِٕهِمْ اَنْ يَّفْتِنَهُمْ ۗوَاِنَّ فِرْعَوْنَ لَعَالٍ فِى الْاَرْضِۚ وَاِنَّهٗ لَمِنَ الْمُسْرِفِيْنَ٨٣
Famā āmana limūsā illā żurriyyatum min qaumihī ‘alā khaufim min fir‘auna wa mala'ihim ay yaftinahum, wa inna fir‘auna la‘ālin fil-arḍ(i), wa innahū laminal-musrifīn(a).
[83]
Idak ado nang baiman kapado Musa salain katurunan dari kaumnyo disertoi katakutan kapado Fir’aun dan paro pamuko kaumnyo nang bakal manyikso orang-orang tu. Sasungguhnyo Fir’aun benar-benar sawenang-wenang di bumi. Sasungguhnyo io benar-benar tamasuk orang-orang nang malampaui batas.
وَقَالَ مُوْسٰى يٰقَوْمِ اِنْ كُنْتُمْ اٰمَنْتُمْ بِاللّٰهِ فَعَلَيْهِ تَوَكَّلُوْٓا اِنْ كُنْتُمْ مُّسْلِمِيْنَ٨٤
Wa qāla mūsā yā qaumi in kuntum āmantum billāhi fa ‘alaihi tawakkalū in kuntum muslimīn(a).
[84]
Musa bakato, “Oi kaumku, jiko kamu sungguh-sungguh baiman kapado Allah, batawakkallah kapado-Nyo apobilo kamu benar-benar orang-orang muslim (nang baserah diri kapado Allah).”
فَقَالُوْا عَلَى اللّٰهِ تَوَكَّلْنَا ۚرَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِّلْقَوْمِ الظّٰلِمِيْنَ٨٥
Fa qālū ‘alallāhi tawakkalnā, rabbanā lā taj‘alnā fitnatal lil-qaumiẓ-ẓālimīn(a).
[85]
Orang-orang tu pun bakato, “Kapado Allahlah kami batawakkal. Ya Tuhan kami, janganlah Engkau jadikan kami (sasaran) fitnah bagi kaum nang aniayo.
وَنَجِّنَا بِرَحْمَتِكَ مِنَ الْقَوْمِ الْكٰفِرِيْنَ٨٦
Wa najjinā biraḥmatika minal-qaumil-kāfirīn(a).
[86]
Selamatkanlah kami dengan rahmat-Mu dari kaum nang kafir.
وَاَوْحَيْنَآ اِلٰى مُوْسٰى وَاَخِيْهِ اَنْ تَبَوَّاٰ لِقَوْمِكُمَا بِمِصْرَ بُيُوْتًا وَّاجْعَلُوْا بُيُوْتَكُمْ قِبْلَةً وَّاَقِيْمُوا الصَّلٰوةَۗ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِيْنَ٨٧
Wa auḥainā ilā mūsā wa akhīhi an tabawwa'ā liqaumikumā bimiṣra buyūtaw waj‘alū buyūtakum qiblataw wa aqīmuṣ-ṣalāh(ta), wa basysyiril-mu'minīn(a).
[87]
Lah Kami wahyukan kapado Musa dan soudaronyo (Harun), “Ambiklah oleh kamu baduo baberapo rumah di Mesir untuk genah tinggal kaummu, jadikanlah rumah-rumah tu kiblat (genah ibadah), dan tegakkanlah sembahyang. Gembirokanlah orang-orang mukmin.”
وَقَالَ مُوْسٰى رَبَّنَآ اِنَّكَ اٰتَيْتَ فِرْعَوْنَ وَمَلَاَهٗ زِيْنَةً وَّاَمْوَالًا فِى الْحَيٰوةِ الدُّنْيَاۗ رَبَّنَا لِيُضِلُّوْا عَنْ سَبِيْلِكَ ۚرَبَّنَا اطْمِسْ عَلٰٓى اَمْوَالِهِمْ وَاشْدُدْ عَلٰى قُلُوْبِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُوْا حَتّٰى يَرَوُا الْعَذَابَ الْاَلِيْمَ٨٨
Wa qāla mūsā rabbanā innaka ātaita fir‘auna wa mala'ahū zīnataw wa amwālan fil-ḥayātid-dun-yā, rabbanā liyuḍillū ‘an sabīlik(a), rabbanaṭmis ‘alā amwālihim wasydud ‘alā qulūbihim falā yu'minū ḥattā yarawul-‘ażābal-alīm(a).
[88]
Musa bakato, “Ya Tuhan kami, sasungguhnyo Engkau sudah mambagih kapado Fir’aun dan paro pamuko kaumnyo perhiasan dan harto kekayoan (nang banyak) dalam kahidupan dunio. Ya Tuhan kami, (akibat pamberian tu) orang-orang tu manyesatkan (manusio) dari jalan-Mu. Ya Tuhan kami, binasokanlah harto bendo orang-orang tu dan kunci matilah hati orang-orang tu sahinggo orang-orang tu idak baiman hinggo orang-orang tu manyaksikan azab nang amat pedih.”
قَالَ قَدْ اُجِيْبَتْ دَّعْوَتُكُمَا فَاسْتَقِيْمَا وَلَا تَتَّبِعٰۤنِّ سَبِيْلَ الَّذِيْنَ لَا يَعْلَمُوْنَ٨٩
Qāla qad ujībad da‘watukumā fastaqīmā wa lā tattabi‘ānni sabīlal-lażīna lā ya‘lamūn(a).
[89]
Dio (Allah) bafirman, “Sungguh, permohonan kamu baduo lah dikabulkan. Mako, tetaplah kamu baduo (pado jalan nang lurus) dan janganlah sakali-kali kamu baduo mangikuti jalan orang-orang nang idak mangetaui.”
۞ وَجَاوَزْنَا بِبَنِيْٓ اِسْرَاۤءِيْلَ الْبَحْرَ فَاَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ وَجُنُوْدُهٗ بَغْيًا وَّعَدْوًا ۗحَتّٰىٓ اِذَآ اَدْرَكَهُ الْغَرَقُ قَالَ اٰمَنْتُ اَنَّهٗ لَآ اِلٰهَ اِلَّا الَّذِيْٓ اٰمَنَتْ بِهٖ بَنُوْٓا اِسْرَاۤءِيْلَ وَاَنَا۠ مِنَ الْمُسْلِمِيْنَ٩٠
Wa jāwaznā bibanī isrā'īlal-baḥra fa atba‘ahum fir‘aunu wa junūduhū bagyaw wa ‘adwā(n), ḥattā iżā adrakahul-garaqu qāla āmantu annahū lā ilāha illal-lażī āmanat bihī banū isrā'īla wa ana minal-muslimīn(a).
[90]
Kami jadikan Bani Israil biso malintasi laut tu (Laut Merah). Kemudian, Fir’aun dan pasukannyo mangikuti orang-orang tu untuk mananganiayo dan manindas hinggo katiko Fir’aun hampir (mati) tanggelam, dio bakato, “Aku percayo bahwa idak ado Tuhan (nang bakuaso dan barhak disembah) malainkan (Tuhan) nang dipercayo oleh Bani Israil dan aku tamasuk orang-orang muslim (nang baserah diri kapado-Nyo).”
اٰۤلْـٰٔنَ وَقَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَكُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِيْنَ٩١
Āl'āna wa qad ‘aṣaita qablu wa kunta minal-mufsidīn(a).
[91]
Apokah kini (kamu baru baiman), padohal sungguh kamu lah durhako sejak dahulu dan kamu tamasuk orang-orang nang babuat karusakan?
فَالْيَوْمَ نُنَجِّيْكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُوْنَ لِمَنْ خَلْفَكَ اٰيَةً ۗوَاِنَّ كَثِيْرًا مِّنَ النَّاسِ عَنْ اٰيٰتِنَا لَغٰفِلُوْنَ ࣖ٩٢
Fal yauma nunajjīka bibadanika litakūna liman khalfaka āyah(tan), wa inna kaṡīram minan-nāsi ‘an āyātinā lagāfilūn(a).
[92]
Pado hari ko Kami selamatkan jasadmu supayo kamu manjadi palajaran bagi orang-orang nang datang sesudah kamu. Sasungguhnyo kabanyakan manusio benarbenar lengah (idak mangindahkan) tandotando (kakuasaan) Kami.
وَلَقَدْ بَوَّأْنَا بَنِيْٓ اِسْرَاۤءِيْلَ مُبَوَّاَ صِدْقٍ وَّرَزَقْنٰهُمْ مِّنَ الطَّيِّبٰتِ ۚفَمَا اخْتَلَفُوْا حَتّٰى جَاۤءَهُمُ الْعِلْمُ ۗاِنَّ رَبَّكَ يَقْضِيْ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ فِيْمَا كَانُوْا فِيْهِ يَخْتَلِفُوْنَ٩٣
Wa laqad bawwa'nā banī isrā'īla mubawwa'a ṣidqiw wa razaqnāhum minaṭ-ṭayyibāt(i), famākhtalafū ḥattā jā'ahumul-‘ilm(u), inna rabbaka yaqḍī bainahum yaumal-qiyāmati fīmā kānū fīhi yakhtalifūn(a).
[93]
Sungguh, Kami benar-benar lah manempatkan Bani Israil di genah kadiaman nang benar (bagus dan nyaman) dan Kami bagih orang-orang tu rezeki nang baik. Mako, orang-orang tu idak baselisih hinggo datang kapado orang-orang tu pangetauan (nang tasurat dalam Taurat). Sasungguhnyo Tuhanmu bakal mambagih kaputusan di antaro orang-orang tu pado hari Kiamat tentang apo nang salalu orang-orang tu perselisihkan.
فَاِنْ كُنْتَ فِيْ شَكٍّ مِّمَّآ اَنْزَلْنَآ اِلَيْكَ فَسْـَٔلِ الَّذِيْنَ يَقْرَءُوْنَ الْكِتٰبَ مِنْ قَبْلِكَ ۚ لَقَدْ جَاۤءَكَ الْحَقُّ مِنْ رَّبِّكَ فَلَا تَكُوْنَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِيْنَۙ٩٤
Fa in kunta fī syakkim mimmā anzalnā ilaika fas'alil-lażīna yaqra'ūnal-kitāba min qablik(a), laqad jā'akal-ḥaqqu mir rabbika falā takūnanna minal-mumtarīn(a).
[94]
Apobilo kamu (Nabi Muhammad) barado dalam karagu tentang apo (kisah nabi nang lah lalu) nang Kami turunkan kapadomu, tanyokanlah kapado orang-orang nang mambaco kitab sabelum kamu. Sungguh, lah datang kabenaran kapadomu dari Tuhanmu. Mako, janganlah sakali-kali kamu tamasuk orang-orang nang ragu.
وَلَا تَكُوْنَنَّ مِنَ الَّذِيْنَ كَذَّبُوْا بِاٰيٰتِ اللّٰهِ فَتَكُوْنَ مِنَ الْخٰسِرِيْنَ٩٥
Wa lā takūnanna minal-lażīna każżabū bi'āyātillāhi fa takūna minal-khāsirīn(a).
[95]
Janganlah sakali-kali kamu tamasuk orangorang nang mandustokan ayat-ayat Allah nang manyebabkan kamu tamasuk orangorang nang marugi.
اِنَّ الَّذِيْنَ حَقَّتْ عَلَيْهِمْ كَلِمَةُ رَبِّكَ لَا يُؤْمِنُوْنَ٩٦
Innal-lażīna ḥaqqat ‘alaihim kalimatu rabbika lā yu'minūn(a).
[96]
Sasungguhnyolah orang-orang nang lah pasti mandapatkan katentuan Tuhanmu (manjadi kufur atas pilihan dewek) tu idak bakal baiman.
وَلَوْ جَاۤءَتْهُمْ كُلُّ اٰيَةٍ حَتّٰى يَرَوُا الْعَذَابَ الْاَلِيْمَ٩٧
Wa lau jā'athum kullu āyatin ḥattā yarawul-‘ażābal-alīm(a).
[97]
Walaupun sagalo macam tando-tando (kaagungan Allah) datang kapado orangorang tu, (orang-orang tu idak jugo baiman) hinggo orang-orang tu manyaksikan azab nang amat pedih.
فَلَوْلَا كَانَتْ قَرْيَةٌ اٰمَنَتْ فَنَفَعَهَآ اِيْمَانُهَآ اِلَّا قَوْمَ يُوْنُسَۗ لَمَّآ اٰمَنُوْا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِى الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا وَمَتَّعْنٰهُمْ اِلٰى حِيْنٍ٩٨
Falau lā kānat qaryatun āmanat fa nafa‘ahā īmānuhā illā qauma yūnus(a), lammā āmanū kasyafnā ‘anhum ‘ażābal-khizyi fil-ḥayātid-dun-yā wa matta‘nāhum ilā ḥīn(in).
[98]
Mangagapo idak ado (panduduk) suatu negeri pun nang segero baiman sehinggo imannyo tu bamanfaat kapadonyo, salain kaum Nabi Yunus? Katiko orang-orang tu baiman, Kami hapuskan dari orang-orang tu azab nang manghinokan dalam kahidupan dunio dan Kami bagih kasenangan hidup (samentaro) kapado orang-orang tu hinggo waktu nang ditentukan.
وَلَوْ شَاۤءَ رَبُّكَ لَاٰمَنَ مَنْ فِى الْاَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيْعًاۗ اَفَاَنْتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتّٰى يَكُوْنُوْا مُؤْمِنِيْنَ٩٩
Wa lau syā'a rabbuka la'āmana man fil-arḍi kulluhum jamī‘ā(n), afa anta tukrihun-nāsa ḥattā yakūnū mu'minīn(a).
[99]
Sakironyo Tuhanmu mangendakinyo, tentulah baiman sagalo orang di bumi sagalonyo baiman. Apokah kamu (Nabi Muhammad) bakal mamakso manusio hinggo orang-orang tu manjadi mukmin?
وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ اَنْ تُؤْمِنَ اِلَّا بِاِذْنِ اللّٰهِ ۗوَيَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِيْنَ لَا يَعْقِلُوْنَ١٠٠
Wa mā kāna linafsin an tu'mina illā bi'iżnillāh(i), wa yaj‘alur-rijsa ‘alal-lażīna lā ya‘qilūn(a).
[100]
Idak saorangpun pun bakal baiman, kacuali dengan izin Allah dan Dio manimpokan azab kapado orang-orang nang idak mau mangerti.
قُلِ انْظُرُوْا مَاذَا فِى السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ۗوَمَا تُغْنِى الْاٰيٰتُ وَالنُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لَّا يُؤْمِنُوْنَ١٠١
Qulinẓurū māżā fis-samāwāti wal-arḍ(i), wa mā tugnil-āyātu wan-nużuru ‘an qaumil lā yu'minūn(a).
[101]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Imaklah apo bae nang ado di langit dan di bumi!” Idaklah baguno tando-tando (kaagungan Allah) dan peringatan-peringatan tu (untuk manghidarkan azab Allah) dari kaum nang idak baiman.”
فَهَلْ يَنْتَظِرُوْنَ اِلَّا مِثْلَ اَيَّامِ الَّذِيْنَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِهِمْۗ قُلْ فَانْتَظِرُوْٓا اِنِّيْ مَعَكُمْ مِّنَ الْمُنْتَظِرِيْنَ١٠٢
Fahal yantaẓirūna illā miṡla ayyāmil-lażīna khalau min qablihim, qul fantaẓirū innī ma‘akum minal-muntaẓirīn(a).
[102]
Orang-orang tu idak manunggu kacuali macam hari-hari (kajadian-kajadian) nang samo dengan kajadian-kajadian (nang manimpo) orang-orang nang lah lalu sabelum orang-orang tu. Katokanlah (Nabi Muhammad), “Mako, tunggulah (siksoan Allah)! Sasungguhnyo aku jugo tamasuk orang nang manunggu basamomu.”
ثُمَّ نُنَجِّيْ رُسُلَنَا وَالَّذِيْنَ اٰمَنُوْا كَذٰلِكَ ۚحَقًّا عَلَيْنَا نُنْجِ الْمُؤْمِنِيْنَ ࣖ١٠٣
Ṡumma nunajjī rusulanā wal-lażīna āmanū każālik(a), ḥaqqan ‘alainā nunjil-mu'minīn(a).
[103]
Kemudian, Kami selamatkan rasul-rasul Kami dan orang-orang nang baiman. Macam tulah manjadi katentuan Kami untuk manyelamatkan orang-orang mukmin.
قُلْ يٰٓاَيُّهَا النَّاسُ اِنْ كُنْتُمْ فِيْ شَكٍّ مِّنْ دِيْنِيْ فَلَآ اَعْبُدُ الَّذِيْنَ تَعْبُدُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ وَلٰكِنْ اَعْبُدُ اللّٰهَ الَّذِيْ يَتَوَفّٰىكُمْ ۖ وَاُمِرْتُ اَنْ اَكُوْنَ مِنَ الْمُؤْمِنِيْنَۙ١٠٤
Qul yā ayyuhan nāsu in kuntum fī syakkim min dīnī falā a‘budul-lażīna ta‘budūna min dūnillāhi wa lākin a‘budullāhal-lażī yatawaffākum, wa umirtu an akūna minal-mu'minīn(a).
[104]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Oi manusio, apobilo kamu masih jugo ragu tentang ugamoku, aku idak manyembah (apo atau siapo) nang kamu sembah salain Allah, tapi aku manyembah Allah nang bakal mamatikan kamu dan aku diperentahkan supayo aku tamasuk orang-orang mukmin.
وَاَنْ اَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّيْنِ حَنِيْفًاۚ وَلَا تَكُوْنَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِيْنَ١٠٥
Wa an aqim wajhaka lid-dīni ḥanīfā(n), wa lā takūnanna minal-musyrikīn(a).
[105]
Aku jugo diperentah (untuk mangatokan), “Hadapkanlah mukomu kapado ugamo (Islam) dengan lurus dan janganlah sakalikali kamu tamasuk orang-orang musyrik.
وَلَا تَدْعُ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ مَا لَا يَنْفَعُكَ وَلَا يَضُرُّكَ ۚفَاِنْ فَعَلْتَ فَاِنَّكَ اِذًا مِّنَ الظّٰلِمِيْنَ١٠٦
Wa lā tad‘u min dūnillāhi mā lā yanfa‘uka wa lā yaḍurruk(a), fa in fa‘alta fa innaka iżam minaẓ-ẓālimīn(a).
[106]
Janganlah kamu sembah salain Allah, sasuatu nang idak mambagih manfaat dan idak (pulak) mambagih mudarat kapadomu, sebab bilo kamu babuat (nang demikian tu), sasungguhnyo kamu tamasuk orang-orang aniayo.
وَاِنْ يَّمْسَسْكَ اللّٰهُ بِضُرٍّ فَلَا كَاشِفَ لَهٗ ٓاِلَّا هُوَ ۚوَاِنْ يُّرِدْكَ بِخَيْرٍ فَلَا رَاۤدَّ لِفَضْلِهٖۗ يُصِيْبُ بِهٖ مَنْ يَّشَاۤءُ مِنْ عِبَادِهٖ ۗوَهُوَ الْغَفُوْرُ الرَّحِيْمُ١٠٧
Wa iy yamsaskallāhu biḍurrin falā kāsyifa lahū illā huw(a), wa iy yuridka bikhairin falā rādda lifaḍlih(ī), yuṣību bihī may yasyā'u min ‘ibādih(ī), wa huwal-gafūrur-raḥīm(u).
[107]
Bilo Allah manimpokan suatu mudarat kapadomu, idak ado nang dapat mangilangkannyo kacuali Dio dan bilo Dio mangendaki kabaikan bagimu, idak ado nang dapat manolak karunio-Nyo tu. Dio mambagih kabaikan tu kapado siapo nang Dio kendaki di antaro hambo-hambo-Nyo. Diolah Nang Maha Pangampun lagi Maha Panyayang.
قُلْ يٰٓاَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاۤءَكُمُ الْحَقُّ مِنْ رَّبِّكُمْ ۚفَمَنِ اهْتَدٰى فَاِنَّمَا يَهْتَدِيْ لِنَفْسِهٖ ۚوَمَنْ ضَلَّ فَاِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۚوَمَآ اَنَا۠ عَلَيْكُمْ بِوَكِيْلٍۗ١٠٨
Qul yā ayyuhan-nāsu qad jā'akumul-ḥaqqu mir rabbikum, fa manihtadā fa innamā yahtadī linafsih(ī), wa man ḍalla fa innamā yaḍillu ‘alaihā, wa mā ana ‘alaikum biwakīl(in).
[108]
Katokanlah (Nabi Muhammad), “Oi manusio, sungguh lah datang kapadomu kabenaran (Al-Qur’an) dari Tuhanmu. Mako, siapo nang mandapat patunjuk, sasungguhnyo patunjuk tu untuk (kabaikan) dirinyo dewek. Siapo nang sesat, sasungguhnyo kasesatan tu (mancelakokan) dirinyo dewek. Aku bukanlah pananggung jawab kamu.”
وَاتَّبِعْ مَا يُوْحٰىٓ اِلَيْكَ وَاصْبِرْ حَتّٰى يَحْكُمَ اللّٰهُ ۚوَهُوَ خَيْرُ الْحٰكِمِيْنَ ࣖ١٠٩
Wattabi‘ mā yūḥā ilaika waṣbir ḥattā yaḥkumallāh(u), wa huwa khairul-ḥākimīn(a).
[109]
Ikutilah apo-apo nang sudah diwahyukan kapadomu dan basabarlah hinggo Allah mambagih kaputusan. Dio adolah sebaikbaik pambagih kaputusan nang tabaik.