Surah Al-Balad
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
لَآ اُقْسِمُ بِهٰذَا الْبَلَدِۙ١
Lā uqsimu bihāżal-balad(i).
[1]
Ingsun supata, dêmi nagara Mêkah iki.
وَاَنْتَ حِلٌّۢ بِهٰذَا الْبَلَدِۙ٢
Wa anta ḥillum bihāżal-balad(i).
[2]
Sira manggon ing nagara Mêkah iki.
وَوَالِدٍ وَّمَا وَلَدَۙ٣
Wa wālidiw wa mā walad(a).
[3]
Dêmi bapa, iya iku Nabi Adam, dêmi turune Nabi Adam.
لَقَدْ خَلَقْنَا الْاِنْسَانَ فِيْ كَبَدٍۗ٤
Laqad khalaqnal-insāna fī kabad(in).
[4]
Ingsun têmên wis gawe manungsa, tansah nglakoni rêkasa.
اَيَحْسَبُ اَنْ لَّنْ يَّقْدِرَ عَلَيْهِ اَحَدٌ ۘ٥
Ayaḥsabu allay yaqdira ‘alaihi aḥad(un).
[5]
Yagene Abul Asaddèn têka rumasa gagah prakosa, ora ana kang bisa nguwasani marang awake.
يَقُوْلُ اَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًاۗ٦
Yaqūlu ahlaktu mālal lubadā(n).
[6]
Kawêtu pangucape: Enggonku sêsatron lan Nabi Mukhammad, mêtokake băndha pirang-pirang.
اَيَحْسَبُ اَنْ لَّمْ يَرَهٗٓ اَحَدٌۗ٧
Ayaḥsabu allam yarahū aḥad(un).
[7]
Yagene Abul Asaddèn têka rumasa yèn ora ana kang wêruh bandhane kang diwêtokake, Allah ora kasamaran.
اَلَمْ نَجْعَلْ لَّهٗ عَيْنَيْنِۙ٨
Alam naj‘al lahū ‘ainain(i).
[8]
Apa Ingsun ora wis maringi mata loro marang Asaddèn.
وَلِسَانًا وَّشَفَتَيْنِۙ٩
Wa lisānaw wa syafatain(i).
[9]
Lan ilat, apadene lambe loro.
وَهَدَيْنٰهُ النَّجْدَيْنِۙ١٠
Wa hadaināhun-najdain(i).
[10]
Lan Ingsun nuduhake dalan bêcik lan ala marang Abul Asaddèn.
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ۖ١١
Falaqtaḥamal-‘aqabah(ta).
[11]
Yagene têka ora nglakoni dalan bênêr kalawan tumêmên.
وَمَآ اَدْرٰىكَ مَا الْعَقَبَةُ ۗ١٢
Wa mā adrāka mal-‘aqabah(tu).
[12]
Sapa kang mêruhake sira, nglakoni dalan bênêr iku kapriye.
فَكُّ رَقَبَةٍۙ١٣
Fakku raqabah(tin).
[13]
Nglakoni dalan bênêr iku kaya ta, nguculi wong saka ing pangawulan.
اَوْ اِطْعَامٌ فِيْ يَوْمٍ ذِيْ مَسْغَبَةٍۙ١٤
Au iṭ‘āmun fī yaumin żī masgabah(tin).
[14]
يَّتِيْمًا ذَا مَقْرَبَةٍۙ١٥
Yatīman żā maqrabah(tin).
[15]
Marang bocah yatim kang isih kalêbu sanak.
اَوْ مِسْكِيْنًا ذَا مَتْرَبَةٍۗ١٦
Au miskīnan żā matrabah(tin).
[16]
Utawa marang wong miskin kang prasasat turu ing lêmah.
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِۗ١٧
Ṡumma kāna minal-lażīna āmanū wa tawāṣau biṣ-ṣabri wa tawāṣau bil-marḥamah(ti).
[17]
Kajaba iku, wong mau kalêbu wong pracaya ing Allah, padha ajak-ajakan narima lan sih-sinihan.
اُولٰۤىِٕكَ اَصْحٰبُ الْمَيْمَنَةِۗ١٨
Ulā'ika aṣḥābul-maimanah(ti).
[18]
Wong mangkono mau, layang cathêtaning lakune padha diulungake saka têngên.
وَالَّذِيْنَ كَفَرُوْا بِاٰيٰتِنَا هُمْ اَصْحٰبُ الْمَشْـَٔمَةِۗ١٩
Wal-lażīna kafarū bi'āyātinā hum aṣḥābul-masy'amah(ti).
[19]
Dene wong kang padha maido Kuran, ayat Ingsun, iku layang cathêtaning lakune padha diulungake saka ing kiwa.
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ࣖ٢٠
‘Alaihim nārum mu'ṣadah(tun).
[20]
Padha disiksa ana ing naraka kang dikunci.