Surah Al-A’la
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْاَعْلَىۙ١
Sabbiḥisma rabbikal-a‘lā.
[1]
(He Mukhammad) sira sakancanira nêbuta Mahasuci tumrap asmaning Allah Pangeranira kang Mahaluhur.
الَّذِيْ خَلَقَ فَسَوّٰىۖ٢
Allażī khalaqa fasawwā.
[2]
Kang wis gawe samubarang kalawan prayoga.
وَالَّذِيْ قَدَّرَ فَهَدٰىۖ٣
Wal-lażī qaddara fahadā.
[3]
Lan amêsthi kaananing samubarang mau, ala lan bêcik, atas karsane pribadi, nuli nuduhake barang kang amrih bêcik.
وَالَّذِيْٓ اَخْرَجَ الْمَرْعٰىۖ٤
Wal-lażī akhrajal-mar‘ā.
[4]
Lan mêtokake sukêt, kanggo panganing rajakaya.
فَجَعَلَهٗ غُثَاۤءً اَحْوٰىۖ٥
Fa ja‘alahū guṡā'an aḥwā.
[5]
Sukêt mau sawise ijo, dikarsakake garing, warnane abang.
سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسٰىٓ ۖ٦
Sanuqri'uka falā tansā.
[6]
Ingsun bakal mulang Kuran marang sira Mukhammad, lan sira bakal ora lali unining Kuran.
اِلَّا مَا شَاۤءَ اللّٰهُ ۗاِنَّهٗ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفٰىۗ٧
Illā mā syā'allāh(u), innahū ya‘lamul-jahra wa mā yakhfā.
[7]
Kajaba yèn ana parênge karsaning Allah, satêmêne Allah iku nguningani panggawe [pangga...we] lan pangucap, kang sêru lan kang samar.
وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرٰىۖ٨
Wa nuyassiruka lil-yusrā.
[8]
Lan Ingsun nulungi sira nglakoni dalan kang gampang, iya iku sarengat.
فَذَكِّرْ اِنْ نَّفَعَتِ الذِّكْرٰىۗ٩
Fa żakkir in nafa‘atiż-żikrā.
[9]
Sira mêmulanga Kuran, sanadyan wulang mau migunani utawa ora.
سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَّخْشٰىۙ١٠
Sayażżakkaru may yakhsyā.
[10]
Wong kang wêdi ing Allah bakal ngèstokake wulanging Kuran.
وَيَتَجَنَّبُهَا الْاَشْقَىۙ١١
Wa yatajannabuhal-asyqā.
[11]
Dene wong kang cilaka, iya iku wong kaphir, iku padha suthik ngèstokake wulanging Kuran.
الَّذِيْ يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرٰىۚ١٢
Allażī yaṣlan-nāral-kubrā.
[12]
Iku têtêp wong cilaka, kacêmplung ing naraka gêdhe.
ثُمَّ لَا يَمُوْتُ فِيْهَا وَلَا يَحْيٰىۗ١٣
Ṡumma lā yamūtu fīhā wa lā yaḥyā.
[13]
Ana ing naraka wong kaphir mau ora mati ora urip.
قَدْ اَفْلَحَ مَنْ تَزَكّٰىۙ١٤
Qad aflaḥa man tazakkā.
[14]
Wong kang rêsik atine pracaya ing Allah iku têtêp wong bêgja.
وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهٖ فَصَلّٰىۗ١٥
Wa żakarasma rabbihī fa ṣallā.
[15]
Wong mau nêbut asmaning Pangerane lan anglakoni sêmbayang.
بَلْ تُؤْثِرُوْنَ الْحَيٰوةَ الدُّنْيَاۖ١٦
Bal tu'ṡirūnal-ḥayātad-dun-yā.
[16]
(He wong kaphir) sira padha milih kabungahan ing dunya.
وَالْاٰخِرَةُ خَيْرٌ وَّاَبْقٰىۗ١٧
Wal-ākhiratu khairuw wa abqā.
[17]
Kabêgjan ing akhirat iku luwih bêcik, [bê...cik,] tur langgêng, ngungkuli kabungahan ing dunya.
اِنَّ هٰذَا لَفِى الصُّحُفِ الْاُوْلٰىۙ١٨
Inna hāżā lafiṣ-ṣuḥufil-ūlā.
[18]
Wêwulang kang wis kasêbut mau, uga kasêbut ana ing kitab kang kuna-kuna.
صُحُفِ اِبْرٰهِيْمَ وَمُوْسٰى ࣖ١٩
Ṣuḥufi ibrāhīma wa mūsā.
[19]
Kitabe Nabi Ibrahim lan kitabe Nabi Musa.