Surah `Abasa

Daftar Surah

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
عَبَسَ وَتَوَلّٰىٓۙ١
‘Abasa wa tawallā.
[1] Nabi Mukhammad marêngut lan malengos.

اَنْ جَاۤءَهُ الْاَعْمٰىۗ٢
An jā'ahul-a‘mā.
[2] Amarga katêkan wong picak, aran Ngabdullah Ibnu Umi Maktum.

وَمَا يُدْرِيْكَ لَعَلَّهٗ يَزَّكّٰىٓۙ٣
Wa mā yudrīka la‘allahū yazzakkā.
[3] Saka apa sira wêruh karêpe si picak mau, bokmanawa bakal suci atine, marga krungu wêwulang, kêna uga mangkono.

اَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرٰىۗ٤
Au yażżakkaru fatanfa‘ahuż-żikrā.
[4] Utawa nganggêp wêwulang, dadi wêwulang mau migunani.

اَمَّا مَنِ اسْتَغْنٰىۙ٥
Ammā manistagnā.
[5] Dene wong kang sugih băndha.

فَاَنْتَ لَهٗ تَصَدّٰىۗ٦
Fa anta lahū taṣaddā.
[6] Sira rêsêp marang wong mau.

وَمَا عَلَيْكَ اَلَّا يَزَّكّٰىۗ٧
Wa mā ‘alaika allā yazzakkā.
[7] Wong kang sugih băndha mau ênggone ora rêsik atine, ora makewuhi apa-apa marang sira.

وَاَمَّا مَنْ جَاۤءَكَ يَسْعٰىۙ٨
Wa ammā man jā'aka yas‘ā.
[8] Dene wong picak kang gêgancangan seba marang sira.

وَهُوَ يَخْشٰىۙ٩
Wa huwa yakhsyā.
[9] Iku wong wêdi ing Alah.[1]

فَاَنْتَ عَنْهُ تَلَهّٰىۚ١٠
Fa anta ‘anhu talahhā.
[10] Sira têka klewa-klewa marang wong picak mau.

كَلَّآ اِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ۚ١١
Kallā innahā tażkirah(tun).
[11] Aja mangkono ta, surat iku wêwulang marang para kang dumadi.

فَمَنْ شَاۤءَ ذَكَرَهٗ ۘ١٢
Faman syā'a żakarah(ū).
[12] Sing sapa gêlêm, nyathêtana lan ngèstokna.

فِيْ صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍۙ١٣
Fī ṣuḥufim mukarrmah(tin).
[13] Kasêbut ana ing Kitab Kuran kang mulya.

مَّرْفُوْعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ۢ ۙ١٤
Marfū‘atim muṭahharah(tin).
[14] Kang diluhurake, tur suci ora digêpok ing setan.

بِاَيْدِيْ سَفَرَةٍۙ١٥
Bi'aidī safarah(tin).
[15] Dicêkêl ing para malaikat kang mulya tur wêdi ing Allah, kang padha nurut kitab mau saka Lohmahphul. [Loh....mahphul.]

كِرَامٍۢ بَرَرَةٍۗ١٦
Kirāmim bararah(tin).
[16] Wong kang maido Kuran iku anggumunake, mêsthi kêna bêbênduning Allah.

قُتِلَ الْاِنْسَانُ مَآ اَكْفَرَهٗۗ١٧
Qutilal-insānu mā akfarah(ū).
[17] Allah ênggone gawe manungsa mau, bakale saka apa ta.

مِنْ اَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهٗۗ١٨
Min ayyi syai'in khalaqah(ū).
[18] Bakale saka mani.

مِنْ نُّطْفَةٍۗ خَلَقَهٗ فَقَدَّرَهٗۗ١٩
Min nuṭfah(tin), khalaqahū fa qaddarah(ū).
[19] Allah ênggone gawe manungsa nganti pirang-pirang rambahan, dadi mani, nuli dadi gêtih kênthêl, nuli dadi daging sabanjure.

ثُمَّ السَّبِيْلَ يَسَّرَهٗۙ٢٠
Ṡummas-sabīla yassarah(ū).
[20] Allah banjur paring gampang mêtune bayi saka guwa garbaning biyung.

ثُمَّ اَمَاتَهٗ فَاَقْبَرَهٗۙ٢١
Ṡumma amātahū fa aqbarah(ū).
[21] Sawise dadi manungsa, Allah banjur matèni manungsa mau, nuli dipêndhêm ing pakuburan.

ثُمَّ اِذَا شَاۤءَ اَنْشَرَهٗۗ٢٢
Ṡumma iżā syā'a ansyarah(ū).
[22] Ing têmbe mênawa Allah wis ngarsakake, banjur nguripake wong kang wis mati mau.

كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَآ اَمَرَهٗۗ٢٣
Kallā lammā yaqḍi mā amarah(ū).
[23] Têmên wong kaphir iku padha ora ngèstokake parentahing Allah.

فَلْيَنْظُرِ الْاِنْسَانُ اِلٰى طَعَامِهٖٓ ۙ٢٤
Falyanẓuril-insānu ilā ṭa‘āmih(ī).
[24] Manungsa padha andêlêng pêpanganane kang padha dipangan.

اَنَّا صَبَبْنَا الْمَاۤءَ صَبًّاۙ٢٥
Annā ṣababnal-mā'a ṣabbā(n).
[25] Ingsun ngêsokake banyu udan saka ing mega.

ثُمَّ شَقَقْنَا الْاَرْضَ شَقًّاۙ٢٦
Ṡumma syaqaqnal-arḍa syaqqā(n).
[26] Sawise udan tumurun, bumi banjur padha pêcah mêtu thêthukulane.

فَاَنْۢبَتْنَا فِيْهَا حَبًّاۙ٢٧
Fa'ambatnā fīhā ḥabbā(n).
[27] Ingsun banjur nukulake wiji ana ing bumi.

وَّعِنَبًا وَّقَضْبًاۙ٢٨
Wa ‘inabaw wa qaḍbā(n).
[28] Lan anggur, lan anggur garing.

وَّزَيْتُوْنًا وَّنَخْلًاۙ٢٩
Wa zaitūnaw wa nakhlā(n).
[29] Lan uwit jaitun, apadene wit kurma.

وَّحَدَاۤىِٕقَ غُلْبًا٣٠
Wa ḥadā'iqa gulbā(n).
[30] Lan palêmahan kang ana kêkayone gêdhe.

وَفَاكِهَةً وَّاَبًّا٣١
Wa fākihataw wa abbā(n).
[31] Lan wowohan warna-warna, lan sukêt panganing rajakaya.

مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِاَنْعَامِكُمْۗ٣٢
Matā‘al lakum wa li'an‘āmikum.
[32] Iku kabèh dadi bêbungah, panganira lan pangane rajakayanira.

فَاِذَا جَاۤءَتِ الصَّاۤخَّةُ ۖ٣٣
Fa iżā jā'atiṣ-ṣākhkhah(tu).
[33] Ing besuk nalika têka pêtaking dina kiyamat, iya iku pandamune sêmprong Malaikat Israphil kang kapindho.

يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخِيْهِۙ٣٤
Yauma yafirrul-mar'u min akhīh(i).
[34] Nalikane wong padha mlayu, suthik cêdhak sadulure.

وَاُمِّهٖ وَاَبِيْهِۙ٣٥
Wa ummihī wa abīh(i).
[35] Lan ngêdohi bapa biyunge.

وَصَاحِبَتِهٖ وَبَنِيْهِۗ٣٦
Wa ṣāḥibatihī wa banīh(i).
[36] Lan ngêdohi bojone, apadene anak putune.

لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَىِٕذٍ شَأْنٌ يُّغْنِيْهِۗ٣٧
Likullimri'im minhum yauma'iżin sya'nuy yugnīh(i).
[37] [2] Ing dina iku siji-sijining wong padha golèk salamête awake dhewe-dhewe, ora mikir marang liyane.

وُجُوْهٌ يَّوْمَىِٕذٍ مُّسْفِرَةٌۙ٣٨
Wujūhuy yauma'iżim musfirah(tun).
[38] Ing dina iku, uga akèh rai kang mancorong cahyane.

ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ۚ٣٩
Ḍāḥikatum mustabsyirah(tun).
[39] Gumuyu tur katon bungah, iya iku para wong mukmin.

وَوُجُوْهٌ يَّوْمَىِٕذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌۙ٤٠
Wa wujūhuy yauma'iżin ‘alaihā gabarah(tun).
[40] Lan ing dina iku uga akèh rai kang kaya galuprut lêmah.

تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ۗ٤١
Tarhaquhā qatarah(tun).
[41] Saking dening irêng lan pêtênging ulate.

اُولٰۤىِٕكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ࣖ٤٢
Ulā'ika humul-kafaratul-fajarah(tu).
[42] Iya iku wong kang padha kaphir lan anglakoni panggawe ala.